Ξυπνήσαμε, είπατε;

Ο Χ υπήρξε για πολλά χρόνια ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ, από εκείνους τους πρασινοφρουρούς, που καμάρωναν για τις κομματικές τους καταβολές και έφταναν μέχρι και να δηλώσουν, ότι ήταν ένα εκ των ιδρυτικών μελών του ΠΑΣΟΚ (ποιος θα τους αμφισβητούσε, άλλωστε, όταν τα ιδρυτικά στελέχη ανέρχονταν σε τετραψήφιο νούμερο;). Κατέβαινε με σημαίες σε όλες τις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Πλακωνόταν στα μπινελίκια με όποιον τολμούσε να αμφισβητήσει τον Αρχηγό. Κυκλοφορούσε επιδεικτικά καθ’ όλη τη δεκαετία του ’80 με την «ΑΥΡΙΑΝΗ» και, όταν τη δεκαετία του ’90 μεγάλωσαν τα παιδιά του, βόλεψε το μεγάλο στο Δημόσιο με ένα από εκείνους τους διαγωνισμούς, που γίνονται γνωστοί μεταξύ των κομματικών, ενώ το δεύτερο χώθηκε συμβασιούχος σε κάποια τοπική εφορία. Κάποια στιγμή, η κάνουλα των διορισμών στέρεψε, ψηφίστηκαν οι νέες δανειακές συμβάσεις, το δεύτερο παιδί έμεινε άνεργο, το πρώτο είδε το μισθό του να συρρικνώνεται και αυτός τη σύνταξή του να μειώνεται. Το ΠΑΣΟΚ, που είχε δώσει αγώνες για τη δημοκρατία, σύμφωνα με τα λεγόμενα του κ. Χ, μετετράπη σε μια χούντα, που τυραννάει τον τόπο. Για να την ρίξει, ο κ. Χ αποφάσισε να ψηφίσει Ανεξάρτητους Έλληνες, διότι αυτοί είναι πραγματικοί πατριώτες. Η Β πέρασε σε μια πανεπιστημιακή σχολή, όπου οργανώθηκε με το καλημέρα στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Τον πρώτο χρόνο κολλούσε αφίσες, το δεύτερο έγινε εκπρόσωπος του έτους της στο φοιτητικό σύλλογο και τον τρίτο εντάχθηκε στην ομάδα κάποιου εκ των δελφίνων της Ν.Δ. Όταν αποφοίτησε, βρήκε δουλειά στο πολιτικό γραφείο ενός τοπικού βουλευτή, όπου παρέμεινε επί 2 χρόνια, μέχρι που ο εν λόγω βουλευτής δεν επανεξελέγη και η Β αξιοποιώντας τις κομματικές της γνωριμίες, μια και η Ν.Δ. ήταν στα πράγματα, χώθηκε μαθητευομένη (σταζιέρ) στον τοπικό Δήμο. Πέρασαν 5 χρόνια στο Δήμο, χαλαρά ωράρια, ανύπαρκτος έλεγχος, μηδέν ευθύνες και η σύμβαση της Β δεν ανανεώθηκε. Τι πορείες έκανε στο Υπουργείο Εσωτερικών, τι αποκλεισμούς δρόμων, τι πύρινα άρθρα στον τοίχο της στο φατσοβιβλίο σε άπταιστα γκρήκλις (το μήνυμα είναι πιο σημαντικό από τον τρόπο, που το εξωτερικεύεις, έλεγε). Μωρέ θα ψηφίσω Χρυσή Αυγή, για να τους ταρακουνήσω, σκέφτηκε και δεν έχει αλλάξει γνώμη μέχρι σήμερα. Η Δ μπήκε στο Δημόσιο στις αρχές της δεκαετίας του ’80, χάρη στη γνωριμία της με ένα δημοφιλή πασόκο της εποχής εκείνης. Παρακάμπτω το αδιευκρίνιστο του είδους της γνωριμίας και μπαίνω στο ψητό. Η Δ, λοιπόν, είχε διοριστεί γραμματέας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της θητείας της αποσπασμένη σε κομματικά γραφεία του Χ νομού. Κάθε φορά, που ζητούνταν επιτακτικά η επιστροφή της στην υπηρεσία της, αυτή επέστρεφε μουτρωμένη, πλακωνόταν στα τηλέφωνα προς κάποιους υψηλά ισταμένους και ανανέωνε την απόσπασή της. Παράλληλα, συνδικαλιζόταν και ήταν εκπρόσωπος του κλάδου της στο δευτεροβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο, απ’ όπου έδωσε αγώνες, προκειμένου να δικαιούνται να φεύγουν οι συνάδελφοί της με 20ετή προϋπηρεσία και πλήρη σύνταξη. Η ίδια φρόντισε, ώστε πρώτη και καλύτερη να επωφεληθεί από το μέτρο αυτό. Και, όταν το ΠΑΣΟΚ ψήφισε τα μνημόνια, η Δ πήρε παραμάζωμα τις οργανώσεις των συνταξιούχων της περιοχής της καταγγέλλοντας το κόμμα, που ξέχασε τις ρίζες του, συμμετέχοντας παράλληλα στις ομάδες εκείνες, που γιαούρτωναν βουλευτές. Ο λαός δεν ρωτήθηκε για το Μνημόνιο, ενώ υπήρχαν οι εναλλακτικές λύσεις της Ρωσσίας και της Κίνας, διαλαλεί όπου σταθεί και όπου βρεθεί και προτρέπει να ψηφίσει ο κόσμος αντιμνημονιακά κόμματα, για να ανακτήσει η χώρα την ανεξαρτησία και την αξιοπρέπειά της. Ο Τ ξεκίνησε από άσημος εργοδηγός σε μια επαρχιακή πόλη. Όταν ανέβηκε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία, άρχισε δειλά-δειλά να παίρνει κάποια δημόσια έργα. Μετά, κατάλαβε, ότι δεν υπήρχε κανένας έλεγχος στα έργα αυτά και άρχισε να αποθρασύνεται, να υπερτιμολογεί τις υπηρεσίες του, να χρεώνει μπετά, που ποτέ δεν είχε χρησιμοποιήσει, να σηκώνει χαλίκι από την κοίτη των ποταμών της γύρω περιοχής, να διώχνει απλήρωτους υπαλλήλους, οι οποίοι είχαν εργαστεί ανασφάλιστοι στην επιχείρησή του, να λαδώνει ιθύνοντες, ώστε να εξασφαλίζει νέα έργα κ.λπ. Κάποια στιγμή, αποσύρθηκε και έβαλε το γιο του μπροστά. Αλλά η εποχή των πολλών έργων είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί, ενώ έφαγε και την καμπάνα από την εφορία για τη μη απόδοση ΦΠΑ. Αίφνης ο κ. Τ θυμήθηκε τη χούντα, τότε που όλα λειτουργούσαν ρολόι και μίσησε τη Δημοκρατία, επί των ημερών της οποίας έκανε λεφτά με ουρά. Θα ψηφίσει ΛΑ.Ο.Σ., διότι είναι το μόνο, κατά δήλωσή του, κόμμα με συνέπεια στις αρχές του, ακόμα και όταν συγκυβέρνησε. Ο Λ μεγάλωσε στα πούπουλα σε μια μικροαστική οικογένεια, όπου οι γονείς του τον είχαν μη στάξει και μη βρέξει. Τον έστειλαν να σπουδάσει σε ένα αγγλικό πανεπιστήμιο κάπου στον πάτο της λίστας, όπου πέρασε τον περισσότερο καιρό του πίνοντας φραπεδιές στην τοπική λέσχη των Ελλήνων φοιτητών και κοροϊδεύοντας τους ξενέρωτους, κρυόκωλους και θηλυκωτούς «Αγγλάρες». Επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη και αφού ξεμπέρδεψε με το στρατιωτικό του, είδε, ότι δεν μπορούσε να αξιοποιήσει το πτυχίο του πουθενά και άραξε στις κεντρικές καφετέριες της πόλης του, ενώ οι γονείς του διατυμπάνιζαν, ότι το παιδί ψάχνει εναγωνίως αλλά τι το θέλετε, στην Ελλάδα κανένας άξιος δεν τυγχάνει προσοχής. Μέχρι που είδε ένα γειτονόπουλό τους αλβανικής καταγωγής να έχει στήσει το δικό του μαγαζί με υδραυλικά είδη και υπηρεσίες και εξανέστη. «Από πού και ως που ο Αλβανός θα μου φάει το μεροκάματο;» και πήγε με τη Χρυσή Αυγή, «διότι πρώτα οι Έλληνες»!!! Μετά τα παραπάνω παραδείγματα, επιμένετε ακόμα ότι ξυπνήσαμε;