Δημοφιλείς αναρτήσεις

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

Ένα, ακόμα, αναμενόμενο περιστατικό

Τους θυμάμαι εκείνους τους ντροπαλούς και αμίλητους συμμαθητές μου να εισπράττουν σφαλιάρες και ποικίλα σχόλια από τους πιο ξεθαρρεμένους συμμαθητές τους, να τους καλούν σε πάρτυ, όπου τους έκαναν ρεζίλι, να τους κοροϊδεύουν οι γκόμενες κατάμουτρα, να τους γελοιοποιούν μέσα στην τάξη οι καθηγητές, αν τύχαινε και τους έπιαναν αδιάβαστους και, στο τέλος, αυτοί να στέκονται μόνοι τους σε μια άκρη του προαυλίου του σχολείου, χωρίς παρέες και χωρίς κουράγιο. Η απόρριψη αποτελούσε κομμάτι της καθημερινότητάς τους, η ντροπαλοσύνη τους έμοιαζε γαντζωμένη πάνω τους σαν αρρώστια ανίατη και η όλη κατάσταση θύμιζε αιώνια καταδίκη.
Όσοι από αυτούς είχαν κάποια ευφυΐα και επιμέλεια και μπόρεσαν να σπουδάσουν μακρυά από τον τόπο τους και, βέβαια, το επέτρεπαν τα οικονομικά των γονέων τους, χάθηκαν από την πόλη και τους συμμαθητές τους και όσοι επέστρεψαν, είχαν την αυτοπεποίθηση εκείνων, που δεν κρατούν κακία σε όσους τους ταλαιπώρησαν, αφού λογάριαζαν, ότι οι πραγματικές δυσκολίες της ζωής άρχιζαν μετά τις σπουδές. Όσοι, όμως, δε διέθεταν την τύχη αυτή, παρέμειναν σε περιοχές οικείες, όπου το δούλεμα και η περιθωριοποίησή τους συνεχίστηκε με αμείωτη ένταση ή απλά μετετράπη σε απόλυτη αδιαφορία για το πρόσωπό τους, κατάσταση εξίσου άσχημη. Και αλλοίμονό τους, αν προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τους βασανιστές τους και, ακόμα χειρότερα, τις κοπέλες, που τους συναναστρέφονταν! Η απόρριψη τότε έσκαγε ηχηρά στα μούτρα τους σαν κόλαφος αλύπητος.
Δεν γνωρίζω προσωπικά το νεαρό σπουδαστή του ΟΑΕΔ του Ρέντη, που αιματοκύλησε προχτές τη σχολή του. Άφησε, όμως, ένα μήνυμα, όπου εξέφραζε την πίκρα και το μίσος, που ενδεχόμενα θα εξέφραζαν και εκείνοι οι συνεσταλμένοι συμμαθητές μας απέναντι σε όσους τους είχαν λοιδορήσει και απορρίψει. Είχε βιώσει την απόρριψη στο πετσί του και, χωρίς να έχει την παραμικρή υποστήριξη, είχε στραφεί κατά των συμμαθητών του. Και αυτό ακριβώς προκύπτει από το μήνυμα, που άφησε πίσω του, προτού ξεκινήσει για το φονικό έργο του.
Δε χρειάζεται να βρεθεί σε οικονομική κρίση η κοινωνία μας, για να ξεσπάσουν τέτοια φαινόμενα, όπως άκριτα υποστήριξε ο κ. Αλέκος Αλαβάνος. Αρκεί μια ιδιαίτερη συστολή και εν γένει αδυναμία ενός προσώπου από τη μια πλευρά και μια ιδιαίτερη τάση για επίδειξη κακώς εννοούμενης μαγκιάς και τσαμπουκά από την άλλη, για να έχουμε φαινόμενα, όπως αυτό του μοναχικού σπουδαστή. Και υπάρχουν, δυστυχώς, επιστημονικές μελέτες, που αποδεικνύουν, ότι αυτό το φαινόμενο δεν ήταν παρά θέμα χρόνου να συμβεί.
Το θέμα είναι, αν υπάρχει μια πολιτεία ικανή να προλάβει τέτοια φαινόμενα. Και οι εξαγγελίες του κυβερνώντος κόμματος, ότι θα προβεί σε διορισμούς ψυχολόγων στα σχολεία φαντάζουν σαν κοροϊδίες σε αυτιά συνηθισμένα να ακούν υποσχέσεις, που δεν πρόκειται να εκπληρωθούν. Αν, μάλιστα, σκεφτούμε, ότι αυτή τη στιγμή το Υπουργείο Παιδείας έχει αφήσει απλήρωτους του ωρομισθίους καθηγητές και χωρίς συντήρηση αρκετά σχολεία, τότε νομίζω, οτι μπορούμε να απαισιοδοξούμε άφοβα. Και μη χειρότερα!

Δεν υπάρχουν σχόλια: