Συχνά με πιάνει απελπισία, όταν βλέπω μια σειρά από απαράδεκτα γεγονότα να λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα μας. Πολιτικοί ανίκανοι, διεφθαρμένοι ή απλά επιπόλαιοι, πρόσωπα διορισμένα σε νευραλγικά πόστα να λαμβάνουν οικτρές αποφάσεις, που βλάπτουν παντοιοτρόπως τη χώρα και πολίτες, που δέχονται με απάθεια τους παραπάνω να παραμένουν στις θέσεις τους και να τους εξουσιάζουν, όταν οι ίδιοι δεν υιοθετούν ελεεινά φερσίματα στην καθημερινότητά τους, συνθέτουν ένα σκηνικό, που προφανώς δεν προδιαθέτει και για θετικά συναισθήματα και για αισιόδοξες σκέψεις.
Και, όμως, μέσα σε αυτή την απαισιόδοξη, συχνά στα όρια του μηδενισμού, ατμόσφαιρα, η χώρα μας εξακολουθεί να αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους ιστολόγους της, προκαλώντας ασταμάτητους προβληματισμούς σε όσους κατοίκους της εξακολουθούν να σκέπτονται. Και τροφοδοτεί τη σφαίρα του ιστολογείν με υλικό προς σχολιασμό και εν γένει ανάλυση, αφού οι καθημερινές προβληματικές συμπεριφορές και τα εντεύθεν προβλήματα στην Ελλάδα δε σταματούν ποτέ, απόρροια της απροθυμίας των περισσοτέρων από τους κατοίκους της να αλλάξουν την κατάσταση.
Ίσως, λοιπόν, δεν θα έπρεπε να παραπονούμαστε τόσο για τη συχνά αισχρή κατάσταση στην ταπεινή μας χώρα, αφού μας χαρίζει στιγμές έμπνευσης και δημιουργίας, ώστε να συντηρούμε τόσα ιστολόγια. Και αν τα πράγματα στην Ελλάδα πήγαιναν καλύτερα, τότε ίσως το ιστολογείν να μην είχε τόσο ενδιαφέρον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου