Προφάσεις εν αμαρτίαις

Την τελευταία διετία στη χώρα μας, ολοένα και περισσότερος κόσμος ανακαλύπτει, ότι υπάρχει ένας χρυσος κανόνας στην πολιτική, σύμφωνα με τον οποίο ένα πολιτικό πρόσωπο, εκλεγμένο ή διορισμένο, οφείλει να μην αποδέχεται κανενός είδους εξυπηρέτηση από ιδιώτες. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν βρίσκω κάτι μεμπτό στην ξαφνική επιφοίτηση αυτών των συμπολιτών μας. Για την ακρίβεια, ενθυμούμενος τα γέλια, με τα οποία πολλοί εξ ημών υποδέχθηκαν και αποδέχθηκαν τη γελοία δικαιολογία του Ευάγγελου Γιαννόπουλου, ότι ήταν αδύνατο η προ 20ετίας κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. να πέσει εξαιτίας ενος κ.....σπιτου, θεωρώ, ότι η αρνητική αντίδραση έστω μέρους του εκλογικού σώματος στην είδηση, ότι προϊστάμενος κρατικού οργανισμού αποδέχθηκε μια οποιασδήποτε φύσεως εκδούλευση και, συνεπώς, παραιτήθηκε, συνιστά ένα θετικό βήμα για μια κοινωνία εθισμένη επί δεκαετίες στην απαθή αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων.

Η ιστορία έχει ως εξής : Ο κ. Στέλιος Σταυρίδης διορίστηκε πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, ενός οργανισμού αρμοδίου για τις αποκρατικοποιήσεις. Πριν το διορισμό του, είχε διατελέσει στέλεχος και υποψήφιος βουλευτής της "ΔΡΑΣΗΣ" και ακόμα παλαιότερα στέλεχος της Ν.Δ., όταν και συμμετείχε στις διαδικασίες εκποίησης της "ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ" στον ιταλικό όμιλο "Καλτσεστρούτσι". Ως στέλεχος της "ΔΡΑΣΗΣ" στηλίτευσε τις πρακτικές των δύο μεγάλων κομμάτων σε πολλά θέματα, από την παιδεία έως τη διαχείριση της κρατικής περιουσίας. Μέχρι που βρέθηκε επικεφαλής ενός κρατικού οργανισμού επί κυβερνήσεως Σαμαρά, οπότε, πέρα από τα αρνητικά σχόλια που ακούστηκαν απ' όσους θυμήθηκαν το παρελθόν του, κλήθηκε να αποδείξει, ότι κόμιζε κάτι καινούργιο στα πολιτικά ήθη του τόπου.

Η μεγάλη δοκιμασία γι' αυτόν ήταν η εκποίηση ποσοστού του ΟΠΑΠ, διαδικασία την οποία ο κ. Σταυρίδης χρεώθηκε όντας πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ. Υποψήφιος αγοραστής εμφανίστηκε ο Όμιλος Μελισσανίδη, επικεφαλής του οποίου ήταν ένα πρόσωπο με ύποπτο παρελθόν, το οποίο περιελάμβανε από εμπλοκή σε υποθέσεις λαθρεμπορίου μέχρι εκβιασμό σε βάρος δημοσιογράφου. Δεν ξέρω, αν μέτρησε για τον κ. Σταυρίδη το προφίλ του κ. Μελισσανίδη αλλά, τελικά, η διαδικασία μεταβίβασης του 33% του ΟΠΑΠ ολοκληρώθηκε και ο Όμιλος Μελισσανίδη ήταν ο αγοραστής.

Λίγο καιρό αργότερα, μια εφημερίδα της Κεφαλλονιάς αποκαλύπτει, ότι ο κ. Σταυρίδης μετέβη στο εν λόγω νησί, όπου διατηρεί επιχείρηση, με το ιδιωτικό αεροσκάφος του κ. Μελισσανίδη, του ίδιου, δηλαδή προσώπου, που είχε αγοράσει το παραπάνω ποσοστό του ΟΠΑΠ. Ξεσπά κύμα αντιδράσεων και ο κ. Σταυρίδης αναγκάζεται να παραιτηθεί. Στη συνέχεια, ο ίδιος προβαίνει σε σειρά δηλώσεων, όπου κάνει λόγο για υποκρισία και δηλώνει, ότι άλλοι επικεφαλής δημοσίων οργανισμών, που είχαν κάνει χειρότερα από αυτόν, δεν υπέστησαν καμμία συνέπεια. Αρκετοί υποστηρικτές του έκριναν, ότι "φαγώθηκε" ένας από τους ελάχιστους επιτυχημένους διοικητές κρατικών οργανισμών, επειδή "ενόχλησε πολλούς η πώληση του 33% του ΟΠΑΠ".

Δεν θα μπω στη διαδικασία να κρίνω την ορθότητα των όρων της σύμβασης μεταβίβασης του ΟΠΑΠ (θα αρκεστώ μόνο να αντιγράψω την καταγγελία του ευρωβουλευτή, κ. Σκυλακάκη, ότι "Ο ΟΠΑΠ δεσμεύθηκε σε δύο συμβάσεις που οι νέοι αγοραστές καταγγέλουν ως σκανδαλωδώς ασύμφορες. Ο κοινός παίκτης και στις δύο συμβάσεις διώκεται από τη δικαιοσύνη σε βαθμό κακουργήματος για τις δύο προκάτοχες συμβάσεις με τον ΟΠΑΠ. Η νέα σύμβαση έγινε αποδεκτή από το ΤΑΙΠΕΔ (με την αποχή του στην κρίσιμη συνέλευση όπου για λόγους που ποτέ δεν εξήγησε δεν χρησιμοποίησε όλες τις μετοχές του δημοσίου στην κρίσιμη ψηφοφορία), μερικές μέρες πριν την αποκρατικοποίηση και παρά το γεγονός ότι στο διαγωνισμό υπήρχε μια μόνο προσφορά. Στον ίδιο τον διαγωνισμό του ΟΠΑΠ υπήρχε μια μόνο προσφορά καθώς οι άλλοι ενδιαφερόμενοι είχαν απομακρυνθεί από την αδιαφάνεια στη διαδικασία. Επί εβδομάδες οι παλαιότερες συμβάσεις του ΟΠΑΠ δεν ήταν στη διάθεση των επενδυτών που έφυγαν. Μόνο ο επενδυτής με ισχυρό φίλοκυβερνητικο παράγοντα στην κοινοπραξία έμεινε στη διαδικασία"). Θα σταθώ, όμως, σε δύο θέματα γύρω απο τη συγκεκριμένη υπόθεση. Το πρώτο αφορά την επιλογή του κ. Σταυρίδη και, κατ' επέκταση, της κυβέρνησης να καθήσει στο ίδιο τραπέζι με ένα επιχειρηματία, σε βάρος του οποίου έχουν ακουστεί πολλά και διάφορα, πολλώ δε μάλλον να συναινέσει στη μεταβίβαση σε αυτόν του ανωτέρω ποσοστού. Σαφώς και τη στιγμή, που έγινε η επίμαχη μεταβίβαση, ο κ. Μελισσανιδης διέθετε λευκό ποινικό μητρώο, πλην, όμως, χρέος του επικεφαλής ενός δημοσίου οργανισμού είναι να προσέχει τα πρόσωπα, με τα οποία συναλλάσσεται, προκειμένου να μη γεννώνται υποψίες γύρω από τις συνθήκες διαπραγμάτευσης και περαίωσης μιας συναλλαγής. Προτού βιαστείτε να μιλήσετε για αφορητη ηθικολογία, αξίζει να σταθούμε σε κάποια πράγματα. O κ. Μελισσανίδης έχει ένα αρκετά ύποπτο παρελθόν και σε περίπτωση μηνύσεως σε βάρος του για τα αδικήματα της λαθρεμπορίας και πλαστογραφίας (σε βαθμό κακουργήματος η δεύτερη) όχι μόνο έτυχε σκανδαλώδους εξυπηρέτησης από την ελληνική δικαιοσύνη, με εννέα αναβολές, μέχρι που παραγράφηκε το έγκλημα της λαθρεμπορίας, αλλά, όταν, τελικά, συζητήθηκε η υπόθεση, το Ελληνικό Δημόσιο δεν παραστάθηκε ως πολιτικώς ενάγων και ο ίδιος, παρά την κατηγορηματική κατάθεση του προϊσταμένου της υπηρεσίας, που του είχε υποβάλει πρόστιμο, και την πρόταση του Εισαγγελέως της έδρας για την ενοχή του κατηγορουμένου, απαλλάχθηκε για το εναπομείναν αδίκημα της πλαστογραφίας. Όταν βοά η χώρα για το μέγεθος της διαπλοκής των κυβερνήσεων με επιχειρηματίες ύποπτης αξιοπιστίας, η επιλογή του κ. Σταυρίδη αλλά και της κυβέρνησης να συνδιαλλαγούν με τον κ. Μελισσανίδη και, τελικώς, να του μεταβιβάσουν το 33% του ανωτέρω οργανισμού δικαιώνει όσους ομιλούν για αδιαφανείς διαδικασίες και υπόγειες συνεννοήσεις με αρεστούς στην εκάστοτε κυβέρνηση επιχειρηματίες. Φυσικά, τίθεται και το ερώτημα, γιατί δεν προτιμήθηκαν άλλοι υποψήφιοι αγοραστές, οι οποίοι σίγουρα υπήρχαν, δεδομένου ότι ο ΟΠΑΠ φέρεται να είναι κερδοφόρος οργανισμός. Επιπλέον, υπάρχει και η εμπλοκή, ως νομικού συμβούλου του κ. Μελισσανίδη, του κ. Φαήλου Κρανιδιώτη, ο οποίος τυγχάνει συγχρόνως σύμβουλος του κ. Πρωθυπουργού. Εν ολίγοις, αντί ο κ. Σταυρίδης να φροντίσει, ώστε να μη γεννηθούν υποψίες για τον τρόπο, που έλαβε χώρα η επίμαχη μεταβίβαση, κατάφερε να δικαιώσει όσους πιστεύουν, ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Ελλάδος.

Το δεύτερο αφορά την επιλογή του κ. Σταυρίδη να αποδεχθεί την εξυπηρέτηση του κ. Μελισσανίδη να τον μεταφέρει ο τελευταίος στην Κεφαλλονιά με το ιδιωτικό του αεροσκάφος. Έστω, λοιπόν, ότι  ο κ. Σταυρίδης είναι "καθαρός" και εγνώριζε παλαιόθεν τον κ. Μελισσανίδη διό και απεδέχθη, στα πλαίσια αυτής της γνωριμίας, την πρόταση του τελευταίου να τον "πετάξει" στην Κεφαλλονιά! Μια στιγμή! Ο κ. Σταυρίδης είναι πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ την εποχή, που έγινε η μεταβίβαση του 33% του ΟΠΑΠ στον Όμιλο Μελισσανίδη. Το ΤΑΙΠΕΔ, επί προεδρίας κ. Σταυρίδη, αναλαμβάνει να οργανώσει τη διαδικασία μεταβίβασης του συγκεκριμένου ποσοστού, η οποία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, και την ανεύρεση της πιο συμφέρουσας προσφοράς για την πώληση του εν λόγω ποσοστού, και καταλήγει, ότι αυτά τα χαρακτηριστικά συγκεντρώνει η προσφορά του κ. Μελισσανίδη, στον οποίο και, τελικά, αυτό μεταβιβάζεται. Ο κ. Μελισσανίδης είναι ένας επιχειρηματίας με αμφιβόλου νομιμότητος επιχειρήσεις, ο οποίος προέβη στην ανωτέρω εξαγορά. Μετά από λίγο καιρό, ο κ. Σταυρίδης επιβαίνει στο ιδιωτικό αεροπλάνο του κ. Μελισσανίδη, προκειμένου να μεταβεί στην Κεφαλλονιά, όπου διατηρεί επιχείρηση. Προσοχή! Δεν επιβιβάστηκε στο αεροπλάνο της γραμμής αλλά σε αυτό του κ. Μελισσανίδη. Ο ίδιος επιχειρηματίας, που στηλίτευε τις πρακτικές των δύο μεγάλων κομμάτων, στις οποίες εντάσσονται και οι απροκάλυπτες εκδουλεύσεις επιχειρηματιών σε πολιτικά πρόσωπα, εκλεγμένα ή διορισμένα, έκανε ακριβώς ό,τι έκαναν οι προκάτοχοί του και, μάλιστα, λίγο μετά την ολοκλήρωση της μεταβίβασης του 33% του ΟΠΑΠ στον κ. Μελισσανιδη. Λησμόνησε, με άλλα λόγια, ότι υποχρέωση ενός προσώπου, το οποίο ασκεί πολιτική εξουσία, είναι να κρατάει αποστάσεις από τις ιδιωτικές επιχειρήσεις και δη από τις επιχειρήσεις, των οποίων προΐστανται πρόσωπα υπόπτου παρελθόντος και συναλλασσόμενα με το κράτος, διαφορετικά κινδυνεύει να κατηγορηθεί για μεροληψία υπέρ του επιχειρηματία, από τον οποίο δεν κράτησε αποστάσεις, ειδικά όταν ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας δεν αποκρύπτει τις στενές σχέσεις του με την κυβέρνηση, που τοποθέτησε τον κ. Σταυρίδη στη θέση του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ. Φυσικά, περιττεύει να θυμίσουμε, ότι σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα της Δύσης ο κ. Σταυρίδης δεν θα τολμούσε καν να ψελλίσει τις δικαιολογίες, που επικαλέστηκε.
Όσο, λοιπόν, και αν επικαλείται τα ήθη και έθιμα του εμπορικού χώρου ο κ. Σταυρίδης, δεν παύει να πιστώνεται με σοβαρή ανακολουθία λόγων και έργων, οι επιπτώσεις της οποίας στο Ελληνικό Δημόσιο είναι, ακόμα, άγνωστες. Επίσης, όσο αν μυρίζει κήρυγμα, πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κατανοητό, όχι μόνο στην κοινωνία μας αλλά και στον πολιτικό κόσμο μας, ότι το κράτος και οι λειτουργοί του οφείλουν να τηρούν αποστάσεις ασφαλείας από τον επιχειρηματικό κόσμο, αν επιθυμούν πραγματικά να ασκούν τον απαιτούμενο έλεγχο νομιμότητος στον τελευταίο (και όχι μόνο σε αυτόν). Τα περί υποκρισίας απλά αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις.