Η αδυναμία τήρησης μιας σειράς

Αν κάτι προδίδει την ελάχιστη σχέση του νεοέλληνα με την σωστή παιδεία και τον πολιτισμό, αυτό είναι η καθημερινή συμπεριφορά του. Και αν κάτι στην καθημερινή συμπεριφορά του φανερώνει, ότι ο νεοέλληνας ή, τουλάχιστον, ένα σεβαστό ποσοστό εξ όσων έχουν αυτή την ιδιότητα, και ο πολιτισμός αποτελούν παράλληλες έννοιες, αυτό είναι η αδυναμία τήρησης μιας σειράς σε οποιαδήποτε περίσταση. Μπροστά από το ταμείο των υπεραστικών Κ.Τ.Ε.Λ. θα σας έχει τύχει αρκετοί "έξυπνοι" να προσπερνούν εσάς και όσους είχαν την πρόνοια να περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους, ώστε να εξυπηρετηθούν κατά προτεραιότητα. Σε κάποιο θρησκευτικό γάμο ίσως παρατηρήσατε κάποια πρόσωπα, που προτιμούν να κλέψουν τη σειρά κάποιων άλλων, ώστε να χαιρετήσουν νωρίτερα τους νεόνυμφους. Στην είσοδο των γηπέδων υπάρχουν βιαστικά πρόσωπα, που διαγκωνίζονται, ώστε να περάσουν πρώτοι από τον έλεγχο των εισιτηρίων. Τα καλοκαίρια μπροστά από τη μπουκαπόρτα των πλοίων γίνεται το σώσε από τις σφήνες, που οι ανυπόμονοι νεοέλληνες οδηγοί επιχειρούν, ώστε να μπουν μια ώρα αρχύτερα στο καράβι. Και η λίστα παρόμοιων παραδειγμάτων δεν έχει τέλος.

Πρόκειται για μια συμπεριφορά, που απαντάται σε νεοέλληνες κάθε κατηγορίας. Πτυχιούχοι πανεπιστημίου, ακόμα και κάτοχοι μεταδιδακτορικού τίτλου αλλά και πρόσωπα, που δεν είχαν την παραμικρή επαφή ακόμα και με την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, άνδρες και γυναίκες, ηλικιωμένοι αλλά και νήπια σπρώχνουν και σπρώχνονται πρόθυμα, μήπως και γλυτώσουν την αναμονή στην ουρά. Και αν για κάποιους ηλικιωμένους θα αναγνωριζόταν ένα κάποιο ελαφρυντικό, λόγω ηλικίας και των εντεύθεν κινητικών προβλημάτων, δεν ισχύει το ίδιο για τις λοιπές κατηγορίες. Αλλά και οι μέθοδοι κλεψίματος ποικίλουν. Από τα διακριτικά σπρωξίματα έως τους έντονους διαγκωνισμούς και τις δειλές συγγνώμες έως τις φωνές, ότι τους έκλεψαν τη σειρά, οι τολμηροί και συνάμα αγενείς και απολίτιστοι συμπολίτες μας μηχανεύονται ποικίλους τρόπους παράκαμψης μιας σειράς.

Και αυτή η συμπεριφορά ξεκινάει, δυστυχώς, από τις πολύ μικρές ηλικίες. Ελάχιστοι εκπαιδευτικοί σκοτίζονται, εάν οι μαθητές τους τηρούν μιας σειρά μπροστά από ένα μουσείο ή κατά την είσοδό τους στην τάξη. Λίγοι γονείς θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της αγωγής των βλασταριών τους την τήρηση της σειράς και της προτεραιότητας προ ενός γεγονότος ή μιας αίθουσας οποιασδήποτε χρήσης. Και όταν οι νεαροί κακομαθημένοι γόνοι των συμπολιτών μας αποκτήσουν εκείνη τη νοημοσύνη, που τους επιτρέπει να σταθμίσουν τις συνέπειες αυτής της απρεπούς συμπεριφοράς τους, επιλέγουν να συνεχίσουν να την ακολουθούν απαρέγκλιτα και συχνά διανθίζοντάς τη με διάφορες πατέντες, που τους επιτρέπουν να περιμένουν λιγότερο σε μια σειρά αλλά και τους απομακρύνουν από τις συντεταγμένες του πολιτισμού, όπως τουλάχιστον οφείλουμε να τον εννοούμε.

Αλλοίμονο σε όποιον διαμαρτυρηθεί για τη συμπεριφορά αυτή των συνελλήνων μας! Πέρα από τις περιπτώσεις εκείνες, όπου ο κουτοπόνηρος συμπολίτης μας διαθέτει έστω ελάχιστα ψήγματα φιλότιμου, ώστε να ανακρούσει πρύμνη και να αναμείνει στη σειρά του, οι υπόλοιποι και συνήθως περισσότεροι "εξυπνάκηδες" νεοέλληνες προτιμούν είτε να αγνοήσουν επιδεικτικά είτε να εκστομίσουν απαντήσεις, όπως "Κοίτα τη δουλειά σου", "Βιάζομαι, μεγάλε", "Έχω μικρά παιδιά", "Με πονάνε τα πόδια μου", "Εσύ πήρες τη σειρά μου" και άλλες από την ανεξάντλητη δεξαμενή της νεοελληνικής γλώσσας, ώστε να δικαιώνονται και οι θιασώτες της άποψης, ότι η γλώσσα μας έχει 6.000.000 λεκτικούς τύπους. Ε, όλο και κάποιοι απ' όλους αυτούς θα ταιριάξουν στην περίσταση και θα βοηθήσουν τους απολίτιστους συμπολίτες μας να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες της γαϊδουριάς τους.

Είχα παρακολουθήσει όντας φοιτητής μιας ομιλία του καθηγητού κ. Χρήστου Γιανναρά, ο οποίος ανέφερε, ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό, όταν αδυνατούμε ακόμα και μια σειρά μπροστά από ένα γκισέ να τηρήσουμε. Δε νομίζω, ότι θα μπορούσε να υπάρξει πιο εύστοχη παρατήρηση, η οποία και να χαρακτηρίζει το παραπάνω φαινόμενο αλλά και την αλλεργική σχέση αρκετών συνελλήνων με τον εν γένει πολιτισμό.