Στο τέλος θα δούμε δημάρχους τους αδελφούς Παλαιοκώστα

Είναι ιδιαίτερα σύνηθες, όταν οι πανηγυρισμοί για την εκλογή αξιόλογων προσώπων δεν έχουν, ακόμα κοπάσει, να μην ασχολείται κανένας με το φαινόμενο της εκλογής στα ίδια αξιώματα άλλων προσώπων, τα οποία έχουν ένα λίαν επιλήψιμο παρελθόν.

Αναφέρομαι στους κ.κ. Πάχτα και Χρονόπουλο, οι οποίοι σε πείσμα των σε βάρος τους καταστάσεων - ο δεύτερος, μάλιστα, έχει ήδη σε βάρος του κάποιες καταδικαστικές αποφάσεις - έπεισαν τους ψηφοφόρους τους, ότι αξίζουν να αναλάβουν καθήκοντα δημάρχων ο μεν πρώτος στο Δήμο Αριστοτέλη Χαλκιδικής ο δε δεύτερος στο Δήμο Ζαχάρως Ηλείας, αποδεικνύοντας ότι κάποιες φορές οι ψηφοφόροι λειτουργούν με παράξενα κριτήρια και σίγουρα δεν λαμβάνουν υπόψη την εντιμότητα του εκλεκτούς τους πολλώ δε μάλλον έχουν γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το γνωστό ρητό για τη γυναίκα του Καίσαρα.

Φυσικά, οι ψηφοφόροι των παραπάνω προσώπων μπορούν να αντιλέξουν, ότι οι λοιποί υποψήφιοι δεν ήταν κατάλληλοι ή ότι οι παραπάνω αμφιβόλου ηθικής κύριοι ήταν καλύτεροι από τους συνυποψηφίους τους. Δεν είμαι δημότης των παραπάνω δήμων αλλά δυσκολεύομαι να αποδεχθώ μια τέτοια άποψη, εκτός αν οι αντίπαλοι των παραπάνω προσώπων συναγωνίζονταν σε εγκληματικότητα τους σκληρότερους καταδίκους των φυλακών Κορυδαλλού, πράγμα που, επίσης, δυσκολεύομαι να πιστέψω. Σίγουρα, πάντως, ένα πρόσωπο, που στο πρόσφατο παρελθόν μετήλθε επιλήψιμες μεθόδους άσκησης πολιτικής, δεν μπορεί στα καλά καθούμενα να βίωσε μια επιφοίτηση ανάλογη με αυτή του Αποστόλου Παύλου και να αποφάσισε να μεταλλαχθεί σε υπόδειγμα τίμιου πολίτη και πολιτικού. Και προφανώς περιμένει κανείς από τους δημότες, που θα καταδεχθούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, να επιλέξουν για το δημαρχιακό θώκο εκείνο το πρόσωπο, που διαθέτει ένα ηθικό επίπεδο κατάλληλο, ώστε να πιστέψει κανείς, ότι δεν πρόκειται να βουλιάξει το δήμο και να βλάψει τους συμπολίτες του.

Το πιο πιθανό, βέβαια, είναι να ακούσει κανείς από τους παραπάνω ψηφοφόρους, ότι οι εκλεκτοί τους έπεσαν θύματα αντιζηλίας και πολιτικών σκευωριών και ότι τη στιγμή, που όλοι κάνουν τα ίδια, καλά έκαναν και ψήφισαν τους παραπάνω αξιότιμους κυρίους. Αυτή η αντίληψη μου θυμίζει κάτι ψηφορόρους του πολεμίου των φραπεδόμαγκων και του κράτους των Αθηνών, επί σειρά ετών νομάρχη και άρτι εκλεγέντα περιφερειάρχη του ελληνικού βορρά, οι οποίοι, όταν τους επεσήμαιναν, ότι ο εν λόγω κύριος είναι υπόλογος για μια σειρά μεγάλων ατασθαλιών στα οικονομικά της υπηρεσία, της οποίας προΐστατο, απαντούσαν ότι αυτός έχει βοηθήσει πολύ κόσμο, ότι δέχεται όλο τον κόσμο στο γραφείο του, ότι επισκέπτεται τις εκδηλώσεις τους κ.λπ. κ.λπ.Κοινώς κριτήριο για την επιλογή των παραπάνω προσώπων ήταν η πολεμική, που ασκήθηκε σε βάρος των παραπάνω δημάρχων αλλά και τα χάδια και οι κολακείες προς τους ψηφοφόρους τους ως και τα μικρορουσφέτια, που τους έκανε. Απουσιάζει, δηλαδή, η κρίση για τα γενικότερα οφέλη από τη θητεία των συγκεκριμένων προσώπων στα προηγούμενα αξιώματά τους αλλά και η κατάταξη της εντιμότητας στα κριτήρια, που πρέπει να πληροί ένας υποψήφιος δημοτικός άρχοντας, κατά την άποψη των εν λόγω ψηφοφόρων.

Αποφεύγω να κρίνω περισσότερο την απαράδεκτη αυτή κρίση σεβόμενος το δικαίωμα στην επιλογή. Αλλά δεν θα εκπλαγώ στο τέλος, αν δω κάποια στιγμή ως υποψήφιο δημοτικό άρχοντα και, τελικά, δήμαρχο ένα πρόσωπο σαν κάποιον από τους αδελφούς Παλαιοκώστα. Σε τελική ανάλυση, περισσότερο δημοφιλή είναι τα αδέλφια αυτά από πολλούς πολιτικούς.