Ποτέ μου δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτή τη φρενίτιδα, που πιάνει αρκετούς συνέλληνες κάθε φορά, που πλησιάζει η γιορτή του Αγιου Βαλεντίνου. Αρκετοί απ' όσους έχουν ερωτικό ταίρι σπεύδουν να κλείσουν κάποιο τραπέζι σε κάποιο καλό εστιατόριο και παίρνουν παραμάζωμα την αγορά για δωράκι στο Βαλεντινούλη ή τη Βαλεντινούλα τους. Όσοι, πάλι, δεν έχουν έτερον ήμισυ, αρκετοί, τουλάχιστον, από αυτούς, κλείνονται στο σπίτι τους και μιζεριάζουν, που έλαχε να περάσουν αυτή τη μέρα μοναχοί τους. Όσοι, πάλι, αποφασίσουν να βγουν στις 14 Φεβρουαρίου για βόλτα και δεν έχουν ταίρι, πέφτουν οι ματιές κατακούτελα πάνω τους, απόρροια του ανελέητου φέις κοντρόλ, που η επιβολή προτύπων τείνει να επιβάλει στην κοινωνία μας.
Νομίζω, ότι η ποδηγέτηση των συναισθημάτων μας είναι ένα από τα χειρότερα πράγματα, που θα μπορούσαμε να υποστούμε συνεπεία της παντοδυναμίας των Μ.Μ.Ε.αλλά και της καταρράκωσης της παιδείας. Διότι δεν μπορώ να αντιληφθώ αλλιώς την τάση μας να επιδιώκουμε να εφαρμόσουμε ό,τι αυτά προτάσσουν. Είναι άπειρες οι φορές, που έχω μαλώσει με φιλικά μου πρόσωπα, τα οποία απορούσαν, γιατί δε γιορτάζω την "ημέρα των ερωτευμένων". Και αδυνατούσαν να καταλάβουν, ότι δεν περιμένω την ημέρα αυτή για να γιορτάσω άλλως ότι η καθοδήγηση των συναισθημάτων μου πρέπει να εξαρτάται αποκλειστικά από μένα και όσους με νοιάζονται πραγματικά. Και η τηλεόραση ή ο τύπος, για να αναφερθούμε στα κυριότερα Μ.Μ.Ε., νοιάζονται πρωτίστως για την τηλεθέαση ή τα φύλλα, που θα πουλήσουν, στοιχεία, που συνεπάγονται τα ανάλογα κέρδη γι' αυτούς. Χώρος, λοιπόν, να νοιαστούν για μένα δεν υπάρχει, ούτε αξιώνω να μου ανοίξουν την αγκαλιά τους για να μπω εκεί, υπάρχουν πολύ πιο φιλόξενες αγκαλιές, άλλωστε. Επομένως, γιατί να ακολουθήσω όσα μου υποβάλουν;
Δεν τα βάζω με όσους θεωρούν τον Άγιο Βαλεντίνο ως ξενόφερτο. Τέτοια ξενοφοβία δεν με έχει, ακόμα, καταλάβει. Απλά, επιθυμώ να ορίζω το συναισθηματικό μου κόσμο ανεξάρτητα από τους επιτηδείους εμπόρους συναισθημάτων, που κατακλύζουν τη ζωή μας, ιδίως όταν αυτή η εμπορία στοχεύει αποκλειστικά στην τσέπη μου.
Ξέρω, φταίει η παιδεία μας, που έχει αφεθεί στο έλεος του Θεού από τις κυβερνήσεις μας. Συγγνώμη αλλά η εκάστοτε κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευσή μας αλλά η οικογένειά μας είναι υπεύθυνη για την παιδεία μας. Αν οι γονείς δεν μαθαίνουν στα παιδιά τους, ότι αυτές οι γιορτές είναι μια μέθοδος πλουτισμού των καπάτσων εμπόρων παντός είδους, τότε αυτοί και μόνο αυτοί φταίνε. Έχω δει γονείς, ιδιαίτερα αυτούς της δικής μου γενιάς, να ανοίγουν την τηλεόραση και να στρώνουν τα παιδιά τους μπροστά από αυτή, προκειμένου να "μην τα έχουν στα πόδια τους". Επόμενο είναι αυτά να κολλήσουν ό,τι τους σερβίρει αυτή, άρα και τα περί Αγίου Βαλεντίνου. Φταίει γι' αυτό το σχολείο; Και λογικοί καθηγητές να υπάρχουν, που υπάρχουν μέχρι να τους ξεκάνει η στασιμότητα της Δημόσιας Εκπαίδευσης, που προσπαθούν να πείσουν τα παιδιά, ότι αυτές οι γιορτές είναι ανόητες, μόλις το παιδί επιστρέψει στο σπίτι του, οι γονείς του και η τηλεόραση θα αναλάβουν να καθαρίσουν το μυαλό του από τις "δασκαλίστικες κουταμάρες"(πόσες φορές δεν το άκουσα αυτό από απαίδευτους γονείς).
Αυτό σκεφτόμουν τη 14η Φεβρουαρίου κοιτάζοντας ένα χαμογελαστό αρκουδάκι, δώρο μιας ψυχής, που πλέον οι δρόμοι μας έχουν χωρίσει. Και αντί να σκέφτομαι, ότι δεν είμαστε πια μαζί, αναλογιζόμουν πόσο να της κόστισε αυτό το κακόγουστο πράγμα εκείνη την ημέρα και ποια ανάγκη την ώθησε να μου το αγοράσει, ως εάν να μην αγαπιόμαστε τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου