Ο μεσσιανισμός του Κ.Κ.Ε. με αφορμή την περίπτωση Ομπάμα

Μας πείσατε, κυρία Παπαρρήγα και λοιποί ηγέτες του Κ.Κ.Ε., ότι γνωρίζετε και κατέχετε την απόλυτη αλήθεια. Τι Ομπάμα τι Μακέιν, κατά το τί Παπάγος τι Πλαστήρας! Διαχρονικά τα μηνύματά σας, διαχρονικός και ο μηεδνισμός σας! Δεν είναι κακό να είναι κανείς απαισιόδοξος, άλλωστε, αν λάβουμε υπόψη τη ρήση του νομπελίστα συγγραφέα Ζοζέ Σαραμάγκου, "ο απαισιόδοξος είναι ένας αισιόδοξος, που έχει καλή ενημέρωση". Μήπως, λοιπόν, ο μηδενιστής είναι εκείνος, που στερείται της στοιχειώδους ενημερώσεως; Κινδυνεύω ,όμως, να γίνω αγενής απέναντι σε σας και το κόμμα σας, κυρία Παπαρρήγα.

Λοιπόν, δε διαφωνώ μαζί σας, ότι ο κ. Ομπάμα είναι ένα πρόσωπο βγαλμένο από το σύστημα, που κατευθύνει τις Η.Π.Α. Άλλωστε, γι' αυτό και ήταν υποψήφιος πρόεδρος. Ούτε, φυσικά, η επιθετική εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. θα αλλάξει. Απλά θα αλλάξει προσωπείο, με σκοπό να ξαναγίνει η χώρα τουλάχιστον συμπαθής στις άλλες χώρες. "Εξωραϊσμό του ιμπεριαλισμού" αποκαλεί το επίσημο όργανο του κόμματός σας, ο "Ριζοσπάστης", δηλαδή, την εκλογή Ομπάμα στην Προεδρία των Η.Π.Α. και δεν έχει απόλυτα άδικο.

Ωστόσο, με ενοχλεί η εκνευριστική απόρριψη πολλών καταστάσεων εκ μέρους σας, κυρία Παπαρρήγα, όταν αυτές οι καταστάσεις δεν ανταποκρίνονται στις ιδεολογικές σας καταβολές ου μην και αγκυλώσεις. Δεν ασπάζεται κάποιος την κομμουνιστική σας ιδεολογία; Τον ξαποστέλνετε στο πυρ το εξώτερο. Τόσος δογματισμός, τέλος πάντων, σε μια εποχή, της οποίας έχει προηγηθεί η κατάρρευση πολλών ιδεολογιών ή, τουλάχιστον, των μεθόδων εφαρμογής τους, δεν είναι λιγάκι υπερβολικός; Δεν περιμένω, φυσικά, να μου απαντήσετε, απλά καταθέτω τις απόψεις μου.

Δεν με ενοχλεί καθόλου η απόρριψη κάποιων καταστάσεων, όπως, λόγου χάρη, της εκλογής του Μπάρακ Ομπάμα στη θέση του Προέδρου των Η.Π.Α., αρκεί να διαθέτει κάποιος επιχειρήματα γι' αυτή τη στάση του. Και δεκάδες, αν όχι εκατοντάδες δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, ιστολόγοι αλλά και άλλοι έχουν διατυπώσει θέσεις τόσο υπέρ όσο και κατά του συγκεκριμένου προσώπου, παραθέτοντας μια σειρά από επιχειρήματα, που αιτιολογούν τη θέση τους. Δεν έχει σημασία, αν διαφωνώ ή συμφωνώ μαζί τους, μου αρκεί, που παραθέτουν μια σειρά από επιχειρήματα, που, αν μη τι άλλο, αποδεικνύουν πρόσωπα με κρίση και άποψη. Και η κρίση φέρνει την άποψη, η άποψη, όμως, δεν είναι πάντα αποτέλεσμα μιας κρίσης. Η σκέψη οδηγεί στη διαμόρφωση μιας άποψης μέσα από μια συλλογιστική αλλά δεν αποκλείεται το πρόσωπο να αρκείται σε μια σειρά από τσιτάτα ή το αναμάσημα όσων έμαθε ένα καιρό κάπου και την αναπαραγωγή αυτών, συμπεριφορά, που ούτε συλλογισμό αποτελεί ούτε προϊόν σκέψης.

Με άλλα λόγια, η συλλήβδην απόρριψη πάσης ιδέας, προσώπου ή καταστάσεως, που δεν υιοθετεί ή δε συμβαδίζει με τις δικές σας αντιλήψεις, δεν αποτελεί κρίση αλλά μια μηδενιστική άποψη, που προδίδει έναν ανυπόκριτο και άκρατο μεσσιανισμό, ήτοι μια πεποίθηση ότι, πλην υμών, ουδείς άλλος γνωρίζει ή δύναται να κατέχει την αλήθεια. Και το χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβάνεστε αυτό το μεσσιανισμό σας άλλως προσποιείστε ότι δεν τον αντιλαμβάνεστε. Και δυσκολεύομαι να πω, τί από τα δύο είναι χειρότερο.