Καθώς η θερμοκρασία ανεβαίνει, πέφτει συχνά η διάθεση να ασχοληθώ με το ιστολογείν. Κολλάει το μυαλό, στερεύει από έμπνευση και καλπάζει σε παραλίες, θάλασσες και μακροβούτια. Τί κι αν η δουλειά συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, πράγμα, που απαιτεί αρκετή ώρα μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και χαρίζει την απαιτούμενη για οτιδήποτε εγρήγορση; Η σωματική κόπωση, που έχει συσσωρευτεί, ύστερα από αρκετούς μήνες εντατικής εργασίας, συμπαρασύρει το νου σε βραδείς ρυθμούς απόδοσης, με αποτέλεσμα οποιοδήποτε σχέδιο για πνευματικό έργο να παραμένει στο επίπεδο της επιθυμίας. Και αν, ακόμα, κάποια ιδέα καρφωθεί, θαμπώνει αμέσως και χάνεται σαν μια ανάμνηση, που ξεθώριασε, με τα λεπτά να μοιάζουν με χρόνια και να λειτουργούν σα χρόνια στο ξέφτισμα της σκέψης.
Δεν είναι κακό να κάνει κανείς ένα διάλειμμα, πλην, όμως, αφενός το μικρόβιο του ιστολογείν δεν εξοντώνεται εύκολα αλλά απλά ξαποσταίνει αφετέρου δεν αποκλείει κανείς μια αιφνιδιαστική ανάκαμψη. Τέλος πάντων, η ζωή συνεχίζεται, έστω και με αραιότερες σχέσεις με τη σφαίρα του ιστολογείν, ώστε να την πεθυμήσουμε και εκτιμήσουμε περισσότερο. Και η ανάπαυλα συχνά λειτουργεί ως αιτία γένεσης νέων ιδεών και μεθόδων ενασχόλησης με το αντικείμενο.
Συνεχίζεται....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου