Πριν από 65 χρόνια, το ναζιστικό καθεστώς της Γερμανίας κατέρρευσε. Η συντετριμμένη αυτή χώρα βρήκε το κουράγιο να ορθοποδήσει ξανά αλλά και να καταστεί μια άκρως υπολογίσιμη δύναμη σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας παγκοσμίως. Κυρίως, όμως, βρήκε το κουράγιο να διδαχθεί από τα παθήματα του ναζισμού και να παλέψει, ώστε να τα ξερριζώσει και να τα περιθωριοποιήσει, παγιώνοντας την αντίληψη, ότι ο ναζισμός και η δικτατορία εν γένει μόνο δεινά μπορούν να επιφέρουν.
Πριν από 36 χρόνια κατέρρευσε άλλο ένα καθεστώς, λιγότερο επαχθές για την κοινωνία αλλά τραυματικό για τη χώρα μας. Τα κατάλοιπά του ήταν σαφώς λιγότερα από αυτά του πιο πάνω καθεστώτος αλλά σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν αμελητέα. Και, όμως, σήμερα υπάρχουν αρκετά πρόσωπα, που εξακολουθούν να πιστεύουν, ότι η χούντα έκανε καλό στην Ελλάδα. Δεν μιλάω μόνο για περιθωριακούς ακροδεξιούς από αυτούς, που συνωστίζονται σε κανάλια περιωρισμένης εμβέλειας αλλά και για πρόσωπα, που ευρίσκονται εντός του ελληνικού κοινοβουλίου. Και, βέβαια, ουδέποτε ελήφθη μια σοβαρή προσπάθεια, ώστε να εξαλειφθούν τα όποια κατάλοιπα της επταετούς χούντας.
Σήμερα, που συμπληρώνονται αισίως 43 χρόνια από την αποφράδα εκείνη ημέρα, που μπήκε για επτά χρόνια "στο γύψο" η Δημοκρατία στην Ελλάδα, φρονώ, ότι είναι άκρως επίκαιρο να αναλογιστούμε, αν, πράγματι, έχουμε εκτιμήσει τη δημοκρατία ως πολίτευμα ή αν εξακολουθούμε να αλληθωρίζουμε προς ένα αποτρόπαιο και αντιδημοκρατικό καθεστώς, το οποίο, όπως πιστεύουν αρκετοί συνέλληνες, έκανε, τάχα μου, καλό στη χώρα μας. Κυρίως, όμως, οφείλουμε να σκεφτούμε, με ποιο τρόπο τέτοιου είδους αντιλήψεις θα παύσουν να δηλητηριάζουν την ιστορία και την πολιτική ζωή του τόπου μας, ιδίως σε δύσκολες μέρες, όπως είναι οι σημερινές, όπου τα συστατικά για την καλλιέργεια μιας τέτοιας πεποίθησης αφθονούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου