Θυμάμαι την αντίδραση ενός σημαντικού τμήματος της ελληνικής διανόησης προ 3, περίπου, ετών, στο άκουσμα της καταδίκης του πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου, Αιμιλίου Μεταξόπουλου, σε κάθειρξη 25 ετών για την υπόθεση με την υπεξαίρεση σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου ενός τεραστίου ποσού (πάνω από 1 δις. δρχ., αν θυμάμαι καλά). Μέλη της είχαν αμφισβητήσει την ορθότητα της απόφασης αλλά και την επιβληθείσα ποινή. Κυρίως, όμως, είχαν διατυπώσει απόψεις επιπόλαιες για ανθρώπους της διανόησης, στηριζόμενες αποκλειστικά στη γνωριμία και τεράστια εκτίμηση, που έτρεφαν για το θανόντα καθηγητή.
Κατ' αρχάς και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις απόψεις τρίτων πολλώ δε μάλλον με αυτές κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι εκπροσωπούν τη διανόηση σε μια χώρα, στην οποία η λογική έχει εξοβελιστεί από την καθημερινότητά μας. Απεναντίας, τα συγκεκριμένα πρόσωπα, τουλάχιστον όσοι τιμούν το χαρακτηρισμό τους ως διανοούμενοι, έχουν δώσει μάχες απέναντι στο νεοελληνικό ανορθολογισμό και το έχουν πληρώσει με άπειρες συκοφαντίες και λοιπές προσβολές.
Εκείνο, που με προβλημάτισε, ήταν η ελαφρά τη καρδία κριτική του μέρους αυτού της ελληνικής διανόησης σε ένα περιστατικό, στο οποίο η Δικαιοσύνη μπορεί να υπήρξε αυστηρή αλλά σαφώς και υπήρξαν ανάλογες ευθύνες και των καταδικασθέντων, συμπεριλαμβανομένου και του αποβιώσαντος πρώην πρύτανη, κριτική η οποία φούντωσε με αφορμή το θάνατό του. Η λογική, ότι ποινές, όπως αυτή που επιβλήθηκε στον Αιμίλιο Μεταξόπουλο, θεωρείται ιδιαίτερα ασυνήθιστη για αδικήματα, όπως αυτά, για τα οποία κατηγορήθηκε ο θανών, μαρτυρεί άγνοια της νομικής πραγματικότητας. Στην πραγματικότητα, υπάρχει νόμος, ο οποίος προβλέπει αυστηρότατες ποινές, όταν η απάτη ή η υπεξαίρεση γίνονται σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου και το ποσό, που ζημιώθηκε το Ελληνικό Δημόσιο, είναι ιδιαίτερα υψηλό. Γνωρίζω περιπτώσεις προσώπων, τα οποία καταδικάστηκαν για τα παραπάνω αδικήματα και τους επεβλήθη η ποινή των ισοβίων. Φυσικά, δεν ανήκαν τα πρόσωπα αυτά στην ελίτ της ελληνικής διανόησης, ώστε να τύχουν υπεράσπισης από τα μέλη της. Και, βέβαια, το ελληνικό ποινικό δίκαιο δεν προβλέπει αυστηρές ποινές μόνο για όσους καταδικάζονται για ανθρωποκτονία από πρόθεση ούτε ταυτίστηκε ο Αιμίλιος Μεταξόπουλος με δολοφόνους και βιαστές ανηλίκων, μόνο και μόνο επειδή έλαβε ποινή, που, κατά την άποψη των υποστηρικτών του κ. Μεταξόπουλου, αρμόζει μόνο σε στυγνούς εγκληματίες. Μια προσεκτική ματιά στο σχετικό νόμο αποδεικνύει, ότι ο θανών έλαβε μια μάλλον επιεική ποινή, αφού γλύτωσε την ισόβια κάθειρξη, η οποία προβλέπεται για τα αδικήματα, που ετέλεσε.
Περαιτέρω, ο Αιμίλιος Μεταξόπουλος χαρακτηρίστηκε ως πρόσωπο, το οποίο, λόγω προσωπικότητας, δεν είχε την έξωθεν καλή μαρτυρία. Ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω το νόημα αυτής της άποψης, πέραν του ότι η εκφράστριά της δεν επιθυμεί να δεχθεί την πρωτόδικη καταδικαστική απόφαση. Δικαίωμά της είναι να μην αποδέχεται μια δικαστική απόφαση, αρκεί να έχει στοιχεία, που να πιστοποιούν, ότι η εν λόγω απόφαση πάσχει νομικά. Επειδή, όμως, τέτοια στοιχεία δεν παρατίθενται στο ανωτέρω άρθρο της υποστηρίκτριας του Αιμιλίου Μεταξόπουλου, αποτελεί και δικό μου δικαίωμα να θεωρήσω αβάσιμη την αμφισβήτησή της και βασιζόμενη σε καθαρά συντεχνιακή λογική.
Τέλος, ένα μέρος της διανόησης αυτής μίλησε για εγκληματιες, οι οποίοι δεν τιμωρούνται ανάλογα ή αναστέλλεται η εκτέλεση της ποινής τους για λιγότερο σοβαρά ή και ανύπαρκτα προβλήματα υγείας αλλά και για πολιτικούς, οι οποίοι απολαμβάνουν καθεστώς ατιμωρησίας. Ζω στην Ελλάδα και λόγω επαγγέλματος γνωρίζω πολύ καλά αυτά τα περιστατικά και δεν τα αμφισβητώ. Με αυτή τη λογική, λοιπόν, θα πρέπει να μένει ατιμώρητος κάθε εγκληματίας, αφού επικρατεί καθεστώς ατιμωρησίας στη χώρα μας. Με άλλα λόγια, το ευεργέτημα της ατιμωρησίας πρέπει να επεκταθεί και στους εκλεκτούς του χώρου μας. Παρεμπιπτόντως, προ 2 ετών ο γνωστός από τη συμμετοχή του στο παραδικαστικό κύκλωμα δικαστικός κ. Καλούσης είχε καταδικαστεί σε βαρύτατη ποινή πρωτοδίκως και είχε ασκήσει αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής αυτής, λόγω προβλημάτων υγείας. Κανένας εκ των υποστηρικτών του κ. Μεταξόπουλου δεν έκρινε σκόπιμο να αναφερθεί στο ενδεχόμενο αυτός ο άνθρωπος να έχει πραγματικό πρόβλημα υγείας και να πρέπει να αποφυλακιστεί. Όλως τυχαίως ο κ. Καλούσης είχε τόση σχέση με τη διανόηση όση και ο φάντης με το ρετσινόλαδο.
Επαναλαμβάνω, ότι σέβομαι το δικαίωμα κάποιων ανθρώπων, που έχουν δώσει μια σημαντική και εν πολλοίς άνιση μάχη με την πεζότητα και την αμορφωσιά, που κυριαρχούν στη χώρα μας, να εκφράζουν αμφιβολίες για μια δικαστική απόφαση. Περιμένω, όμως, από τους ίδιους ανθρώπους να καταδικάζουν τα θλιβερά φαινόμενα, που διέπουν την καθημερινότητά μας στην Ελλάδα. Και επειδή ένα από τα φαινόμενα αυτά είναι και η συντεχνιακή αντίληψη, περιμένω από αυτούς να μην την επιδεικνύουν, όποτε τυγχάνει να καταδικάζεται κάποιος ομότεχνος ή ομοϊδεάτης τους, ως, επίσης, να τεκμηριώνουν την αμφισβήτησή τους με στοιχεία και όχι με αφηρημένα σχήματα, τα οποία μπορεί να ακούγονται ευχάριστα σε μια ποιητική βραδυά με πανσέληνο και δροσερό αεράκι αλλά δεν διαθέτουν ούτε κόκκο λογικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου