Μια πρώτη αποτίμηση

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : Κέρδισε τις εκλογές, πείθοντας πολλούς, ότι αποτελούσε το μοναδικό ανάχωμα στην προέλαση του ΣΥΡΙΖΑ προς τη νίκη. Πέτυχε μια ικανοποιητική συσπείρωση, εξαφανίζοντας το ΛΑ.Ο.Σ. από τον εκλογικό χάρτη και πλήττοντας και τους Ανεξάρτητους Έλληνες, ενώ κέρδισε ψήφους χάρη στην απορρόφηση της Δημοκρατικής Συμμαχίας και αρκετών κεντροδεξιών-φιλοευρωπαϊστών ψηφοφόρων της. Στην πραγματικότητα, όμως, η Νέα Δημοκρατία θυμίζει ολοένα και περισσότερο την ΠΟΛ.ΑΝ, κάτι το οποίο είναι παραπάνω από φανερό στο φοβικό, ρατσιστικό και αντιευρωπαϊκό λόγο του ίδιου του αρχηγού της αλλά προκύπτει και από την εκλογή ακροδεξιών π.χ. των κ.κ. Βορίδη, Γεωργιάδη και Λαζαρίδη. Καλείται τώρα να αποδείξει, ότι μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του Μνημονίου και να δώσει λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Με το υλικό, που διαθέτει, αμφιβάλλω, αν θα το πετύχει. 

ΣΥ.ΡΙΖ.Α. : Έφτασε στην πηγή αλλά νερό δεν ήπιε. Αύξησε εντυπωσιακά τα ποσοστά του αλλά πλήρωσε τόσο τις βολές των Μ.Μ.Ε. σε βάρος του όσο και τις απίστευτες αντιφάσεις του σε θέματα, όπως αυτό των δανειακών συμβάσεων, τις οποίες άλλοτε δήλωνε, ότι θα καταγγείλει, και άλλοτε ότι θα επαναδιαπραγματευτεί. Η παρουσία τόσων συνιστωσών με αντικρουόμενες απόψεις δεν θα λειτουργήσει μακροπρόθεσμα υπέρ του, αφού είναι αδύνατο να διατυπώνει για πάντα το πρόγραμμά του με όρους, που να τις αφήνουν όλες ικανοποιημένες. Τώρα πρέπει να αποδείξει, ότι δύναται να διαχειριστεί τη δυναμική, που του χάρισαν οι νέοι ψηφοφόροι του, προς όφελος της χώρας και να μην καταλήξει στη στείρα αντίδραση του ξερού «όχι σε όλα». Έχει ικανά και έμπειρα στελέχη με σπουδαία διαδρομή στο χώρο της Ανανεωτικής Αριστεράς αλλά και στελέχη με χρόνια παρουσία στο Κ.Κ.Ε., τα οποία δεν κρύβουν το δογματισμό τους. 

ΠΑ.ΣΟ.Κ. : Κατέβηκε πιο χαλαρό απ’ όλα τα κόμματα της Βουλής στις εκλογές αυτές. Κανένας δεν θα του ζητούσε θαύματα και κανένας δεν θα το έψεγε, αν υφίστατο καθίζηση. Παραμένει το ερώτημα, ποια θα είναι η επόμενη μέρα ενός κόμματος, στο οποίο ο κ. Βενιζέλος φαίνεται αποφασισμένος να βάλει τη σφραγίδα του. Προς το παρόν, οι εξαγγελίες περί καταργήσεως των ήδη υφισταμένων συνδικαλιστικών φορέων του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η απομάκρυνση των πιστότερων συνεργατών του κ. Παπανδρέου αλλά και όσων εκσυγχρονιστών είχαν απομείνει, προμηνύει ένα μάλλον ζοφερό μέλλον, δεδομένου ότι θεωρείται το υπ’ αριθμ. 1 υπεύθυνο για τη γενικότερη κρίση κόμμα. Επίσης, δύσκολα θα πείσει για τις προθέσεις του να επαναδιαπραγματευτεί το Μνημόνιο, όταν επί κυβερνήσεως Παπαδήμου είχε τηρήσει στο θέμα αυτό σιγήν ιχθύος. 

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ : Αρκούσε η συσπείρωση των ψηφοφόρων της Δεξιάς στη Ν.Δ., για να αποδειχθεί η αδυναμία των Ανεξελλήνων να αντέξουν στον πολιτικό ανταγωνισμό και να αναδειχθούν σε κάτι καλύτερο από ένα, ακόμα, κόμμα αντίδρασης. Ο στείρος αρνητισμός τους στο θέμα του Μνημονίου δεν αρκεί και οι δοξασίες περί ψεκασμών αλλά και δανείων από Ρωσσία και Κίνα με ολίγη από τον καταγγελτικό και συχνά εμπρηστικό λόγο του αρχηγού τους δεν θα γοητεύουν για πολύ ακόμα τους πιστούς τους. 

ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ : Μπήκαν στη Βουλή υποδυόμενοι το αντισυστημικό κόμμα. Στην πραγματικότητα, αξιοποίησαν την απέχθεια ενός σημαντικού κομματιού της κοινωνίας μας για τη Δημοκρατία και απέδειξαν, ότι ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός ψηφοφόρων αυτής της χώρας δεν ενοχλούνται, αν εκπροσωπούνται από τους νοσταλγούς του Χίτλερ και τους πιστούς της βίας σε βάρος μεταναστών και γυναικών. Θα αρκούσε η λέξη «ντροπή», για να περιγράψει την είσοδο της Χ.Α. στη Βουλή, αν δεν είχε προηγηθεί μια απίστευτη εθελοτυφλία ενός πολύ μεγαλύτερου κομματιού της ελληνικής κοινωνίας στα ανοδικά ποσοστά της. 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ : Και τι δεν άκουσαν οι άνθρωποι από την πρώτη στιγμή της ίδρυσής της! Δεκανίκι του δικομματισμού, γκουρμεδιάρηδες και διαμαρτυρομένοι με τα ρεσώ, κρυφοπασόκοι και άλλοι χαρακτηρισμοί, λιγότερο κόσμιοι, «στόλιζαν» για αρκετό καιρό τα Μ.Μ.Ε., παραδοσιακά και εναλλακτικά. Ο φιλοευρωπαϊκός προσανατολισμός της και η σοβαρότητα αρκετών στελεχών της αντισταθμίζονται από την πολιτική απειρία των περισσοτέρων εξ αυτών αλλά και από το εχθρικό εν Ελλάδι κλίμα προς οτιδήποτε θυμίζει Ε.Ε. και Μνημόνιο. Συσπείρωσαν αρκετό κόσμο, που πιστεύει στη φιλοευρωπαϊκή Αριστερά και απεχθάνεται το δογματισμό, αλλά έχασαν επίσης αρκετό κόσμο, λόγω ατολμίας αλλά και αστάθειας της θέσεώς τους για το Μνημόνιο. Αν σταθεροποιήσουν τις απόψεις τους, θα παγιώσουν τη θέση τους στη Βουλή. Αν όχι, θα ακολουθήσουν την τύχη των περισσοτέρων κομμάτων αντίδρασης. 

Κ.Κ.Ε. : Η δυστυχία να είσαι το πιο ορκισμένο αντιευρωπαϊκό κόμμα πανελλαδικά και όχι μόνο να μην ωφελείσαι από την οργή του κόσμου αλλά να χάνεις και τη μισή δύναμή σου. Όμως, όταν κυριαρχεί η λογική, ότι η πραγματικότητα πρέπει να προσαρμόζεται στις αντιλήψεις μας και όχι οι αντιλήψεις μας στην πραγματικότητα, τότε η κατάρρευση είναι βέβαιη και το Κ.Κ.Ε. πρέπει να νοιώθει τυχερό, που αυτή άργησε. Μάλλον πρέπει, επιτέλους, να σκεφτεί σοβαρά την αλλαγή της ηγεσίας του. Αποτελεί το σοβαρότερο εμπόδιο στην ενοποίηση της Αριστεράς και αυτό δεν του το συγχωρούν όσοι αριστεροί επιθυμούν μια ενωμένη και υπεράνω φραξιών και κολλημάτων ενωμένη Αριστερά. 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ-ΔΡΑΣΗ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ : Η πικρή απόδειξη, ότι σε συνθήκες πόλωσης δεν υπάρχει χώρος για μικρά κόμματα! Η πολυσυζητημένη συμμαχία της ΔΗ.ΞΑΝ. με τη Δράση-Φ.Σ. αποτελούσε μεν απαίτηση ενός μεγάλου κομματιού των φιλελεύθερων ψηφοφόρων αλλά προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της πρώτης, η οποία απώλεσε αρκετά στελέχη, ενώ ο συνδυασμό δεν μπόρεσε να επωφεληθεί από τη διάλυση της Δημοκρατικής Συμμαχίας. Σημαντικό ρόλο στην απώλεια ψήφων έπαιξαν και ορισμένες ακραίες θέσεις της π.χ. για το μεταναστευτικό. Θα παραμείνουν στον πολιτικό στίβο αλλά θα πρέπει να πείσουν, ότι μπορούν να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολλών και να αποβάλλουν ορισμένες ακραίες θέσεις τους.

ΛΑ.Ο.Σ. : Το νέκταρ της εξουσίας αποδείχθηκε δηλητήριο, που σκότωσε το κόμμα. Έπαψε να μονοπωλεί το χώρο της ακροδεξιάς και υπέστη τρομακτική αιμορραγία με τη φυγή στελεχών του προς τη Ν.Δ. Σαφώς και έπαιξε σημαντικό ρόλο η συμμετοχή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου, αφού έχασε το έρεισμα του αντισυστημικού κόμματος, που τα βάζει με την εξουσία. Ο ανορθολογικός λόγος του αρχηγού του έπαυσε να ασκεί τη σαγήνη της περασμένης δεκαετίας. Ξεπεράστηκε, εν ολίγοις, από τις εξελίξεις και μπήκε και αυτό, εκτός απροόπτου, στο χρονοντούλαπο της κοινοβουλευτικής μας ιστορίας. 

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ : Διακριτικοί και σοβαροί, έπεσαν και αυτοί θύματα της έντονης πόλωσης, αφού ήταν κόντρα στη λογική τους να πάρουν παραμάζωμα τα Μ.Μ.Ε., για να προβάλουν τις θέσεις τους ή να συμπράξουν με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α., χωρίς πρώτα να βρουν κάποια κοινά σημεία συνεννόησης. Ας μην κοροϊδευόμαστε, η διακριτικότητα στην πολιτική ζωή της χώρας μοιάζει με το πολύ καλό παιδί σε μια παρέα με πολλές γυναίκες. Όλες εκτιμούν το χαρακτήρα του αλλά ελάχιστες θα σχετιστούν μαζί του. Ακόμα και έτσι, όμως, αργά και σταθερά πείθουν, ότι δεν είναι μόνο ένα κίνημα φυσιολατρών αλλά έχουν πλήρη πολιτική ατζέντα και σοβαρότητα. Απομένει να γίνουν περισσότερο γνωστοί και άξιοι της εμπιστοσύνης των ψηφοφόρων. 

ΑΠΟΧΗ : ΟΚ, υπάρχουν ακόμα πεθαμένοι στους εκλογικούς καταλόγους και πρόσωπα, που έχουν μεταναστεύσει εκτός Ελλάδος αλλά και για αντικειμενικούς λόγους π.χ. εργασιακούς ή υγείας, δεν μπόρεσαν να ψηφίσουν. Άντε να βγάλουμε και τους συνειδητοποιημένους αντεξουσιαστές, που δεν πιστεύουν στις εκλογές. Και έτσι, όμως, το ποσοστό της αποχής είναι πολύ μεγάλο και αποδεικνύει, ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες δεν ενδιαφέρεται, ποιος θα κυβερνήσει. Μετά την είσοδο της Χ.Α. στη Βουλή, ήταν η πιο μεγάλη απογοήτευση των εκλογών αυτών.