Δεν έχω κανένα πρόβλημα να παραδεχτώ τις όποιες θρησκευτικές μου πεποιθήσεις, ως, επίσης, και να σεβαστώ τους τρίτους, είτε είναι θρήσκοι είτε αγνωστικιστές και, κυρίως, οπουδήποτε και αν πιστεύουν. Φυσικά, θεωρώ, ότι επιβάλλεται ο σεβασμός στο δικαίωμα του άλλου είτε να θρησκεύεται (ή να εκκλησιάζεται) είτε να μην πιστεύει σε καμμία μεταφυσική ιδέα.
Δυστυχώς, όμως, παρακολουθώντας πρόσφατα, έπειτα από αρκετό καιρό, το πρωινό κυριακάτικο πρόγραμμα της ΕΤ-1 αισθάνθηκα, ότι στο Μέγαρο της Αγίας Παρασκευής οι θρησκευτικές επιλογές των διοικούντων προδίδουν το ελάχιστο ή και ανύπαρκτο ενδιαφέρον τους για τα δικαιώματα όσων δεν πιστεύουν στην Ορθοδοξία ή το χριστιανισμό και, ακόμα περισσότερο, δηλώνουν άθεοι. Η μετάδοση της Θείας Λειτουργίας, όσο και αν εντάσσεται, θα πουν πολλοί, στο πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης εδώ και πολλά χρόνια, εντούτοις δεν παύει να αποτελεί ένα αναχρονισμό, που, συνάμα, προδίδει και ελάχιστο σεβασμό στα δικαιώματα όσων δεν ανήκουν στο χριστεπώνυμο και ορθόδοξο πλήθος, για να μην αναφερθούμε σε πιθανή προσπάθεια κατήχησης δια της τηλεοράσεως (άλλα και άλλα είδη «κατήχησης» ευδοκιμούν στην τηλεόραση). Και, σε σημαντικό βαθμό, θα έλεγα τα ίδια και για την εκπομπή «Αρχονταρίκι», όπου ο Αρχιεπίσκοπος Δημητριάδος Ιγνάτιος συζητά με διάφορους καλεσμένους θέματα της επικαιρότητας, αν και εδώ περισσότερο με απασχολεί η επιλογή του παρουσιαστή (να υποθέσω, ότι είναι τυχαίο, ότι αποτελούσε πνευματικό τέκνο του εκλιπόντος τέως Μητροπολίτη Δημητριάδος και μετέπειτα Αθηνών Χριστόδουλου, τη στιγμή, που υπάρχουν λαμπρότατοι κληρικοί, όπως ο π. Φιλόθεος Φάρος, που θα μπορούσαν να παρουσιάσουν μια τέτοια εκπομπή;) παρά η εκπομπή καθεαυτή.
Σε μια εποχή, όπου η χώρα μας σύρεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβιάσεις, όπως η μη αναγνώριση νομικής προσωπικότητας της Καθολικής Εκκλησίας, αρκούμενη να την αναγνωρίζει απλά ως «γνωστή θρησκεία», καταγγέλλεται για την επιμονή της να χαρακτηρίζει ως μάθημα Θρησκευτικών τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας και να μην έχει ορίσει κάποιο εναλλακτικό μάθημα για όσους μαθητές δεν επιθυμούν να διδαχθούν τα επίσημα Θρησκευτικά, εξακολουθεί να επιβάλλει με ποικίλους τρόπους στους υπηκόους της αλλά και όσους αλλοδαπούς διαβιούν εντός της ελληνικής επικράτειας να δηλώσουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, κατά τρόπο αντίθετο προς τα οριζόμενα στη Συνθήκη της Ε.Σ.Δ.Α., καθυστερεί μέσω του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (άλλος αναχρονισμός) να αναγνωρίσει νεότερες θρησκείες και, το κυριότερο απ’ όλα, εξακολουθεί και περιβάλλει Ελληνορθόδοξη Εκκλησία με προνόμια ασύλληπτα για τις λοιπές θρησκείες και δόγματα (οράτε athens.usembassy.gov/root/reports08/religiousfreedom08_greece.pdf), είναι τουλάχιστον επιβαρυντική η εμμονή της ΕΡΤ σε συμπλήρωση του προγράμματός της με εκπομπές, που στόχο έχουν την προώθηση του ορθοδόξου δόγματος του χριστιανισμού.
Δηλαδή, αν υπήρχε μια ισότιμη προβολή και των υπολοίπων δογμάτων και θρησκειών, θα λυνόταν το πρόβλημα; Όχι, διότι σκοπός της τηλεόρασης και δη της κρατικής, που την πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες πολίτες, είτε την παρακολουθούμε και μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι να προβαίνει σε μορφές προσηλυτισμού μέσα από την προβολή της Θείας Λειτουργίας αλλά, αν πρέπει σώνει και καλά να μιλήσει για τη θρησκεία, να ενημερώνει τους τηλεθεατές-πολίτες για τα ισχύοντα σε θρησκείες και δόγματα με μια εκπομπή θρησκειολογικού περιεχομένου, να αναφέρεται στην ιστορία τους και, γενικά, να αποφεύγει τις προτιμήσεις σε συγκεκριμένες θρησκείες ή δόγματα.
Μα δεν αποτελεί η Ορθοδοξία μια από τις παραδόσεις μας; Πέρα από τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς για την επινόηση της παράδοσης, η Ορθοδοξία, όπως και οι άλλες παραδόσεις αποτελούν επιλογές συγκεκριμένων προσώπων, τις οποίες ουδείς πολλώ δε μάλλον η κρατική τηλεόραση έχει δικαίωμα να επιβάλλει σε όσους τη συντηρούν με τον οβολό τους, χωρίς να έχουν άλλη επιλογή. Επιπλέον, τόσο η Ορθοδοξία όσο και ο χριστιανισμός αποτελούν τμήμα της παιδείας, που έλαβαν πολλοί από εμάς αλλά εκτός από εμάς υπάρχουν και οι Έλληνες καθολικοί, οι Έλληνες Εβραίοι, οι Έλληνες μουσουλμάνοι, οι Έλληνες αγνωστικιστές (ή άθεοι, αν προτιμάτε), οι μετανάστες από άλλες χώρες, που είτε δεν ασπάζονται την Ορθοδοξία είτε δεν ανήκουν σε κάποια θρησκεία ή δόγμα κ.λπ. Με ποια λογική θα επιβάλλει η κρατική τηλεόραση σε όλες αυτές τις κατηγορίες συνανθρώπων μας τις θρησκευτικές επιλογές της;
Και αυτό βρήκες να ενοχληθείς, θα απορήσουν πολλοί. Ε, ναι, και αυτό βρήκα ανάμεσα σε όσα δεν μου αρέσουν στην κρατική τηλεόραση. Δεν είναι το μόνο αλλά είναι εκείνο ακριβώς, για το οποίο ουδέποτε άκουσα τους πολιτικούς μας να διαμαρτύρονται. Ήτοι, διάφοροι πολιτικοί διαμαρτύρονται, επειδή οι ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν προβάλλονται επαρκώς από τις αθλητικές εκπομπές των κρατικών καναλιών (μάλλον δεν βλέπουν ΕΤ-3 αλλά εδώ ανοίγουμε άλλη κουβέντα), διάφορα κόμματα γκρινιάζουν, επειδή δεν προβάλλεται το πρόγραμμά τους, πολύς κόσμος φωνάζει για τον τρόπο επιλογής του προσωπικού της κρατικής τηλεόρασης αλλά και για τη διαχείριση των χρημάτων, που της χορηγούνται αλλά ουδέποτε άκουσα ένα πολιτικό να διαμαρτύρεται για την επιλογή της κρατικής τηλεόρασης να εμπλουτίζει το πρόγραμμά της με εκπομπές ελληνορθόδοξου περιεχομένου.
Δυστυχώς, όμως, παρακολουθώντας πρόσφατα, έπειτα από αρκετό καιρό, το πρωινό κυριακάτικο πρόγραμμα της ΕΤ-1 αισθάνθηκα, ότι στο Μέγαρο της Αγίας Παρασκευής οι θρησκευτικές επιλογές των διοικούντων προδίδουν το ελάχιστο ή και ανύπαρκτο ενδιαφέρον τους για τα δικαιώματα όσων δεν πιστεύουν στην Ορθοδοξία ή το χριστιανισμό και, ακόμα περισσότερο, δηλώνουν άθεοι. Η μετάδοση της Θείας Λειτουργίας, όσο και αν εντάσσεται, θα πουν πολλοί, στο πρόγραμμα της ελληνικής τηλεόρασης εδώ και πολλά χρόνια, εντούτοις δεν παύει να αποτελεί ένα αναχρονισμό, που, συνάμα, προδίδει και ελάχιστο σεβασμό στα δικαιώματα όσων δεν ανήκουν στο χριστεπώνυμο και ορθόδοξο πλήθος, για να μην αναφερθούμε σε πιθανή προσπάθεια κατήχησης δια της τηλεοράσεως (άλλα και άλλα είδη «κατήχησης» ευδοκιμούν στην τηλεόραση). Και, σε σημαντικό βαθμό, θα έλεγα τα ίδια και για την εκπομπή «Αρχονταρίκι», όπου ο Αρχιεπίσκοπος Δημητριάδος Ιγνάτιος συζητά με διάφορους καλεσμένους θέματα της επικαιρότητας, αν και εδώ περισσότερο με απασχολεί η επιλογή του παρουσιαστή (να υποθέσω, ότι είναι τυχαίο, ότι αποτελούσε πνευματικό τέκνο του εκλιπόντος τέως Μητροπολίτη Δημητριάδος και μετέπειτα Αθηνών Χριστόδουλου, τη στιγμή, που υπάρχουν λαμπρότατοι κληρικοί, όπως ο π. Φιλόθεος Φάρος, που θα μπορούσαν να παρουσιάσουν μια τέτοια εκπομπή;) παρά η εκπομπή καθεαυτή.
Σε μια εποχή, όπου η χώρα μας σύρεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για παραβιάσεις, όπως η μη αναγνώριση νομικής προσωπικότητας της Καθολικής Εκκλησίας, αρκούμενη να την αναγνωρίζει απλά ως «γνωστή θρησκεία», καταγγέλλεται για την επιμονή της να χαρακτηρίζει ως μάθημα Θρησκευτικών τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας και να μην έχει ορίσει κάποιο εναλλακτικό μάθημα για όσους μαθητές δεν επιθυμούν να διδαχθούν τα επίσημα Θρησκευτικά, εξακολουθεί να επιβάλλει με ποικίλους τρόπους στους υπηκόους της αλλά και όσους αλλοδαπούς διαβιούν εντός της ελληνικής επικράτειας να δηλώσουν τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, κατά τρόπο αντίθετο προς τα οριζόμενα στη Συνθήκη της Ε.Σ.Δ.Α., καθυστερεί μέσω του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (άλλος αναχρονισμός) να αναγνωρίσει νεότερες θρησκείες και, το κυριότερο απ’ όλα, εξακολουθεί και περιβάλλει Ελληνορθόδοξη Εκκλησία με προνόμια ασύλληπτα για τις λοιπές θρησκείες και δόγματα (οράτε athens.usembassy.gov/root/reports08/religiousfreedom08_greece.pdf), είναι τουλάχιστον επιβαρυντική η εμμονή της ΕΡΤ σε συμπλήρωση του προγράμματός της με εκπομπές, που στόχο έχουν την προώθηση του ορθοδόξου δόγματος του χριστιανισμού.
Δηλαδή, αν υπήρχε μια ισότιμη προβολή και των υπολοίπων δογμάτων και θρησκειών, θα λυνόταν το πρόβλημα; Όχι, διότι σκοπός της τηλεόρασης και δη της κρατικής, που την πληρώνουμε όλοι οι Έλληνες πολίτες, είτε την παρακολουθούμε και μας αρέσει είτε όχι, δεν είναι να προβαίνει σε μορφές προσηλυτισμού μέσα από την προβολή της Θείας Λειτουργίας αλλά, αν πρέπει σώνει και καλά να μιλήσει για τη θρησκεία, να ενημερώνει τους τηλεθεατές-πολίτες για τα ισχύοντα σε θρησκείες και δόγματα με μια εκπομπή θρησκειολογικού περιεχομένου, να αναφέρεται στην ιστορία τους και, γενικά, να αποφεύγει τις προτιμήσεις σε συγκεκριμένες θρησκείες ή δόγματα.
Μα δεν αποτελεί η Ορθοδοξία μια από τις παραδόσεις μας; Πέρα από τις όποιες ενστάσεις μπορεί να έχει κανείς για την επινόηση της παράδοσης, η Ορθοδοξία, όπως και οι άλλες παραδόσεις αποτελούν επιλογές συγκεκριμένων προσώπων, τις οποίες ουδείς πολλώ δε μάλλον η κρατική τηλεόραση έχει δικαίωμα να επιβάλλει σε όσους τη συντηρούν με τον οβολό τους, χωρίς να έχουν άλλη επιλογή. Επιπλέον, τόσο η Ορθοδοξία όσο και ο χριστιανισμός αποτελούν τμήμα της παιδείας, που έλαβαν πολλοί από εμάς αλλά εκτός από εμάς υπάρχουν και οι Έλληνες καθολικοί, οι Έλληνες Εβραίοι, οι Έλληνες μουσουλμάνοι, οι Έλληνες αγνωστικιστές (ή άθεοι, αν προτιμάτε), οι μετανάστες από άλλες χώρες, που είτε δεν ασπάζονται την Ορθοδοξία είτε δεν ανήκουν σε κάποια θρησκεία ή δόγμα κ.λπ. Με ποια λογική θα επιβάλλει η κρατική τηλεόραση σε όλες αυτές τις κατηγορίες συνανθρώπων μας τις θρησκευτικές επιλογές της;
Και αυτό βρήκες να ενοχληθείς, θα απορήσουν πολλοί. Ε, ναι, και αυτό βρήκα ανάμεσα σε όσα δεν μου αρέσουν στην κρατική τηλεόραση. Δεν είναι το μόνο αλλά είναι εκείνο ακριβώς, για το οποίο ουδέποτε άκουσα τους πολιτικούς μας να διαμαρτύρονται. Ήτοι, διάφοροι πολιτικοί διαμαρτύρονται, επειδή οι ομάδες της Θεσσαλονίκης δεν προβάλλονται επαρκώς από τις αθλητικές εκπομπές των κρατικών καναλιών (μάλλον δεν βλέπουν ΕΤ-3 αλλά εδώ ανοίγουμε άλλη κουβέντα), διάφορα κόμματα γκρινιάζουν, επειδή δεν προβάλλεται το πρόγραμμά τους, πολύς κόσμος φωνάζει για τον τρόπο επιλογής του προσωπικού της κρατικής τηλεόρασης αλλά και για τη διαχείριση των χρημάτων, που της χορηγούνται αλλά ουδέποτε άκουσα ένα πολιτικό να διαμαρτύρεται για την επιλογή της κρατικής τηλεόρασης να εμπλουτίζει το πρόγραμμά της με εκπομπές ελληνορθόδοξου περιεχομένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου