Ας υποθέσουμε, ότι στις επόμενες βουλευτικές εκλογές στη χώρα μας ο νέος πρωθυπουργός καλεί ένα αλβανικής καταγωγής ποιητή, ανοικτά ομοφυλόφιλο, να γράψει ένα ποίημα για την τελετή ορκωμοσίας του! Ή ας φανταστούμε, ότι η κυρία Σεγκολέν Ρουαγιάλ, υποψήφια των γαλλικών προεδρικών εκλογών του 2007, ανύπαντρη μητέρα 4 παιδιών από τη σχέση της με τον τότε σύντροφό της και νυν Πρόεδρο της Γαλλίας, κ. Φρανσουά Ολάντ, αποκτά την ελληνική υπηκοότητα, ασχολείται με την πολιτική και αποφασίζει να κατέλθει στις επερχόμενες εκλογές ως υποψηφία βουλευτίνα του Χ κόμματος! Έχετε πολλές αμφιβολίες για τη συνέχεια;
Με την πρώτη δημοσκόπηση, το κυβερνόν κόμμα θα έχει χάσει 4-5 ποσοστιαίες μονάδες και η δημοφιλία του νέου πρωθυπουργού θα βρεθεί στα Τάρταρα. Η δε κα. Ρουαγιάλ θα δει καμμιά κατοσταριά ψήφους, μαζί με τη δική της δίπλα από το όνομά της και αυτές, αν πολιτευτεί με κάποιο από τα πιο γνωστά και ήδη εντός Βουλής κόμματα. Ο τύπος και το Διαδίκτυο θα γεμίσουν από κραυγές κατά των σκοτεινών κέντρων, που απεργάζονται την εξόντωση του έθνους πλήττοντας τα ήθη και έθιμά μας. Κάπου θα θυμηθεί κάποιος τη χαλκευμένη Δήλωση Κίσσινγκερ και οι ελάχιστες ψύχραιμες φωνές θα πνιγούν στον κυκεώνα των άναρθρων κραυγών της οπισθοδρόμησης. Οι επόμενοι πρωθυπουργοί θα το ξανασκεφτούν να μιλήσουν ξανά για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων και η προαιώνια περιθωριοποίηση των εκτός γάμου γεννημένων παιδιών θα εξακολουθήσει να στιγματίζει την ελληνική κοινωνία. Τί είπατε, έχει ξεπεραστεί; Καλά, κάντε ένα κόπο να ρωτήσετε πως αντιμετωπίζουν, ειδικά στις μικρές κοινωνίες, παιδιά γεννημένα χωρίς γάμο των γονέων τους και ελάτε να το ξανασυζητήσουμε!
Δυστυχώς, ο τρόπος αντιμετώπισης των παραπάνω θεμάτων αλλά και ορισμένων άλλων, όπως ο χωρισμός Κράτους και Εκκλησίας, η απλοποίηση της διαδικασίας και χρόνου απονομής της ελληνικής υπηκοότητας στους αλλοδαπούς, η μη δημοσίευση των στοιχείων προσώπων, που κατηγορούνται για σοβαρά αδικήματα κ.λπ., δείχνουν, ότι η κοινωνία μας είτε αδιαφορεί για ό,τι δεν πλήττει το άμεσο συμφέρον της είτε φοβάται τέτοιες αλλαγές. Οι ίδιοι συμπολίτες μας κρίνουν, ότι η καθημερινότητά τους δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο, αν αύριο αναγνωριστούν δικαιώματα στους ομοφυλοφίλους ή πάψουν να αντιμετωπίζουν με προκατάληψη τα γεννημένα εκτός γάμου παιδιά. "Υπάρχουν και πιο σοβαρά πράγματα στη ζωή μας", είναι η επωδός τους. Και εκεί κλείνουν τη συζήτηση, φροντίζοντας να μεταθέσουν την επίλυση ενός, ακόμα, θέματος στις ελληνικές καλένδες. Άλλοτε η κοινωνία μας δηλώνει, ότι δεν είναι τόσο μεγάλος ο αριθμός των προσώπων, που υπάγονται στις παραπάνω κατηγορίες, ώστε να αξίζει η ενασχόλησή μας με αυτά. Ακόμα και στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων προ διετίας στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων πόλεων της Ελλάδος, που τόσο προβλήθηκαν ως παραδείγματα προς μίμηση, έλλειψαν οι αναφορές στα δικαιώματα π.χ. των μεταναστών ή των ομοφυλοφίλων ή, αν έγιναν, πνίγηκαν στα συνθήματα περί προδοτών πολιτικών, κρεμαλών και άμεσης Δημοκρατίας (η οποία στην Αρχαία Αθήνα στερούσε ελαφρά τη καρδία στοιχειώδη δικαιώματα τρίτων π.χ. των Μηλίων αλλά εδώ ανοίγουμε άλλη, πονεμένη ιστορία). Φυσικά, ένα σημαντικό ποσοστό συμπολιτών μας φοβούνται, ότι αυτού του είδους η πρόοδος αποτελεί απειλή για τις παραδόσεις της χώρας. Αναπολούν το παρελθόν, όταν όλα ήταν καλύτερα και πολύ πιο συντηρητικά και ακολουθούσε ο κόσμος τα πράγματα, όπως τα είχε βρει από τους πατεράδες του, που και αυτοί τα είχαν βρει ίδια και απαράλλακτα από τους δικούς τους πατεράδες κ.ο.κ. Η όποια αλλαγή ισούται με απειλή στις διαμορφωμένες συνήθειες ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας μας. Η αναγνώριση δικαιωμάτων σε ομάδες προσώπων με διαφορετική καταγωγή, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό κ.λπ. μεταμορφώνεται στα μάτια τους σε κίνδυνο για τα θεμέλια της κοινωνίας μας. Το ενδεχόμενο αυτά τα θεμέλια να χρειάζονται ανακαίνιση δεν περνάει από το μυαλό τους.
Λυπάμαι που το λέω αλλά μια κοινωνία κολλημένη στις προκαταλήψεις του παρελθόντος, μη προτιθέμενη να αλλάξει συνήθειες στον τρόπο, που αντιμετωπίζει ομάδες συμπολιτών μας και τους μετανάστες, δεν πρόκειται να αλλάξει τρόπο αντιμετώπισης κανενός, απολύτως, θέματος απ' όσα την ταλανίζουν. Και όσο ο "πούστης" ή το "μούλικο" έχουν θέση στο λεξιλόγιό μας, τόσο οπισθοδρομικοί θα παραμένουμε σε πείσμα ενός κόσμου, που προοδεύει και αλλάζει συνήθειες, αφήνοντας πίσω εμμονές άλλων εποχών.
Λυπάμαι που το λέω αλλά μια κοινωνία κολλημένη στις προκαταλήψεις του παρελθόντος, μη προτιθέμενη να αλλάξει συνήθειες στον τρόπο, που αντιμετωπίζει ομάδες συμπολιτών μας και τους μετανάστες, δεν πρόκειται να αλλάξει τρόπο αντιμετώπισης κανενός, απολύτως, θέματος απ' όσα την ταλανίζουν. Και όσο ο "πούστης" ή το "μούλικο" έχουν θέση στο λεξιλόγιό μας, τόσο οπισθοδρομικοί θα παραμένουμε σε πείσμα ενός κόσμου, που προοδεύει και αλλάζει συνήθειες, αφήνοντας πίσω εμμονές άλλων εποχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου