Ο χαρακτηρισμός του
Μητροπολίτου Πειραιώς Σεραφείμ ως συντηρητικού είναι
πολύ φτωχός, για να
περιγράψει τον τρόπο του, και πολύ επιεικής, για να καταδείξει
την
πραγματικότητα. Η ενασχόλησή του με θέματα πέρα από τα ποιμαντικά του
καθήκοντα
θυμίζει τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο, το ίδιο και ο
φανατισμός
του. Οι αντισημιτικές δηλώσεις του προ καιρού είχαν κάνει το γύρο
του κόσμου,
ενώ εξίσου αλγεινή εντύπωση είχαν προκαλέσει οι μύδροι του κατά των
κ.κ. Έλτον
Τζων και Στήβεν Χώκινγκ.
Τελευταίος στόχος του ήταν το μποζόνιο Χιγκς, το οποίο ο
σεβασμιώτατος ούτε λίγο
ούτε πολύ ταύτισε με το δαίμονα, «γιατί πίσω από αυτές τις τρομακτικές και αίσχιστες
για
την ανθρώπινη προσωπικότητα, τήν ανθρώπινη ιστορία και την ανθρώπινη
φιλοσοφία
απόψεις κρύβεται τό αποκρουστικό πρόσωπο τού δαιμονισμού, γιατί
μόνο δαιμόνια και
κατεχόμενοι από αυτά μπορούν να μωρολογούν με τέτοιες
ανοησίες». Προτρέπει,
επίσης, όσους επιστήμονες εργάστηκαν πάνω στο συγκεκριμένο
θέμα «εάν έχουν ανάγκη αιμοληψίας αυτοί ή
συγγενικά των πρόσωπα να μην
προστρέχουν πλέον στον αλτρουϊσμό των συνανθρώπων τους, αλλά να
χρησιμοποιήσουν
το αίμα των "εκλεκτών συγγενών" τους χιμπατζίδων,
ουρακοτάγκων, γοριλών,
γιββώνων κ.λ.π. για να διαπιστώσουν όχι στην θεωρία αλλά
στην πρακτική εφαρμογή
της την δήθεν αλήθεια τής "ανακαλύψεώς" των,
περί τού "κοινού γεννήτορος
μποζονίου" εκτός και αν το μποζόνιο έχει
τέτοια ευφυΐα ώστε νά κατασκευάζει σε κάθε
είδος και έναν συγκεκριμένο
αιματολογικό τύπο. Αν είχε όμως τέτοια ευφυΐα γιατί
να συνεντευξιάζονται εκ
προσώπου του οι συγκεκριμένοι και όχι το ίδιο;» Προφανώς,
ο σεβασμιώτατος δεν έχει κανένα πρόβλημα, όταν στερεύει από επιχειρήματα, να
καταφεύγει σε ύβρεις, πρακτική συνηθισμένη σε αρκετά στελέχη της Εκκλησίας της
Ελλάδος. Άλλωστε, δεν του είναι άγνωστη πρακτική, όπως αποδεικνύεται και από το
παρελθόν του σε τέτοιες δηλώσεις.
Ωστόσο, για πολλοστή
φορά τις εμπρηστικές δηλώσεις του Πειραιώς Σεραφείμ
ακολουθεί άπνοια. Πέρα από
τους συνήθεις υπόπτους, ήτοι οργανώσεις για την προστασία
των ατομικών δικαιωμάτων,
άθεους, το ΚΙΣ και μερικά μεμονωμένα πρόσωπα, άκρα του
τάφου σιωπή στην Ελλάδα
βασιλεύει. Οι λαλίστατοι πολιτικοί μας σιωπούν ή, στην
καλύτερη περίπτωση,
προβαίνουν σε χλιαρές επιπλήξεις. Οι πολίτες, που ωρύονται για τα
αίσχη των
πολιτικών και πολύ πρόσφατα κατελάμβαναν πλατείες και φασκέλωναν τη Βουλή
ή
προπηλάκιζαν πολιτικούς και έστηναν κρεμάλες, δεν έδειξαν ιδιαίτερη προθυμία
να
επικρίνουν την απαράδεκτη δήλωση του σεβασμιωτάτου (εδώ πέρσυ υποδέχθηκαν
στο
Σύνταγμα κάποιους ιερείς ως αγανακτισμένους….). Και η Ιερά Σύνοδος θα αναφερθεί
σε απόψεις, που δεν εκφράζουν την ίδια, θα υπερασπιστεί το δικαίωμα κάθε
μητροπολίτη
να εκφράζεται ελεύθερα και θα κλείσει εκεί το θέμα.
Σε οποιαδήποτε χώρα του
ανεπτυγμένου κόσμου ένας τέτοιος υβριστής ιεράρχης θα
είχε καθαιρεθεί και
ενδεχόμενα θα αντιμετώπιζε και δικαστικές περιπέτειες. Στην Ελλάδα,
στο όνομα
της ελευθερίας του λόγου, επιτρέπεται στο μητροπολίτη Πειραιώς να
καθυβρίζει ανεμπόδιστα
όσους δεν ανταποκρίνονται στις δικές του προδιαγραφές. Διότι,
όσο σκληρό και αν
ακούγεται, οι δηλώσεις του δεν πλήττουν την τσέπη μας ούτε
επηρεάζουν προς το
χειρότερο τη βολή μας.
Έτσι, δεν είναι απορίας
άξιον, γιατί ένας ανοικτά εχθρός της επιστήμης και πολέμιος
του ορθού λόγου και
των καλών τρόπων όχι μόνο παραμένει ακλόνητος στη θέση του
αλλά κανένας δεν
ενοχλείται από τις απρέπειές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου