Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

Οι σπουδαίοι άνθρωποι πεθαίνουν νωρίς (και ευτυχώς)

Έδωσε τη ζωή της για την πατρίδα της. Εκτελέστηκε από τους Γερμανούς κατακτητές το 1944 και αποτέλεσε ένα παράδειγμα ανιδιοτέλειας με τη συμμετοχή της στην Εθνική Αντίσταση, χωρίς να καρπωθεί κάποιο αξίωμα ή οτιδήποτε άλλο.Και συνεχίζει να αποτελεί ένα σύμβολο του αγώνα των Ελλήνων κατά των κατακτητών.
Δυστυχώς, όμως, οι απόγονοί της αποδεικνύονται πολύ κατώτεροί της και η έριδά τους περί την τύχη των κειμηλίων, που κατέλειπε η εκτελεσθείσα ηρωίδα μόνο θυμηδία μπορεί να προκαλέσει. Αναφέρομαι, βέβαια, στη δικαστική διαμάχη των απογόνων της Λέλας Καραγιάννη, που εκτυλίχθηκε στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών, όπου κατηγορείται η εγγονή της για το αδίκημα της διακεκριμένης κλοπής, καθόσον, όπως αναφέρουν οι πολιτικώς ενάγοντες αλλά και το σχετικό κατηγορητήριο, τα αντικείμενα, που κάποτε ανήκαν στην Λέλα Καραγιάννη και εκλάπησαν από την ανωτέρω κατηγορουμένη, εξετίθεντο σε συγκεκριμένο οίκημα, που λειτουργούσε ως μουσείο και είχαν ιδιαίτερη ιστορική αξία.
Ελάχιστα με ενδιαφέρει ποιος έχει δίκιο σε αυτή την ιστορία. Αν λάβω υπόψη μου το ξέσπασμα του κ. Προέδρου του εν λόγω Δικαστηρίου, που ανέφερε, ότι «Είναι φανερό ότι το δικαστήριο σέβεται πολύ περισσότερο τη μνήμη της Λέλας Καραγιάννη από τους συγγενείς της», τότε φοβούμαι, ότι θα καταλήξω στο αναπόδραστο συμπέρασμα, ότι κάποιοι σπουδαίοι άνθρωποι δικαίως φεύγουν νωρίς. Διότι αποφεύγουν να φθαρούν οι ίδιοι από το χρόνο και τις περιστάσεις, που ξεσκίζουν κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και απογυμνώνουν κάθε ανθρώπινη ύπαρξη από τα επιτεύγματά της, παραδίδοντάς τη βορά στα αδηφάγα ένστικτα όσων επιθυμούν να τη δουν όμοιά τους, χωρίς να ξεχωρίζει από αυτούς, χωρίς να τους θυμίζει τη μετριότητα και την αποτυχία τους. Και γλυτώνουν το διασυρμό των οικείων τους, που δε θα διστάσουν να οικειοποιηθούν την όποια παρακαταθήκη τους, όντες ανάξιοι αυτής, και να τη χρησιμοποιήσουν ως απαίδευτοι παλιατζήδες τα βαρύτιμα έπιπλα ενός κατεδαφισμένου αρχοντόσπιτου.
Ίσως ήταν τυχερή η Λέλα Καραγιάννη, που πέθανε σε εποχές, που προσφέρονταν για ηρωισμό. Διότι τείνω να πιστέψω, βλέποντας τα καμώματα των κληρονόμων της, ότι, πέρα από φθηνά καουμποϊλίκια, η εποχή μας ίσως δεν χωράει ανιδιοτελή ανδραγαθήματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: