Αντιεξουσιαστής και εργαζόμενος στο Δημόσιο;

Πριν από μερικά χρόνια, επ' ευκαιρία της σύλληψης του αντιεξουσιαστή κ. Γιάννη Δημητράκη για τη ληστεία στην Εθνική Τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας, είχε αναφερθει η περίπτωση ενός συνεργού του, ο οποίος εργαζόταν ως συμβασιούχος σε κάποια υπηρεσία του Δημοσίου. Με κάθε επιφύλαξη για την ορθότητα της ειδήσεως αυτής, ο εν λόγω συνεργός, όταν ρωτήθηκε μετά τη σύλληψή του, πως είναι δυνατό να δηλώνει ταυτόχρονα αντιεξουσιαστής και συμβασιούχος του Ελληνικού Δημοσίου, απάντησε, ότι δεν θεωρεί τις δύο αυτές έννοιες ασύμβατες.

Εδώ και λίγες ημέρες, η σύλληψη των φερόμενων ως μελών του "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ" κυριαρχεί στα δελτία των ειδήσεων αλλά και στην εν γένει ειδησεογραφία. Εις εκ των καταζητούμενων για τη συμμετοχή τους στην αντιεξουσιαστική αυτή οργάνωση φέρεται, ότι εργαζόταν ως συμβασιούχος στο Ελληνικό Δημόσιο.

Σκέφτομαι, με τις πενιχρές μου γνώσεις περί πολιτικής, ότι ο πραγματικός αντιεξουσιαστής βδελύσσεται πάσα μορφή εξουσίας και αποφεύγει κάθε σχέση μαζί της, είτε αυτή αφορά τους μηχανισμούς καταστολής, που χρησιμοποιεί η εξουσία, προκειμένου να επιβάλλει την τάξη, είτε αυτή αφορά τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ως εκφραστή της βούλησης της εξουσίας. Δεν επιθυμεί να ενταχθεί σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, τουλάχιστον μετά την ενηλικίωσή του, καταδεικνύοντας, έτσι, τη συνέπεια στις αντιλήψεις του. Και με βάση αυτή τη συνέπεια επιτίθεται στο κράτος και τους εκφραστές του.

Και αναρωτιέμαι, αν, πράγματι, τα παραπάνω πρόσωπα εργάζονταν στο Δημόσιο, χωρίς να με ενδιαφέρει η μορφή της εργασιακής σχέσης τους, τότε πως μπορούν να αυτοχαρακτηρίζονται ως αντιεξουσιαστές και με ποια λογική επιτίθενται στο κράτος τη στιγμή, που απολαμβάνουν τα όποια οφέλη του; Και, άραγε, πώς θα τους υπερασπιστούν, όσοι με συνέπεια εκπροσωπούν τον αντιεξουσιαστικό χώρο;

Απλά εκφράζω μια απορία.