Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

Το '21 και το ελληνικό ποδόσφαιρο


Στην Επανάσταση του ’21, οι αγωνιστές μας ήξεραν πολύ καλά, ότι μπορούσαν άνετα στην τακτική του κλεφτοπολέμου σε δύσβατα και στενά μέρη να κατατροπώσουν τους περισσότερους αντιπάλους. Αντίθετα, σε ανοικτό πεδίο ήταν καταδικασμένοι σε αποτυχία, ειδικά αν ο αντίπαλος ήταν αρτιότερα εξοπλισμένος. Στην πρώτη περίπτωση, θριάμβευσαν στα Δερβενάκια. Στη δεύτερη περίπτωση, μέτρησαν ήττες με το τσουβάλι, ειδικά όταν βρέθηκε απέναντί τους ο ευρωπαϊκών προδιαγραφών στρατός του Ιμπραήμ.
200 περίπου, χρόνια αργότερα, η εθνική μας ομάδα ποδοσφαίρου κλήθηκε να παίξει απέναντι στα μεγαθήρια της Ευρώπης. Νίκησε τη Ρωσσία σε ένα ματς, που όλοι το είχαν ξεγραμμένο. Πέρασε στους 8 του Γιούρο. Μετά, ήλθε η Γερμανία και επανέφερε τα πράγματα στη θέση τους. ΟΚ, έχουμε μια ομάδα με αρκετούς ικανότατους νέους παίκτες, πολλοί εκ των οποίων θα διδαχθούν πολλά στα ανταγωνιστικά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, όπου θα αγωνιστούν τη νέα αγωνιστική περίοδο. Έχουμε παίκτες με τσαγανό. Έχουμε ικανότατο προπονητή. Αλλά οι συγκρίσεις με τα γεγονότα του ‘21 είναι αναπόφευκτες. Μπροστά στην τρεχάλα των Γερμανών, οι δικοί μας έμοιαζαν σταματημένοι. Μπροστά στις εναλλακτικές λύσεις των Γερμανών, ο πάγκος μας έμοιαζε άδειος. Η κατάρτιση και η εμπειρία των Γερμανών έκαναν τους δικούς μας να μοιάζουν άπειροι και πρωτοεμφανιζόμενοι στο διεθνές στερέωμα. Η ήττα και ο αποκλεισμός μας από τη συνέχεια της διοργάνωσης ήλθε αναπόφευκτα αλλά δίκαια. Αυτή τη φορά το σύστημα-ταμπούρι δεν στάθηκε αρκετό, για να φτάσουμε στην κορυφή. Όταν δε αποφασίσαμε, μετά την ισοφάριση στον αγώνα με τη Γερμανία, να παίξουμε πιο ανοικτά, τότε είδαμε τον ουρανό σφοντύλι.
Κακά τα ψέμματα, η Ελλάδα βρίσκεται αρκετά πίσω ποδοσφαιρικά σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Παράγει ταλέντα αλλά απουσιάζει η επαφή με το σύγχρονο ποδόσφαιρο, ήτοι ελάχιστοι παίκτες είναι ιδιαίτερα γρήγοροι ή έχουν την απαιτούμενη σωματοδομή, ώστε να αντέξουν τις κόντρες με τους σύγχρονους παιδαράδες του ποδοσφαίρου. Επικρατεί μια χαλαρότητα στις προπονήσεις με αποκορύφωμα τις αντιδράσεις παικτών, όταν ο προπονητής αξιώνει περισσότερη πειθαρχία και σκληρότερη δουλειά. Πολλοί παίκτες βυθίζονται μετά την εφηβεία τους σε ξέφρενες διασκεδάσεις και δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για ένα καλό πρώτο συμβόλαιο. Άλλων πάλι η φιλοδοξία σταματά σε ένα καλό συμβόλαιο με κάποια εκ των μεγάλων ελληνικών ομάδων.
Θα πείτε, ότι και στον υπόλοιπο κόσμο χάνονται πολλά, ίσως και περισσότερα, ταλέντα. Ναι, ισχύει αυτό. Μόνο που οι περισσότερες ευρωπαϊκές ομάδες λειτουργούν ως σοβαρές επιχειρήσεις, οι οποίες προσπαθούν με κάθε δυνατό τρόπο να προστατεύσουν τις επενδύσεις τους, ενώ στις ίδιες αυτές ομάδες επικρατεί ένα κλίμα εργατικότητας, που συνήθως δεν αφήνει ανεπηρέαστους τους παίκτες. Φυσικά, όλες οι παραπάνω ομάδες είναι απόλυτα συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις απέναντι στους αθλητές, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να έχουν ένα κίνητρο παραπάνω να εργαστούν σκληρότερα, χωρίς να λησμονούμε τα άκρως ανταγωνιστικά πρωταθλήματα, όπου αυτές αγωνίζονται. Ούτε οι ομάδες αυτές αναλώνονται σε καβγάδες και θεωρίες συνωμοσίας για τη διαιτησία, επιτρέποντας στους παίκτες να εργαστούν απερίσπαστοι. Μετά απ’ όλ’ αυτά, οι συγκρίσεις με τις ελληνικές ΠΑΕ μόνο θλίψη μπορούν να γεννήσουν.
Η απρόσμενη επιτυχία του Γιούρο 2004 σταθεροποίησε την Ελλάδα στις 20 καλύτερες ποδοσφαιρικές δυνάμεις του πλανήτη με βάση της συμμετοχή της στις μεγάλες διοργανώσεις. Αλλά δεν μπόρεσε να εξαλείψει τις εγγενείς ποδοσφαιρικές αδυναμίες της ούτε να πείσει τους ιθύνοντες να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα, ώστε να βελτιωθεί η ποδοσφαιρική μας ποιότητα. Και το αποτέλεσμα φάνηκε στον προημιτελικό με τη Γερμανία. 

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Ανορθολογισμόν θέλομεν και ας τρώγωμεν πέτρες

Άκουγα προ ημερών σε κάποια δημόσια υπηρεσία ένα νεότατο παιδί να αναμασά τα περί πλούτου της ελληνικής γλώσσας, η οποία έχει 8 εκ. λεκτικούς τύπους και τα περί Hellenic Quest. Επειδή ετύγχανε να το γνωρίζω, του έπιασα την κουβέντα και προσπάθησα να του πω, ότι όλ' αυτά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να εισπράξω την απάντηση, ότι υπάρχουν κάποιοι, που θέλουν να μας πείσουν, ότι η γλώσσα μας δεν αξίζει, ώστε να την εγκαταλείψουμε σταδιακά. Μου ανέφερε, μάλιστα, την περιβόητη Δήλωση Κίσσινγκερ, για να με πείσει για τη βασιμότητα των λεγομένων του. Όχι, δεν μου ανέφερε, ποιοί είναι αυτοί οι "κάποιοι".
Εδώ και καιρό, έχουν δημοσιευθεί κριτικές στους παραπάνω μύθους αλλά και σε πολλούς άλλους νεότερους, όπως, για παράδειγμα, αυτό των δανείων, που θα μας έδιναν Ρωσσία και Κίνα, με τις οποίες αποδείχθηκε, ότι δεν είχαν καμμία σχέση με την πραγματικότητα. Παρ' ολ' αυτά, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας επιμένει με αστείρευτο πείσμα να υπερασπίζεται την αλήθεια αυτών των μύθων, συχνά με πολεμική διάθεση. Είναι το ίδιο κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο ασπάζεται την άποψη, ότι έχει εφευρεθεί το φάρμακο για τον καρκίνο αλλά οι φαρμακοβιομηχανίες δεν το διοχετεύουν στην αγορά ή οι Ευρωπαίοι θέλουν να μας πτωχεύσουν, για να μας αγοράσουν για ένα ξεροκόμματο. Και στις δύο περιπτώσεις, περιττεύει είτε να τους υπενθυμίσετε, ότι δεν έχουν κανένα όφελος οι φαρμακοβιομηχανίες από τη μη διοχέτευση στην αγορά ενός τέτοιου φαρμάκου, είτε ότι οι Ευρωπαίοι μπορούν να αγοράσουν από τώρα και σε χαμηλές τιμές τις χώρες της Βαλτικής ή τη γείτονα Βουλγαρία.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερα εξειδικευμένες γνώσεις ή σπάνια ευφυία, για να γίνει αντιληπτό, ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό σε μια κοινωνία, η οποία ουδέποτε φημιζόταν για την παιδεία της και την εν γένει φιλομάθειά της, να παρουσιάζονται τέτοιοι μύθοι ως αληθινές ιστορίες και να γίνονται πιστευτοί. Δεν πάνε πολλά χρόνια, άλλωστε, που η επίσημη εκπαίδευση θεωρούσε απαρέγκλιτη προϋπόθεση της παιδείας των ελληνοπαίδων τη διδασκαλία περί Κρυφού Σχολειού ή της ενάρξεως της Επαναστάσεως του '21 στην Αγία Λαύρα ανήμερα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Ολόκληρες γενιές μαθητών εκπαιδεύτηκαν να πιστεύουν τυφλά ό,τι έμαθαν στα θρανία και φουρνιές δημοσιογράφων, πολιτικών και δημοσίων προσώπων προέβαλαν αυτούς τους μύθους ως πραγματικούς. Σε μια τέτοια κοινωνία χρειάζεται τιτάνια προσπάθεια να αναζητήσει κανείς τις πηγές εκείνες, που κονιορτοποιούν αυτούς τους μύθους και ακόμα πιο γερο στομάχι, για να υπομείνει αυτό, που θα ακολουθήσει τη διάδοση των πορισμάτων του.
Διότι το πιο παρανοϊκό δεν είναι η επικράτηση του ανορθολογισμού αλλά το γάντζωμα των πολλών από αυτόν. Ο ανορθολογισμός δεν έχει απλά περάσει στην κουλτούρα μας αλλά έχει μετατρέψει την πλειονότητα σε εχθρό του ορθού λόγου και της έρευνας. Ο μύθος προσφέρει μια παρηγοριά, ότι κάπου υπάρχει κάποια σκοτεινή οντότητα, η οποία απεργάζεται την καταστροφή μας, και απαλλάσσει τον άνθρωπο από κάθε προσπάθεια να χρησιμοποιήσει το νου του, ώστε να ανεύρει την αλήθεια. Ο κατεδαφιστής των πάσης φύσεως μύθων αντιμετωπίζεται ως σάλος, που έρχεται να ανατρέψει την πνευματική βολή του τόπου και να διαταράξει τη μακαριότητα της κοινωνίας των ατράνταχτων δεδομένων. Τα κίνητρά του αμφισβητούνται. Αφού έχουμε ό,τι θεωρούμε ως αληθινό στα χέρια μας, ποιό σκοπό έχει και μας ενοχλεί;
Πριν από δέκα, περίπου, χρόνια, χιλιάδες συμπολίτες μας ξεχύθηκαν στους δρόμους, απαιτώντας την επαναφορά της αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Ήταν πολύ περισσότεροι απ' όσους έχουν ποτέ διαδηλώσει ζητώντας να αυξηθούν τα κονδύλια για την έρευνα. Επίσης, έχω διαβάσει άπειρα κείμενα, τα οποία υπαινίσσονται, ότι η Ελλάδα δεν θα είχε περιέλθει σε κρίση, αν ζούσε ακόμα ο Χριστόδουλος ή ήταν ακόμα πρωθυπουργός ο κ. Καραμανλής (ο νεότερος) αλλά σχεδόν κανένα κείμενο, το οποίο να αναρωτιέται, πόσο καλύτερη παιδεία θα είχαμε, αν δεν είχε αποσυρθεί το βιβλίο ιστορίας του Σταυριανού. Τυχαίο; 

Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Μια πρώτη αποτίμηση

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : Κέρδισε τις εκλογές, πείθοντας πολλούς, ότι αποτελούσε το μοναδικό ανάχωμα στην προέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς τη νίκη. Πέτυχε μια ικανοποιητική συσπείρωση, εξαφανίζοντας το ΛΑ.Ο.Σ. από τον εκλογικό χάρτη και πλήττοντας και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ενώ κέρδισε ψήφους χάρη στην απορρόφηση της Δημοκρατικής Συμμαχίας και αρκετών κεντροδεξιών-φιλοευρωπαϊστών ψηφοφόρων της. Στην πραγματικότητα, όμως, η Νέα Δημοκρατία θυμίζει ολοένα και περισσότερο την ΠΟΛ.ΑΝ, κάτι το οποίο είναι παραπάνω από φανερό στο φοβικό, ρατσιστικό και αντιευρωπαϊκό λόγο του ίδιου του αρχηγού της αλλά προκύπτει και από την εκλογή ακροδεξιών π.χ. των κ.κ. Βορίδη, Γεωργιάδη και Λαζαρίδη. Καλείται τώρα να αποδείξει, ότι μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου και να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Με το υλικό, που διαθέτει, αμφιβάλλω, αν θα το πετύχει. 
ΣΥ.ΡΙΖ.Α. : Έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε. Αύξησε εντυπωσιακά τα ποσοστά του αλλά πλήρωσε τόσο τις βολές των Μ.Μ.Ε. σε βάρος του όσο και τις απίστευτες αντιφάσεις του σε θέματα, όπως αυτό των δανειακών συμβάσεων, τις οποίες άλλοτε δήλωνε, ότι θα καταγγείλει, και άλλοτε ότι θα επαναδιαπραγματευτεί. Η παρουσία τόσων συνιστωσών με αντικρουόμενες απόψεις δεν θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα υπέρ του, αφού είναι αδύνατο να διατυπώνει για πάντα το πρόγραμμά του με όρους, που να τις αφήνουν όλες ικανοποιημένες. Τώρα πρέπει να αποδείξει, ότι δύναται να διαχειριστεί τη δυναμική, που του χάρισαν οι νέοι ψηφοφόροι του, προς όφελος της χώρας και να μην καταλήξει στη στείρα αντίδραση του ξερού «όχι σε όλα». Έχει ικανά και έμπειρα στελέχη με σπουδαία διαδρομή στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς αλλά και στελέχη με χρόνια παρουσία στο Κ.Κ.Ε., τα οποία δεν κρύβουν το δογματισμό τους. 
ΠΑ.ΣΟ.Κ. : Κατέβηκε πιο χαλαρό απ’ όλα τα κόμματα της Βουλής στις εκλογές αυτές. Κανένας δεν θα του ζητούσε θαύματα και κανένας δεν θα το έψεγε, αν υφίστατο καθίζηση. Παραμένει το ερώτημα, ποια θα είναι η επόμενη μέρα ενός κόμματος, στο οποίο ο κ. Βενιζέλος φαίνεται αποφασισμένος να βάλει τη σφραγίδα του. Προς το παρόν, οι εξαγγελίες περί καταργήσεως των ήδη υφισταμένων συνδικαλιστικών φορέων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η απομάκρυνση των πιστότερων συνεργατών του κ. Παπανδρέου αλλά και όσων εκσυγχρονιστών είχαν απομείνει, προμηνύει ένα μάλλον ζοφερό μέλλον, δεδομένου ότι θεωρείται το υπ’ αριθμ. 1 υπεύθυνο για τη γενικότερη κρίση κόμμα. Επίσης, δύσκολα θα πείσει για τις προθέσεις του να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, όταν επί κυβερνήσεως Παπαδήμου είχε τηρήσει στο θέμα αυτό σιγήν ιχθύος. 
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ : Αρκούσε η συσπείρωση των ψηφοφόρων της Δεξιάς στη Ν.Δ., για να αποδειχθεί η αδυναμία των Ανεξελλήνων να αντέξουν στον πολιτικό ανταγωνισμό και να αναδειχθούν σε κάτι καλύτερο από ένα, ακόμα, κόμμα αντίδρασης. Ο στείρος αρνητισμός τους στο θέμα του Μνημονίου δεν αρκεί και οι δοξασίες περί ψεκασμών αλλά και δανείων από Ρωσσία και Κίνα με ολίγη από τον καταγγελτικό και συχνά εμπρηστικό λόγο του αρχηγού τους δεν θα γοητεύουν για πολύ ακόμα τους πιστούς τους. 
ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ : Μπήκαν στη Βουλή υποδυόμενοι το αντισυστημικό κόμμα. Στην πραγματικότητα, αξιοποίησαν την απέχθεια ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας μας για τη Δημοκρατία και απέδειξαν, ότι ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός ψηφοφόρων αυτής της χώρας δεν ενοχλούνται, αν εκπροσωπούνται από τους νοσταλγούς του Χίτλερ και τους πιστούς της βίας σε βάρος μεταναστών και γυναικών. Θα αρκούσε η λέξη «ντροπή», για να περιγράψει την είσοδο της Χ.Α. στη Βουλή, αν δεν είχε προηγηθεί μια απίστευτη εθελοτυφλία ενός πολύ μεγαλύτερου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας στα ανοδικά ποσοστά της. 
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ : Και τι δεν άκουσαν οι άνθρωποι από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της! Δεκανίκι του δικομματισμού, γκουρμεδιάρηδες και διαμαρτυρομένοι με τα ρεσώ, κρυφοπασόκοι και άλλοι χαρακτηρισμοί, λιγότερο κόσμιοι, «στόλιζαν» για αρκετό καιρό τα Μ.Μ.Ε., παραδοσιακά και εναλλακτικά. Ο φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός της και η σοβαρότητα αρκετών στελεχών της αντισταθμίζονται από την πολιτική απειρία των περισσοτέρων εξ αυτών αλλά και από το εχθρικό εν Ελλάδι κλίμα προς οτιδήποτε θυμίζει Ε.Ε. και Μνημόνιο. Συσπείρωσαν αρκετό κόσμο, που πιστεύει στη φιλοευρωπαϊκή Αριστερά και απεχθάνεται το δογματισμό, αλλά έχασαν επίσης αρκετό κόσμο, λόγω ατολμίας αλλά και αστάθειας της θέσεώς τους για το Μνημόνιο. Αν σταθεροποιήσουν τις απόψεις τους, θα παγιώσουν τη θέση τους στη Βουλή. Αν όχι, θα ακολουθήσουν την τύχη των περισσοτέρων κομμάτων αντίδρασης. 
Κ.Κ.Ε. : Η δυστυχία να είσαι το πιο ορκισμένο αντιευρωπαϊκό κόμμα πανελλαδικά και όχι μόνο να μην ωφελείσαι από την οργή του κόσμου αλλά να χάνεις και τη μισή δύναμή σου. Όμως, όταν κυριαρχεί η λογική, ότι η πραγματικότητα πρέπει να προσαρμόζεται στις αντιλήψεις μας και όχι οι αντιλήψεις μας στην πραγματικότητα, τότε η κατάρρευση είναι βέβαιη και το Κ.Κ.Ε. πρέπει να νοιώθει τυχερό, που αυτή άργησε. Μάλλον πρέπει, επιτέλους, να σκεφτεί σοβαρά την αλλαγή της ηγεσίας του. Αποτελεί το σοβαρότερο εμπόδιο στην ενοποίηση της Αριστεράς και αυτό δεν του το συγχωρούν όσοι αριστεροί επιθυμούν μια ενωμένη και υπεράνω φραξιών και κολλημάτων ενωμένη Αριστερά. 
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ-ΔΡΑΣΗ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ : Η πικρή απόδειξη, ότι σε συνθήκες πόλωσης δεν υπάρχει χώρος για μικρά κόμματα! Η πολυσυζητημένη συμμαχία της ΔΗ.ΞΑΝ. με τη Δράση-Φ.Σ. αποτελούσε μεν απαίτηση ενός μεγάλου κομματιού των φιλελεύθερων ψηφοφόρων αλλά προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της πρώτης, η οποία απώλεσε αρκετά στελέχη, ενώ ο συνδυασμό δεν μπόρεσε να επωφεληθεί από τη διάλυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Σημαντικό ρόλο στην απώλεια ψήφων έπαιξαν και ορισμένες ακραίες θέσεις της π.χ. για το μεταναστευτικό. Θα παραμείνουν στον πολιτικό στίβο αλλά θα πρέπει να πείσουν, ότι μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολλών και να αποβάλλουν ορισμένες ακραίες θέσεις τους.
ΛΑ.Ο.Σ. : Το νέκταρ της εξουσίας αποδείχθηκε δηλητήριο, που σκότωσε το κόμμα. Έπαψε να μονοπωλεί το χώρο της ακροδεξιάς και υπέστη τρομακτική αιμορραγία με τη φυγή στελεχών του προς τη Ν.Δ. Σαφώς και έπαιξε σημαντικό ρόλο η συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αφού έχασε το έρεισμα του αντισυστημικού κόμματος, που τα βάζει με την εξουσία. Ο ανορθολογικός λόγος του αρχηγού του έπαυσε να ασκεί τη σαγήνη της περασμένης δεκαετίας. Ξεπεράστηκε, εν ολίγοις, από τις εξελίξεις και μπήκε και αυτό, εκτός απροόπτου, στο χρονοντούλαπο της κοινοβουλευτικής μας ιστορίας. 
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ : Διακριτικοί και σοβαροί, έπεσαν και αυτοί θύματα της έντονης πόλωσης, αφού ήταν κόντρα στη λογική τους να πάρουν παραμάζωμα τα Μ.Μ.Ε., για να προβάλουν τις θέσεις τους ή να συμπράξουν με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χωρίς πρώτα να βρουν κάποια κοινά σημεία συνεννόησης. Ας μην κοροϊδευόμαστε, η διακριτικότητα στην πολιτική ζωή της χώρας μοιάζει με το πολύ καλό παιδί σε μια παρέα με πολλές γυναίκες. Όλες εκτιμούν το χαρακτήρα του αλλά ελάχιστες θα σχετιστούν μαζί του. Ακόμα και έτσι, όμως, αργά και σταθερά πείθουν, ότι δεν είναι μόνο ένα κίνημα φυσιολατρών αλλά έχουν πλήρη πολιτική ατζέντα και σοβαρότητα. Απομένει να γίνουν περισσότερο γνωστοί και άξιοι της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων. 
ΑΠΟΧΗ : ΟΚ, υπάρχουν ακόμα πεθαμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και πρόσωπα, που έχουν μεταναστεύσει εκτός Ελλάδος αλλά και για αντικειμενικούς λόγους π.χ. εργασιακούς ή υγείας, δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Άντε να βγάλουμε και τους συνειδητοποιημένους αντεξουσιαστές, που δεν πιστεύουν στις εκλογές. Και έτσι, όμως, το ποσοστό της αποχής είναι πολύ μεγάλο και αποδεικνύει, ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες δεν ενδιαφέρεται, ποιος θα κυβερνήσει. Μετά την είσοδο της Χ.Α. στη Βουλή, ήταν η πιο μεγάλη απογοήτευση των εκλογών αυτών.