Δεν θυμάμαι σε ποια κουβέντα στο Διαδίκτυο άκουσα να συγκρίνουν το επεισόδιο των Ελλήνων φοιτητών στο Παρίσι με τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, κ. Θεόδωρο Πάγκαλο με το επεισόδιο της τότε βασιλομήτορος Φρειδερίκης με την Μπέτυ Αμπατιέλου-Μπάρτλετ στο Λονδίνο το 1963. Η αλήθεια είναι, ότι με μια πρώτη ματιά οι δύο περιπτώσεις μοιάζουν. Και τα δύο επεισόδια έλαβαν χώρα σε εποχές ταραγμένες για τη χώρα μας, με στόχο δύο πρόσωπα, που πρωταγωνιστούσαν στην πολιτική σκηνή του τόπου - έστω και αν τυπικά η Φρειδερίκη δεν είχε κάποιο πολιτικό αξίωμα - και θύτες Έλληνες του εξωτερικού, που θίγονταν από την επίσημη πολιτική.
Εδώ, όμως, σταματούν οι ομοιότητες και αρχίζουν οι διαφορές, οι οποίες, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι αμελητέες. Διότι η σύγκριση καταστάσεων οφείλει να ακολουθεί τον κανόνα των ίδιων ή, τουλάχιστον, παρόμοιων περιστατικών, προκειμένου να είναι εφικτή.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν :
.- Εν έτει 1963 ο Αντώνης Αμπατιέλος, ηγετικό στέλεχο του τότε Κ.Κ.Ε., ευρίσκετο στις ελληνικές φυλακές από το 1947, λόγω του Α.Ν. 590/1947, που είχε θέσει εκτός νόμου το συγκεκριμένο κόμμα. Αρχικά είχε καταδικαστεί σε θάνατο αλλά, έπειτα από διεθνή εκστρατεία, στην οποία πρωτοστάτησε η αγγλικής καταγωγής σύζυγός του, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Έκτοτε, η Μπέτυ Αμπατιέλου επεδόθη σε ένα αγώνα για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. Μια τέτοια κίνηση, όπως ήταν φυσικό, την κατέστησε αντιπαθή στο δεξιό κομμουνιστοφάγο μετεμφυλιακό κράτος, το οποίο, εν έτει 1958, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή της αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα, στερώντας της, έτσι, τη δυνατότητα να επισκέπτεται το σύζυγό της, τον οποίο και μπόρεσε, τελικά, να δει το 1961, έπειτα από διεθνή κινητοποίηση. Το 1963 Η τότε βασιλομήτωρ Φρειδερίκη επισκέφτηκε το Λονδίνο, για να παρευρεθεί στους γάμους της τότε πριγκήπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ. Κατά την έξοδό της από το ξενοδοχείο, όπου διέμενε, η Μπέτυ Αμπατιέλου επεδίωξε να της παραδώσει μια επιστολή για την αποφυλάκιση του συζύγου της. Η Φρειδερίκη αρνήθηκε να την παραλάβει αλλά και να της μιλήσει, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση. Οι επόμενες ημέρες βρίσκουν τη Μπέτυ Αμπατιέλου να διανυκτερεύει έξω από το παραπάνω ξενοδοχείο με ομάδα Ελλήνων και Κυπρίων, επιδιώκοντας συνάντηση με τη Φρειδερίκη, η οποία, για να τους αποφύγει, έβγαινε από πλαϊνή πόρτα. Η ίδια στάση επαναλήφθηκε και τον Ιούλιο του 1963 κατά τη νέα επίσκεψη της Φρειδερίκης, αυτή τη φορά συνοδεία του Παύλου, με την Μπέτυ Αμπατιέλου να επιδιώκει συνάντηση με το βασιλικό ζεύγος και αυτό να την αποφεύγει.
.- Η Μπέτυ Αμπατιέλου αντιμετώπισε μια βασιλομήτορα, η οποία δεν είχε εκλεγεί από κανένα, δεν έδινε λογαριασμό σε κανένα και κανένας δεν μπορούσε να τη "μαυρίσει" στις εκλογές και να τη στείλει στο σπίτι της. Ο ρόλος της στο πολιτικό σκηνικό της χώρας υπήρξε ολέθριος, καθώς παρενέβαινε συνεχώς σε κρίσιμα ζητήματα (κόντρα με το Γεώργιο Παπανδρέου, πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ένωσης Κέντρου, "θάψιμο" υπόθεσης Λαμπράκη κ.λπ.) και ουσιαστικά έβαλε αρκετά λιθαράκια στο οικοδόμημα της χούντας των συνταγματαρχών, η οποία ουσιαστικά πρόλαβε τη χούντα, που αυτή και οι λοιποί παλατιανοί προετοίμαζαν.
.- Στην Ελλάδα του 1963 υπήρχε μια κατ' επίφαση δημοκρατία, με την ΕΡΕ να κυβερνά, έπειτα από τις νικηφόρες γι' αυτή εκλογές "βίας και νοθείας" και την Ελλάδα να έχει επιτηρούμενες ζώνες, όπου η ελευθερία επιλογής του κόμματος της αρεσκείας των κατοίκων ήταν κάτι πολύ σχετικό. Υπήρχαν πολιτικοί κρατούμενοι, λόγω της συμμετοχής τους στο Κ.Κ.Ε., αρκετοί εκ των οποίων κρατούνταν από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου, ανάμεσά τους και ο Αντώνης Αμπατιέλος και η ΕΔΑ, εκπρόσωπος της Αριστεράς εκείνη την εποχή, αντιμετωπιζόταν ως μίασμα και υφίστατο διώξεις και ενίοτε δολοφονίες στελεχών της (περίπτωση Γρηγορίου Λαμπράκη).
Τί συμβαίνει σήμερα;
.- Οι φοιτητές στο Παρίσι και το Βερολίνο (κοντεύουμε να ξεχάσουμε αυτό το περιστατικό) όχι απλά δεν είχαν πρόθεση να κάνουν διάλογο ή έστω να προβάλλουν κάποια αιτήματα αλλά, αντίθετα, έδρασαν όπως λειτουργεί η πλειονότητα των συναδέλφων τους στα ελληνικά πανεπιστήμια. Μπαχαλοποίησαν μια εκδήλωση, η οποία δεν ήταν καν πολιτική και εξύβρισαν ένα νόμιμα εκλεγμένο - για να μην ξεχνιόμαστε - πολιτικό. Ευθύς εξαρχής, δηλαδή, η δεδηλωμένη βούλησή τους ήταν να μην συνδιαλλαγούν. Ψήφισμα διαμαρτυρίας, επιστολή διαμαρτυρίας, πορεία διαμαρτυρίας; Ούτε γι' αστείο!
.- Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος είναι αντιπαθής ανά το πανελλήνιο για πολλούς λόγους. Ωστόσο, είναι δημοκρατικά εκλεγμένος και άνετα, όταν το πάρουμε απόφαση, μπορούμε να μην τον προτιμήσουμε και να δώσουμε τέλος στην πολιτική του σταδιοδρομία. Στο Παρίσι βρέθηκε ως εκπρόσωπος μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία μπορεί να βαρύνεται με μπόλικα ατοπήματα και να υπόκειται σε έντονη κριτική αλλά το φαινόμενο, που είδαμε στο Παρίσι, απέχει από το να χαρακτηριστεί κριτική.
.- Όσο και αν αρέσκονται αρκετοί να φαντασιώνονται, ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χούντα ή σε σκέτη χούντα, καλό είναι να σκεφτούν, ότι μπορούν ελεύθερα να ψηφίζουν όποιο κόμμα γουστάρουν, χωρίς κανένα χωροφύλακα να τους απειλεί, σε περίπτωση που δεν ψηφίσουν τον αρεστό του. Η μη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος εκ μέρους πολλών εξ αυτών για διάφορους λόγους δεν αναιρεί την ουσία του πολιτεύματός μας. Επίσης, η ελευθερία του λόγου είναι απεριόριστη και προστατεύεται, αρκεί ο χρήστης να μην υπερβαίνει τα όριά της. Τέλος, δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι, όσο και αν σε κατάσταση διανοητικής ευφορίας ορισμένοι κρατούμενοι του ποινικού δικαίου αυτοανακηρύσσονται ως τέτοιοι.
Δεν χωρεί, λοιπόν, καμμία σύγκριση μεταξύ της ηρωικής αλλά κυρίας Μπέτυς Αμπατιέλου και των παραπάνω φοιτητών, που θα μπορούσαν άνετα να τσακίσουν με 2-3 επιχειρήματα τον κ. Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ο οποίος, ως γνωστόν, χάνει την ψυχραιμία του, όταν βρεθεί με καταρτισμένους και αποφασισμένους συνομιλητές, αλλά επέλεξαν τον εύκολο δρόμο του μπούγιου και, μάλιστα, τα κατέγραψαν και σε κάμερα. Ή, μήπως, θα είχε το σχετικό βιντεάκι την πέραση, που έχει αυτή τη στιγμή στο Διαδίκτυο, αν οι φοιτητές επιθυμούσαν να διεξαγάγουν μια συζήτηση;
Επίσης, βρίσκω ιδιαίτερα προσβλητική τη σύγκριση των δύο παραπάνω περιπτώσεων. Η Μπέτυ Αμπατιέλου πάλεψε για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας συλλήψεις και φυλακίσεις στην Ελλάδα, χωρίς να λησμονούμε την αφαίρεση της υπηκοότητάς της. Και τόσο αυτή όσο και οι υπόλοιποι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα πάλεψαν με αξιοπρέπεια, χωρίς παρεκτροπές και αφού ζούσαν σε ένα επιεικώς ανελεύθερο καθεστώς και υφίσταντο δεινά, που οι φοιτητές μας στο Παρίσι ούτε στους πιο φρικτούς εφιάλτες τους δεν θα φαντάζονταν. Ακόμα και το φημολογούμενο χαστούκι της Μπέτυς Αμπατιέλου στη Φρειδερίκη αποδείχθηκε μύθος, αφού τόσο η ίδια σε συνέντευξή της όσο και ο σύζυγός της στα απομνημονεύματά του το διέψευσαν. (Ιδού και μερικές λεπτομέρειες από το επεισόδιο του1963 ).
Εδώ, όμως, σταματούν οι ομοιότητες και αρχίζουν οι διαφορές, οι οποίες, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν είναι αμελητέες. Διότι η σύγκριση καταστάσεων οφείλει να ακολουθεί τον κανόνα των ίδιων ή, τουλάχιστον, παρόμοιων περιστατικών, προκειμένου να είναι εφικτή.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν :
.- Εν έτει 1963 ο Αντώνης Αμπατιέλος, ηγετικό στέλεχο του τότε Κ.Κ.Ε., ευρίσκετο στις ελληνικές φυλακές από το 1947, λόγω του Α.Ν. 590/1947, που είχε θέσει εκτός νόμου το συγκεκριμένο κόμμα. Αρχικά είχε καταδικαστεί σε θάνατο αλλά, έπειτα από διεθνή εκστρατεία, στην οποία πρωτοστάτησε η αγγλικής καταγωγής σύζυγός του, η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη. Έκτοτε, η Μπέτυ Αμπατιέλου επεδόθη σε ένα αγώνα για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα. Μια τέτοια κίνηση, όπως ήταν φυσικό, την κατέστησε αντιπαθή στο δεξιό κομμουνιστοφάγο μετεμφυλιακό κράτος, το οποίο, εν έτει 1958, επί κυβερνήσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή της αφαίρεσε την ελληνική υπηκοότητα, στερώντας της, έτσι, τη δυνατότητα να επισκέπτεται το σύζυγό της, τον οποίο και μπόρεσε, τελικά, να δει το 1961, έπειτα από διεθνή κινητοποίηση. Το 1963 Η τότε βασιλομήτωρ Φρειδερίκη επισκέφτηκε το Λονδίνο, για να παρευρεθεί στους γάμους της τότε πριγκήπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ. Κατά την έξοδό της από το ξενοδοχείο, όπου διέμενε, η Μπέτυ Αμπατιέλου επεδίωξε να της παραδώσει μια επιστολή για την αποφυλάκιση του συζύγου της. Η Φρειδερίκη αρνήθηκε να την παραλάβει αλλά και να της μιλήσει, με αποτέλεσμα να προκληθεί ένταση. Οι επόμενες ημέρες βρίσκουν τη Μπέτυ Αμπατιέλου να διανυκτερεύει έξω από το παραπάνω ξενοδοχείο με ομάδα Ελλήνων και Κυπρίων, επιδιώκοντας συνάντηση με τη Φρειδερίκη, η οποία, για να τους αποφύγει, έβγαινε από πλαϊνή πόρτα. Η ίδια στάση επαναλήφθηκε και τον Ιούλιο του 1963 κατά τη νέα επίσκεψη της Φρειδερίκης, αυτή τη φορά συνοδεία του Παύλου, με την Μπέτυ Αμπατιέλου να επιδιώκει συνάντηση με το βασιλικό ζεύγος και αυτό να την αποφεύγει.
.- Η Μπέτυ Αμπατιέλου αντιμετώπισε μια βασιλομήτορα, η οποία δεν είχε εκλεγεί από κανένα, δεν έδινε λογαριασμό σε κανένα και κανένας δεν μπορούσε να τη "μαυρίσει" στις εκλογές και να τη στείλει στο σπίτι της. Ο ρόλος της στο πολιτικό σκηνικό της χώρας υπήρξε ολέθριος, καθώς παρενέβαινε συνεχώς σε κρίσιμα ζητήματα (κόντρα με το Γεώργιο Παπανδρέου, πρωθυπουργό και πρόεδρο της Ένωσης Κέντρου, "θάψιμο" υπόθεσης Λαμπράκη κ.λπ.) και ουσιαστικά έβαλε αρκετά λιθαράκια στο οικοδόμημα της χούντας των συνταγματαρχών, η οποία ουσιαστικά πρόλαβε τη χούντα, που αυτή και οι λοιποί παλατιανοί προετοίμαζαν.
.- Στην Ελλάδα του 1963 υπήρχε μια κατ' επίφαση δημοκρατία, με την ΕΡΕ να κυβερνά, έπειτα από τις νικηφόρες γι' αυτή εκλογές "βίας και νοθείας" και την Ελλάδα να έχει επιτηρούμενες ζώνες, όπου η ελευθερία επιλογής του κόμματος της αρεσκείας των κατοίκων ήταν κάτι πολύ σχετικό. Υπήρχαν πολιτικοί κρατούμενοι, λόγω της συμμετοχής τους στο Κ.Κ.Ε., αρκετοί εκ των οποίων κρατούνταν από την εποχή του Εμφυλίου Πολέμου, ανάμεσά τους και ο Αντώνης Αμπατιέλος και η ΕΔΑ, εκπρόσωπος της Αριστεράς εκείνη την εποχή, αντιμετωπιζόταν ως μίασμα και υφίστατο διώξεις και ενίοτε δολοφονίες στελεχών της (περίπτωση Γρηγορίου Λαμπράκη).
Τί συμβαίνει σήμερα;
.- Οι φοιτητές στο Παρίσι και το Βερολίνο (κοντεύουμε να ξεχάσουμε αυτό το περιστατικό) όχι απλά δεν είχαν πρόθεση να κάνουν διάλογο ή έστω να προβάλλουν κάποια αιτήματα αλλά, αντίθετα, έδρασαν όπως λειτουργεί η πλειονότητα των συναδέλφων τους στα ελληνικά πανεπιστήμια. Μπαχαλοποίησαν μια εκδήλωση, η οποία δεν ήταν καν πολιτική και εξύβρισαν ένα νόμιμα εκλεγμένο - για να μην ξεχνιόμαστε - πολιτικό. Ευθύς εξαρχής, δηλαδή, η δεδηλωμένη βούλησή τους ήταν να μην συνδιαλλαγούν. Ψήφισμα διαμαρτυρίας, επιστολή διαμαρτυρίας, πορεία διαμαρτυρίας; Ούτε γι' αστείο!
.- Ο κ. Θεόδωρος Πάγκαλος είναι αντιπαθής ανά το πανελλήνιο για πολλούς λόγους. Ωστόσο, είναι δημοκρατικά εκλεγμένος και άνετα, όταν το πάρουμε απόφαση, μπορούμε να μην τον προτιμήσουμε και να δώσουμε τέλος στην πολιτική του σταδιοδρομία. Στο Παρίσι βρέθηκε ως εκπρόσωπος μιας δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία μπορεί να βαρύνεται με μπόλικα ατοπήματα και να υπόκειται σε έντονη κριτική αλλά το φαινόμενο, που είδαμε στο Παρίσι, απέχει από το να χαρακτηριστεί κριτική.
.- Όσο και αν αρέσκονται αρκετοί να φαντασιώνονται, ότι ζούμε σε μια δημοκρατική χούντα ή σε σκέτη χούντα, καλό είναι να σκεφτούν, ότι μπορούν ελεύθερα να ψηφίζουν όποιο κόμμα γουστάρουν, χωρίς κανένα χωροφύλακα να τους απειλεί, σε περίπτωση που δεν ψηφίσουν τον αρεστό του. Η μη άσκηση του εκλογικού δικαιώματος εκ μέρους πολλών εξ αυτών για διάφορους λόγους δεν αναιρεί την ουσία του πολιτεύματός μας. Επίσης, η ελευθερία του λόγου είναι απεριόριστη και προστατεύεται, αρκεί ο χρήστης να μην υπερβαίνει τα όριά της. Τέλος, δεν υπάρχουν πολιτικοί κρατούμενοι, όσο και αν σε κατάσταση διανοητικής ευφορίας ορισμένοι κρατούμενοι του ποινικού δικαίου αυτοανακηρύσσονται ως τέτοιοι.
Δεν χωρεί, λοιπόν, καμμία σύγκριση μεταξύ της ηρωικής αλλά κυρίας Μπέτυς Αμπατιέλου και των παραπάνω φοιτητών, που θα μπορούσαν άνετα να τσακίσουν με 2-3 επιχειρήματα τον κ. Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, ο οποίος, ως γνωστόν, χάνει την ψυχραιμία του, όταν βρεθεί με καταρτισμένους και αποφασισμένους συνομιλητές, αλλά επέλεξαν τον εύκολο δρόμο του μπούγιου και, μάλιστα, τα κατέγραψαν και σε κάμερα. Ή, μήπως, θα είχε το σχετικό βιντεάκι την πέραση, που έχει αυτή τη στιγμή στο Διαδίκτυο, αν οι φοιτητές επιθυμούσαν να διεξαγάγουν μια συζήτηση;
Επίσης, βρίσκω ιδιαίτερα προσβλητική τη σύγκριση των δύο παραπάνω περιπτώσεων. Η Μπέτυ Αμπατιέλου πάλεψε για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας συλλήψεις και φυλακίσεις στην Ελλάδα, χωρίς να λησμονούμε την αφαίρεση της υπηκοότητάς της. Και τόσο αυτή όσο και οι υπόλοιποι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα πάλεψαν με αξιοπρέπεια, χωρίς παρεκτροπές και αφού ζούσαν σε ένα επιεικώς ανελεύθερο καθεστώς και υφίσταντο δεινά, που οι φοιτητές μας στο Παρίσι ούτε στους πιο φρικτούς εφιάλτες τους δεν θα φαντάζονταν. Ακόμα και το φημολογούμενο χαστούκι της Μπέτυς Αμπατιέλου στη Φρειδερίκη αποδείχθηκε μύθος, αφού τόσο η ίδια σε συνέντευξή της όσο και ο σύζυγός της στα απομνημονεύματά του το διέψευσαν. (Ιδού και μερικές λεπτομέρειες από το επεισόδιο του1963 ).
Συμπεραίνει κανείς, ότι η σύγκριση των δύο παραπάνω περιστατικών είναι εκτός από ατυχής και ανέφικτη. Εκτός αν η επιθυμία για νομιμοποίηση συμπεριφορών, όπως αυτή των Ελλήνων φοιτητών στο Παρίσι, υπερβαίνει τη λογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου