Πέρασαν κιόλας 37 χρόνια από τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο. Οι πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών, όσοι, δηλαδή, δεν έχασαν τη ζωή τους σε όσα ακολούθησαν την εισβολή του τανκ, μεγάλωσαν και διηγήθηκαν, οι περισσότεροι εξ αυτών, τουλάχιστον, τις εμπειρίες τους από εκείνες τις ημέρες. Άλλοι λησμόνησαν όσα πρέσβευαν τότε και ακολούθησαν την οδό, που καταριούνταν. Άλλοι, λιγότεροι από τους προηγούμενους, είναι η πικρή αλήθεια, συνέχισαν να υπηρετούν τις ιδέες, τις οποίες πίστευαν και τότε. Πάντως οι περισσότεροι από αυτούς θα συμμετάσχουν στην επέτειο του Πολυτεχνείου σήμερα.
Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο μεγαλύτερος κίνδυνος να ξεθωριάσουν οι αναμνήσεις και το πραγματικό νόημα μιας επετείου υφίσταται. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου πέρασαν στην ιστορία, μυθοποιήθηκαν για τη σημασία τους, χαρακτηρίστηκαν ως αγώνας για τη Δημοκρατία - και τέτοια ήταν - και είχαν αντίκτυπο και στο εξωτερικό. Τυπικά, η πολιτεία αλλά και εμείς ως πολίτες δεν έχουμε ξεχάσει την επέτειο και την τιμάμε δεόντως.
Η συχνή, όμως, επανάληψη των τελετών και η διοργάνωση εορτασμών για την επέτειο αυτή ουδέποτε συνοδεύτηκε από κάποια καλλιέργεια του δημοκρατικού φρονήματος στη χώρα μας είτε από το κράτος είτε από εμάς τους ίδιους ως πολίτες, γονείς και υπεύθυνα πρόσωπα. Τούτο σημαίνει, ότι όχι μόνο δεν διδαχθήκαμε να σεβόμαστε το νόμο και τις δημοκρατικές ελευθερίες των τρίτων, πράγμα που προκύπτει από την παρατήρηση της καθημερινότητάς μας, αλλά δεν φροντίσαμε να επισημάνουμε, τί προηγήθηκε της χούντας, που κατέστησε τη χώρα μας μαύρο πρόβατο της Ευρώπης για 7 ολόκληρα χρόνια, και, κυρίως, τί γινόταν ακριβώς στην Ελλάδα της περιόδου 1967-1974.
Ζούμε σε μια εποχή, όπου ορισμένοι επιτήδειοι επιδιώκουν να αναθεωρήσουν τα γεγονότα της επταετίας, προβάλλοντας τα θετικά της και αποσιωπώντας τα αρνητικά της. Κατ' αρχάς, έιμαι ο τελευταίος, που θα αρνηθεί, ότι κάθε κυβέρνηση, εκλεγμένη ή δικτατορική, έχει και κάποια θετικά στοιχεία. Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι η προβολή των θετικών στοιχείων ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος αλλά η παρουσίαση της σκληρής πραγματικότητας, που ήθελε τη χώρα μας να έχει μετατραπεί σε παρία της Ευρώπης, χωρίς πολιτικές ελευθερίες, χωρίς τη δυνατότητα διατύπωσης αντίθετης από την καθεστώσα άποψης, με τη φτώχεια να μαστίζει αλύπητα τα χωριά και της εντεύθεν αστυφιλία και εξωτερική μετανάστευση να θερίζουν τον πληθυσμό της επαρχίας, με τις απίστευτες οικονομικές ατασθαλίες (σκάνδαλο με τα αργεντίνικα κρέατα, σκάνδαλο ESSO-ΠΑΠΠΑΣ κ.λπ.) να περνούν στα ντούκου, με τους εργάτες να μην έχουν την παραμικρή περίθαλψη και δυνατότητα συνδικαλισιτκής δράσης, με αρκετούς εξόριστους διανοούμενους, επειδή ήλθαν σε αντίθεση με τη χούντα κ.λπ. Κυρίως, όμως, σημασία έχει, ότι οι συνταγματάρχες δεν αποτελούσαν μια εκλεγμένη κυβέρνηση, την οποία μπορούσαν οι πολίτες να ανατρέψουν δια των εκλογών, συνεπώς μπορούσαν να κυβερνούν ελέω Θεού, όπως και έπραξαν, με ολέθριες συνέπειες για την Ελλάδα. Τα δε οφέλη του τόπου από τη χούντα είναι συζητήσιμα και άκρως αμφιλεγόμενα.
Σε μια εποχή, που οι παθογένειες της Δημοκρατίας στη χώρα μας διογκώνονται, είναι εύκολο να βρίσκουν εύφορο έδαφος σοφιστείες περί του καλού, που έκανε η χούντα, δηλαδή η απουσία δημοκρατίας, στον τόπο μας. Ο απελπισμένος από την εν γένει κατάσταση στην Ελλάδα άνθρωπος δεν θα διστάσει, ειδικά αν δεν έχει ζήσει στα χρόνια της επταετίας και του λείπει ο κριτικός νους, να ασπαστεί την άποψη, ότι η χούντα έκανε καλό στη χώρα μας, πράγμα ιδιαίτερα πιστευτό, αν αποσιωπούνται τα δεινά της χώρας μας εκείνες τις ημέρες.
Η επέτειος του Πολυτεχνείου θα ήταν χρήσιμο να ξαναγίνει αυτό, που ήταν τα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, ήτοι μια προβολή της πραγματικότητας κατά την περίοδο 1967-1974, ώστε οι νεότεροι να αντιληφθούν, πόσο "καλό" έκανε η χούντα εκείνη την εποχή και οι μεγαλύτεροι να μη λησμονήσουν αυτό το "καλό". Σε μια εποχή, όμως, που οι τα δύο μεγάλα κόμματα απλά εορτάζουν την επέτειο αυτή και τα κόμματα της Αριστεράς τσακώνονται, ποιο προσέφερε τα περισσότερα στον αντιδικτατορικό αγώνα, είναι μοιραίο να πέφτει ο κλήρος στους πολίτες με μνήμη και δημοκρατικές ευαισθησίες, για να ανοίξουν τα μάτια όσων τείνουν να ξεχάσουν ή αγνοούν τις μέρες εκείνες. Και ναι μεν βλέπω ολοένα και περισσότερους πολίτες να ευαισθητοποιούνται και να σπεύδουν να προβάλουν και να υπενθυμίσουν τα γεγονότα εκείνης της εποχής, πλην, όμως, αυξάνονται με αρκετά γοργό ρυθμό και εκείνοι, που προπαγανδίζουν τα οφέλη, που αποκόμισε ο τόπος από τη δικτατορία αυτή. Και δεν μπορώ να πω, ότι μένω ήσυχος μπροστά στο φαινόμενο αυτό.
11 σχόλια:
ΠΕΣ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ. ΠΕΙΝΟΥΣΕ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΤΕ; ΧΡΩΣΤΟΥΣΕ; ΥΠΗΡΧΑΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ; ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ;
Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΕΙΧΕ ΠΡΟΚΗΡΥΞΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΜΕ ΠΟΙΟ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ ΚΑΝΑΝ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ" ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΑΦΟΥ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ;
@ Ανώνυμε
Κατ' αρχάς, καλώς όρισες στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Κaτά δεύτερο λόγο, θα σου απαντήσω αμέσως σε όσα ρωτάς. Ο πολύς κόσμος τότε στερούνταν τα βασικά είδη διατροφής, ειδικά στα πιο μικρά μέρη (τις αγροτικές, κατά κύριο λόγο, περιοχές), που συγκέντρωναν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδος, χώρια που και επί χούντας το κύμα της μετανάστευσης προς τη Δυτική Ευρώπη, κυρίως, δεν σταμάτησε. Για να μεταναστεύουν, λοιπόν, οι άνθρωποι, σαφώς και στερούνταν.
Όσον αφορά τα χρέη, να σου θυμίσω τα αγροτικά δάνεια, που χορήγησε η χούντα στους αγρότες και τα οποία ουδέποτε ζήτησε πίσω. Αυτή η τακτική δημιούργησε μια παθογένεια στον αγροτικό χώρο, την οποία βλέπουμε μέχρι και σήμερα, ήτοι να ζητούν δανεικά χρήματα από τράπεζες και Ε.Ε. οι αγρότες, ακόμα και όταν τα προϊόντα τους δεν έχουν ζήτηση.
Ναρκωτικά εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν, διότι δεν υπήρχε ο σημερινός υπερκαταναλωτισμός. Αλλά αυτό δεν ήταν κατόρθωμα της χούντας.
Το ίδιο ισχύει και με την εγκληματικότητα. Δεν την πάταξε η χούντα, απλά δεν υπήρχε εγκληματικότητα στην Ελλάδα έως τα μέσα της δεκαετίας του '80.
Τώρα, αναφορικά με τις εκλογές του Παπαδόπουλου, δεν ήταν βέβαιο, ότι θα ελάμβαναν χώρα, εκτός αν εννοείς τις εκλογές, που είχε προκηρύξει..... για το 1979 ο Ιωαννίδης. Για τόσο σύντομα μιλάμε! Έως τότε, η καταπίεση θα συνεχιζόταν, οπότε είχαν κάθε δικαίωμα οι φοιτητές να ξεσηκωθούν.
ΕΠΕΙΔΗ ΤΥΓΧΑΝΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΕΠΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΔΗ ΑΠΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ, ΝΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΕΙΣ ΝΑ ΕΧΩ ΜΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ ΚΥΜΑ ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΑΝΑΛΑΒΕΙ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΔΕΝ ΕΔΩΣΑΝ ΔΑΝΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΖΗΤΗΣΑΝ, ΑΛΛΑ ΔΙΕΓΡΑΨΑΝ ΤΑ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΡΟΤΙΚΟ ΠΛΗΘΥΣΜΟ.
ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΚΗΡΥΧΤΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 74. ΔΗΛΑΔΗ 3 ΜΗΝΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ. ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΗ Η ΑΝΑΜΟΝΗ; ΕΓΩ Ο ΚΑΧΥΠΟΠΤΟΣ ΛΕΩ, ΠΩΣ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΗΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΤΙΣ ΚΕΡΔΙΣΕΙ Ο ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΙ ΕΤΣΙ ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΑΕΙ ΝΟΜΙΜΑ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΑΝΔΥΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ.
@ Ανώνυμε
Την αντίθετη άποψη έχουν αρκετοί συμφοιτητές μου, οι οποίοι κατάγονταν από αγροτικές οικογένειες. Αρκετοί από αυτούς είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει στο εξωτερικό, κυρίως στη Γερμανία, και μου διηγούνταν ιστορίες ανείπωτης φτώχειας των γονέων τους στα χωριά τους.
Για το ότι η μετανάστευση στο εξωτερικό δεν ξεκίνησε επί χούντας το έγραψα και εγώ. Απλά επεσήμανα, ότι η οικονομική πολιτική της χούντας δεν ανέκοψε το ρεύμα της μετανάστευσης.
Αναφορικά με τα δάνεια τώρα, η χούντα έδωσε νέα δάνεια στους αγρότες, τα οποία ουδέποτε πληρώθηκαν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον κρατικό κορβανά.
Τέλος, αν πιστεύεις, ότι ο Παπαδόπουλος θα κέρδιζε τις εκλογές, τότε γιατί η ΕΠΕΝ πάτωσε σε όποιες εκλογές συμμετείχε; Γιατί δεν είχαμε κανένα, απολύτως, αμιγώς χουντικο κομματικό σχηματισμό μετά την πτώση της χούντας; Ακόμα και το Κόμμα των Προοδευτικών του Μαρκεζίνη είχε αμιγώς φιλοβασιλικό χαρακτήρα και ας είχε κάνει πρωθυπουργός επί χούντας ο Μαρκεζίνης. Η δε προκήρυξη εκλογών δεν ήταν βέβαιη, ειδικά μετά την πτώση του Παπαδόπουλου.
Καλησπέρα Περιούσιε!
Συμφωνώ με το άρθρο σου, υπό μια διευκρίνιση βέβαια.
"Το ζητούμενο, όμως, δεν είναι η προβολή των θετικών στοιχείων ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος...".
Κάθε αντίπαλος ενός τέτοιων καθεστώτων πολύ καλά θα κάνει να αναφέρει με ευλαβική ακρίβεια τα θετικά τους πεπραγμένα. Αν δεν το κάνει, αφήνει ένα κομμάτι αλήθειας στους υποστηρικτές τους, το οποίο προσμεμειγμένο με πολλά ψέμματα γίνεται πολύ πιο επικίνδυνα από το ατόφιο ψεύδος.
Με αυτό το πνεύμα λοιπόν αναφέρω, ότι κατάγομαι και ζω σε αγροτική περιοχή. Οι αναμνήσεις όσων έζησαν τότε ως αγρότες δεν είναι οι χειρότερες όσον αφορά την οικονομική κατάστασή τους. Δεν ήταν καλή αλλά καλύτερη από πριν. Όλα τα έργα έργα αρδευτικής υποδομής στην περιοχή έγιναν απί χούντας.
Θα ήθελα επίσης να απαντήσω στον ανώνυμο σχολιαστή.
Βεβαίως και υπήρχε εγκληματικότητα επί χούντας, διαφορετική όμως από σήμερα. Σε όλα τα χωριά της περιοχής μου γνωρίζω/γνώριζα άτομα, τα οποία διέπραξαν φόνους επί χούντας. Μαχαίρια και πιστόλια έβγαιναν για πλάκα τότε. Όχι μόνον επί δικτατορίας βέβαια αλλά και πριν και μετά από αυτήν. Σε σχέση με εκείνες τις εποχές η σημερινή εγκληματικότητα είναι σχεδόν αστεία.
Όσον αφορά την "πείνα", σε σχέση με σ ή μ ε ρ α τότε πεινούσαν σχεδόν όλοι. Δεν αρνούμαι ότι η φτώχεια εξαπλώνεται, αλλά σε σχέση με τ ότ ε ακόμη και οι φτωχοί σήμερα είναι εύποροι.
@ Ούννος ο Βελανιδοφάγος
Καλημέρα και σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Εξαρτάται γα ποιες αγροτικές περιοχές μιλάμε. Στο Βορρά, υπήρχαν ολόκληρα χωρία προσφύγων, τα οποία στερούνταν ακόμα και τα στοιχειώδη. Είχα συμφοιτητές μου, που κατάγονταν από εκείνα τα μέρη και μου διηγούνταν ιστορίες από τους γονείς τους, που σε έκαναν να ανατριχιάζεις. Εντέλει, αν κάποιος δεν στερείται, γιατί, άραγε, να μεταναστεύσει; Επισημαίνω, ότι η μετανάστευση δεν οφειλόταν στη χούντα αλλά συνεχίστηκε επί χούντας, χωρίς η τελευταία να κάνει κάτι για να τη διακόψει, και συνεχίστηκε και μετά τη χούντα.
Επίσης, αναφέρεις ένα κομμάτι της εγκληματικότητας της νεότερης Ελλάδος, το οποίο έχει αποσιωπηθεί. Δεν τρέφω ψευδαισθήσεις, ότι σήμερα η εγκληματικότητα στη χώρα μας έχει πάρει την ανιούσα αλλά δεν παραβλέπω, ότι και τότε υπήρχε εγκληματικότητα. Σε κάθε περίπτωση, η όποια απουσία εγκληματικότητας, υπό την έννοια ότι δεν είχαμε τότε τις κλοπές, τις ληστείες και τη διακόνηση ναρκωτικών, που έχουμε σήμερα, δεν ήταν χουντικό κατόρθωμα αλλά προϋπήρχε.
Πολύ σωστή και η επισήμανσή σου για τη γενικότερη στέρηση εκείνων των εποχών!
Περιούσιε,
έχοντας διαβάσει την επόμενη ανάρτησή σου, με την οποία εν πολλοίς επίσης συμφωνώ, θα επανέλθω στο πρώτο σημείο πού έθιξα.
Έζησα αρκετά χρόνια στη Γερμανία, όπου η 12ετία 33-45 εγείρει ζητήματα παρόμοια με αυτό που συζητάμε (σε άλλη διάσταση βέβαια). Στις δημόσιες συζητήσεις, όποιος αναφέρει κάτι θετικό που τυχαίνει να συνέβει επί Α.Χίτλερ, αμέσως χαρακτηρίζεται ακροδεξιός. Θεωρώ τη συγκεκριμένη στάση εντελώς εσφαλμένη και συνυπεύθυνη για το ότι ακροδεξιά κόμματα ενίοτε καταφέρνουν να εκλέγονται αντιπρόσωποί τους σε τοπικά κοινοβούλια. Όσο τους επιτρέπεις να καπηλεύονται μικρές αλήθειες τις οποίες "αποσιωπά το σύστημα", τόσο τους βοηθάς. Πέραν του ότι δεν γίνεται κατανοητή και η ιστορία, όσο δεν φωτίζεται απ όλες τις πλευρές. Είμαι απόλυτα βέβαιος, ότι όποιος πολιτικός εφαρμόσει στην Ελλάδα το κοινωνικοοικονομικό πρόγραμμα των γερμανών εθνικοσοσιαλιστών, θα εκλέγεται περίπου παμψηφεί. Όποιος αποφεύγει να εξετάσει τα ερείσματα που δημιούργησε ο Χίτλερ στις χαμηλές και μεσαίες λαϊκές τάξεις, αποφεύγει να κατανοήσει αυτή την περίοδο.
Τα εκλήματα αυτών των καθεστώτων είναι τόσα, που δεν ακυρώνονται ούτε ξεθωριάζουν από κάποιες θετικές πολιτικές τους. Όποιος πάλι επιμένει σε λογικές του τύπου "αν εξαιρέσεις τα εγκλήματά τους, μια χαρά ήταν", είτε μιλάει εκ του πονηρού είτε είναι ασύλληπτα αφελής.
Όσο παρουσιάζονται με ειλικρίνεια τα θετικά και αρνητικά πεπραγμένα της δικτατορίας, κανείς λογικός άνθρωπος δεν θα την αναπολεί. Αντίθετα, κάθε απόκλιση από την αλήθεια οφελεί τους φασιστολάγνους και το χειρότερο, σπρώχνει αφελείς στις αγκάλες τους.
Μη έχοντας μελετήσει την περίοδο 67-74, δεν μπορώ παρά να γενικολογήσω, ελπίζοντας ότι θα γίνω κατανοητός απ όσους γνωρίζουν την εν λόγω επταετία καλύτερα από εμένα.
@ Ούννος ο Βελανιδοφάγος
Δεν διεκδικώ το αλάθητο σε ό,τι αφορά τα γεγονότα επί χούντας, άλλωστε δεν είχα, ακόμα, γεννηθεί εκείνη την εποχή και πασχίζω να μάθω ό,τι είναι δυνατό μέσα από κείμενα και διηγήσεις τρίτων.
Συμφωνώ, ότι είναι λάθος να προσάπτει κανείς το χαρακτηρισμό "ακροδεξιός" σε πρόσωπα, που τυγχάνει να εκφραστούν θετικά για τα πεπραγμένα της επταετίας. Δεν έχω πρόβλημα να δεχθώ, ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς έκανε κάτι θετικό, αρκεί να υπάρχουν πειστικά επιχειρήματα γι' αυτό.Και, δυστυχώς, τέτοια επιχειρήματα για τα πεπραγμένα της χούντας δεν έχω ακούσει.
Ο χαρακτηρισμός κάποιου ως ακροδεξιού δεν σημαίνει απαραίτητα, ότι αυτός ο κάποιος θα ψηφίσει αργότερα ακροδεξιά κόμματα για αντίδραση. Περισσότερο γι' αυτό φταίει η αποτυχία των υπολοίπων κομμάτων να ανταποκριθούν στις προσδοκίες του αλλά και η εν γένει κρίση, που μαστίζει μια κοινωνία. Δες σε τι κατάσταση ευρίσκετο η Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε συνδυασμό με τις εξοντωτικές αποζημιώσεις, που εκλήθη να πληρώσει στην Αντάντ, και έχεις στρωμμένο το έδαφος για το ναζισμό.
Το πρόβλημα με τους πρεσβευτές της άποψης περί θετικών της χούντας είναι, ότι περισσότερο νοιάζονται να προβάλουν την αποτυχία της δημοκρατίας και να συσκοτίσουν την πραγματικότητα της περιόδου 1967-1974 προς όφελος του καλύτερου, υποτίθεται, καθεστώτος των συνταγματαρχών παρά να προβάλουν την πραγματικότητα. Με άλλα λόγια, είναι εύκολο να διατυμπανίζουν, ότι ο δημόσιος τομέας λειτουργούσε καλύτερα επό χούντας απ' ό,τι τώρα, που, όπως ανέφερα, δεν είναι παράδειγμα προς μίμηση, παρά να δεχθούν, ότι εκατοντάδες υπάλληλοι απολύθηκαν και στιγματίστηκαν, λόγω των φρονημάτων τους. Εκεί εστιάζω. Με άλλα λόγια, δεν αρνούμαι το δικαίωμα του καθενός να υποστηρίζει όποιο πολιτικό σύστημα θέλει, αρκεί να μην αποκρύπτει τις αρνητικές πτυχές του ή να διαστρεβλώνει τις τακτικές του.
Δημοσίευση σχολίου