Η "δεκεμβριολογία" του κ. Τσίπρα

Διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το άρθρο του κ. Αλέξη Τσίπρα, προέδρου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στον άκρως ενδιαφέροντα ιστότοπο protagon.gr για τον περσυνό Δεκέμβριο. Κυρίως, με απασχολούσε ο τρόπος, με τον οποίο ο κ. Τσίπρας διαχειρίστηκε το εν λόγω θέμα, δεδομένης και της αμφιλεγόμενης στάσεως του κόμματός του σε αυτό (διαβάστε : www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=720&reftab=61&t=%CE%A0%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%BF%CE%B2%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%94%CE%B5%CE%BA%CE%AD%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B7%CE%B4%CE%B5%CF%82;).

Η αλήθεια είναι, ότι ο κ. Τσίπρας εστίασε στα αληθή αίτια των γεγονότων εκείνης της περιόδου. Κανένας δεν αρνείται, ότι το αβέβαιο μέλλον αγχώνει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής νεολαίας και ο θάνατος του Αλέξη Γρηγορόπουλου λειτούργησε ως αφορμή για τα γεγονότα αυτά. Και, φυσικά, μια μειονότητα των διαμαρτυρομένων προσώπων εκείνων των ημερών - αν, τέλος πάντων, υποθέσει κανείς, ότι επρόκειτο για πραγματικόα διαμαρτυρόμενους - εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση αυτή, ώστε να προκαλέσει τις καταστροφές, που όλοι βλέπαμε εκείνες τις ημέρες. Ούτε είναι εσφαλμένη η εκτίμηση, ότι η τότε κυβέρνηση προσπάθησε να πείσει, ότι ο θάνατος του 15χρονου επρόκειτο για ένα μεμονωμένο περιστατικό, τη στιγμή, που στελέχη της είχαν φροντίσει, ώστε να δικαιολογήσουν αρκετές άλλες παρεμφερείς ακραίες συμπεριφορές στελεχών της ΕΛ.ΑΣ.

Ωστόσο, με ενόχλησαν ορισμένα πράγματα στο εν λόγω άρθρο του κ. Τσίπρα. Κατ' αρχάς, η κινδυνολογία, ότι, δηλαδή, "η βεβαιότητα ότι αυτή η γενιά θα ζήσει τη ζωή της χειρότερα από ότι έζησαν όλες οι προηγούμενες γενιές μέχρι σήμερα" αποτελεί μια υψίστου είδους εσχατολογία. Όσα χρόνια υφίσταται το ταλαίπωρο νεοελληνικό μόρφωμα, ουδέποτε υπήρξε μια χρυσή εποχή, κατά την οποία να προδιαγράφεται λαμπρό το μέλλον των νέων της Ελλάδος. Περαιτέρω, υπήρξαν και εποχές, που οι νέοι της ελλάδος ντύνονταν με αποφόρια, κυκλοφορούσαν ανυπόδητοι, πεινούσαν και αναγκάζονταν να ξενιτευτούν, για να επιβιώσουν αυτοί και οι οικογένειές τους. Για να μην αναφερθούμε στις εποχές εκείνες, όπου, αν ακολουθούσες τις πολιτικές πεποιθήσεις του κ. Τσίπρα, κινδύνευες να βρεθείς όχι στο πανεπιστήμιο αλλά σε κάποιο ξερονήσι, χώρια, που η ζωή σου γινόταν αφόρητη, γιατί έφερες το μίασμα να είσαι αριστερός. Οι σημερινοί νέοι ζουν πολύ καλύτερα απ' ό,τι οι πατεράδες και οι παππούδες τους και, κυρίως, έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν, κάτι, που δεν ήταν αυτονόητο μέχρι και πριν από 30 χρόνια. Συνεπώς, έχουν όλα τα εχέγγυα, ώστε να ζήσουν καλύτερα από τους προγόνους τους. Αρκεί να αφήσουν στο περιθώριο την εκ Κουμουνδούρου προερχόμενη κινδυνολογία.

Περαιτέρω, ήταν σαφής η προσπάθεια του κ. Τσίπρα να παρουσιάσει το κόμμα του ως το μοναδικό, που συμπαραστάθηκε στους εξεγερμένους. Πέρα από τη διαφωνία μου σχετικά με το αν επρόκειτο, πράγματι, για εξέγερση, καθόσον με την έναρξη των διακοπών των Χριστουγέννων αίφνης έπαυσαν οι παντός είδους καταλήψεις, πορείες και εν γένει διαμαρτυρίες, η συμπαράσταση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν σε πολλές περιπτώσεις καιροσκοπική, με αρκετά στελέχη του να εκτοξεύουν τσιτάτα, όπως εκείνο, που παρομοίαζε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο με τον Αθανάσιο Διάκο, να αρνούνται να καταδικάσουν τα όποια έκτροπα και, γενικά, να διδουν την εντύπωση, ότι περισσότερο τους ένοιαζε να επωφεληθούν από τις ταραγμένες εκείνες ημέρες αλλά και ορισμένα εξ αυτών να αμφισβητούν τη νομιμότητα ορισμένων ενεργειών, όπως των καταλήψεων σε σχολεία και πανεπιστήμια(κ. Κοροβέσης) αλλά και την εν γένει στάση του κόμματος (κ. Κουβέλης). Ο κ. Τσίπρας ισχυρίζεται στο ίδιο άρθρο, ότι το κόμμα του πλήρωσε ακριβά την υποστήριξή του αυτή. Η πραγματικότητα είναι, ότι πλήρωσε όλη την αμετροέπεια, που διακατείχε την εν λόγω παράταξη από την εποχή, που οι δημοσκοπήσεις την εκτόξευαν στο 16% των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος και δευτερευόντως την όλη στάση του στο θέμα των ημερών του περσυνού Δεκεμβρίου. Αλλά γι' αυτό δεν του φταίει παρά ο άκρατος ενθουσιασμός του.

Διατείνεται, επίσης, ο κ. Τσίπρας, ότι το κόμμα του εστίασε στον ορθό λόγο εκείνες τις ημέρες και το πλήρωσε ακριβά. Μόνο, που η ταύτιση του γεμάτου τσιτάτα και αοριστολογίες λόγου των περισσοτέρων μελών της εν λόγω παράταξης με τον ορθό λόγο θα έκανε τον Καντ να γεμίσει φλύκταινες. Οι ελάχιστοι ορθολογιστές του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εκείνη την εποχή (Κοροβέσης, Κουβέλης) παραγκωνίστηκαν από τους οπαδούς της μικροπολιτικής. Και το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης γι' αυτή την απουσία σταθερής θέσης το φέρει σαφώς ο κ. Τσίπρας. Αναγνωρίζω, βέβαια, ότι ορθότατα ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εστίασε στα αίτια, που ξεσήκωσαν ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, πλην, όμως, η άρνησή του να καταδικάσει τα έκτροπα, που σημάδεψαν εκείνες τις ημέρες, έστειλε στον κάλαθο των αχρήστων τα όποια ψήγματα ορθολογισμού υπήρχαν στο λόγω των μελών του.

Γενικά, σχημάτισα την άποψη, ότι ο κ. Τσίπρας εξακολουθεί να διακατέχεται από την άποψη, ότι το κόμμα του αποτελεί το μόνο συνοδοιπόρο όσων ξεσηκώθηκαν το Δεκέμβριο του 2008. Μόνο, που έτσι αναιρεί το γεγονός, ότι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας μας αποφάσισε να βγει στους δρόμους και να φωνάξει για όσα της μουντζουρώνουν τη ζωή, χωρίς να ταυτίζεται απαραίτητα είτε με το συγκεκριμένο κόμμα είτε με τις θέσεις του. Και αυτό το "καπέλωμα" των γεγονότων του περασμένου Δεκεμβρίου ενοχλεί αφάνταστα και καταδεικνύει, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. δεν έχει αντιληφθεί απόλυτα τα αίτια, που τον κατέστησαν αντιπαθή σε ένα μεγάλο μέρος των σκεπτομένων πολιτών. Προσοχή, δεν αναφέρομαι στους νοικοκυραίους του καναπέ, που αναρωτιόνταν ωρυόμενοι, που βρισκόταν η αστυνομία, όταν οι γνωστοί άγνωστοι έκαιγαν ό,τι έβρισκαν στο διάβα τους, αλλά σε όσους διεπίστωσαν, ότι ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. ήταν απρόθυμος να καταδικάσει ανοικτά τα έκτροπα των ημερών εκείνων αλλά λίαν πρόθυμος να καρπωθεί τα όποια οφέλη από την τακτική του αυτή. Και, ακόμα, χειρότερα, η χρήση του πρώτου πληθυντικού προσώπου από τον κ. Τσίπρα φανερώνει μια τάση οικειοποίησης των γεγονότων, τα οποία δεν ανήκουν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Ή, για την ακρίβεια, ανήκουν σε όσους ανθρώπους σκέπτονται ορθά και στέκονται μακρυά από τα απολιτικά τσιτάτα, που εκτόξευαν, μεταξύ άλλων, και αρκετά μέλη του κόμματος αυτού.

Αν κάτι είναι παρήγορο από το συγκεκριμένο άρθρο, αυτό είναι η τάση του κ. Τσίπρα να διδάσκεται από τα σφάλματά του. Σκεπτόμενος, ότι η συμπλήρωση ενός χρόνου από το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου ίσως σημάνει την απαρχή νέων ταραχών, προτρέπει να μην υπάρξουν ξεσπάσματα βίας. Ωστόσο, η λογική των τσιτάτων συνεχίζει να αποτελεί την κύρια τακτική του κ. Τσίπρα και παρασύρει το κόμμα του σε μια ανεδαφική σύγκρουση με όσους επιθυμούν ένα πιο καθαρό λόγο. Και αυτό δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικό για ένα νεότατο πολιτικό, ο οποίος και πολιτικές ικανότητες έχει - το απέδειξε, όταν ξυλάρμενος ων, συνεπεία της άτακτης αποχώρησης του κ. Αλαβάνου, οδήγησε το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στη Βουλή - και δείχνει να κατανοεί τα λάθη του. Αρκεί αυτό το τελευταίο να το πράττει συχνότερα.

Υ.Γ. Στον ίδιο ιστότοπο, ο κ. Ηλίας Κανέλλης απαντά στον κ. Τσίπρα (www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=725&reftab=37&t=%CE%9F-%CE%A4%CF%83%CE%AF%CF%80%CF%81%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82 ).