Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Βιβλία : "Το μυστικό της τελευταίας σελίδας", του Νίκου Χρυσού

Δεν είναι σπάνιες οι φορές, που ένας πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας εκπλήσσει ευχάριστα με το πρωτόλειό του και αφήνει πολλές υποσχέσεις για το συγγραφικό του μέλλον.
Στην κατηγορία αυτή προσωπικά εντάσσω το Νίκο Χρυσό, του οποίου "ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΣΕΛΙΔΑΣ" (Εκδόσεις "ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ") μου άφησε άριστες εντυπώσεις. Ο πρωταγωνιστής του, Χρήστος Κάσιος, βιβλιοκριτικός, δημοσιογράφος, φανατικός βιβλιοφάγος και συλλέκτης παλαιών βιβλίων, βρίσκεται στα πρώτα του "-άντα" και αδυνατεί να συμφιλιωθεί με την εγκατάλειψή του από την κοπέλα του. Μια τυχαία κουβέντα σε μια παρουσίαση βιβλίου για μια λησμονημένη λογοτεχνική παρέα του παρελθόντος θα αποτελέσει το έναυσμα για την αναζήτηση των ιχνών της. Σύντομα, η αναζήτηση αυτή θα μετατραπεί σε εμμονή. Και παράλληλα με την καταβύθισή του στον κόσμο του βιβλίου, θα αρχίσει να αποδίδεται σε ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα ύμνο στο βιβλίο και τους βιβλιομανείς, χωρίς, ωστόσο, να καταφεύγει σε ωραιοποιήσεις. Πρόσωπα, που αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ανάγνωση βιβλίων αλλά απομονώθηκαν από τον υπόλοιπο κόσμο και το αντελήφθησαν, όταν πια ήταν πολύ αργά, εραστές της γνώσης αλλά και της ομορφιάς των λέξεων, μανιώδεις συλλέκτες βιβλίων και άδολοι στιχοπλόκοι συνθέτουν ένα κόσμο μαγικό αλλά και επικίνδυνο συνάμα, αφού ο κίνδυνος της απομόνωσής τους από τη ζωή ελλοχεύει σε κάθε σελίδα. Διότι η ζωή δεν είναι μόνο στα βιβλία ή, μάλλον, είναι πρωτίστως έξω από τα βιβλία. Και το βιβλίο εμφανίζεται ως το καταφύγιο των ευαίσθητων και καλλιεργημένων ψυχών αλλά και η πιθανή ειρκτή τους.
Παράλληλα, ο συγγραφέας δράττεται την ευκαιρία να στηλιτεύσει τη βιομηχανία της ενημέρωσης, ιδίως των μεγάλων εκδοτικών οίκων, που επιλέγουν τι θα εκδώσουν αλλά και των μύθων, που με περισσή ευκολία πλάθουν και τους καθιστούν πιστευτούς με την αγαστή συνεργασία πανεπιστημιακών και ανθρώπων, που (υποτίθεται ότι) ανήκουν στο χώρο των γραμμάτων. Η προθυμία ορισμένων ανθρώπων των γραμμάτων να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι κατά της αληθινής γνώσης και ο συμβιβασμός τους με τους κανόνες του αντιπαρατίθενται στην επιθυμία του κεντρικού ήρωα να παραμείνει οπαδός της πραγματικότητας και αρνείται να συνδράμει στην οικονομική εκμετάλλευση των μύθων αυτών από τους μεγαλοεκδότες, κίνηση, την οποία συμβολίζει και η παραίτησή του από τον εκδοτικό όμιλο, στον οποίο εργάζεται. Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας σχολιάζει τη μοναξιά του σύγχρονου νέου ανθρώπου στις μεγαλουπόλεις αλλά και την κρίση των πρώτων "-άντα". Ο πρωταγωνιστής είναι τριγυρισμένος από φίλους και γνωστούς αλλά στην ουσία παραμένει μόνος και στη μοναξιά του κατεφεύγει και αναπολεί τη χαμένη του αγάπη, ενώ δεν δείχνει πρόθυμος να κάνει μια νέα αρχή, αναλογιζόμενος, παράλληλα, την ηλικία του και παραμένοντας απροσπέλαστος για όποιες γυναίκες ενδιαφέρονται γι' αυτόν.
Γραμμένο σε μια στρωτή γλώσσα, που ρέει υπέροχα, με αρκετά στοιχεία ποιητικότητας, που, όμως, δεν κουράζουν, με αρκετές αναφορές σε ποιήματα, με στροφές ποιημάτων ως επικεφαλίδες κάθε κεφαλαίου, οι οποίες σχετίζονται με το θέμα κάθε κεφαλαίου αλλά και παραπομπές σε λογοτέχνες και το έργο τους, θα μαγέψει τους βιβλιόφιλους. Η αναζήτηση της λησμονημένης λογοτεχνικής παρέας δίνεται με πειστικότητα, αν και μια κάποια ένσταση υπάρχει ως προς την αδυναμία λύτρωσης του αναγνώστη ως προς την τελική κατάληξη της αναζήτησης αυτής. Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι άψογα δομημένος και σύμφωνος με τους τριαντάρηδες της γενιάς του, με μια καλλιέργεια, βέβαια, περισσότερη από αυτή, που διαθέτουν οι συνομήλικοί του αλλά και με τις έγνοιες και το λεξιλόγιο της εποχής του, ενώ άρτια σκιαγραφημένοι δείχνουν και οι λοιποί χαρακτήρες του βιβλίου.
Πιθανότατα λάτρεψα το βιβλίο αυτό, επειδή βρίσκομαι στην ίδια ηλικία με τον πρωταγωνιστή του και ορισμένοι από τους προβληματισμούς του απασχολούν και μένα. Αλλά καμμία ταύτισή μου με οποιονδήποτε ήρωα δεν μου επιβάλλει την επιθυμία να ρουφήξω τις σελίδες οποιουδήποτε βιβλίου. Και αυτή η βουλιμική ανάγνωση των σελίδων αυτών προκλήθηκε ακριβώς από αυτή την σπουδαία γραφή του και την εξίσου σπουδαία ανάπτυξη του θέματός του. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Ειδικά στους βιβλιοφάγους!

5 σχόλια:

Pellegrina είπε...

Γεια σου Περιούσιε (και Χριστός Ανέστη...) Κι εγώ ξεχώρισα το βιβλίο αυτό, μπράβο στο παλικάρι. Το είχα ξεφυλλίσει με πολύ ενδιαφέρον πρόσφατα, τώρα, μετά το ποστ σου, σπεύδω να το αγοράσω!

περιούσιος είπε...

@ pellegrina

Γειά σου και σένα, χρόνια πολλά, Αληθώς Ανέστη! Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με δυνατή γραφή και σφιχτή πλοκή, που πιστεύω, ότι θα εκτιμηθεί δεόντως από το αναγνωστικό κοινό. Καλή ανάγνωση!

Ανώνυμος είπε...

Ενα απο τα καλυτερα βιβλια της συγχρονης λογοτεχνιας μας! Δεν καταφερα να αντισταθω και απο την στιγμη που το ξεκινησα το ρουφιξα και το απολαυσα σαν γλυκο καφε μεχρι τελους ... Συνεχεια μου ερχονταν στο μυαλο η χρονικη και η φιλοσοφικη δομη του ECO και τα αρωματα και οι αισθησεις των ποιητων μας. Μακαρι να ειχαμε και αλλα βιβλια σαν το Μυστικο! με ταξιδεψε σε μια γνωριμη αλλα και ξεχασμενη γωνια του εαυτου μου οπου οι ανθρωποι δεν καταναλωνουν σαν ρομποτ αλλα αγαπουν και δρατουν σε μια πολη και μια γειτονια-Εξαρχεια τοσο γλυκια και βαθια οσο η ίδια η ζωη. Το διαβασα και δεν μου αλλαξε απλα την μερα μου αλλαξε την ίδια την ζωη...

περιούσιος είπε...

@Ανώνυμε

Καλώς ήλθατε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Και εγώ ρούφηξα το εν λόγω βιβλίο στο σύνολό του. Διέκρινα την άδολη αγάπη για το βιβλίο, όπως την εκφράζει ο συγγραφέας, η οποία, όμως, μπορεί να οδηγήσει και στην απομόνωση από τη ζωή, πράγμα, το οποίο επίσης στηλιτεύει ο συγγραφέας. Και είναι κρίμα, που το βιβλίο αυτό πέρασε "στα ντούκου", του άξιζε καλύτερη μοίρα.

Γ. είπε...

Καλημέρα σας.
Όντως, είναι ένα εκπληκτικό βιβλιοφιλικό μυθιστόρημα. Το διάβασα πριν δυο μήνες περίπου και μπορώ να πως πως κάθε βιβλιόφιλος θα ταυτιστεί σε κάποιο βαθμό με τον κεντρικό ήρωα.