1985 : Μια σειρά από δολοφονίες ανηλίκων έγχρωμων παιδιών αναστατώνει την Ουάσινγκτων. Ένας μεθοδικός αρχιφύλακας με μεγάλο ποσοστό εξιχνιασμένων υποθέσεων αναλαμβάνει να ανεύρει το δράστη, στον οποίο έχει αποδοθεί το παρατσούκλι "Ο κηπουρός της νύχτας", ενώ δύο νεαροί αστυνομικοί τον υποστηρίζουν.
2005 : Ο δολοφόνος των νεαρών παιδιών δεν έχει, ακόμα, αποκαλυφθεί. Ο αρχιφύλακας έχει συνταξιοδοτηθεί αλλά εξακολουθεί να βασανίζεται από την αποτυχία του να αποκαλύψει το δράστη. Ο ένας από τους παραπάνω αστυνομικούς έχει παραιτηθεί από την αστυνομία έπειτα από ένα περιστατικό και ισορροπεί ανάμεσα στο αλκοόλ και την προσπάθειά του να ανεύρει μια, ακόμα, ευκαιρία στη ζωή του, ενώ ο άλλος έχει προβιβαστεί σε αρχιφύλακα και αγωνιά για το μέλλον του γιου του. Ο φόνος ενός μικρού παιδιού θα ενώσει τους τρεις άνδρες και ο καθένας τους θα αναζητήσει τη λύση για τους δικούς του λόγους. Παράλληλα, δύο κακοποιοί, ο ένας με βεβαρημένο παρελθόν και φυλακίσεις αλλά με στόχο να μείνει μακρυά από το έγκλημα και ο άλλος χωρίς φυλακίσεις αλλά με στόχο να αφήσει εποχή στο έγκλημα, σχεδιάζουν μια γερή μπάζα.
Ο ελληνικής καταγωγής συγγραφέας επανέρχεται με ένα βιβλίο, η πλοκή του οποίου διαδραματίζεται στη γενέθλια πόλη του, την Ουάσινγκτων. Ένα αποτρόπαιο έγκλημα επαναφέρει στη μνήμη της αστυνομίας τα φονικά, που είχαν λάβει χώρα πριν από 20 χρόνια. Και μαζί φέρνει στην επιφάνεια το τεράστιο πρόβλημα της εγκληματικότητας στην Ουάσινγκτων αλλά και σε ολόκληρες τις Η.Π.Α.
Ωστόσο, το βιβλίο δεν εστιάζει στη λύση του εγκλήματος αλλά στα ποικίλα προβλήματα, που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος στις Η.Π.Α. Η μοναξιά, ο ρατσισμός, η περιθωριοποίηση των μειονοτήτων, ο αλκοολισμός, η σχολική βία και άλλα προβλήματα, που πλήττουν τη συγκεκριμένη χώρα, περνούν από το μικροσκόπιο του συγγραφέα. Παράλληλα, οι ήρωες αναζητούν κίνητρα για να πορευτούν στη ζωή τους και δύναμη για να υπερβούν τα όχι μικρά προβλήματά τους. Και όλα αυτά δίνονται με την έντονη και γλαφυρή γραφή του συγγραφέα, με ολοζώντανους διαλόγους και αδρά σκιαγραφημένους χαρακτήρες, που μοιάζουν να έχουν ξεπηδήσει από την πινακοθήκη των ηρώων αστυνομικών ταινιών των Η.Π.Α.
Ο ρυθμός του βιβλίου κυλάει αβίαστα και χωρίς χάσματα, με αποτέλεσμα να μην κουράζεται ο αναγνώστης. Οι ήρωες του βιβλίου ειναι αληθοφανείς, ώστε να μην προκαλούν θυμηδία. Η εικόνα των σύγχρονων Η.Π.Α. αποτυπώνεται με άκρα πειστικότητα. Και μόνο η ιστορία με τους δύο κακοποιούς στέκει άστοχα στην όλη υπόθεση και θα μπορούσε άνετα να απουσιάζει, χωρίς, όμως, να επηρεάζει τη ροή της ιστορίας.
4 σχόλια:
κι εμένα μου αρεσε ο Πελεκανος από ενα του που εχω διαβασει, το Drama city. η τελευταία σου πρόταση τι λέει; κατι παρέλειψες και δεν βγαινει νόημα
@ pellegrina
Αμάν, έχεις δίκιο. Κάτι παρέλειψα, θα το διορθώσω αμέσω, σ' ευχαριστώ για την επισήμανση. Καλό το Drama City;
Πολύ καλό. την ώρα που διαβάζεις ίσως βαριέσαι ΄λίγο τις λεπτομέρειες, μοιάζει επίπεδο. Αλλά δεν είναι, και το καταλαβαίνεις αφού το εχεις διαβάσει κι εχει περάσει καιρός. Το θυμάσαι, ως κάτι ιδιαίτερο. Δεν ειναι μονο οτι σε μαθαίνει αυτό τον κόσμο του περιθωρίου, ότι τον βλέπει με συμπάθεια κι ότι κάνει κοινωνική (ενίοτε και πολιτική) "κριτική" Είναι, λογοτεχνικά, νομίζω το εξής: ότι φτιάχνει ήρωες με τραγικότητα από αυτούς τους ανθρώπους, για τους οποίους εσύ ο μικροαστός (εγώ) σκέφτεσαι ίσως: "μωρέ τι να τους κάνεις λογοτεχνικά; συμπαθείς (ίσως), αλλά επίπεδοι. Δεν είναι τίποτα, τόσο "χαμηλά", με τέτοια "ενδιαφεροντα" πώς να τους δραματοποιήεις;" Κι όμως το κάνει και χωρίς να προσθέσει αναληθοφανή στοιχεία, χωρίς να φτιάξει έναν ξεχωριστό χαρακτήρα. Διεισδύει στη ζωή, α γ α π α ε ι το άνθρωπο! Αυτό για μένα είναι σπουδαίο!
@ pellegrina
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο υπό σχολιασμό στην παρούσα ανάρτηση βιβλίο. Ναι μεν σκιαγραφεί με πειστικότητα τον κόσμο του περιθωρίου και του εγκλήματος αλλά αναφέρει τα αίτια, που οδηγούν τον κόσμο εκεί, και στηλιτεύει την πολιτική, που ωθεί τους ανθρώπους, ιδίως όσους ανήκουν στους μαύρους και τους ισπανόφωνους, στο περιθώριο και από εκεί στο έγκλημα. Και το κάνει με διεισδυτικότητα και με απόλυτα κατανοητή γλώσσα, χωρίς να καταφεύγει σε αλληγορίες, που κουράζουν, και ποιητικό λόγο, που δεν είναι κατανοητός στους πολλούς. Εν ολίγοις, είναι ένα καλογραμμένο και συνάμα απλογραμμένο βιβλίο, που αποπνέει ζωντάνια και δη τη ζωντάνια ενός τμήματος του κόσμου, που κατοικεί στην Ουάσινγκτων αλλά θα μπορούσε να κατοικεί και σε οποιαδήποτε άλλη μεγαλούπολη του κόσμου μας.
Δημοσίευση σχολίου