Οι τζαμπατζήδες, η φιγούρα και τα πεντάστερα

Μια και πλησιάζει το τριήμερο της Αποκριάς, βρήκαν την ευκαιρία αρκετοί νεοέλληνες να προγραμματίσουν μια ολιγοήμερη απόδραση κάπου μακρυά από τις πόλεις τους ου μην και στο εξωτερικό. Και επειδή η οικονομική κρίση ήδη έχει πλήξει όλα, σχεδόν, τα πορτοφόλια, οι σκοπεύοντες να αποδράσουν κατά το τριήμερο αυτό συμπολίτες μας έσπευσαν να αναζητήσουν εναγωνίως το φθηνότερο προορισμό, προκειμένου να περάσουν εκεί αυτές τις καρναβαλικές ημέρες.

Εκείνο, που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση, είναι η προσπάθεια των παραπάνω επίδοξων εκδρομέων να ανεύρουν το φθηνότερο δυνατό προορισμό, ο οποίος θα τους παρέχει τις μέγιστες δυνατές ανέσεις. Αυτό, βέβαια, δεν είναι κατακριτέο, αφού είναι λογικό μέσα στον κυκεώνα της αισχροκέρδειας, που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο κομμάτι της τουριστικής βιομηχανίας, να αναζητάει κανείς την οικονομικότερη δυνατή λύση.

Τί γίνεται, όμως, όταν η λύση αυτή είναι η φθηνότερη αλλά δεν παρέχει κάτι άλλο εκτός από τη δυνατότητα της πολυτελούς διαμονής; Αναφέρομαι στη νέα μόδα, που θέλει αρκετούς συνέλληνες να ταξιδεύουν για τουρισμό σε μέρα, τα οποία πέρα από τα πεντάστερα ξενοδοχεία τους, δεν έχουν κάτι άλλο να επιδείξουν.

Δεν αντιλέγω, ότι πρόκειται για οικονομικές λύσεις σε μια εποχή δύσκολη για τον περισσότερο κόσμο. Ωστόσο, έχω ακούσει από αρκετό κόσμο, που επισκέφτηκε τέτοια μέρη π.χ. το Ντουμπάι, να βαυκαλίζονται, ότι έμειναν σχεδόν τζάμπα στο τάδε πεντάστερο ξενοδοχείο και πέρασαν φίνα. Αν, όμως, ρωτηθούν τι στην ευχή είδαν σε ένα μέρος, το οποίο μέχρι και πριν από 25 χρόνια ήταν ένα γραφικό ψαροχώρι και, συνεπώς, δεν έχει ούτε ιστορικά μνημεία ούτε φυσικές καλλονές να επιδείξει ούτε έστω μια εικόνα από το γραφικό παρελθόν του, οι απαντήσεις, που θα λάβετε, είναι ενδεικτικές του σκοπού, για τον οποίο ταξίδεψαν οι εν λόγω συμπολίτες μας στο μέρος αυτό. Ήτοι απουσιάζει η επιδίωξη να επισκεφτούν κάποιο μέρος με ιστορική σημασία ή κάποια τοποθεσία, που παρουσιάζει ιδιαίτερο φυσικό κάλλος - εδώ επισκέπτονται μέρη με σπουδαία μνημεία και μουσεία και τα αποφεύγουν επιμελώς - αλλά περισσεύει η φιγούρα, ότι έμειναν με ελάχιστα λεφτά, σχεδόν στο τζάμπα, σε πεντάστερο ξενοδοχείο άντε και να σας πουν, ότι πήγαν στο "χρυσό παζάρι", όπου μπορείς να βρεις τα πάντα, ακόμα και πράγματα, που δεν τα βρίσκεις στο καλύτερο εμπορικό κέντρο της Αθήνας, για να δουν τα καταναλωτικά στόματα της ομήγυρης να χάσκουν. Και αρκεί να δείτε το βλέμμα τους, όταν αναφέρονται στις ανέσεις, που είχε το ξενοδοχείο τους, αλλά και στην αναζήτηση της εντύπωσης, που προκάλεσαν στους τρίτους τα λόγια τους, ώστε να καταλάβετε, ότι δεν παίζει τόσο ρόλο ο προορισμός όσο η δυνατότητα, που παρέχει για φιγούρα. Όσο για το "χρυσό παζάρι", η κακογουστιά και ο νεοπλουτισμός, που θα αντικρύσει κανείς μπαίνοντας εκεί, περισσεύουν, αλλά μπροστά στην εντύπωση, που προκαλεί η διαμονή στο πεντάστερο ξενοδοχείο, όλα τα άλλα δεν παίζουν κανένα ρόλο. Και, φυσικά, οι επισκέπτες του πιο κακόγουστου τουριστικού θερέτρου της υφηλίου θα αποφύγουν επιμελώς να αναφέρουν, ότι δεν ψώνισαν απολύτως τίποτα από το "χρυσό παζάρι", αφού οι τιμές εκεί είναι απαγορευτικές.

Πιθανότατα κάποιοι άνθρωποι να ισορροπούν στη ζωή τους πουλώντας φιγούρα για τους τόπους, που επισκέφτηκαν. Αυτό, όμως, δεν καθιστά ανάξια σχολιασμού τη συμπεριφορά τους και, ειδικότερα, την παθολογία του μη έχοντος ιδιαίτερη οικονομική άνεση προσώπου, το οποίο, όμως, όχι μόνο σχεδιάζει εκδρομές στο εξωτερικό αλλά ανάγει σε μαγκιά τις διακοπές σε τόπους χωρίς κανένα ιστορικό ή φυσικό ενδιαφέρον αλλά με διαμονή σε πεντάστερο ξενοδοχείο με ελάχιστα χρήματα.