Στη μεσαιωνική Ευρώπη, όταν ξεσπούσαν επιδημίες, που αποδεκάτιζαν τον πληθυσμό, ο κόσμος ξεσπούσε στους Εβραίους, οι οποίοι αποτελούσαν το βολικό αποδιοπομπαίο τράγο, στον οποίο φόρτωναν την ευθύνη για όλα τα κρίματα. Στην τσαρική Ρωσσία η δυσφορία για τη φτώχεια και την οικονομική ανέχεια, που μάστιζε το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, εκτονωνόταν στα διαβόητα πογκρόμ, με θύμα, φυσικά, τους Εβραίους. Στον αμερικανικό νότο, τα επεισόδια σε βάρος των μαύρων είχαν τις ρίζες τους, μεταξύ άλλων, στο γεγονός, ότι η περιοχή αυτή ήταν ουσιαστικά υπανάπτυκτη και οι ευκαιρίες, που είχαν οι ντόπιοι για επαγγελματική και οικονομική ανέλιξη, περιορισμένες.. Στη μεσοπολεμική Γερμανία, οι Εβραίοι επελέγησαν ως ο κατεξοχήν εύκολος στόχος για τις πληγές μιας κοινωνίας, η οποία είχε βγει κατεστραμμένη οικονομικά από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και αναζητούσε κάποιον για να ξεσπάσει.
Η πρόσφατη εικόνα στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου, όπου μέλη της Ο.Υ.Κ. τραγουδούσαν ρατσιστικά άσματα, δεν πρέπει να αποδοθεί μόνο στο φανατισμό και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης των προσώπων αυτών και στο όποιο εν γένει επίπεδό τους. Ούτε μόνη η απροθυμία των πολλών να μάθουν να συνυπάρχουν με εκείνους τους συνανθρώπους μας, οι οποίοι τυγχάνει να είναι διαφορετικοί από εμάς, φταίει μόνη για τον απροκάλυπτο ρατσισμό, που ολοένα και διογκώνεται στην Ελλάδα. Σε μια κοινωνία, όπου τα οικονομικά προβλήματα έχουν συσσωρευθεί στις πλάτες της πλειοψηφίας και η ανεργία καλπάζει, ειδικά στις νεαρές ηλικίες, είναι θέμα χρόνου να εκδηλωθούν ολοένα και εντονότερα φαινόμενα ρατσισμού. Διότι ο ξένος είναι εκείνος, στον οποίο άνετα φορτώνουμε τις ευθύνες για την οικονομική κατάσταση της χώρας. Ο ξένος είναι εκείνος, που μας παίρνει τις δουλειές και η δυνατότητα απόκτησης της ελληνικής υπηκοότητας στους ενήλικους αλλοδαπούς αλλά και η απόδοση της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά τους αποτελεί στο (φτωχό) μυαλό των πολλών την αιτία της οικονομικής παρακμής της Ελλάδος. Και άλλες πολλές δικαιολογίες υπάρχουν και δεν έχει νόημα να τις απαριθμήσω, αφού ο στόχος παραμένει ο ίδιος.
Η ιστορία, λοιπόν, επαναλαμβάνεται και μόνο φάρσα δεν θυμίζει. Ζητούμενο, όμως, είναι να μην επαναληφθούν καταστάσεις, που μόνο τιμή δεν θα ποιούν σε μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου