Τα πρόσφατα περιστατικά με ρατσιστικές αποχρώσεις στα Χανιά αλλά και σε άλλες πόλεις της Ελλάδος αποδεικνύουν με το χειρότερο τρόπο, ότι, τελικά, δεν είμαστε τόσο ανεκτική κοινωνία, όσο βαυκαλιζόμαστε. Για να είμαστε ειλικρινείς, δεν είμαστε καθόλου ανεκτικοί και τούτο αποδεικνύεται από τα παραπάνω περιστατικά (βανδαλισμοί σε βάρος εβραϊκών μνημείων και νεκροταφείων στα Χανιά, τη Ρόδο και τα Ιωάννινα, πορείες ρατσιστικών ομάδων και επιθέσεις τους σε οικονομικούς μετανάστες προερχόμενους από τρίτες χώρες κ.λπ.).
Και επειδή τα ρατσιστικά συναισθήματα αναπτύσσονται από την τρυφερή ηλικία, σάλο προκάλεσε η πρόσφατη αποκάλυψη, ότι στα Χανιά, που δοκιμάζονται ιδιαίτερα από τέτοια περιστατικά, αρκετοί μαθητές έγιναν μέλη ενός διαδικτυακού γκρουπ με τον τίτλο "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ". Όταν, μάλιστα ρωτήθηκαν σχετικά, οι περισσότεροι από αυτούς απάντησαν, ότι έγιναν μέλη "για πλάκα".
Η ελαφρά αντιμετώπιση,εκ μέρους των μαθητών, της συμμετοχής σε ένα γκρουπ με απροκάλυπτα ρατσιστικό περιεχόμενο φανερώνει, δυστυχώς, την παθογένεια ενός σημαντικού μέρους της κοινωνίας μας αλλά και του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Αφενός πιστοποιεί, ότι η ιδέα, ότι ανήκουμε σε ένα περιούσιο έθνος έχει διαποτίσει ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας μας, με τελικό αποδέκτη τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι καλούνται να συνυπάρξουν και να συνεργαστούν με αλλογενείς και αλλόγνωσσους, φαινόμενο αδιανόητο στους γονείς τους, αφετέρου καταδεικνύει την αποτυχία του υπάρχοντος εκπαιδευτικού συστήματος να προωθήσει ένα ανθρωποκεντρικό μοντέλο, όπου θα κυριαρχεί ο σεβασμός προς το διαφορετικό. Και, βέβαια, τα παραπάνω οδηγούν σε μια ελαφρά αντίληψη περί ρατσισμού, όπου η είσοδος σε ομάδες, όπου καλλιεργείται η ιδέα του ανώτερου έθνους/φυλής και το μίσος εναντίον όσων δεν ανήκουν σε αυτό, γίνεται "για πλάκα".
Καμμία πλάκα δεν υπάρχει σε αυτή την κατάσταση και καμμία ελαφρότητα δεν δικαιολογείται, όταν κάποια πρόσωπα και δη ανήλικα εισέρχονται σε ένα κόσμο, όπου κυριαρχούν το μίσος σε βάρος των αλλογενών, αλλόγλωσσων, αλλόθρησκων και, γενικά, διαφορετικών, απ' ό,τι είμαστε εμείς, αλλά και αναπτύσσεται η πεποίθηση, ότι οι Έλληνες είμαστε κάτι το ξεχωριστό μόνο και μόνο λόγω της ιστορίας μας και των γονιδίων μας. Και η αντίδραση των μαθητών, που συμμετείχαν σε ένα τέτοιο γκρουπ "για πλάκα", κατά δήλωσή τους, επιβεβαιώνει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
8 σχόλια:
Είναι γεγονός οτι ο φόβος του άλλου είναι έμφυτος στο ανθρώπινο είδος - στον εαυτό μου, που προσπαθώ πολύ ενσυνείδητα, πιάνω πολλές συμπεριφορές. Πχ να ελέγχω με μεγαλύτερη προσοχή τα προσωπικά είδη όταν με ακουμπήσει κανείς "ξένος" στο λεωφορείο, ακόμα και αν είναι καλοντυμένος. Προσπαθώ να το κόβω αλλά είναι εμφανές οτι ο σατανάς είναι μέσα μου. :-)
Γιατί το λέω; Γιατί είναι αναμενόμενο και τα παιδιά και ο οποιοσδήποτε by default να ρέπει προς αυτές τις συμπεριφορές. Το πρόβλημα είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην κοινωνία που κάνει αυτές τις συμπεριφορές κοινωνικά αποδεκτές και αναπαράγει μια νοσηρή κατάσταση.
@abravanel
Συμφωνώ με την άποψή σου. Είναι λογικό ένα παιδί να τρέφει αισθήματα φόβου για κάτι, το οποίο δεν γνωρίζει - και δεν μπορεί στη νεαρή ηλικία, που βρίσκεται, να το γνωρίζει -και για το λόγο αυτό χρειάζεται κάποια καθοδήγηση από το σπίτι του και το σχολείο του, ώστε να το ξεπεράσει. Και η σημερινή κατάσταση ωθεί το παιδί σε υιοθέτηση συμπεριφορών ρατσιστικών ή ελαφρών προς φαινόμενα ανησυχητικά.
Ρατσιστές αγαπητέ περιούσιε γεννιόμαστε όλοι και ο αγώνας για την αποδοχή του διαφορετικού είναι συνεχής και δύσκολος.
Κάνεις πολύ καλά που αναδεικνύεις περιστατικά όπως αυτό, η εκπαίδευτική κοινότητα οφείλει πράγματι να διατηρεί γρήγορα αντανακλαστικά. Το πρόβλημα όμως για εμένα αρχίζει και τελειώνει στο σπίτι, η προάσπιση μιας ανοικτής κοινωνίας τείνω να πιστέψω πως δεν αποτελεί αρμοδιότητα κάποιας διεύθυνσης ηλεκτρονικού εγκλήματος.
Κάθε σχολείο είναι εξ'ορισμού φορέας προπαγάνδας, αυτή τη στιγμή προπαγανδίζει τα στερεότυπα που όλοι γνωρίζουμε ενώ [εμείς;] ζητάμε να προπαγανδίζει άλλα γιατί είναι περισσότερο επωφελή για την ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα περισσότερο ηθικά, (με όλες τις εύλογες αντιρρήσεις πάνω στο ποιος είναι ο κριτής).
Κανείς δε μπορεί να επιβάλλει ή να τιμωρήσει τα συγκεκριμένα άτομα για τις απόψεις τους (άλλο η διάδοση τους - υπάρχει και η αρχή οτι you cannot yell fire in a theater) αλλά δε σημαίνει οτι επιβάλλεται να αγνοείς το φαινόμενο γιατί ανήκει στην ιδιωτική σφαίρα ή συνέβη εκτός σχολικού χώρου.
Abravanel δεν διαφωνώ κατ' ουσία με κάτι, απλά επανέρχομαι για να επισημάνω πως είναι σημαντικό να ορίσουμε σαφώς την ιδιωτική σφαίρα και ακόλουθα να κάνουμε χρήση των πλέον πρόσφορων κατά περίπτωση μέσων.
Το σπάσιμο καθρεπτών ενός εκπαιδευτικού λειτουργού για παράδειγμα αποτελεί ξεκάθαρα δημόσια υπόθεση, πόσο μάλλον όταν σχετίζεται με την παιδαγωγική του δράση. Η συμμετοχή από την άλλη ενός ανήλικου σε μία ομάδα μίσους θέτει πρώτιστα ζήτημα χρηστής γονικής επιμέλειας.
Πιστεύω πως συμφωνούμε στο οτι απαιτούνται διαφορετικά εργαλεία για την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης και διαφορετικά για την αντιμετώπιση του κοινού εγκλήματος.
Συμφωνώ απόλυτα, το μόνο πρόβλημα είναι οτι τέτοιες καταστάσεις δεν συνιστούν πρόβλημα για την συντριπτική πλειοψηφία του εκπαιδευτικού συστήματος.
@ Manoliscus
Συμφωνώ και εγώ, ότι η πρόληψη του ρατσισμού - αλλά και άλλων φαινομένων - ξεκινάει από το σπίτι. Πλην, όμως, όταν προκληθούν καταστάσεις, όπως η υπό σχολιασμό, τότε τίθεται θέμα εκπαιδευτικού συστήματος. Ήτοι εναπόκειται, πλέον, στο σχολείο να διορθώσει τα κακώς κείμενα της οικογένειας.
@ abravanel
Ζητάμε από ένα σχολείο να διδάσκει το σεβασμό προς το διαφορετικό και αυτός είναι ο προσανατολισμός ορισμένων εκπαιδευτικών, οι οποίοι αμφισβητούν ανοικτά το υπάρχον πλαίσιο στην εκπαίδευση. Αυτοί οι εκπαιδευτικοί είναι ελάχιστοι, όπως η κα. Πρωτονοταρίου, η οποία, όπως γνωριζεις, εδιώχθη για το μοντέλο, που προώθησε στο σχολείο της Γκράβας.
Δεν ζητώ την τιμωρία των παιδιών, που συμμετείχαν στο ρατσιστικό αυτό γκρουπ. Επιθυμώ, όμως, το σχολείο να επιτελέσει τον εκπαιδευτικό του ρόλο και να διδάξει σε αυτά τα παιδιά το σεβασμό προς το διαφορετικό, αφ' ης στιγμής το σπίτι τους έχει αποτύχει να το κάνει. Και, δυστυχώς, γνωρίζω αρκετά σπίτια, όπου όχι μόνο δεν προωθείται ο σεβασμός προς τον άλλο (αλλόγλωσσο, αλλόθρησκο κ.λπ.) αλλά, αντίθετα,καλλιεργείται μια αντίληψη περί απειλούμενου ελληνικού έθνους, ακούγονται έπαινοι για πρόσωπα, που προωθούν ρατσιστικές αντιλήψεις κ.λπ.
Μαθήματα Αμερικανικής ιστορίας (αγγλιστί American History X), μια πολύ καλή, κατά την ταπεινή μου άποψη, ταινία, η οποία αναφέρεται στο θέμα του ρατσισμού στα σχολεία και την κοινωνία γενικότερα. Θα ήταν χρήσιμο να προβληθεί στα ελληνικά σχολεία.
Δημοσίευση σχολίου