Ψάχνοντας σε άλλα ιστολόγια

Η πρώτη μου εμπειρία με κάποιο ιστολόγιο ήταν με αυτό του κ. Νίκου Δήμου. Δεν ξέρω, αν ήταν ο πρώτος επώνυμος ιστολόγος, σίγουρα, όμως, ήταν εκείνος, του οποίου το ιστολόγιο γνώρισε τεράστια απήχηση, όπως, άλλωστε, και τα γραπτά του. Ανεξάρτητα από τις όποιες ενστάσεις έχω προς τα λεγόμενά του αλλά και τα επιχειρήματα, με τα οποία απαντούσε στους όποιους επικριτές του, δεν μπορώ παρά να παραδεχθώ την ευρυμάθειά του, την ευγένεια ψυχής αλλά και τη σταθερότητα στις απόψεις του, πράγμα, που τον οδήγησε σε πάμπολλες παραιτήσεις από διάφορα έντυπα.

Δεν είχε, όμως, μόνο φίλους ο κ. Δήμου. Είχε και πολλούς εχθρούς. Κάποιοι από αυτούς αντιμάχονταν τις απόψεις του με τρόπο ευγενικό και με επιχειρήματα, που προέδιδαν ανθρώπους με καλλιέργεια και διάθεση να κάνουν διάλογο. Κάποιων, μάλιστα, τα επιχειρήματα μου φαίνονταν περισσότερο ισχυρά και πειστικά από αυτά του κ. Δήμου, ο οποίος, συνήθως, δεν υποχωρούσε ούτε χιλιοστό από τις θέσεις του και ας μην έπειθε γι' αυτές, όμως αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμά του.

Το πρόβλημα αφορούσε εκείνους από τους εχθρούς του, οι οποίοι δεν δίσταζαν να τον υβρίσουν με ταπεινωτικές εκφράσεις. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σε κάθε κείμενό του υπήρχαν 5-10, τουλάχιστον, απαντήσεις επισκεπτών του ιστολογίου του, οι οποίες είχαν αφαιρεθεί, προφανώς λόγω ανάρμοστου περιεχομένου. Και ο ίδιος το είχε δικαιολογήσει αυτό, αν και κατά την προσωπική μου άποψη δε χρειαζόταν, λέγοντας ότι δεν μπορεί να αφήσει τέτοιες απόψεις να λερώνουν το ιστολόγιό του και κανένα δικαίωμα στη, δήθεν, ελευθερία της έκφρασης δεν επέτρεπε να ακούγονται και να γράφονται τέτοια απρεπή σχόλια.

Βέβαια, αυτή η διαγραφή σχολίων από το ιστολόγιο του κ. Δήμου ουδόλως απέτρεψε τους επίδοξους υβριστές του να συνεχίσουν με άλλους τρόπους το θεάρεστο έργο τους. Σε διάφορα ιστολόγια αναρτήθηκαν άκρως απαράδεκτα- από απόψεως ύφους, σχόλια, σε βάρος του κ. Δήμου λ.χ. γινόταν σε κάποιο ιστολόγιο(ίσως το έχετε διαβάσει, δεν είναι ανάγκη και να το κατονομάσω) λόγος για το "γαμομπλόγκ του κ. Δήμου" ή σατύριζαν με τρόπο άκομψο την απόφασή του να κόψει το κάπνισμα. Και ναι μεν η σάτυρα αυτή δεν ήταν και εντελώς απρεπής, όμως τα σχόλια, που συνόδευαν το σχετικό άρθρο ενέπιπταν στο άρθρο του Ποινικού Κώδικα περί εξυβρίσεως και, μάλιστα, είχαμε και διάπραξη του συγκεκριμένου αδικήματος κατά συρροή.

Σε άλλο ιστολόγιο, το οποίο πρόσφατα ανέβηκε στην επιφάνεια της επικαιρότητας, έκαναν την εμφάνισή τους μια σειρά από άρθρα, τα οποία ασχολούνταν με την πορεία του έργου της παρούσης κυβερνήσεως, τα ποσοστά προτίμησης των δύο μεγάλων κομμάτων αλλά και ειδήσεις, που, σύμφωνα με την άποψη του διαχειριστή του συγκεκριμένου ιστολογίου, δεν θα τις δούμε γραμμένες σε καμμία από τις εφημερίδες, που κυκλοφορούν στη χώρα μας. Πρόκειται για μια σειρά άρθρων, με το περιεχόμενο των οποίων μπορεί κανείς να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει, ανάλογα με τις πολιτικές ή κομματικές του πεποιθήσεις.

Ε, λοιπόν, στο συγκεκριμένο ιστολόγιο συχνά κυριαρχούν τα υβριστικά και ανώνυμα μηνύματα, όπου ο ανυποψίαστος περιηγητής των ιστολογίων θα ανακαλύψει ανεκτίμητα διαμάντια του προφορικού πορνογραφικού λόγου αλλά και ιδέες περί συνουσιών, που θα ενέπνεαν το Μαρκ Ντορσέλ να σκηνοθετήσει τσόντες απείρου κάλλους και νοσηρής φαντασίας, αν και το τελευταίο μάλλον παραπέμπει στις ταινίες "snuff", που αναφέρονται στην ταινία "9 χιλιοστά"(την έχουν προβάλει τόσες φορές τα ελληνικά τηλεοπτικά δίκτυα, που κοντεύω να τη μάθω απ' έξω).

Πραγματικά, αναρωτιέμαι μερικές φορές τι είναι εκείνο, που μας ωθεί να εκφράσουμε την αντίθεσή μας με ένα σχόλιο, που βλέπουμε στο διαδίκτυο με τρόπο απρεπή. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να ασπαζόμαστε κάθε άποψη, που ακούμε, ούτε, βέβαια, να συμμετέχουμε σε ένα διάλογο, που δεν μας εκφράζει. Όμως, όταν καθήσουμε να ακούσουμε τον ομιλητή ή συνομιλητή μας, οφείλουμε, αν διαφωνούμε μαζί του και θέλουμε να εξωτερικεύσουμε αυτή τη διαφωνία μας, να το σεβαστούμε και να εκφράσουμε την αντίρρησή μας ευγενικά και σίγουρα με τρόπο, που να μην προσβάλλει. Ακόμα περισσότερο, όταν διαχειριζόμαστε ένα ιστολόγιο ή οποιαδήποτε σελίδα στο διαδίκτυο, δεν μπορούμε να δεχόμαστε το μειωτικό σχόλιο του καθενός, ο οποίος στο όνομα της ελευθερίας του λόγου, αποφασίζει να μας σκυλοβρίσει. Ποιά ελευθερία του λόγου μου επιβάλλει να υποστώ τις βωμολοχίες του κάθε αγενούς; Ποιά υποχρέωση έχω να αφήνω τα σκουπίδια των αισχρών να λεκιάζουν την αυλή μου; Με ποιά λογική θα αφήσω το ιστολόγιό μου να γεμίσει με αισχρόλογα του κάθε αμαθούς, που αδυνατεί ή δεν επιθυμεί να εκφραστεί αλλιώς ;

Υπάρχει και το αντεπιχείρημα στα λεγόμενά μου ότι συχνά ένα άρθρο είναι τόσο συνταρακτικό και προκλητικό, που δεν μπορεί κανείς να το αφήσει αναπάντητο και δη με τρόπο μειωτικό. Και τούτο το έχω ακούσει κυρίως από ακραίους ανθρώπους και των δύο άκρων της πολιτικής. Και μάλιστα από ανθρώπους, που φημίζονται για τη μόρφωση και την κατάρτισή τους! Λυπάμαι αλλά δεν θα πάρω. Κανείς δεν με υποχρεώνει να ακούσω κάτι, το οποίο θεωρώ από αναληθές έως προσβλητικό, οπότε έχω τη δυνατότητα είτε να ανταπαντήσω, αν, βέβαια, επιθυμώ, αλλά κομψά ή, έστω, χωρίς πρόθεση να μειώσω τον άλλο είτε να αποχωρήσω. Κανείς δεν μου δίδει το δικαίωμα να βρίσω. Αν μια άποψη κρίνω ότι είναι εσφαλμένη ή απλά αντικείμενη στις πεποιθήσεις μου, δεν έχω παρά να επιχειρηματολογήσω, ώστε να πείσω για το δίκιο μου. Δεν δικαιολογώ κανένα υβριστή, όσο μορφωμένος και αν εμφανίζεται. Διότι, αν αρχίσει να χρησιμοποιεί μειωτικούς χαρακτηρισμούς, αυτόματα αδυνατώ να συνεχίσω την κουβέντα μαζί του.

Δεν επιθυμώ, λοιπόν, να δικαιολογήσω τον οποιονδήποτε υβριστή και δεν οφείλω να τον ακούσω, όταν αρχίσει να εκστομίζει τις χυδαιολογίες του. Και όταν μιλάω για χυδαιολογίες, μιλάω, φυσικά, για εκείνες τις κουβέντες, που ο μέσος άνθρωπος θεωρεί ως προσβλητικές.

Δεν επιθυμώ, βέβαια, να μετατρέψω τις απόψεις μου σε θέσφατο. Αλλοίμονο, δεν έχω τέτοια πρόθεση, όμως, με απασχολεί η χυδαιότητα, που κυριαρχεί στις μέρες μας και τρυπώνει παντού, αφού πάψαμε να κλείνουμε τα αυτιά μας, όταν την ακούμε να σχίζει με τα ρυπαρά νύχια της τον αέρα και να πασχίζει να τρυπώσει στην κοιλότητα των αυτιών μας. Και χαίρομαι που δεν είμαι ο μόνος, όπως διαπιστώνω και στην τακτική περιήγησή μου στο χώρο του διαδικτύου.