Η θέση της Εκκλησίας της Ελλάδος στη χώρα μας υπήρξε πολύ ισχυρή ήδη από τις απαρχές του νεοελληνικού κράτους. Ανεξάρτητη από νωρίς από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, ώστε να καλλιεργήσει την επιρροή της στο νεοελληνικό κράτος, άρχισε να εξοπλίζεται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις με προνόμια, που της έδωσαν αναμφισβήτητη δύναμη και κύρος, σε συνδυασμό με την πίστη του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, που φρόντιζε να της κληροδοτεί παντός τύπου ακίνητα. Και, βέβαια, αυτή η γιγάντωση των προνομίων και της περιουσίας της την κατέστησε αδιαμφισβήτητο ρυθμιστή καταστάσεων αλλά και φορέα, που είχε τη δυνατότητα να επηρεάζει κυβερνήσεις, αν έκρινε, ότι οι πολιτικές τους δεν τη συνέφεραν (θυμηθείτε την αποπομπή του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση λίγο καιρό μετά τη δημοσίευση του νόμου για την εκκλησιαστική περιουσία, του οποίου ο εν λόγω πολιτικός υπήρξε εμπνευστής).
Φυσικά, ένας φορέας με αντίληψη και ισχύ μονοκράτορα δεν θα μπορούσε παρά να μην ασχολείται με το επίπεδο των προσφερόμενων υπηρεσιών των λειτουργών του και, γενικά, όσων αμείβονται από αυτόν. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να αξιολογηθεί το φαινόμενο :
.- Εις εκ των ψαλτών της λειτουργίας της Πρώτης Ανάστασης αμέσως μετά το πέρας της λειτουργίας να εισέρχεται στο ιερό και να μιλάει στο κινητό του, ενώ η Δεξιά Πύλη του ιερού είναι ορθάνοιχτη, με αποτέλεσμα όχι μόνο να τον παρατηρεί το ποίμνιο να πηγαινοέρχεται χειρονομώντας αλλά και να ακούει την ελάχιστη σχέση έχουσα με το πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδος κουβέντα του,
.- Ο ιερέας του ενοριακού ναού να αρνείται να βγει στην κεντρική πύλη της εκκλησίας για να πει το "ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ", επειδή θέλει να εκφράσει με τον τρόπο αυτό τη δυσφορία του, που το ποίμνιό του δεν παραμένει στην εκκλησία μέχρι το πέρας της λειτουργίας της Αναστάσεως και
.- Ο επιφορτισμένος με το καθήκον της βάπτισης ιερέας να αναμένει να ετοιμάσουν οι γονείς τα παιδιά τους για τη βάπτιση κρατώντας με το ένα του χέρι τη μέση του και ακουμπώντας με το άλλο την κολυμπήθρα, σε μια πόζα, που θυμίζει περισσότερο συνοικιακό χασάπη και λιγότερο ιερωμένο, προτού τα βουτήξει με βάρβαρο τρόπο;
Προφανώς και έχει σοβαρότερα προβλήματα να επιλύσει η Εκκλησία της Ελλάδος από αυτά, που προανέφερα. Ωστόσο, σε μια εποχή, που η επιρροή της στον κόσμο δείχνει να μειώνεται, ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, φαντάζει τουλάχιστον ανόητο αυτή να επαναπαύεται στα μεγαλεία (λέμε τώρα) παλαιότερων εποχών και να μη φροντίζει να καταστήσει τις υπηρεσίες της περισσότερο ελκυστικές αλλά και τη συμπεριφορά των λειτουργών της περισσότερο επαγγελματική. Εκτός αν επιθυμεί να δικαιώσει όσους απομακρύνονται από τους κόλπους της και της καταλογίζουν τα μύρια απαράδεκτα. Ή, ακόμα περισσότερο, μπορεί να θεωρεί, ότι αρκείται με ένα ποίμνιο χαμηλού διανοητικού και μορφωτικού επιπέδου, το οποίο αρκείται στον εκκλησιασμό του και δεν ενδιαφέρεται για τις παρασπονδίες της Εκκλησίας.
Αλλά τότε ίσως εμείς δεν έχουμε θέση σε αυτό τον οργανισμό.
Χρόνια πολλά σε όλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου