Το νέο κατόρθωμα των γνωστών-αγνώστων κουκουλοφόρων, που εισέβαλαν στο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. και απαίτησαν από τους παρευρισκόμενους να το εκκενώσουν, αποτελεί ένα, ακόμα, λαμπρό παράδειγμα της καταχρήσεως του πανεπιστημιακού ασύλου, ιδίως από τα πρόσωπα εκείνα, τα οποία κραυγάζουνε περισσότερο απ' όλους για τη διατήρησή του. Τελικά, το αμφιθέατρο εκκενώθηκε, ο Πρύτανης του Α.Π.Θ., κ. Μάνθος, ήταν ο μόνος, που τόλμησε να μείνει μέσα και οι κουκουλοφόροι αρκέστηκαν να αφήσουν τα σημάδια τους εντός του χώρου αυτού, ήτοι συνθήματα, βρωμιές και άλλα συναφή.
Προσωπικά, μπορώ να δεχθώ, ότι το πανεπιστημιακό άσυλο δημιουργήθηκε, ώστε να προφυλάσσεται η ελεύθερη σκέψη και έκφραση αλλά και η ακαδημαϊκή έρευνα και ζωή. Και δεν ήταν παράλογη η θέσπισή του, καθόσον το πανεπιστήμιο στο κοντινό παρελθόν αποτελούσε ένα ενοχλητικό αγκάθι για την εξουσία, λόγω της μόρφωσης, που παρήγαγε και η οποία δημιουργούσε πρόσωπα, που αμφισβητούσαν την εξουσία, ειδικά σε μια εποχή, κατά την οποία η χώρα μας δεν φημιζόταν για τις δημοκρατικές ελευθερίες της. Και μιλάμε για μια εποχή, κατά την οποία δραστηριοποιούνταν εντός των πανεπιστημιακών χώρων η διαβόητη ΕΚΟΦ, που οι μέθοδοί της ελάχιστα διέφεραν από αυτές, που οι γνωστοί-άγνωστοι χρησιμοποιούν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται αλλά ως κακόγουστο αστείο.
Αναρωτιέμαι, όμως, τί είδους ελευθερία της έκφρασης προστατεύει το πανεπιστημιακό άσυλο στην περίπτωση των κουκουλοφόρων, ειδικά, όταν οι τελευταίοι όχι μόνο δεν εκφράζουν κάποια άποψη, που χρήζει προστασίας, αλλά απλά επιδίδονται σε ένα φασισμό του χειρότερου είδους. Και μη βιαστείτε να πείτε, ότι ο φασισμός είναι ίδιον των προσώπων, που κινούνται στους αντίποδες των αναρχικών, διότι η έκφραση του φασισμού αποτελεί χαρακτηριστικό όλων, δυστυχώς, εκείνων των πολιτικών ομάδων, που απλά ενδιαφέρονται να επιβάλουν τη δική τους άποψη και μόνο αυτή.
Εκείνο, όμως, που με ενοχλεί περισσότερο, είναι, ότι σε καμμία πορεία από αυτές, που διοργανώνουν οι κοπτόμενοι για την κατάσταση της δημόσια παιδείας φοιτητές, δεν ετέθη η εκδίωξη των κουκουλοφόρων από τα πανεπιστήμια πολλώ δε μάλλον η προστασία της δημόσιας πανεπιστημιακής περιουσίας, την οποία καταστρέφουν ή λεηλατούν (θυμηθείτε τι έγινε στο γραφείο του κ. Βασσάλου στην Πάντειο ή το Οικονομικό Πανεπιστήμιο).
Θα πείτε, ότι, όταν οι φοιτητές μας βλέπουν παντού γύρω τους ότι πολλοί καταχρώνται ή καταπατούν τις ελευθερίες της Δημοκρατίας, δεν μπορούμε να αξιώνουμε από αυτούς κάτι καλύτερο. Ε, όχι, λοιπόν! Από παιδιά, που μεγάλωσαν με δυνατότητες ενημέρωσης, που ούτε η αμέσως προηγούμενη γενιά δεν είχε, και είδαν την κατάσταση της Δημοκρατίας στη χώρα μας, περίμενα και περιμένω κάτι διαφορετικό, ήτοι μια πιο δημοκρατική συμπεριφορά και, κυρίως, τη μη επίδειξη φασιστικής νοοτροπίας, όπως έγινε στο αμφιθέατρο της Πολυτεχνικής Σχολής του Α.Π.Θ. Και, κυρίως, περιμένω να μην επαναλάβει τα λάθη και τις καταχρήσεις των παλαιότερων γενιών.
Μπορούμε, κατόπιν των ανωτέρω να μιλήσουμε για Δημοκρατία εντός των πανεπιστημιακών χώρων της Ελλάδος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου