Κομμάτι της κοινωνίας μας

Ακούγοντας χτες το βουλευτή της Χρυσής Αυγής, κ. Παναγιώταρο, να βρίζει τους συντελεστές και υποστηρικτές της θεατρικής παράστασης «CORPUS CHRISTI» σε άψογα «γαλλικά», συνειδητοποίησα, ότι βλέπω την αντίδραση ενός σημαντικού κομματιού της ελληνικής κοινωνίας στην καθημερινότητά του.

Είναι οι ίδιοι Έλληνες, που βρίζουν χυδαία όσους δεν ταιριάζουν στην κοσμοθεωρία τους.

Είναι οι ίδιοι, φοβικοί, ρατσιστές συμπολίτες μας, οι οποίοι αποθεώνουν τον εμετικό και διχαστικό λόγο των κ.κ. Τράγκα, Λαζόπουλου, Χάρρυ Κλυνν, Ζουράρι και διαβάζουν μετά μανίας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ», «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ», «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» ή άλλα έντυπα ή ιστοτόπους αναλόγου περιεχομένου, που απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τη διαφορετικότητα και τη διαφορετική αλλά τεκμηριωμένη θεώρηση των πραγμάτων.

Είναι οι ίδιοι ελληναράδες, που έβριζαν χυδαία τον κ. Σκορτσέζε για την ταινία «Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ» και πλημμύρισαν από αγαλλίαση στο άκουσμα της απαγόρευσης της προβολής της, ή τον κ. Γκουρογιάννη για το βιβλίο του «ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΤΗΝ ΠΡΑΣΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ», ή τον Αυστριακό σκιτσογράφο για τα χιουμοριστικά κόμικς για τη ζωή του Χριστού κ.λπ.

Είναι ο μικροαστός, που πιστεύει, ότι όλο το σύμπαν συνωμοτεί, για να αφανίσει τον ελληνισμό από προσώπου γης και θεωρεί, ότι η απάλειψη της αναφοράς του θρησκεύματος στις ταυτότητες, η εκπομπή του «ΣΚΑΪ» για το 1821, το βιβλίο ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της κας. Ρεπούση (που δεν το έγραψε μόνη της αλλά άντε τώρα να τον πείσεις) αλλά και το νέο βιβλίο Γραμματικής των Ε’ και ΣΤ’ τάξεων του Δημοτικού και άλλα πολλά περιστατικά αποτελούν μέρος του σχεδίου, που κάποτε, δήθεν, αποκάλυψε ο κ. Κίσσινγκερ.

Είναι οι ίδιοι τύποι, που κομπάζουν, ότι σκυλόβρισαν τον τροχονόμο, που πήγε να τους κόψει κλήση, ή τον υπάλληλο της εφορίας, ο οποίος τους βεβαίωσε κάποια φορολογική παράβαση, ή τον δημοτικό αστυνομικό, επειδή τους ζήτησαν να απομακρύνουν τα τραπεζοκαθίσματά τους από το πεζοδρόμιο.

Είναι εκείνος ο συμπολίτης μας, ο οποίος κρυβόταν επιμελώς πίσω από τα δύο μεγάλα κόμματα επί σειρά ετών, βολευόταν ενδεχομένως με τις εξυπηρετήσεις τους και δήλωνε την πίστη του προς αυτά αλλά στην πραγματικότητα, έτρεφε για τη Δημοκρατία άσβεστη αντιπάθεια.

Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, που δήλωνε δειλά στο παρελθόν και ολοφάνερα την τελευταία διετία, ότι η χούντα ωφέλησε τον τόπο, ο Μεταξάς ήταν ένας αληθινός πατριώτης, που είπε το «ΟΧΙ» στον κατακτητή, σε αντίθεση με τους σημερινούς «νενέκους». Ο ίδιος άνθρωπος νοσταλγεί με καημό εκείνα τα υπέροχα χρόνια, από την εποχή του Μεταξά έως την πτώση της χούντας, όταν ο κόσμος δεν πεινούσε και κοιμόταν με ανοικτά παράθυρα (!!!).

Είναι εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας μας, το οποίο εδώ και δεκαετίες έκρυβε τα πραγματικά του αισθήματα για τον κοινοβουλευτισμό αλλά αποκαλύφθηκε τώρα χάρη στην εν γένει κρίση, αφού δεν υπήρχε, πλέον, λόγος να κρατάει τα προσχήματα.

Το ερώτημα είναι : Όσοι απεχθανόμαστε αυτό τον τρόπο σκέψης και δράσης, τι κάνουμε;