Δημοφιλείς αναρτήσεις

Τετάρτη 29 Ιουλίου 2009

Χαρά και λύπη για μια επιτυχία

Χάρηκα πολύ με την επιτυχία της εθνικής ομάδος της Ελλάδος στο πρόσφατο Ευρωμπάσκετ νέων ανδρών. Κυρίως, με χαροποίησε ο ενθουσιασμός τους η επιθυμία τους να κερδίσουν αλλά και η δουλειά, που έχουν κάνει σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, στοιχεία όχι τόσο συνηθισμένα στη χώρα μας.
Αν κάτι ,όμως, με "χάλασε", αυτό είναι ορισμένα στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Η κάμερα του σκηνοθέτη πέτυχε, λόγου χάρη, τον Παππά να φτύνει κάποιο Ισπανό παίκτη, ενέργεια επιεικώς απαράδεκτη. Δεν αμφιβάλλω, ότι ο Ισπανός παίκτης μουρμούριζε κάτι γαλλικά στο δικό μας, τομέας, στον οποίο διακρίθηκε όλη η εθνική ομάδα νέων ανδρών της Ισπανίας αλλά τούτο δεν μπορεί να αποτελέσει άλλοθι για το διεθνή μας παίκτη, ο οποίος δεν εκπροσωπεί μόνο τον εαυτό του αλλά και την ίδια του τη χώρα, επομένως οφείλει να συμπεριφέρεται κόσμια και να μην πέφτει στο επίπεδο εκείνων, που τον προκαλούν ποικιλοτρόπως.
Ακολούθησε ο μεγάλος τελικός με τη Γαλλία, όπου σε πανηγυρισμούς τους ορισμένοι Έλληνες παίκτες χειρονομούσαν επιεικώς άσεμνα, δείχνοντας προς την πλευρά των γεννητικών τους εφοδίων. Δε γνωρίζω, αν κάποιος από την εξέδρα τους προκάλεσε ή θέλησαν με αυτό τον τρόπο να απαντήσουν σε όσους αμφισβήτησαν τις δυνατότητες αυτής της ομάδος αλλά φρονώ, ότι, αν πράγματι οι παίκτες αυτοί επεδίωξαν να απαντήσουν, τότε η απάντησή τους αυτή δεν ήταν η πλέον ενδεδειγμένη.
Ο αντίλογος λέει, ότι έχουμε να κάνουμε με μικρά παιδιά, τα οποία σε μια πολύ μικρή ηλικία έχουν αναλάβει δυσανάλογα μεγάλες ευθύνες και ξεσπούν κατ' αυτό τον τρόπο, ίσως επειδή δεν έχουν την ωριμότητα να αντιληφθούν τις συνέπειες των πράξεών τους. Θα διαφωνήσω με αυτή την άποψη.Κατ' αρχάς, υπάρχουν και άλλα μικρά παιδιά, που έχουν αναλάβει σοβαρές υποχρεώσεις από αυτή την ηλικία και, μάλιστα, χωρίς το προδιαγραφόμενο λαμπρό μέλλον των παικτών της εθνικής μας ομάδος νέων ανδρών. Και, εν πάσει περιπτώσει, οι παίκτες αυτοί εκπροσωπούν προς τα έξω μια χώρα, η οποία δεν έχει και πολλά πράγματα να επιδείξει με επιτυχία, οπότε οφείλουν να συμπεριφέρονται κόσμια. Προσοχή, δεν είπα να μετατραπούν στα ακούνητα και αγέλαστα στρατιωτάκια, που κάποτε επάνδρωναν τις ομάδες των χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ αλλά να αποφεύγουν τις όποιες παρεκτροπές, οι οποίες απλά τους εκθέτουν. Και ακριβώς επειδή είναι μικρά παιδιά, η ίδια η Ομοσπονδία οφείλει να τα νουθετήσει ου μην και να τα τιμωρήσει ,όπου χρειάζεται. Η ενέργεια του Παππά να φτύσει τον αντίπαλό του χρήζει τιμωρίας ακριβώς γιατί είναι απαράδεκτη ενέργεια. Με την πιθανή ατιμωρησία του είτε αυτός ο παίκτης είτε οποιοσδήποτε άλλος θα ενθαρρυνθεί να επαναλάβει την πράξη αυτή. Για να μην αναφερθούμε στις χριστοπαναγίες και τις λοιπές λεξούλες του πλούσιου ελληνικού υβρεολογίου, τις οποίες ο φακός αποθανάτισε ουκ ολίγες φορές.
Ναι μεν, λοιπόν, χάρηκα με την ομάδα αυτή αλλά, ταυτόχρονα, με λύπησαν ορισμένα στοιχεία της συμπεριφοράς τους. Και το χειρότερο απ' όλα, τόσο η ομοσπονδία όσο και η κυβέρνηση της χώρας μας έδειξαν περισσότερο να ενδιαφέρονται να φωτογραφηθούν δίπλα στους χρυσούς νέους μας παρά να τους ψέξουν - με κόσμιο, έστω, τρόπο - για ορισμένα φερσίματά τους.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν ειναι λιγο περιεργο που ανθιζουμε στο μπασκετ ενω, φθινουμε στο ποδοσφαιρο? (μια σκεψη κανω...).

Η συμπεριφορα σε στιγμες πιεσης και δυσκολιων ειναι αμεση συνεπεια της ανατροφης και της παιδειας. Ο λογος που καθε κοινωνικο συνολο επιθυμει να μεταλαμπαδευει τα δυο αυτα στοιχεια στην επομενη γενεια ειναι η ιδια η αναγκη για επιβιωση της. Οταν η παιδεια απουσιαζει, το μελλον και η διαιωνιση μιας κοινωνικης ομαδας, θετονται σε κινδυνο.

Δεν επιθυμω να μαλωσω τους νεους αυτους αντρες, αλλά να αναζητησω τα αιτια της συμπεριφορας τους εκει που αρμοζει: στους (αποντες) μηχανισμους ανατροφης των.

περιούσιος είπε...

@ exofthalmi

Στο μπάσκετ υπήρξαν και 3-4άνθρωποι, που καλλιέργησαν εντατικά το άθλημα, αρκετοί σπουδαίοι παίκτες, που το έκαναν δημοφιλές και, κυρίως, ο κ. Βασιλακόπουλος, ο οποίος το έσπρωξε διοικητικά σε δύσκολες εποχές. Βέβαια, ο τελευταίος κατηγορείται και για μεγάλο μέρος της κακοδαιμονίας, που δέρνει το μπάσκετ σήμερα αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.
Συμφωνώ, ότι η απουσία παιδείας, για την οποία ευθύνονται, πρωτίστως, οι γονείς, είναι η αιτία αυτών των συμπτωμάτων, που περιγράφω στην ανάρτησή μου και προφανώς δεν επιθυμώ και εγώ να τους μαλώσω. Απλά με ενόχλησαν αυτά ακριβώς τα συμπτώματα.