Ας πούμε, ότι η θεατρική παράσταση "CORPUS CHRISTI" είναι ένα μπάζο! Δεν αποκλείω κάποιοι εκ των θεατών, που παρακολούθησαν το ανωτέρω έργο, να έκριναν, ότι σπατάλησαν τζάμπα και βερεσέ τα ωραία τους ευρώ για το εισιτήριο της εν λόγω παράστασης. Δεν αποκλείω πάλι κάποιοι άλλοι να τη βρήκαν του γούστου τους. Όντας κάτοικος επαρχίας δεν έχω τη δυνατότητα να παρακολουθώ τέτοια δρώμενα εκ του σύνεγγυς, ώστε να σχηματίσω πλήρη πεποίθηση γι' αυτά. Αν, λοιπόν, κάποιος, που είχε την τύχη να παρακολουθήσει το ανωτέρω έργο, μου πει, ότι δεν του άρεσε, οφείλω να σεβαστώ την άποψή του. Αν κάποιος άλλος δηλώσει, ότι βγήκε εκστασιασμένος από το "ΧΥΤΗΡΙΟ" και συγκρίνει την επίμαχη παράσταση με τις λαμπρότερες στιγμές του ελληνικού θεάτρου, πάλι την ίδια υποχρέωση θα έχω.
Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε παρακολουθήσει αμέτρητες "μάπες" στη ζωή μας. Κάποιες τις χρυσοπληρώσαμε και ακόμα κλαίμε με μαύρο δάκρυ τα λεφτά μας. Αλλά ήταν επιλογή μας να τις παρακολουθήσουμε. Ούτε μας έσυραν κοπαδιαστά να τις δούμε με το ζόρι ούτε μας απείλησαν, ότι θα υποστούμε δυσμενείς συνέπειες, αν δεν συμμορφωθούμε με τα υποδείξεις. Επίσης, δεν μας έταξαν λαγούς με πετραχήλια, αν παρακολουθούσαμε την παράσταση αυτή.
Διότι, όσο προβληματικό και αν είναι το πολίτευμα της Ελλάδος μας, τουλάχιστον δεν μας απαγορεύει να παρακολουθούμε, να διαβάζουμε και να λέμε ό,τι επιθυμούμε ούτε, βέβαια, μας επιβάλλει τις δικές του καλλιτεχνικές επιλογές. Το μεγαλύτερο, ίσως, αγαθό της κοινωνίας μας είναι η ελευθερία μας να επιλέξουμε τα ερεθίσματα εκείνα, που είτε θα μας βοηθήσουν να διαμορφώσουμε την προσωπικότητά μας, ανάμεσα στα οποία εντάσσονται και τα προϊόντα της διανόησης, είτε θα συμβάλουν στην περαιτέρω μόρφωσή μας ή απλά θα μας βοηθήσουν να περάσουμε 2-3 ευχάριστες ώρες. Μπορείτε να φανταστείτε μια κοινωνία, όπου η εξουσία ή ο "λαός" θα υπαγόρευαν τα πολιτιστικά αγαθά, που θα διακινούνταν; Η Κινέζα συγγραφέας, κα. Γιουνγκ Τσανγκ στο δημοφιλές κάποια εποχή στη χώρα μας μυθιστόρημά της "ΑΓΡΙΟΚΥΚΝΟΙ" γράφει, ότι την εποχή της Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976) τα μόνα πολιτιστικά δρώμενα, που επιτρέπονταν στην Κίνα τότε, ήταν κάποιες επαναστατικές όπερες, που είχε συγγράψει η σύζυγος του Μάο Τσε Τουνγκ. Βρίσκετε ελκυστική αυτή την προοπτική;
Λυπάμαι, αν δυσαρεστήσω πολύ κόσμο, αλλά αυτό το πολίτευμα, που εσχάτως πάρα πολύς κόσμος χλευάζει και το συγκρίνει με τη χούντα (απλά ασχολίαστο), είναι πολύ προτιμότερο απ' οποιοδήποτε άλλο, στο οποίο κάποιο προϊόν της διανόησης δεν πρόκειται να βρει το δρόμο προς το θέατρο ή το τυπογραφειο ή σε οποιοδήποτε μέσο συντελέσει στη διάδοση αυτού και του περιεχομένου του, με μόνο κριτήριο το χαρακτηρισμό του ως κακού/βλάσφημου/παρακμιακού/καιγωδενξερωτιάλλο από τις "μάζες" ή την "πεφωτισμένη" ηγεσία. Διότι, τουλάχιστον, στο δικό μας πολίτευμα δύναμαι να επιλέξω εγώ ακόμα και τη καλλιτεχνική "μάπα", για την οποία θα ξοδέψω τα ωραία μου λεφτάκια ή έστω τον πολύτιμο χρόνο μου. Και η, κατ' εμέ, επιβεβλημένη βελτίωση του πολιτεύματος αυτού δεν πρέπει να οδηγήσει σε οποιαδήποτε απαγόρευση της κυκλοφορίας των πάσης φύσεως πολιτιστικών αγαθών. Στο μέτρο, πάντα, που δεν θίγουν συγκεκριμένα έννομα αγαθά τρίτων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου