Η ρητορεία της ευκολίας

Η γνωστή ηθοποιός κα. Νένα Μεντή δήλωσε σε συνέντευξή της στην "Ε", ότι αυτό, που ζούμε, είναι η χειρότερη χούντα. Και προσθέτει, ότι η ίδια την άλλη (χούντα) την έζησε πολύ καλά. Δικαίωμά της είναι να πιστεύει ό,τι αυτή επιθυμεί, όπως δικαίωμα του καθενός είναι να ονειρεύεται, ότι ζει στο στυγνότερο καθεστώς της υφηλίου, ότι επί χούντας ο κόσμος περνούσε καλύτερα κ.λπ. Αφ' ης στιγμής στην Ελλάδα η σκέψη αλλά και η έκφραση είναι ελεύθερη, τότε ο καθένας νομιμοποιείται να τα μεταχειρίζεται, όπως αυτός επιθυμεί.
Ωστόσο, το παράδοξο δεν είναι η άποψη της κας. Μεντή καθαυτή όπως και οι απόψεις προσώπων, που θεωρούνταν αρκούντως καταρτισμένα και μορφωμένα, ώστε να πιστεύουμε, ότι ουδέποτε θα ακούγαμε από το στόμα τους συγκρίσεις του σημερινού πολιτεύματός μας με αυτό, που κυβερνούσε τη χώρα την επταετία 1967-1974. Το αξιοσημείωτο στην περίπτωση αυτή είναι η ευκολία, με την οποία προσχωρούν αρκετοί διανοούμενοι και γενικά μορφωμένοι συμπολίτες μας σε ακραίες απόψεις, προκειμένου να εξωτερικεύσουν την οργή τους για τα τεκταινόμενα των τελευταίων μηνών στην Ελλάδα. Αρκετοί εξ αυτών βρίσκονταν σε ηλικία, όταν ξέσπασε το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, που τους επέτρεπε να αντιληφθούν, τι είδους πολίτευμα είχε τότε η χώρα μας και τι υφίσταντο όσοι το αμφισβητούσαν ή απλά δεν ταίριαζαν με τα χνότα των πραξικοπηματιών. Κάποιοι, μάλιστα, εξ αυτών έχουν προσωπική εμπειρία από τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της χούντας αυτής, ώστε να είναι σε θέση σήμερα να κάνουν τις απαραίτητες συγκρίσεις. Παρ' ολ' αυτά, διατείνονται, ότι έχουμε χούντα. Η ελεύθερα εκφραζόμενη αντίθεσή τους στην παρούσα κυβέρνηση, συχνά με ακραίους χαρακτηρισμούς, δεν έχει καμμία σημασία γι' αυτούς ούτε, επίσης, το εκλογικό τους δικαίωμα, η σωστή άσκηση του οποίου και εκ μέρους τους θα είχε συμβάλει εδώ και χρόνια, ώστε να αποφευχθεί ή έστω μετριαστεί η γενική κρίση. Η λογική έχει παραδώσει τη σκυτάλη στο θυμικό και αυτό κάνει κουμάντο στο νου πολλών συμπολιτών μας.
Προσωπικά περίμενα από κάποιους ανθρώπους, που άνοιξαν στη ζωή τους πέντε βιβλία παραπάνω από το μέσο Έλληνα και, κυρίως, βίωσαν την πραγματική χούντα στο πετσί τους, να καταδείξουν πόσο απείχε το πολίτευμα, που τυράννησε τη χώρα μας για επτά χρόνια (αλλά και άλλες φορές προπολεμικά), από αυτό, που ζούμε. Φαίνεται, όμως, ότι σε περιόδους γενικευμένης κρίσης η ρητορεία της ευκολίας κερδίζει οπαδούς ακόμα και από το στρατόπεδο όσων θεωρούνταν μορφωμένοι και, κυρίως, προσεκτικοί στις κρίσεις τους.