Πριν από 20 χρόνια, αν κανείς προέβλεπε, ότι η αποχή σε εκλογές στην Ελλάδα θα υπερέβαινε το 20%, θα τον περνούσαν για τρελλό. Ήταν η εποχή, που ο κόσμος κατέβαινε να ψηφίσει τους εκλεκτούς του, κάποιους, συνήθως, από τα δύο μεγάλα κόμματα. Αρκετοί, που είχαν κρατήσει τα εκλογικά τους δικαιώματα στις εσχατιές της ελληνικής επικρατείας, δεν είχαν καμμία αντίρρηση να ταξιδεύουν για ώρες, προκειμένου να βρεθούν, έστω για λίγο, στο γενέθλιο τόπο τους και να εξασκήσουν τα εκλογικά τους δικαιώματα.
Και, όμως, η αποχή άγγιξε το 40%. Πολλά είναι τα αίτια του φαινομένου αυτού, κυρίως, όμως, φαίνεται να κυριαρχεί η απαξίωση της πολιτικής αλλά και η άρνηση του κόσμου να συμμετάσχει σε ένα εκλογικό πανηγύρι με μοναδικό σκοπό να νομιμοποιήσει πρόσωπα απαξιωμένα στην κοινή γνώμη. Είδαμε, λοιπόν, πρόσωπα να ωρύονται, ότι δεν πρόκειται να ξαναψηφίσουν στη ζωή τους, διότι όλοι είναι κλέφτες και ανίκανοι και ακούσαμε πρόσωπα με γνώμη ικανή να επηρεάσει αρκετό κόσμο, όπως ο κ. Γιανναράς, να δηλώνουν, ότι δεν προτίθενται, για λόγους αξιοπρέπειας, να ψηφίσουν.
Και, όμως, η αποχή από τις κάλπες δεν συντελεί, σε καμμία περίπτωση, στη διαφύλαξη της αξιοπρέπειας. Απεναντίας, οδηγεί στην περαιτέρω ταλαιπωρία των δημοτών από ακατάλληλους τοπικούς άρχοντες, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν σταθεί ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των οργανισμών, στους οποίους προΐστανται. Παράλληλα, διαιωνίζει την πρακτική της άσκησης εξουσίας από πρόσωπα, που προτάσσουν το προσωπικό ή κομματικό συμφέρον από το γενικότερο καλό. Μιλάμε για εκείνα τα πολιτικά πρόσωπα και τα κόμματα, τα οποία διαθέτουν συμπαγείς κομματικούς πληθυσμούς ικανούς να διαμορφώσουν ένα εκλογικό αποτέλεσμα, βοηθούσης της αποχής εκείνων, οι οποίοι δεν ασπάζονται τη λειτουργία του εν λόγω μηχανισμού και προτάσσουν το γενικότερο καλό.
Εκτός αν οι απέχοντες αδιαφορούν, αν θα εξακολουθήσουν να κυβερνώνται και σε τοπικό επίπεδο από αποδεδειγμένα ακατάλληλους τοπικούς άρχοντες και αν θα συνεχίσουν να ζουν σε γουρουνοχώρια και όχι σε πόλεις. Το ζητούμενο, όμως, είναι, τί φταίνε όσοι πασχίζουν να παραμεριστούν οι επιζήμιοι τοπάρχες και να ξημερώσει μια καινούργια ημέρα σε τοπικό, έστω επίπεδο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου