Γιατί να μας εκπλήσσει η αντίδραση της Εκκλησίας της Ελλάδος στην επικείμενη φορολόγησή της; Μήπως ενδιαφέρθηκε ποτέ στο σύνολό της - οι όποιες λαμπρές εξαιρέσεις θαμπώνουν μπροστά στο σκοτεινό κανόνα - για την τύχη των απόρων και των εν γένει αναξιοπαθούντων; Μήπως νοιάστηκε ποτέ να στηρίξει το κράτος, το οποίο την έχει εξοπλίσει με απαράδεκτα προνόμια; Μήπως κατέβηκαν ποτέ οι περισσότεροι μητροπολίτες στις υποβαθμισμένες περιοχές της χώρας, για να δουν, πώς ζουν εκεί κάποιοι συνάνθρωποί μας; Ή μήπως αντελήφθησαν ποτέ πόσο βαρειά φορολογείται η πλειονότητα των Ελλήνων;
Αν κάτι πρέπει να μας αφήνει άφωνους, αυτό δεν είναι η άρνηση της Εκκλησίας της Ελλάδος, όπως αυτή εκφράζεται από διάφορους μητροπολίτες αλλά και άλλους ιερωμένους και υποστηρικτές τους, αλλά η επιχειρηματολογία, την οποία προβάλλουν προκειμένου να αντισταθούν στη φορολόγησή της. Τι για περιορισμό του φιλανθρωπικού έργου της ακούσαμε, τι για κίνδυνο να της πάρουν και τα μανουάλια υποστηρίχθηκε (νομίζω στο ιστολόγιο του Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου), τι για σχέδιο εξόντωσης της Εκκλησίας της Ελλάδος διατυπώθηκε κ.λπ., κ.λπ. Αν μη τι άλλο πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι η φαντασία ορισμένων πολεμίων της επικείμενης φορολόγησης της Εκκλησίας της Ελλάδος καλπάζει.
Προσωπική μου άποψη είναι, ότι η κυβέρνηση θα πρέπει, επιτέλους, να φορολογήσει ένα ζάπλουτο οργανισμό, ο οποίος επί σειρά ετών απολαμβάνει μιας ιδιότυπης και προκλητικής ατέλειας, και, κυρίως, να κωφεύσει στις όποιες απειλές των θερμόαιμων στελεχών της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου