Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Σε τί διαφέρουμε τόσο από τους ακραίους ισλαμιστές;

Δε νομίζω, ότι υπάρχουν άνθρωποι, που να ξέχασαν τις προ ολίγων ετών μαζικές διαμαρτυρίες φανατικών ισλαμιστών έξω από τις ανά τον κόσμο - όχι όλες αλλά αρκετές εξ αυτών - δανέζικες πρεσβείες με αφορμή τα διαβόητα σκίτσα κάποιου Δανού σκιτσογράφου, που σατίριζαν, λέει, το Μωάμεθ. Και, βέβαια, δεν επρόκειτο για απλές διαμαρτυρίες αλλά για επεισοδιακές συγκεντρώσεις, όπου πολλοί συμμετέχοντες έκριναν, ότι έπρεπε να αντιδράσουν δυναμικά ενάντια σε εκείνους, που είλκυαν την ίδια καταγωγή με το πρόσωπο, που προσέβαλε, δήθεν, τον Προφήτη τους. Αποτέλεσμα αυτής της σκέψης, φυσικά, ήταν να προκληθούν ουκ ολίγες υλικές ζημίες σε κάποιες από τις πρεσβείες αυτές. Κυρίως, όμως, φάνηκε για μια, ακόμα, φορά το αποκρουστικά οπισθοδρομικό πρόσωπο μιας πτέρυγας του Ισλάμ, δίδοντας αφορμή για αρνητικά σχόλια.
Και αφού κρίναμε ωραία και καλά-και ορθότατα, κατά ητν άποψή μου-την παραπάνω πρακτική των φανατικών ισλαμιστών-τους διαχωρίζω από τη σαφώς μεγαλύτερη, προς το παρόν, ηπιότερη πλειονότητα των πιστών μουσουλμάνων-δείξαμε και εμείς, ότι δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από το φανατισμό τους. Η περιβόητη πρόσκληση του περιοδικού "ΑΡΔΗΝ" αλλά και της εφημερίδας "ΡΗΞΗ" για συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από τη γερμανική πρεσβεία απέδειξε, ότι δεν υπολειπόμαστε τόσο σε φανατισμό από τους ακραίους μουσουλμάνους, που δεν ανέχονται διαφορετική άποψη. Και επειδή αυτά τα προσκλητήρια δεν είναι τόσο αθώα, γνωρίζω από παρόμοιες καταστάσεις, ότι δεν αποκλείονται τα επεισόδια είτε από βαλτούς, που δικαιολογούνται, δήθεν, από το διαβόητο εξώφυλλο του περιοδικού "FOCUS", είτε από άλλους, οι οποίοι αντί να προσπαθήσουν να προκόψουν επιτίθενται σε όσους ουσιαστικά τους κράζουν, επειδή δεν πρόκοψαν.
Να δω με τι πρόσωπο θα κρίνουμε ξανά τους όποιους φανατικούς προβούν σε συλλαλητήρια έξω από πρεσβείες και κτίρια ξένων χωρών!

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Το επίπεδο φαίνεται από την αντίδραση

Το επίπεδο ενός λαού φαίνεται από την κριτική, που ασκεί σε ένα άλλο λαό για διάφορους λόγους, αλλά και από τον τρόπο, που αντιμετωπίζει τα όποια σε βάρος του σχόλια.
Φυσικά την αφορμή για το σχόλιο αυτό την έδωσε το κατάπτυστο ομολογουμένως εξώφυλλο του γερμανικού περιοδικού "STATUS", που παρουσιάζει την Αφροδίτη της Μήλου να τεντώνει το μεσαίο δάκτυλο του (χαμένου) χεριού της. Και μη βιαστείτε να πείτε, ότι δεν μπορεί να κριθεί το επίπεδο ενός λαού από ένα μονο περιοδικό, διότι το εν λόγω έντυπο μπορει να μη φημιζεται ως ένα από τα πιο ποιοτικά στη χώρα, που εκδίδεται, αλλά ένα κάποιο τιράζ, που να δικαιολογει την ύπαρξή του το έχει, ενώ, τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή, που γράφονται αυτές οι αράδες, δεν έχει ακουστεί κάποια κριτική φωνή σε βάρος της αισθητικής επιλογής του εν λόγω περιοδικού από τη Γερμανία (αν κάνω λάθος, παρακαλώ διορθώστε με).
Ωστοσο, η αντίδραση εκ μέρους αρκετών συνελλήνων ήταν ενδεικτική και του δικού μας επιπέδου. Η φωτογραφία του Σάτυρου, που φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών, μπορει να προκάλεσε ποταμούς γέλιου στη χώρα μας και να αποτέλεσμα ένα, τρόπο τινα, ξέσπασμα της ζοχάδας μας για το απαράδεκτο εξώφυλλο του παραπάνω γερμανικού περιοδικού, πλην, όμως, ούτε την επιτομή της λεπτότητας αποτελει για ένα λαό, που βαυκαλίζεται, ότι κάποτε μετέδωσε τα φώτα στους βαρβάρους της Δύσης, ούτε γενικά μας τιμά ως χώρα. Είχε προηγηθεί η γνωστή σατιρική εκπομπή του κ. Λαζόπουλου, όπου ο εθνικός μας σατιρικός ταύτισε λίγο πολύ το γερμανικό λαό με το Χίτλερ. Ο λαϊκισμός στην υπηρεσία της αντίδρασης! Κρίμα, που οι Γερμανοί μετά τον πόλεμο έκαναν ό,τι περνάει απο το χέρι τους, ώστε να εξαλείψουν το ενδεχόμενο επανεξάπλωσης του φασισμού στη χώρα τους, ενώ εμείς, ακόμα και σήμερα, εξακολουθούμε να σκεφτόμαστε, ότι η χούντα έκανε και κάποια καλά στην Ελλάδα.
Γνωρίζω, ότι και στην πολιτισμένη Δύση έχουν υπάρξει ανάλογες αντιδράσεις, προκλήσεις και απαντήσεις. Οι βρεττανικές εφημερίδες υπήρξαν από τις πρώτες διδάξασες σε κακόγουστα και μειωτικά εξώφυλλα και άρθρα και δημιούργησαν μια σχολή, η οποία βρήκε αρκετούς άξιους μιμητές ανά την Ευρώπη. Θα προτιμούσα, όμως, να αντιγράψουμε από τις χώρες αυτές τη μεθοδικότητα και το σεβασμό στο νόμο, για παράδειγμα, παρά ό,τι ουσιαστικά ταυτίζεται με το δικό μας χαμηλό επίπεδο.
Μέχρι τότε, φοβάμαι, ότι θα αρκούμαστε σε αντιδράσεις, όπως η παραπάνω, που καμμία τιμή δεν ποιούν σε μια χώρα, που θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτισμένη.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Οι τζαμπατζήδες, η φιγούρα και τα πεντάστερα

Μια και πλησιάζει το τριήμερο της Αποκριάς, βρήκαν την ευκαιρία αρκετοί νεοέλληνες να προγραμματίσουν μια ολιγοήμερη απόδραση κάπου μακρυά από τις πόλεις τους ου μην και στο εξωτερικό. Και επειδή η οικονομική κρίση ήδη έχει πλήξει όλα, σχεδόν, τα πορτοφόλια, οι σκοπεύοντες να αποδράσουν κατά το τριήμερο αυτό συμπολίτες μας έσπευσαν να αναζητήσουν εναγωνίως το φθηνότερο προορισμό, προκειμένου να περάσουν εκεί αυτές τις καρναβαλικές ημέρες.
Εκείνο, που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, είναι η προσπάθεια των παραπάνω επίδοξων εκδρομέων να ανεύρουν το φθηνότερο δυνατό προορισμό, ο οποίος θα τους παρέχει τις μέγιστες δυνατές ανέσεις. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κατακριτέο, αφού είναι λογικό μέσα στον κυκεώνα της αισχροκέρδειας, που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας, να αναζητάει κανείς την οικονομικότερη δυνατή λύση.
Τί γίνεται, όμως, όταν η λύση αυτή είναι η φθηνότερη αλλά δεν παρέχει κάτι άλλο εκτός από τη δυνατότητα της πολυτελούς διαμονής; Αναφέρομαι στη νέα μόδα, που θέλει αρκετούς συνέλληνες να ταξιδεύουν για τουρισμό σε μέρα, τα οποία πέρα από τα πεντάστερα ξενοδοχεία τους, δεν έχουν κάτι άλλο να επιδείξουν.
Δεν αντιλέγω, ότι πρόκειται για οικονομικές λύσεις σε μια εποχή δύσκολη για τον περισσότερο κόσμο. Ωστόσο, έχω ακούσει από αρκετό κόσμο, που επισκέφτηκε τέτοια μέρη π.χ. το Ντουμπάι, να βαυκαλίζονται, ότι έμειναν σχεδόν τζάμπα στο τάδε πεντάστερο ξενοδοχείο και πέρασαν φίνα. Αν, όμως, ρωτηθούν τι στην ευχή είδαν σε ένα μέρος, το οποίο μέχρι και πριν από 25 χρόνια ήταν ένα γραφικό ψαροχώρι και, συνεπώς, δεν έχει ούτε ιστορικά μνημεία ούτε φυσικές καλλονές να επιδείξει ούτε έστω μια εικόνα από το γραφικό παρελθόν του, οι απαντήσεις, που θα λάβετε, είναι ενδεικτικές του σκοπού, για τον οποίο ταξίδεψαν οι εν λόγω συμπολίτες μας στο μέρος αυτό. Ήτοι απουσιάζει η επιδίωξη να επισκεφτούν κάποιο μέρος με ιστορική σημασία ή κάποια τοποθεσία, που παρουσιάζει ιδιαίτερο φυσικό κάλλος - εδώ επισκέπτονται μέρη με σπουδαία μνημεία και μουσεία και τα αποφεύγουν επιμελώς - αλλά περισσεύει η φιγούρα, ότι έμειναν με ελάχιστα λεφτά, σχεδόν στο τζάμπα, σε πεντάστερο ξενοδοχείο άντε και να σας πουν, ότι πήγαν στο "χρυσό παζάρι", όπου μπορείς να βρεις τα πάντα, ακόμα και πράγματα, που δεν τα βρίσκεις στο καλύτερο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, για να δουν τα καταναλωτικά στόματα της ομήγυρης να χάσκουν. Και αρκεί να δείτε το βλέμμα τους, όταν αναφέρονται στις ανέσεις, που είχε το ξενοδοχείο τους, αλλά και στην αναζήτηση της εντύπωσης, που προκάλεσαν στους τρίτους τα λόγια τους, ώστε να καταλάβετε, ότι δεν παίζει τόσο ρόλο ο προορισμός όσο η δυνατότητα, που παρέχει για φιγούρα. Όσο για το "χρυσό παζάρι", η κακογουστιά και ο νεοπλουτισμός, που θα αντικρύσει κανείς μπαίνοντας εκεί, περισσεύουν, αλλά μπροστά στην εντύπωση, που προκαλεί η διαμονή στο πεντάστερο ξενοδοχείο, όλα τα άλλα δεν παίζουν κανένα ρόλο. Και, φυσικά, οι επισκέπτες του πιο κακόγουστου τουριστικού θερέτρου της υφηλίου θα αποφύγουν επιμελώς να αναφέρουν, ότι δεν ψώνισαν απολύτως τίποτα από το "χρυσό παζάρι", αφού οι τιμές εκεί είναι απαγορευτικές.
Πιθανότατα κάποιοι άνθρωποι να ισορροπούν στη ζωή τους πουλώντας φιγούρα για τους τόπους, που επισκέφτηκαν. Αυτό, όμως, δεν καθιστά ανάξια σχολιασμού τη συμπεριφορά τους και, ειδικότερα, την παθολογία του μη έχοντος ιδιαίτερη οικονομική άνεση προσώπου, το οποίο, όμως, όχι μόνο σχεδιάζει εκδρομές στο εξωτερικό αλλά ανάγει σε μαγκιά τις διακοπές σε τόπους χωρίς κανένα ιστορικό ή φυσικό ενδιαφέρον αλλά με διαμονή σε πεντάστερο ξενοδοχείο με ελάχιστα χρήματα.

Ρατσισμού συνέχεια

Απ' ό,τι φαίνεται, ορισμένοι ανώτατοι ιεράρχες έχουν γράψει στα παλαιότερα των καλυμμαυχίων τους τον ενωτικό Λόγο του Κυρίου και εμμένουν στη λογική, ότι το έθνος απειλείται από τους ξένους, οι οποίοι δεν έχουν καμμία θέση στην Ελλάδα. Δεν είναι καινούργια η λογική αυτή, απεναντίας, κατά καιρούς, από καταβολής νεοελληνικού κράτους αλλά και πριν από αυτή έχει υποστηριχθεί από αρκετά πρόσωπα, συνήθως προερχόμενα από τους κόλπους της Εκκλησίας ή ευθυγραμμισμένα με τις απόψεις της και πάντως τυγχάνοντα της αποδοχής της.
Προ ετών, ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος είχε συνοψίσει τη ρατσιστική αυτή θεώρηση με τη ρήση "Δεν είμαστε όλοι το ίδιο, Μπανγκλαντέζοι, Πολωνέζοι, Φιλιππινέζοι"ή κάτι τέτοιο, αποδεικνύοντας ότι ο Ιδρυτής του χριστιανισμού δεν θα είχε αρκετούς λόγους, ώστε να αισθάνεται υπερήφανος για το κατάντημα της θρησκείας αυτής.
Και επειδή απ' ό,τι φαίνεται, με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου για την απόδοση ιθαγένειας και πολιτικών δικαιωμάτων στου μετανάστες, υπάρχει ένας άτυπος πλειοδοτικός διαγωνισμός, όπου οι διαγωνιζόμενοι επιδίδονται σε εκτόξευση ρατσιστικών και κινδυνολογικών σχολίων, ιδού ένας, ακόμα, σοβαρός υποψήφιος για το άτυπο και κατάπτυστο βραβείο ρατσιστή, ο οποίος προέρχεται, δυστυχώς, από τους κόλπους της Εκκλησίας της Ελλάδος και διατυμπανίζει τις απόψεις αυτές στο προσωπικό του ιστολόγιο!
Μήπως εκτός από τους πολιτικούς, που μας αξίζουν, έχουμε και τους ανάλογους ιεράρχες;

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Με σκοπό τη νομιμοποίηση

Προ ημερών άκουγα κάποιο ένθερμο υποστηρικτή του Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου να ωρύεται για τις επιθέσεις, που δέχεται ο εν λόγω ιεράρχης. Μην πάει ο νους σας σε κάποια χειροδικία σε βάρος του σεβασμιωτάτου, απλά με αφορμή τις διαβόητες δηλώσεις του για τους μετανάστες και τα δικαιώματα, που αναμένεται να αποκτήσουν βάσει του υπό συζήτηση νομοσχεδίου, υπήρξαν αρκετές διαμαρτυρίες για τη συμπεριφορά του αυτή, η οποία κρίθηκε ότι κάθε άλλο παρά σε κήρυκα του "αγαπάτε αλλήλλους" αρμόζει. Ο παραπάνω, λοιπόν, υποστηρικτής του Θεσσαλονίκης Ανθίμου υποστήριζε, ότι με τις επιθέσεις αυτές αμαυρώνεται ένα πρόσωπο με σημαντική προσφορά στην Ορθοδοξία και δεν μπορούμε να τον κρίνουμε βάσει αυτής και μόνο της δήλωσής του για τους αλλοδαπούς.
Κατ' αρχάς, δεν μπαίνω στη διαδικασία να κρίνω την όποια προσφορά του Θεσσαλονίκης Ανθίμου, διότι αγνοώ το μέγεθος και τη σημασία της. Είμαι πρόθυμος να δεχθώ, διατηρώντας της όποιες επιφυλάξεις μου, ότι ο εν λόγω ιεράρχης έχει επιτελέσει κάποιο φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο. Άλλωστε, εκ του αξιώματός του οφείλει να προβαίνει σε τέτοιο έργο.
Πλην, όμως, όποιο και αν είναι το φιλανθρωπικό έργο του καθενός, δεν μπορεί να αποτελέσει τη δικαιολογία, ώστε να παραμείνουν εκτός κριτικής τα όποια ατοπήματα του φιλανθρώπου αυτού. Αποτελεί υποχρέωση ενός προσώπου να σέβεται το δικαίωμα των τρίτων να διατυπώνουν τη γνώμη τους για το σύνολο της δραστηριότητάς του. Κυρίως, όμως, ο επικαλούμενος τη φιλανθρωπική του ιδιότητα είτε ο ίδιος είτε μέσω τρίτων προσώπων οφείλει να ευθυγραμμίζεται με τη φιλανθρωπική του τακτική και στην καθημερινότητά του, εν προκειμένω να αποφεύγει δηλώσεις, οι οποίες έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το όποιο θεάρεστο έργο του.
Δυστυχώς, αυτό που φαίνεται, ότι επιδιώκει ο υποστηρικτής της εν λόγω άποψης, είναι η νομιμοποίηση τέτοιων αηθών και αντιχριστιανικών αντιλήψεων στο όνομα μιας φιλανθρωπικής δράσης, η οποία, όμως, εμφανίζεται εις τρόπον ώστε να υπερκαλύπτει και να δικαιολογεί τις όποιες ακραίες θέσεις του σεβασμιωτάτου. Δεν θεωρώ απαραίτητα τον παραπάνω θιασώτη των απόψεων του Θεσσαλονίκης ως "παπαγαλάκι" του αλλά ενδεχομένως άθελά του προβαίνει σε μια δικαιολόγηση των απαράδεκτων ρήσεων του ανωτέρω ιεράρχη. Και αγνοεί, ότι ο καθένας μας κρίνεται όχι μόνο για το θετικό του έργο αλλά, πρωτίστως, για τον αρνητικό του ρόλο, διότι ο τελευταίος είναι εκείνος, που επηρεάζει δυσμενώς τις ζωές κάποιων τρίτων, ενώ και η θετική και η αρνητική πλευρά μας ανήκουν στο ίδιο πρόσωπο, οπότε ορθότατα πρέπει να κρίνονται εξίσου.
Αν, λοιπόν, επιθυμούν οι υποστηρικτές του μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Ανθίμου να μην κρίνεται αρνητικά το ίνδαλμά τους, τότε ίσως θα ήταν σώφρον να του επισημάνουν, ότι και αυτός δεν πρέπει να προβαίνει σε εμπρηστικές δηλώσεις, που διχάζουν και σίγουρα δεν ευθυγραμμίζονται με το ρόλο του ως κήρυκα του Θείου Λόγου. Εκτός αν προτάσσουν το όποιο έργο του εν λόγω ιεράρχη, προκειμένου να νομιμοποιήσουν τα όποια ατοπήματά του.

Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Εικόνα (και πραγματικές σκέψεις) της Ελλάδος στο μέλλον

Χειμώνας του 2013! Η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα μιας γενικής εξέγερσης με αφορμή τα σκληρά μέτρα λιτότητας, που προώθησε η κυβέρνηση στα πλαίσια του Συμφώνου Σταθερότητας. το εθνικό οδικό δίκτυο της χώρας έχει κοπεί σε πάμπολλα κομμάτια, καθώς οι αγρότες έχουν κλείσει με τα τρακτέρ τους πολλά σημεία αυτού. Ανάλογη η εικόνα και στις πόλεις, όπου υπάλληλοι προσκείμενοι στο ΠΑΜΕ αλλά και σε άλλες κομματικές οργανώσεις έχουν καταλάβει νομαρχίες και δημόσιες υπηρεσίες. Στη δημόσια εκπαίδευση, η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, αφού εκατοντάδες σχολεία τελούν υπό κατάληψη, ενώ σχεδόν όλες οι σχολές των ΑΕΙ και ΤΕΙ τελούν και αυτές υπό κατάληψη. Κύριο αίτημα όλων των διαμαρτυρομένων είναι η παραίτηση των αρμοδίων υπουργών, η κατάργηση των αντιλαϊκών μέτρων, η προώθηση φορολογικών ελαφρύνσεων και ο έλεγχος των τιμών των βασικών αγαθών. Κατά κλάδους υπάρχουν και ειδικότερα αιτήματα, όπως ο έλεγχος των εισαγομένων ομοειδών προϊόντων (αγρότες), η κατάργηση της βάσης του "10" και της αξιολόγησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ (φοιτητές) κ.λπ.
Οι διαμαρτυρόμενοι έχουν προβεί σε πάμπολλες δηλώσεις, όπως :
.- Εδώ και 4 χρόνια το βαμβάκι μου παραμένει αδιάθετο και η κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα για να το πουλήσω. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, πεινάω. Θα κλείσω το δρόμο και να κόψουν το λαιμό τους οι υπόλοιποι, εγώ πεινάω. Α, να παραιτηθεί η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, που απέφυγε να μας συναντήσει στην AGROTICA. (αγρότης σε κάποιο μπλόκο. Την πονήρω, μας πήρε χαμπάρι και την κοπάνησε. Καλά την είχαμε βολέψει τόσα χρόνια με τις επιδοτήσεις, κάτσε να φωνάξουμε, μήπως και πετύχουμε τίποτα. Όχι τίποτε άλλο αλλά ξύπνησαν και τα ρωσσιδάκια και ζητάνε τα κέρατά τους στα κωλόμπαρα).
.- Πίσω από την αξιολόγηση κρύβεται η προσπάθεια της κυβέρνησης να απαξιώσει τη δημόσια παιδεία. Η βάση του "10" συντελεί στην εισροή μαθητών στην ιδιωτική εκπαίδευση. Όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όχι στην ιδιωτική εκπαίδευση! Όχι στην ακρίβεια! Κάποτε βγαίναμε κάθε μέρα έξω, τώρα έχουμε κλειστεί στα σπίτια μας, δεν πάει άλλο με την ακρίβεια. Ούτε στα μπουζούκια δεν μπορούμε να πάμε. Και όσο για τις καταστροφές στη σχολή, μπάτσοι μεταμφιεσμένοι σε φοιτητές τις κάνουν (φοιτητής σε σχολή τελούσα υπό κατάληψη. Ελεύθερη πρόσβαση στο πανεπιστήμιο και πτυχίο στον κάθε κουμπούρα τώρα!).
.- Απεργούμε, γιατί με τους μισθούς μας δεν μπορούμε να απολαύσουμε ό,τι απολαμβάναμε προ 5 ετών. Τα παιδιά μου και ο άνδρας μου διαμαρτύρονται, που τρώμε κρέας μόνο 2 φορές την εβδομάδα, δεν μπορούν άλλο αυτή τη λιτότητα (Εργαζόμενη γυναίκα, σύζυγος και μητέρα σε υπό κατάληψη δημόσια υπηρεσία. Γιατί να στερηθούν τα πουλάκια μου και να γεμίσουν στερητικά σύνδρομα;).
.- Κάποτε μπορούσαμε να πάμε στη Μύκονο σαν άνθρωποι. Ρώτα μας τώρα, αν μπορούμε, που έχουν φτάσει οι τιμές στο Θεό! Πού θα περάσουμε το καλοκαίρι μας, άνθρωπέ μου; (Θαμώνας καφετέριας, που διαμαρτύρεται για την ακρίβεια. Μα είναι κομμάτι της Ελλάδας η Μύκονος, να μην πάμε εκεί;Τί, θα τη βγάλουμε στο χωριό του παππού μας;)
.- Αυτή η κυβέρνηση, που ακολουθεί τυφλά τις ντιρεκτίβες του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, πρέπει να πέσει, γιατί τα αντιλαϊκά μέτρα της θα αφανίσουν το λαό. Όλοι σε απεργία διαρκείας, όλοι να διαμαρτυρηθούμε για την ακρίβεια, εμπρός να πέσει η κυβέρνηση της ολιγαρχίας! Έξω από το ΝΑΤΟ, έξω από την Ε.Ε., κάτω το Σύμφωνο Σταθερότητας! Να φορολογήσει η κυβέρνηση τους πλούσιους! (συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ έξω από κατειλημμένη δημόσια υπηρεσία. Και αν παίρνουμε χρήματα από την Ε.Ε. και ωφελήθηκαν ως και ψηφοφόροι μας, δεν έχετε καταλάβει, ότι αλώνουμε το σύστημα από τα μέσα; Διαβάστε και λίγο Λένιν!)
.- Η φτώχεια μας οφείλεται στους χιλιάδες μετανάστες, οι οποίοι έκλεψαν τις δουλειές από τους Έλληνες. Φταίνε οι ξένοι, που δουλεύουν ανασφάλιστοι και έχουν ρίξει τους μισθούς μας, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γεμίσει το καλάθι της Ελληνίδας νοικοκυράς. Οι εβραιοσιωνιστές και τα τσιράκια του Σόρος, που απεργάζονται την εκπούστευση του έθνους, ευθύνονται για τα χάλια της χώρας. Έξω οι ξένοι από την Ελλάδα, Έλληνας γεννιέσαι δεν γίνεσαι. Οι αργυρώνητοι εθνοπατέρες πρέπει να φύγουν. Πάρτε μέτρα, όχι τη ζωή μας! (Εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ. κάποιας ελληνικής πόλης. Πούλα κινδυνολογία, γιατί η πραγματικότητα δεν βολεύει).
.- Κατέβηκα στο χωριό "Χ" και βρήκα την κεντρική πλατεία του να έχει μαυρίσει από τους μετανάστες. Τα παλληκάρια έφυγαν από το χωριό, γιατί δεν είχε δουλειά γι' αυτούς, τις είχαν πάρει όλες οι μετανάστες. Αυτή η αναταραχή είναι έργο της Αλ Κάιντα, με τόσους μουσουλμάνους, που έχουμε εδώ. Σε λίγο θα τους δείτε ζωσμένους με εκρηκτικά να σκοτώνουν χριστιανούς. ( Μητροπολίτης Χ από άμβωνος κατά το κυριακάτικο κήρυγμά του. Όσο έχουμε το κοπάδι μας, μπορούμε και επηρεάζουμε καταστάσεις.)
.- Τα παιδιά, που κάνουν κατάληψη, είναι το μέλλον της Ελλάδος. Οι νεκροί τους είναι εφάμιλλοι με τους νεκρούς της γέφυρας της Αλαμάνας. Όχι στο Σύμφωνο Σταθερότητας! Μέτρα τώρα για τον έλεγχο των τιμών! Δεν μπορεί ο κόσμος να στερείται αγαθά, δεν μπορεί να μην μπορεί να πάει διακοπές σαν άνθρωπος. (Εκπρόσωπος εναλλακτικού αριστερού κόμματος. Όλο και κανένα ψηφαλάκι θα μαζέψουμε.)
.- Όσοι διαμαρτύρονται για τους αποκλεισμούς του εθνικού οδικού δικτύου ανήκουν στην κατηγορία των βολεμένων αστών, που δεν γνωρίζουν, τί θα πει αλληλεγγύη, τι θα πει να πεινάς και να μην μπορείς να κάνεις αλλιώς. Οι φορτηγατζήδες είναι φερέφωνα του κεφαλαίου, που με τα μπλόκα χάνει ψίχουλα σε σχέση με όσα έχει απομυζήσει από το λαό. Να τους κατανοήσει ο λαός. Νόμος είναι το δίκαιο του εξεγερμένου (Ανένταχτος αριστερίζων, που δεν κρύβει τη χαρά του για την αναταραχή. Ευκαιρία να ακουστούμε και εμείς).
.- Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας (Σύνθημα σε κάποιο τοίχο. Αρκεί να αφορά συναδέλφους ή ομοϊδεάτες μας).
.- Η φασιστική δημοκρατία έχει εκμηδενίσει κάθε μορφή αντίστασης. Οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών, που κυβερνούν μέσω των υποτιθέμενων δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων, προσπαθούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα σε σύμπλευση με τους μεγαλοδημοσιοκάφρους της τηλεόρασης και των εφημερίδων κ.λπ. κ.λπ.(Προκήρυξη τρομοκρατικής οργάνωσης μετά από βομβιστική ενέργεια. Επειδή με μια μαλ.... δεν περνάει η ώρα, είπαμε να μαζέψουμε κάμποσες).
Περαστικά μας!

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Βιβλία : "Ο ΕΒΔΟΜΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ", της Άννας Ζέγκερς

Τόπος : Η περιοχή κοντά στη Φρανκφούρτη και τον ποταμό Μάιν.
Χρονολογία : Λίγο πριν το Β' Παγκόσμοι Πόλεμο, γύρω στα 1937-1938.
Ιστορία : 7 πολιτικοί κρατούμενοι δραπετεύουν από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Βέστχοφεν. Ο διοικητής του στρατοπέδου αυτού εξαπολύει ανθρωποκυνηγητό. Οι 6 δραπέτες συλλαμβάνονται. Ο ένας διαφεύγει. 7 σταυροί στήνονται για να σταυρωθούν πάνω τους οι δραπέτες. Ο 7ος μένει άδειος.
Κλίμα : Ο ναζισμός έχει κυριαρχήσει. Ήδη στην εξουσία από το 1933, το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα (NSDAP) έχει καταλύσει τον κοινοβουλευτισμό και τις πολιτικές και ατομικές ελευθερίες. Η κυριαρχία των ναζιστών έχει εισχωρήσει ακόμα και στην προσωπική τους ζωή. Τα παιδιά διαπαδαγωγούνται με βάση τα ναζιστικά πρότυπα, επιδεικνύοντας μια αγριότητα πρωτόγνωρη ακόμα και για ενήλικες. Οι καταδότες καραδοκούν και με το παραμικρό καταδίδουν όσους θεωρούν, ότι δεν συμβαδίζουν με τις αρχές της εξουσίας. Τα προγράμματα, που προπαγανδίζουν τις αρχές του ναζισμού, έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών. Ήδη οι Εβραίοι έχουν αρχίσει να υφίστανται τις συνέπειες της νέας εξουσίας. Η έλλειψη εμπιστοσύνης κυριαρχεί προς όφελος μιας απάνθρωπης εξουσίας, η οποία έτσι επιτυγχάνει τη χειραγώγηση του λαού. Ο τρομαγμένος λαός είναι ο καλύτερος και προθυμότερος υποστηρικτής του βίαιου κρατικού μηχανισμού.
Πρωταγωνιστής : Γκέοργκ Χάισλερ, μέλος κάποιας ομάδας εργατών, αριστερός αλλά με επιπόλαιη θεώρηση των πραγμάτων. Ο εγκλεισμός του στο Βέστχοφεν τον αλλάζει, η επαφή του με έγκλειστους συνειδητοποιημένους αριστερούς τον ωριμάζει. Η απόδρασή του από το στρατόπεδο συγκέντρωσης τον βρίσκει τρομαγμένο. Σταδιακά ανακτά την ψυχραιμία του και αναζητεί τρόπους να κρυφτεί. Γνωρίζει, ότι ο τόπος είναι γεμάτος καταδότες και αναζητεί τα κατάλληλα πρόσωπα, ώστε να βγει από τη χώρα. Μέσα του διεξάγεταί μια πρωτόγνωρη γι' αυτόν διεργασία, η οποία τον μετατρέπει από επιφανειακό άνθρωπο σε συνειδητοποιημένο αγωνιστή και αρνητή του ναζιστικού καθεστώτος.
Κοντινά στο Γκέοργκ πρόσωπα : Φόβος, φόβος, φόβος. Φόβος ότι ο Γκέοργκ θα πλησιάσει τους οικείους του και αυτοί θα υποστούν τις συνέπειες. Φόβος ότι οι καταδότες του ναζισμού θα δώσουν στη Γκεστάπο στοιχεία επιβαρυντικά για τους οικείους του Γκέοργκ. Φόβος ότι ο περίγυρος είναι δυνάμει καταδότης. Κυρίαρχος φόβος, κυρίαρχος ο ναζισμός. Οι φιλικές σχέσεις έχουν διαλυθεί ή αποδυναμωθεί. Πιστοί του ναζισμού συμμετέχουν στο κυνήγι συγγενών τους. Παιδιά φανατίζονται και καταδιώκουν και αυτά τους δραπέτες.
Πίσω από την εικόνα : Πίσω από τη φαινομενικά συμπαγή κρούστα των πειθαρχημένω πολιτών, υπάρχει μια ολιγάριθμη μάζα σε κινητικότητα, έστω εσωτερική, που δεν έχει ενδώσει απόλυτα στο φόβο, πρόσωπα, που αρνούνται να αφήσουν το ναζισμό να φωλιάσει μέσα τους. Παραμένουν πιστά στις ιδέες τους-αριστερές και φιλοεργατικές- και έστω διστακτικά βοηθούν τον Γκέοργκ. Ο φόβος, όσο ισχυρός και αν είναι, δεν έχει αλώσει όλες τις ψυχές. Η ψυχή είναι το τελευταίο οχυρό της αντίστασης. Και κάποιες ψυχές δεν έχουν, ακόμα, καταθέσει τα όπλα. Ακόμα και πρόσωπα ταγμένα στο απάνθρωπο καθεστώς δεν διστάζουν να αντιληφθούν, ότι, όσο απόλυτη και βάναυση και αν είναι η εξουσία, δεν μπορεί να εξουσιάσει τους πάντες. Και αυτή την ελπίδα καλλιεργεί μέσα από τις περιπέτειες του κεντρικού ήρωά της αλλά και των δευτερευόντων χαρακτήρων του βιβλίου η συγγραφέας.
Εντύπωση : Δύσκολη γλώσσα, όπου τα ονειροπολήματα των προσώπων συμπορεύονται με την πραγματικότητα. Πλήρης και πιστή απεικόνιση της γερμανικής κοινωνίας προ του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Απόλυτη αλλά όχι σε βάρος όλων η ναζιστική εξουσία. Η Αριστερά έχει ακόμα κάποιες εστίες αντίστασης, τις οποίες δεν έχει καταφέρει να κάμψει το απολυταρχικό καθεστώς. Και αυτή η αντίσταση καλλιεργεί την ελπίδα.

Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010

Αγάπη υπό προϋποθέσεις

Η αγάπη για την πατρίδα από μόνη της δεν είναι επιβλαβής. Για την ακρίβεια, δεν είναι εθνικιστής ή ρατσιστής εκείνος, ο οποίος διακατέχεται από αγάπη για τον τόπο του και το έθνος, στο οποίο ανήκει. Η επιθυμία του να ξεχωρίσει από κάποιους άλλους λόγω της καταγωγής του από μια συγκεκριμένη χώρα και ένα συγκεκριμένο λαό είναι μια έννοια κάθε άλλο παρά αποκρουστέα. Η ένταξη κάποιου προσώπου στο εθνικό συλλογικό υποσυνείδητο και η συμπόρευσή του με τις εκφάνσεις αυτού αποτελεί θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα. Πηγάζει από την επιθυμία αυτοπροσδιορισμού του προσώπου αυτού και συντελεί στην αυτογνωσία του. Συχνά, μάλιστα, αποτελεί και κίνητρο για την προσωπική και συλλογική ανέλιξη και εξέλιξη, κυρίως μέσα από τη σύγκριση με πρόσωπα, με τα οποία θεωρούμε, ότι ανήκουμε στο ίδιο έθνος και τα οποία διακρίθηκαν για κάποια σημαντικά επιτεύγματα στην εποχή τους.
Τα πράγματα, όμως, παίρνουν άλλη τροπή, όταν το πρόσωπο αναβιβάζει την ένταξή του σε μια πατρίδα ή ένα έθνος σε προσόν έναντι όσων δεν συμμερίζονται την εθνική αντίληψή του. Τότε η αγάπη για την πατρίδα μετατρέπεται σε μια στείρα και αντιδραστική ομφαλοσκόπηση, όπου η επαφή με το ξένο, το αλλότριο θεωρείται μιαρή και σε κάθε περίπτωση μη επιθυμητή. Κάθε διαφορετική προσέγγιση της έννοιας της πατρίδας, του έθνους και των συμβόλων τους αντιμετωπίζεται με αποστροφή και γεννά θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες οι προαιώνιοι εχθροί του έθνους μας απεργάζονται την καταστροφή του και τη διαγραφή της ιστορίας μας. Γενικά, η αναγωγή της ένταξής μας σε ένα έθνος ή μια πατρίδα ως ιδιαίτερο προτέρημα γεννά τον κίνδυνο της απόρριψης κάθε κριτικής αντίληψης γι' αυτά, στερεί από τον οπαδό αυτής της αντίληψης την κριτική ικανότητα να διακρίνει, πότε μια τέτοια κριτική είναι καλοπροαίρετη και ωφελεί σε σχέση με κάποια άλλη, η οποία είναι ισοπεδωτική ή δεν στηρίζεται σε αξιόπιστα στοιχεία, και ωθεί σε ακραίες αντιδράσεις σε βάρος όσων είτε δεν συμμερίζονται τις ιδέες περί έθνους και πατρίδας είτε δεν ανήκουν σε αυτά.
Είναι ζητούμενο, λοιπόν, να υπάρχει η απαραίτητη ψυχραιμία στην προσέγγιση του θέματος αυτού, ώστε να αποφεύγονται οι άστοχες και διχαστικές κατηγοριοποιήσεις με μόνο γνώρισμα την αντίληψη και όχι την αξιολογική βάση της ή τα κίνητρα του υποστηρικτή της. Αλλά ακριβώς αυτή η ψυχραιμία απουσιάζει στις μέρες μας άλλως οι φορείς της μοιάζουν σταγόνα στον ωκεανό της έντασης, που χαρακτηρίζει αυτό το θέμα.