Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

Γραφικοί πολιτευτές του χτες και του σήμερα

Ορισμένες φορές στην πολιτική ιστορία της Ελλάδος εμφανίστηκαν κάποιοι πολιτευτές, οι οποίοι ζήτησαν την ψήφο του εκλογικού σώματος. Μόνο, που είτε το παρουσιαστικό τους είτε το πρόγραμμά τους ή ακόμα και το ίδιο τους το ύφος μαρτυρούσε πρόσωπα πρόσφορα για πλάκα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν σήμερα λησμονηθεί, άλλοι πάλι εξακολουθούν να μνημονεύονται και, βέβαια, υπάρχουν και οι νεότεροι εκπρόσωποι αυτής της παραδοσής μας.
Αξίζει, νομίζω, να θυμηθούμε ορισμένους από αυτούς τους πολιτευτές, οι οποίοι σκόρπισαν το γέλιο την εποχή τους και έγιναν στόχος σκωπτικών σχολίων, χωρίς απαραίτητα να λένε ασυναρτησίες.
ΑΡΜΑΝΔΟΣ ΔΕΛΑΠΑΤΡΙΔΗΣ : Η αλήθεια είναι, ότι ουδέποτε πολιτεύτηκε το συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά λειτουργούσε ως δυνάμει υποψήφιος πολιτικός και για το λόγο αυτό τον περιέλαβα στην παρούσα ανάρτηση. Το πραγματικό του όνομα ήταν Τηλέμαχος Νταλάκας και καταγόταν από τη Μικρά Ασία, απ' όπου και κατέφυγε η οικογένειά του στη Μυτιλήνη, για να γλυτώσουν από τους διωγμούς των Νεοτούρκων. Εκεί εργάστηκε για μερικά χρόνια ως υπάλληλος σε συμβολαιογραφείο, μέχρι που κάπου σε ηλικία 30 ετών αποφάσισε να κατέβει στην Αθήνα. Ήταν τα μέσα της δεκαετίας του '20, όταν ο εν λόγω κύριος εμφανίστηκε στην Πλατεία Συντάγματος και άρχισε να αγορεύει. Συστήθηκε ως ο πρόεδρος του κόμματος των κυανολεύκων και το πρόγραμμά του περιελάμβανε τη σύσταση υπουργείου έρωτος αλλά και την κατάργηση των συρματοπλεγμάτων, που περικύκλωναν τότε το Δαφνί, "διότι δεν επιτρέπεται να υπάρχoυν Έλληνες διαβιoύντες εκτός συρματoπλέγματoς". Ο κόσμος των κεντρικών καφενείων της Αθήνας έκανε απίστευτο κέφι μαζί του, το οποίο, όμως, δεν ξεπερνούσε τα όρια της ευπρέπειας. Μάλιστα, την εποχή της ακμής του, ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης συντηρούνταν από πλουσίους των Αθηνών, οι οποίοι όχι μόνο του δάνειζαν κομμάτια από τη γκαρνταρόμπα τους αλλά και τον μετέφεραν στις οικίες τους, όπου παρουσία των φίλων τους τον παρότρυναν να αγορεύσει. Η φήμη του, όμως, δεν άργησε να σβήσει και ο Αρμάνδος Δελαπατρίδης έζησε ξεχασμένος απ' όλους για αρκετά χρόνια στο Δαφνί έως το θάνατό του το 1960.
ΜΑΡΙΚΑ ΠΑΛΑΙΣΤΗ : Όσοι έζησαν τη δεκαετία του '60 στην Αθήνα και ενημερώνονταν για τα πολιτικά δρώμενα, δεν θα έχουν ξεχάσει τη Μαρικα Παλαίστη. Επρόκειτο για μια γυναίκα μέσης ηλικίας με παρουσιαστικό, όμως, που θύμιζε γυναίκα τρίτης ηλικίας, απόρροια του ατιμέλητου της εμφάνισής της. Ηγούνταν του Ανεξάρτητου Δημοκρατικού Κόμματος Ελληνίδων σε μια εποχή, που η ψήφος των γυναικών ήταν ακόμα πρόσφατη. Έκλεινε αίθουσες για τις ομιλίες της και αυτά, που έλεγε, δεν ήταν καθόλου γραφικά. Το πρόβλημα ήταν το σουλούπι της αλλά και ο όλος αέρας της, που πρόδιδε φευγάτο άτομο. Οι αίθουσες, στις οποίες μιλούσε, γέμιζαν ασφυκτικά, όχι, όμως, από ψηφοφόρους της αλλά από πλακατζήδες, που δε δίσταζαν να κουβαλούν ολόκληρους λαχανόκηπους μαζί τους με στόχο την επίδοξη πολιτεύτρια.
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ : Πριν το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, ο εν λόγω πολιτικός δεν ήταν καθόλου μα καθόλου γραφικός. Απεναντίας, ήταν επιεικώς επικίνδυνος για την πολιτική ζωή της χώρας, αφού δεν είχε διστάσει να συμπλεύσει με το Παλάτι σε αρκετές από τις αντισυνταγματικές ενέργειες του τότε Βασιλέως Κωνσταντίνου. Το καλοκαίρι του 1965, όντας Υπουργός Εθνικής Αμύνης, είχε παίξει σημαντικό ρόλο στη διάσταση μεταξύ του τότε Πρωθυπουργού Γεωργίου Παπανδρέου και του τότε Βασιλέως Κωνσταντίνου του Β'. Φυσικά, ο ρόλος του φανερώθηκε αμέσως και ο εν λόγω πολιτικός στιγματίστηκε και τούτο φάνηκε κατά τη Μεταπολίτευση, όταν επεχείρησε να πολιτευτεί ως βασιλόφρων, σε μια εποχή, όπου είχε, πλέον, κριθεί η τύχη του εν λόγω θεσμού στην Ελλάδα. Οι προεκλογικές του συγκεντρώσεις καλύπτονταν από συνθήματα, τύπου "ΠΕΤΡΟ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΕΣΑΙ" και άλλα συναφή, που τον κατέστησαν επιεικώς γραφικό, ενώ η Εθνική Δημοκρατική Ένωση, της οποίας ηγούνταν, κατήλθε στις εθνικές εκλογές του 1974, απέσπασε ποσοστό 1% και δεν εξέλεξε κανένα βουλευτή.
ΜΠΑΜΠΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ : Ο μοναδικός από τους εν λόγω πολιτικούς, που απέκτησε ορκισμένη νεολαία, τη γνωστή "νεολαία του Μπάμπη". Είχε συστήσει το κόμμα "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ" και κατήλθε στις εκλογές του 1974 αλλά η καζούρα, που έπεφτε στις συγκεντρώσεις του άφησε εποχή, αφού έφτασαν μέχρι και να του ζητήσουν θάλασσα στα Τρίκαλα, χωρίς να λησμονούμε τα απίστευτα συνθήματα. Και, βέβαια, η καθιερωμένη ρίψη φρούτων και λαχανικών με στόχο τον ίδιο τον πολιτευτή δεν θα μπορούσε να απουσιάζει. Ο ίδιος διατεινόταν, ότι μιλούσε με εξωγήινους και άλλα παρόμοια, οπότε μάλλον δικαίως κατέχει θέση στο πάνθεον των γραφικών πολιτευτών μας.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΕΒΕΝΤΗΣ : Στο ξεκίνημα της ελεύθερης τηλεόρασης κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '90, εμφανίστηκε σε κάποιο τηλεοπτικό σταθμό ένα πρόσωπο, το οποίο με οργίλο ύφος τα έβαζε με όλο το πολιτικό καταστημένο και υποσχόταν, ότι, αν τον ψήφιζε ο κόσμος, θα έφερνε την κάθαρση στην Ελλάδα. Επρόκειτο για το Βασίλη Λεβέντη, ο οποίος ίδρυσε το 1992 την Ένωση Κεντρώων και με αυτή έχει κατέλθει σε όλες τις εκλογές, που διεξήχθησαν στην Ελλάδα από το 1993 έως και τις πρόσφατες ευρωεκλογές. Το πολιτικό του πρόγραμμα δεν είναι καθόλου αμελητέο αλλά το όλο ύφος του κ. Λεβέντη, το παρουσιαστικό του και οι αντιδράσεις του στα καλαμπούρια των συνομιλητών του ("εγκάθετοι", "ζώα" και άλλα συναφή) τον έχουν εντάξει στη συνωμοταξία των γραφικών πολιτευτών της ημεδαπής.
ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΕΡΓΗΣ : Ή όταν η γραφικότητα συνάντησε το κιτς. Ο Δημοσθένης Βεργής, σε αντίθεση με το Βασίλη Λεβέντη, δεν έκρυψε ποτέ την πίστη του στη γραφικότητα. Με μια σειρά από υπερρεαλιστικές εμφανίσεις, αποκορύφωμα των οποίων ήταν η περιβόητη προεκλογική αφίσα της εποχή, που η αντιπαράθεση ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία για το θέμα των βραχονησίδων στο Αιγαίο Πέλαγος ευρίσκετο στο αποκορύφωμά της, που τον εμφάνιζε γυμνό και με στύση πάνω σε κάτι βράχια και με τη λεζάντα "ΤΣΙΛΕΡ, ΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙΣ", κατάφερε όχι μόνο να αποσπάσει το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά και να προκαλέσει ατελείωτα γέλια. Άλλες φορές εμφανίζεται σε προεκλογικές ομιλίες του συνοδεία καλλίγραμμων θηλυκών υπάρξεων, ενώ στις πρόσφατες ευρωεκλογές συμπεριέλαβε στο ψηφοδέλτιό του τον πασίγνωστο Νικόλαο Κατέλη, τον "ΚΑΤΜΑΝ" των εκπομπών της Ανίτας Πάνια.
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΠΑΤΣΑΝΤΖΗΣ : Ηγείται του κόμματος "ΧΡΙΣΤΟΠΙΣΤΙΑ" και είχε συμμετοχή σε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις από το 1999 και εντεύθεν, μέχρι, που αποφάσισε να απόσχει από τις ευρωεκλογές του 2009, διατεινόμενος, ότι είναι έργο του Σατανά. Η εμφάνισή του στην εκπομπή "Φάκελλοι" στο Μέγκα το 2004 ήταν ενδεικτική των πεποιθήσεών του, αφού χαρακτήριζε εαυτόν βασιλέα των βασιλέων της γης, χρισμένο από τον ίδιο το Χριστό. Περισσότερο αφελής και λιγότερο γραφικός αποτελεί μια από τις πιο συμπαθείς φιγούρες της ήσσονος πολιτικής ζωής της Ελλάδος.
Υ.Γ. Αναφέρθηκα σε εκείνους τους γραφικούς πολιτευτές μας, οι οποίοι υπήρξαν ή παραμένουν εντελώς ακίνδυνοι. Διότι υπάρχουν και πολιτικοί με αρκετά στοιχεία γραφικότητας πάνω τους, πλην, όμως, η ανάδειξή τους σε διάφορα πόστα έχει αναδείξει και το επικίνδυνο των απόψεών τους. Και στις περιπτώσεις αυτές, η γραφικότητα υποχωρεί και ο πολιτευτής ή πολιτικός αλλάζει κατηγορία. Και, κυρίως, το πράγμα παύει να έχει πλάκα.

10 σχόλια:

ΕΙΔΩΛΟ ΛΑΤΡΗΣ είπε...

Πολυ καλο αρθρο.Ψαχνω πληροφοριες για το Κομμα Ν.Ε.Κ.(Νεα Ενωση Κεντρου)του Γιωργακη Παπανδρεου(αδερφου του Ανδρεα).Το ειχε ιδρυσει οταν ειχε φυγει απο το καναλι του Β.Λεβεντη και ειχα δει καποιες εκπομπες του.Τις οποιες εννοειται οτι ψαχνω σαν τρελλος.Αν εχεις facebook σε περιμενω στο group μας.Καλη σου μερα

Γιώργος Τσούκης είπε...

"Η κ. Μαρίκα Παλαίστη είναι ένα πολυσύνθετο ταλέντο. Έγινε πολύ νέα διάσημη σαν Πρωταγωνίστρια της μεγάλης Όπερας της Μόσχας Μπολσόϊ. Τραγούδησε με τον μεγάλο Σαλιάπιν στην όπερα του Νταργκομίσκι "Νεράϊδα" και εγνώρισε μαζί του θριαμβευτική επιτυχία. Μετά από τη Ρωσσία προσεκλήθη στην Αμερική, όπου τραγούδησε με τον Μπενζαμίνο Τζίλι σε πολλές πόλεις, τους κάλεσε δε και ο πρόεδρος της Αμερικής και τραγούδησαν στον Λευκό Οίκο και τους χάρισε και φωτογραφία του με ιδιόγραφο αφιέρωση και ο Τζίλι, που εξυμνεί τη φωνή της. Εγύρισε τραγουδώντας, χειροκροτούμενη και επευφημούμενη όλο τον κόσμο, Λονδίνο, Ν. Υόρκη, Παρίσι, Ρώμη, Μιλάνο, Κάϊρο, Αλεξάνδρεια, Κύπρο, Βερολίνο κλπ.. Έχουν γραφεί χιλιάδες κριτικές που εξυμνούν το πλούσιον δραματικόν της τάλαντον, την φωνή της, την σκηνική της εμφάνιση, την ηθοποιΐαν της."

Από τον πρόλογο του βιβλίου της "Τί είναι ο Έρωτας και γίνεται συχνά φονιάς;" (1965) με εξώφυλλο Γιάννη Τσαρούχη.

Ανώνυμος είπε...

Μα καλα ρε φιλε δεν ντρέπεσαι να βάζεις στην ίδια θέση μια καλλιτέχνιδα όπως η Μαρίκα Παλαίστη που δόξασε την Ελλάδα στο εξωτερικό παλαιότερα με τον Λεβέντη και τον Γ. Παπανδρέου;

περιούσιος είπε...

@ ΕΙΔΩΛΟ ΛΑΤΡΗΣ

Καλώς ήλθε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Θα σε αναζητήσω και στο facebook. Με πιάνεις αδιάβαστο, δεν γνώριζα το πολιτικό αυτό εγχείρημα του κ. Γιωργάκη Παπανδρέου. Αν μάθω, θα σε κρατήσω ενήμερο.

περιούσιος είπε...

@ ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΟΥΚΗΣ

Καλώς ήλθατε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Είστε σίγουρος, ότι πρόκειται για το ίδιο πρόσωπο; Έστω ότι είναι το ίδιο πρόσωπο! Εγώ δεν εστίασα στην καλλιτεχνική της αξίας, η οποία, όπως λέτε, είναι αναμφισβήτητη, αλλά στην απόπειρά της να πολιτευτεί. Είχα συγγενείς μου εκείνη την εποχή στην Αθήνα, οι οποίοι την παρακολουθούσαν να κλείνει αίθουσες και αμφιθέατρα, να διοργανώνει ομιλίες και να εμφανίζεται με κωμική εμφάνιση, προκαλώντας ποταμούς γέλιου με αυτά, που έλεγε, εξού και η τοποθέτησή τους στους γραφικού πολιτευτές του παρελθόντος. Αν, πράγματι, είχε τέτοιο ένδοξο καλλιτεχνικό παρελθόν, κρίμα, που κατέληξε γραφική!

περιούσιος είπε...

@ Ανώνυμος

Καλώς ήλθε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Έχεις δίκιο, πώς μου διέφυγε και την τοποθέτησα στην ίδια κατηγορία;

NIKOΛΑΟΣ ΚΑΛΚΑΝΗΣ FROM KREMASTI είπε...


- ΠΑΛΑΙΣΤΗ ΜΑΡΙΚΑ, Αυτοβιογραφία. Πρόλ.: Δημήτρης Σταμούλης. Αθήνα, χ.χ. (1967;), σελ. 157.
Η Μαρίκα Παλαίστη γεννήθηκε στην Αμισό (Σαμψούντα) του Πόντου. Ο πατέρας της, πτυχιούχος της Ιατρικής και της Φιλοσοφικής του Παν/μίου Αθηνών, ήταν διευθυντής στα δύο γυμνάσια της πόλης. Η μητέρα της, που πέθανε πολύ νέα, ήταν κόρη του γιατρού Βασιλείου Παρίση. Παντρεύτηκε έναν Ρώσο αξιωματούχο που γνώρισε στην Κωνσταντινούπολη και εγκαταστάθηκε στην Μόσχα. Σε ηλικία 19 ετών, ενώ σπούδαζε ακόμη στο Ωδείο της πόλης, έκανε την παρθενική της εμφάνιση στην Όπερα της Μόσχας ως Λίζα στην "Ντάμα Πίκα" του Τσαϊκόφσκι. Αυτό ήταν το ξεκίνημα μιας μεγάλης διεθνούς καριέρας. Συνεργάστηκε με τον περίφημο Σαλιάπιν στην Μόσχα, και μετά το θάνατο του συζύγου και των δύο παιδιών της έφυγε για την Αμερική. Αξιοσημείωτο είναι πως συμμετείχε, κατόπιν παράκλησης του Β. Τζίλλι, σε συναυλία υποστήριξης των Σάκκο και Βανζέττι, στην Όπερα Χάουζ της Ν. Υόρκης. Ύστερα από πρόσκληση του Δ. Λαυράγκα ήλθε στην Ελλάδα, όπου όργωσε κυριολεκτικά όλες τις πόλεις με τους Αγγελόπουλο, Λαυράγκα, Καραλίβανο κ.ά. [Σέρρες, 1935: "Έδωσε συναυλία στο κινημοτοθέατρο 'Κρόνιον' ... η διεθνούς φήμης δραματική υψίφωνος και τέως πρωταγωνίστρια της Όπερας της Μόσχας Μαρίκα Παλαίστη."]
Ο Στ. Αρφάνης έχει γράψει για την Μ. Παλαίστη [Επτά Ημέρες της Καθημερινής, Κυριακή 4 Απριλίου 1999]: "H μόνη προσωπική εμπειρία, της φωνή της, ήταν, όταν άκουσα, στο σπίτι του δικηγόρου και εκτελεστή της διαθήκης της Δημήτρη Δ. Σταμούλη, έναν σπανιότατο, πιθανόν τον μοναδικό της δίσκο-δείγμα που ηχογραφήθηκε μετα­ξύ 1947-49 στο Λονδίνο και περιείχε, στις δύο όψεις του, τις άριες O patria mia από την «Aida» του Giuseppe Verdi και Suiccidio από την «Gioconda» του Amilcare Ponchielli.
Tο ακρόαμα έδειχνε μία πλούσια και με θαυμάσιο τίμπρο φωνή, μιας καλλιτέχνιδας που η ηλικία της είχε δημιουργήσει, ως συνήθως, μικρό διαφραγματικό πρόβλημα, με
αποτέλεσμα, την ανάγκη συχνότερων αναπνοών και την ελαφρά αδυναμία στήριξ­ης της φωνής, στην μεσαία κυρίως περιοχή της.
H πρόθεσή μου να αγοράσω τον συγκεκριμένο δίσκο συνάντησε την άρνηση του ιδιοκτήτη. Έτσι, μάλλον, η δυνατότητα να ακούσουμε την φωνή της, ανεπηρέαστοι από φημολογίες, ζήλειες και στερεότυπα που συνόδευαν τις κρίσεις γι’ αυτήν, όσο ζούσε, έχει χαθεί δια παντός".
Ο Δημ. Σταμούλης, που προλογίζει το βιβλίο, εύχεται να αγοραστεί από τους λάτρεις του Λυρικού θεάτρου, έτσι ώστε να εξασφαλίσει η Μ. Παλαίστη τα προς το ζην, μιας και το επίσημο κράτος αρνήθηκε να της χορηγήσει τιμητική σύνταξη.

NIKOΛΑΟΣ ΚΑΛΚΑΝΗΣ FROM KREMASTI είπε...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΣ : ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ ΚΑΤΑΣΦΑΓΕΙΣ ΜΕΙΛΙΧΙΩΣ ή Το χρονικό μιας παραΛυρικής καριέρας:
''Kατά την περίοδο της πρώτης συνεργασίας μου με το Φεστιβάλ Aθηνών, μαζί με φίλους και συνάδελφους τραγουδιστές, συχνάζαμε στις συναυλίες που έδιδε, συνήθως στη αίθουσα του Συλλόγου «Παρνασσός», η Mαρίκα Παλαίστη. H διάσημη αυτή στην εποχή της σοπράνο, με καριέρα διεθνή που άρχισε στα τέλη του 19ου αιώνα, με εμφανίσεις ενώπιον του τελευταίου τσάρου, με ερμηνείες ρόλων στα μεγαλύτερα θέατρα, δεν είχε αφήσει δισκογραφία εξ όσων γνωρίζω . Περί τας δυσμάς λοιπόν του μακρού βίου της, βοηθούσης και της σχετικής ανοίας, απεφάσισε να επανεμφανισθεί ενώπιον του κοινού που τόσο της είχε λείψει. Αυτό ήταν. Oι συναυλίες της έγιναν αιτία συγκέντρωσης όλης της Aθήνας και κυρίως των φιλομούσων οι οποίοι έσπευδαν σ’ αυτές όχι ακριβώς για να διασκεδάσουν με τις αστείες προσπάθειες της γριούλας με την ανύπαρκτη πλέον φωνή, αλλά για να συμμετάσχουν σε ένα άνευ προηγουμένου κάθε φορά διάλογο μαζί της και να προκαλέσουν σουρρεαλιστικά happenings, τα οποία συνήθως προκαλούσε η ίδια. Κάθε εμφάνιση της αποτελούσε γεγονός για την αθηναϊκή κοινωνία της εποχής, από καλλιτέχνες (ο Μάνος Χατζηδάκης, ο Ν. Γκάτσος, ο Ντίνος Δημόπουλος κ.ά.) μέχρι φοιτητές και κοσμικούς. Γινότανε το αδιαχώρητο. Στις εμφανίσεις της λοιπόν αυτές αφού δεν μπορούσε να γίνει λόγος για τραγούδι και πάντοτε γι’ αυτό έφταιγε δήθεν η πιανίστα, αναλόγου ούσα καταστάσεως με την σολίστ, η Μαρίκα Παλαίστη, συνήθως με τουαλέττα λευκή μόδας του 1910 και διάφορα λιλιά, απήγγελλε στίχους της, πολιτικοποιημένους, αριστερής χροιάς, του είδους «…η πατρίς Πατρίς…» (αφιερωμένο στον δολοφονημένο τότε πρόσφατα μαύρο ηγέτη Πατρίς Λουμούμπα) και άλλους συναφείς. Πανδαιμόνιο επακολουθούσε. Τα μπράβο και τα μπίζ και τα εσένα θέλουμε. Ο συνάδελφος μου, νεώτερος στο Πανεπιστήμιο, Βασιλάτος, υιός υπουργού, κατέβαινε από το υπερώο με σκοινί, φορώντας κράνος. Η Μαρίκα στη Βουλή. Η καημένη έδειχνε δικαιωμένη. Μετά δήλωνε: «Θα δεχθώ ερωτήσεις.» Ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος ερωτά: «Κυρία Παλαίστη είστε άνδρας ή γυναίκα;» Η Μ. Παλαίστη προς τον παριστάμενο, εν στολή μάλιστα, Διευθυντή της Αστυνομίας Αθηνών Δασκαλόπουλο: «Δεν τους μαζεύετε γιατί εσείς τους βάζετε.» Βοή και χειροκροτήματα. Η βραδυά τελείωνε συνήθως με την πεποίθηση της παλιάς πριμαντόνας ότι κατήγαγε ακόμα έναν θρίαμβο της συνεχιζόμενης κατ’ αυτήν μεγάλης καριέρας της.''

Ανώνυμος είπε...

ψαξε για τον σκοπελιτη νικολαο απο το καδι ευβοιας κατεβηκε πεσρυ με τους ανελ. ανεβαινε πανω σε καδους και μιλαγε πανω σε αλογα και σε κουταλες απο φορτωτές (μια φορα τον αφησαν και εφυγαν με την τσαπα σηκωμένη)
http://www.youtube.com/watch?v=IHOA0Gp3BWU

makis είπε...

Αίσχος να ταυτίζετε τον κ Λεβέντη με τους κάθε λογής Δαπατριδηδες και Βεργιδες