Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

.-Έλεος πια με τους καταστροφολόγους σε αυτή τη χώρα! ΟΚ, είμαστε στο χείλος του γκρεμού και αρκετός κόσμος αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης αλλά, που να πάρει και να σηκώσει, ΔΕΝ ΠΤΩΧΕΥΕΙ η Ελλάδα, ρε παιδιά, διότι με αυτό τον τρόπο απλά θα χάσουν οι όποιοι δανειστές μας τα χρήματά τους. Ηλίθιοι είναι εκεί στην Ε.Κ.Τ. να δανείσουν χρήματα, τα οποία θα χάσουν; Βλαμμένοι είναι οι της Ε.Ε. να αφήσουν ένα εταίρο τους να πτωχεύσει και να συμπαρασύρει και 2-3 άλλες χώρες; .- Έλεος πια με τα αρρωστημένα σενάρια περί σκοτεινών δυνάμεων, που θέλουν να αφανίσουν την Ελλάδα και τον πολιτισμό της! Κανένας, ειδικά αυτή τη στιγμή, δεν ζηλεύει την τύχη μιας χώρας, η οποία διεθνώς αναφέρεται ως παράδειγμα προς αποφυγή. Και, στην τελική, πρέπει κάποια στιγμή να πάψουμε να αποδίδουμε σε αόρατους εχθρούς την κακοδαιμονία μας. Μόνοι μας βγάλαμε τα ματάκια μας. .- Έλεος πια με τους επαγγελματίες του "ΟΧΙ" σε αυτή τη χώρα! Θεμιτό και κατοχυρωμένο το δικαίωμα της ελευθερίας της άποψης και, συνεπώς, της απόλυτης άρνησης αλλά, ρε γαμώτο, περιμένω να ακούσω μια αντιπρόταση της προκοπής, ώστε να πειστώ, ότι το δικαίωμα αυτό δεν έχει εκφυλιστεί σε μια στείρα άρνηση. .- Έλεος πια με την αναζήτηση προδοτών! Από καταβολής νεοελληνικού κράτους μπουχτίσαμε από "προδότες" και "πατριώτες", που ρήμαξαν τον τόπο και δεν τον άφησαν να ανασάνει. Υποτίθεται, ότι είχαμε διδαχθεί από τα παθήματα του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος και θα σταματούσαμε αυτή την ανοησία. Αλλά το τελευταίο πράγμα, από το οποίο θα στερέψει η Ελλάδα, είναι η ανοησία. .- Έλεος πια με την υστερία περί παραιτήσεως της κυβέρνησης! Δεν τρέφω αυταπάτες, ότι δεν έπραξε τα δέοντα, ώστε να σωθεί η χώρα, αλλά θα περίμενα να ακούσω μια κάποια εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της Ελλάδος. Και τέτοια λύση δεν ακούω. Συν τοις άλλοις, κάποια στιγμή πρέπει να αποδεχθούμε, ότι οι εκλογές πρέπει να γίνονται κάθε 4 χρόνια και όλες οι υπόλοιπες δικαιολογίες περί συντομοτέρων εκλογών απλά δεν στέκουν. .- Έλεος πια με τις εξυπνάδες περί σοσιαληστρικής κυβέρνησης, δημοκρατικής χούντας, κρυφής χούντας κ.λπ. Αφού έχουμε χούντα, γιατί, που να πάρει και να σηκώσει, δεν έχει συλληφθεί το 70% των Ελλήνων, που βριζει την κυβέρνηση και της ασκεί κριτική παντοιοτρόπως; Γιατί έχουμε εκλογές σε εθνικό και τοπικό επίπεδο και οχι απευθειας διορισμένους αξιωματούχους; Αν αυτό το λέτε χούντα, τότε είτε δεν είχατε γεννηθεί, όταν υπήρχε η πραγματική χούντα στην Ελλάδα, είτε απλά έχει ξεθωριάσει η μνήμη σας. Εκτός αν θεωρείτε πραγματική δημοκρατία το δικαίωμα να κατεβάζει ο κάθε Φωτόπουλος το γενικό διακόπτη του ρεύματος, για να εκβιάσει καταστάσεις, να κλείνετε όποιο δρόμο σας κατεβεί, εμποδίζοντας την ελεύθερη κυκλοφορία, να σπάτε βιτρίνες και πλακάκια και να τα πετάτε στους αστυνομικούς και να μπορείτε να σπάσετε στο ξύλο πολιτικούς ανεμπόδιστοι. .- Έλεος πια με τις μεγαλοστομίες περί επανάστασης, πολέμου κ.λπ. Η πραγματική επανάσταση θέλει κάτι, που οι περισσότεροι δεν το έχουν μετά από δεκαετίες βολής και εφησυχασμού. Επανάσταση δεν σημαίνει να τρέχεις τα πρωινά σε διαδηλώσεις και πετροπόλεμο με την αστυνομία και τα βράδια να κουρνιάζεις στη θαλπωρή του σπιτικού σου ούτε η επανάσταση διακόπτεται ενόψει Αυγούστου για διακοπές. Χώρις που, για να κάνεις επανάσταση, χρειάζονται περισσότερα πράγματα από μερικές κοτρώνες και μολότωφ στους αστυνομικούς ή την εκστομιση της λέξης "μπάτσος". .- Έλεος πια με τους όψιμους αγανακτισμένους, που θυμήθηκαν την επανάσταση, όταν έπαψε το βόλεμα και περιορίστηκαν οι διορισμοί στο δημόσιο! Το κράτος συνταξιοδοτούσε κόσμο στα 40 του και με 15ετίες, διόριζε υπεράριθμους από το πάράθυρο και συντηρούσε άρχηστες υπηρεσίεςκαι εσείς δεν αντιδρούσατε, διότι προσδοκούσατε στην περαιτέρω βολή σας. Και μην τολμήσετε να ισχυριστείτε, ότι δεν ξέρατε και δεν μπορούσατε να αντιδράσετε, διότι, αν σας ενδιέφερε το γενικότερο συμφέρον, θα είχατε διαχωρίσει τη θέση σας από τις ψηφοθηρικές πρακτικές όλων των κυβερνήσεων και θα τις είχατε καταψηφίσει. Αφού, όμως, δεν το κάνατε, είστε συνένοχοι και η αγανάκτησή σας δεν πείθει, ειδικά επειδή συνέπεσε με τη διακοπή της βολής σας.

Τετάρτη 7 Σεπτεμβρίου 2011

Ήμουν μαθητής, όταν οι καθηγητές μας έλεγαν, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι, ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι, διότι ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου, στην οποία κυριαρχεί η δημοκρατία και οι πρόγονοί μας δημιούργησαν ένα σπουδαίο πολιτισμό.


Μαθητής ακόμα θυμάμαι αρκετούς συμμαθητές μου, μαζί και μένα, μετά τη λήξη της σχολικής περιόδου να παίζουμε τα γνωστά μπουγέλα και, ταυτόχρονα, να σκίζουμε τα σχολικά μας βιβλία, ειδικά εκείνα, που απεχθανόμαστε περισσότερο. Όσοι συμμαθητές μας δεν συμμετείχαν ειδικά στο δεύτερο έθιμο, τους κολλούσαμε τη στάμπα του "βούτυρου" και τους κοροϊδεύαμε. Και, όταν κάποια στιγμή με ρώτησαν οι γονείς μου, γιατί δεν σκέφτομαστε να παραδώσουμε αυτά τα βιβλία στο διευθυντή μας, ώστε αυτός να τα δώσει στα παιδιά, που θα φοιτήσουν στη δική μας τάξη του χρόνου, θυμάμαι, ότι απάντησα "αφού θα τυπώσουν καινούργια του χρόνου".



Η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να τυπώνονται κάθε χρόνο καινούργια βιβλία, ώστε κάθε παιδία να έχει το δικό του βιβλίο σε κάθε γνωστικό αντικείμενο υπήρξε επαναστατική σε μια εποχή, που το βιβλίο ήταν δυσπρόσιτο στους πολλούς. Ήταν μια κίνηση με στόχο τη δυνατότητα των παιδιών να μαθαίνουν καλύτερα κάθε μάθημα αλλά και υλοποιούσε την πανθομολογούμενη επιθυμία για πραγματικά δωρεάν δημόσια παιδεία για όλους. Ήταν, επίσης, μια εποχή, που το ύψος των δημοσίων δαπανών δεν φαινόταν να απασχολεί πολύ κόσμο.



Σε μια εποχή, που τα οικονομικά του κράτους και, κατ' επέκταση, τα δικά μας είναι περιορισμένα, η εμμονή στην εκτύπωση σχολικών βιβλίων κάθε χρόνο αποτελεί μια σπατάλη, η οποία, συν τοις άλλοις ουδόλως βοηθάει στη διαπαιδαγώγηση των μαθητών μας, αφού



Στις δύσκολες στιγμές μιας χώρας, ο εκάστοτε πρωθυπουργός καλείται να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Αυτός είναι ο ανώτατος πολιτικός ηγέτης της χώρας, αυτός είναι ο πρώτος πολίτης και σε αυτόν πέφτει ο κλήρος να αναγγείλει δημοσίως τη λήψη των σκληρών μέτρων, εάν θέλει να λέγεται πρωθυπουργός.



Όση συμπάθεια και αν τρέφω για το νυν πρωθυπουργό μας, εντούτοις δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το γεγονός, ότι στη δυσκολότερη ίσως περίοδο της πρωθυπουργίας του, με την τρόικα να έχει εκφράσει τη σαφή δυσφορία της για την απροθυμία της ελληνικής κυβέρνησης να λάβει σκληρά μέτρα για την ανόρθωση της εθνικής οικονομίας προτίμησε να αφήσει στον κ. Βενιζέλο το άχαρο καθήκον της ανακοίνωσης των μέτρων αυτών

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011




Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Ο εμπρηστικός λόγος του σε βάρος συγκεκριμένων προσώπων (Έλτον Τζων, Στήβεν Χώκινγκ και εσχάτως Λεωνίδα Κύρκο) ή κοινωνικών ομάδων (ομοφυλοφίλων) ελάχιστη σχέση έχει με το "αγαπάτε αλλήλλους". Αλλά αυτό δεν χρειάζεται ιδιαίτερες θεολογικές γνώσεις, ώστε να γίνει αντιληπτό.



Ούτε μου προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η απάθεια της κυβέρνησης απέναντι στο συγκεκριμένο θρησκευτικό λειτουργό. Άλλωστε, η σπουδή του κ. Βενιζέλου να συναντηθεί με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών, προκειμένου να διευκρινιστεί, ότι οι περικοπές στους μισθούς των δημοσίων λειτουργών δεν θα αγγίξουν τον κλήρο, όπως και η απουσία πάσης φροντίδος, ώστε να λάβει χώρα, επιτέλους, ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους, λαμβανομένης υπόψη της συνεχιζόμενης απουσίας διδασκαλίας της Θεωρίας της Εξέλιξης στη Μέση Εκπαίδευση και της διατήρησης των θρησκευτικών συμβόλων των Ορθοδόξων στις δημόσιες υπηρεσίες, αποδεικνύει, ότι η κυβέρνηση, αυτή ή οι προηγούμενες δεν έχει σημασία, δεν επιθυμούν να διαρρήξουν τις σχέσεις τους με ένα οργανισμό, ο οποίος είναι ο πιστότερος σύμμαχός τους.



Γεννάται η απορία, γιατί η κοινωνία μας δεν αντιδρά στο φαινόμενο Σεραφείμ. Πέρα από τους συνήθεις υπόπτους (οργανώσεις αθέων, σωματεία για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, ακτιβιστές κ.λπ.) η υπόλοιπη κοινωνία μας μοιάζει να αντιμετωπίζει με περισσή απάθεια ρατσιστικό λόγο του εν λόγω ιεράρχη. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι προσπερνούν το λόγο του, ως εάν ο Άγιος Πειραιώς να εμοίραζε φιλοφρονήσεις αριστερά και (κυρίως) δεξιά.



Στην πραγματικότητα, η στάση της κοινωνίας μας απέναντι στο εμπρηστικό φαινόμενο Σεραφείμ δεν θα έπρεπε να ξενίζει κανέναν απολύτως, διότι ο εν λόγω ιεράρχης αποτελεί το πρότυπο του κληρικού, που το μεγαλύτερο μέρος του χριστεπώνυμο πλήθους αποδέχεται για πνευματικό του ποιμένα. Στα βήματα του δημοφιλούς Χριστόδουλου, ο Πειραιώς Σεραφείμ εκτοξεύει μύδρους εναντίον όσων δεν συμμορφώνονται με τη δική του ηθική και εκφράζεται ρατσιστικά, χωρίς κανένας να αντιδρά, ακριβώς επειδή η κοινωνία μας παραμένει βαθύτατα ρατσιστική και φοβική. Εχθρευόμαστε το διαφορετικό, ακιβώς επειδή μεγαλώσαμε σε μια κοινωνία, όπου η απόκλιση από τις κοινωνικές νόρμες ισοδυναμούσε με ανεπίτρεπτη επανάσταση και οδηγούσε σε περιθωριοποίηση. Και επειδή η διεθνής πραγματικότητα δεν επιτρέπει την περιθωριοποίηση, τουλάχιστον στο βαθμό, που εμείς την επιθυμούμε, η κοινωνία μας βρίσκει στο πρόσωπο του Αγίου Πειραιώς αλλά και άλλων ακραίων τον τέλειο εκφραστή των φοβιών της, τον άνθρωπο που δεν θα "κολλώσει" να τα πει χύμα και τσουβαλάτα για όσους δεν ταιριάζουν στο πρότυπο ηθικής, που τόσο ο Μητροπολίτης Πειραιώς όσο και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας έχουν διαμορφώσει.

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Καμμία αόρατη δύναμη δεν μας φταίει

Αν κάθε σενάριο περί σχεδίων σε βάρος της Ελλάδος από τους ξένους φορολογούνταν με 10 ευρώ, σήμερα η χώρα μας δεν θα είχε ανάγκη ούτε το Δ.Ν.Τ. ούτε την Ε.Κ.Τ. ούτε κανένα απολύτως δανειστή, διότι θα είχε γεμίσει το σεντούκι της. Αφού άλλες χώρες επενδύουν στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, προκειμένου να τονώσουν τα οικονομικά τους, όπως η Ισλανδία, ή στην υψηλή τεχνολογία τους, όπως η Ιαπωνία, ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για τη χώρα μας, η φορολόγηση των θεωριών περί σχεδίων υποδούλωσής της! Σίγουρο χρήμα, παραδάκι με ουρά!

Πέρα από την πλάκα, αυτά τα σενάρια μπορεί να διακινούνται ευρέως στη χώρα μας, συχνά σε περισσότερες παραλλαγές, και να γίνονται αποδεκτά από ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας μας, αλλά δύσκολα μπορούν να σταθούν ως πραγματικά περιστατικά, αν μπει κανείς στον κόπο να ψάξει λίγο καλύτερα και πιο εμπεριστατωμένα τα πράγματα. Με άλλα λόγια, κανένα καταχθόνιο σχέδιο δεν έχει εκπονηθεί σε βάρος της Ελλάδος, διότι πολύ απλά οι κυβερνώντες αυτής τη χώρας εδώ και δεκαετίες φρόντισαν με τις ενέργειες και τις παραλείψεις τους να την οδηγήσουν στο σημερινό χάλι. Καμμία σκοτεινή δύναμη και κανένας κακόβουλος ξένος δεν υποχρέωσε τις ελληνικές κυβερνήσεις να προσλάβουν και μονιμοποιήσουν χιλιάδες πρόσωπα στο Ελληνικό Δημόσιο. Ουδείς πίεσε το μέσο Έλληνα να ψηφίσει κόμματα, τα οποία απέτυχαν παταγωδώς στη διαχείριση των οικονομικών της χώρας μας. Καμμία σκοτεινή δύναμη δεν μας ψέκασε με μυστηριώδη χημικά όπλα, ώστε να γράψουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας το κοινό συμφέρον έναντι της μονάκριβης πάρτης μας. Και, βέβαια, κανένας δεν έβαλε το πιστόλι του στον κρόταφο του Έλληνα, ώστε ο τελευταίος να καταληφθεί από υπερκαταναλωτικό πυρετό και να καταλήξει να αγοράζει ακόμα και εισαγόμενη ..... φακή, με αποτέλεσμα να εισάγονται περισσότερα αγαθά απ' όσα παράγονται, με την ανάλογη οικονομική επιβάρυνση, στη χώρα, που καυχιέται, ότι γέννησε τον πολιτισμό αλλά ούτε αυτόν δεν δύναται, πλέον να προωθήσει.

Η αποχώρηση της τρόικας από τις διαπραγματεύσεις με την ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να ερμηνεύεται με ανυπόστατες θεωρίες. Υπάρχουν πολύ πιο χειροπιαστές αποδείξεις, ότι η κυβέρνηση απλά δεν ακολούθησε στο ελάχιστο τις προτροπές της Ε.Κ.Τ. και του Δ.Ν.Τ. για δραστικό περιορισμό των δημοσίων δαπανών παρά προτίμησε να μειώσει μισθούς και συντάξεις και να αυξήσει τη φορολογία (Φ.Π.Α.), με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην ελέγξει το δημόσιο χρέος αλλά και να εξαντλήσει οικονομικά την πλειονότητα των φορολογουμένων, τη βασικότερη, δηλαδή πηγή άντλησης εσόδων. Το αποτέλεσμα ήταν να εξαντληθούν οι βασικοί αιμοδότες του ελληνικού φορολογικού μηχανισμού, ήτοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, ενώ την ίδια στιγμή το κράτος εξακολουθεί να βολεύει, έστω και σε μικρότερο βαθμό, ημέτερους, να ανανεώνει τον κρατικό στόλο με καινούργια και πανάκριβα αυτοκίνητα να χρηματοδοτεί συνδικαλιστικές οργανώσεις με τεράστια ποσά και να ξοδεύει αλόγιστα για οπλικά συστήματα και συντήρηση αχρήστων στρατοπέδων. Για τη φορολόγηση της Εκκλησίας της Ελλάδος ή το διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας, ώστε το πρώτο να πάψει να επιβαρύνεται με τη μισθοδοσία των λειτουργών της δεύτερης, ούτε λόγος!

Συνεπώς, η αναζήτηση ξένου δακτύλου ή αόρατων δυνάμεων, προς εξήγηση της οικονομικής δυσπραγίας της χώρας μας, μπορεί να παρέχει ελαφρυντικά σε μας τους ίδιους, που στηρίξαμε άλλως ανεχθήκαμε τις κυβερνήσεις, οι οποίες οδήγησαν την Ελλάδα στη σημερινή κατάσταση, αλλά ουδόλως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Όσο πιο γρήγορα το κατανοήσουμε, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να κάνουμε την αυτοκριτική μας και, συνεπώς, να απομακρυνθούμε από την αρρωστημένη λογική να αποδίδουμε σε αόρατους εχθρούς τα προβλήματα αυτής της χώρας και όχι στους ίδιους μας τους εαυτούς.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Οι εθισμένοι στο "όχι"

Προ ημερών συζητούσα σε κάποιο ιστότοπο με άγνωστά μου πρόσωπα για το νόμο, που ετοιμάζει το Υπουργείο Παιδείας για την ανώτατη εκπαίδευση. Συνειδητοποίησα, ότι η πλειοψηφία των συνομιλητών μου ήταν κατά του εν λόγω νομοσχεδίου όχι επειδή το είχε διαβάσει και κρίνει αλλά επειδή θεωρούσε αόριστα, ότι διακυβεύονται η ελευθερία της σκέψης και κινδυνεύει με εμπορευματοποίηση η δημόσια παιδεία. Με λίγο κουράγιο διεπίστωσα, ότι σχεδόν κανένας εκ των αρνητών του νομοσχεδίου αυτού δεν το είχε διαβάσει αλλά το είχε απορρίψει. Όταν, όμως, επισημάνθηκε αυτή η παρατυπία, αρκετοί εκ των συνομιλητών μου ήταν αρκετά ερειστικοί, σε βαθμό ώστε όχι απλά να μη δέχονται αμφισβητήσεις αλλά και να επιτίθενται με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς εναντίον όσων διαφωνούσαν μαζί τους.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την πλειοψηφία των διαφωνούντων σε αυτή τη χώρα με οτιδήποτε. Απορρίπτει ο πολύς κόσμος το Μνημόνιο αλλά αγνοεί, τι στην ευχή προβλέπει αυτό το ρημάδι το Μνημόνιο. Αρνείται πολύς κόσμος το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων αλλά δεν έχει την παραμικρή ιδέα, τι προβλέπει ακριβώς αυτό το άνοιγμα. Εν ολίγοις, αρνούμαστε οτιδήποτε, ακόμα και αν δεν γνωρίζουμε το περιεχόμενό του, εφόσον τρέφουμε ακόμα και την παραμικρή υπόνοια, ότι κινδυνεύουν τα δικαιώματά μας.

Δεν περιμένω ξαφνικά να αποκτήσει ο μέσος Έλληνας την τάση να ψάχνεται, ώστε να γνωρίζει, τι ακριβώς προβλέπουν τα πάσης φύσεως νομοσχέδια, και να αποκτήσει μια γνώση αυτών, που αμφισβητεί. Όταν έχουμε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά αλλεργίας στο διάβασμα πανευρωπαϊκώς, θα ήταν παράδοξο να γνωρίζουμε, με τι διαφωνούμε, ή να πάψουμε να διατυπώνουμε την άποψή μας για θέματα, που δεν γνωρίζουμε. Αυτό μάλλον είναι ψιλά γράμματα για τους επαγγελματίες της άρνησης.
Η τάση αυτή, όμως, αποκαλύπτει κάτι πολύ βασικό, ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων προτιμά να συνεχίσει να ζει σε μια αρρωστημένα παράλογη κατάσταση, εφόσον αυτό εξασφαλίζει τη βολή τους, και να μην αλλάξει απολύτως τίποτα από το σημερινό χάλι. Εάν το σημερινό πανεπιστήμιο, για παράδειγμα, παράγει χιλιάδες στουρνάρια, που αγνοούν και τα βασικά της επιστήμης τους, ή επιτρέπει στα στελέχη των κομματικών νεολαιών να περνούν τα μαθήματά τους χωρίς κόπο, αφού πρώτα προσφέρουν τη στήριξή τους στον τάδε κομματικό καθηγητή, ο οποίος σε οποιαδήποτε άλλο πανεπιστήμιο του κόσμου δεν θα προσλαμβανόταν ούτε για να βγάζει φωτοτυπίες, αυτό δεν ενοχλεί, εφόσον όλοι βολεύονται από αυτό ή έχουν τη δυνατότητα να βολευτούν, αποκτώντας ένα πτυχίο άκοπα και χωρίς να κατέχουν το αντικείμενο των σπουδών τους. Αν ένα κλειστό επάγγελμα εξασφαλίζει σε όσους έχουν την άδεια ασκήσεώς του, ότι κάποια στιγμή το παιδί τους θα κληρονομήσει την άδειά τους ή θα την πουλήσουν έναντι αδρού και "μαύρου" τιμήματος σε κάποιο τρίτο, αρκεί, ώστε να εναντιωθούν σε οποιοδήποτε νόμο μιλάει για "απελευθέρωση" του επαγγέλματός τους, ακόμα και αν δεν γνωρίζουν, τι ακριβώς προβλέπεται με αυτή την απελευθέρωση.

Δεν περιμένω, ότι ένας λαός θα αλλάξει συνήθειες και θα αποφασίσει, επιτέλους, ώστε να αλλάξουν 2-3 πράγματα στον τόπο μας προς το καλύτερο. Σίγουρα, πάντως, δεν με πείθουν οι εθισμένοι στο "όχι", ότι παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Για τη διατήρηση μιας αρρωστημένης κατάστασης παλεύουν, ώστε να μη χαθεί η βολή τους.