Ο 44ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. είναι, πλέον, ο Μπάρακ Ομπάμα. Η επιτυχία του συνίσταται, αναμφίβολα, στο γεγονός ότι μπόρεσε να εκφράσει την ελπίδα του μεγαλύτερου μέρους των συμπολιτών του για επίλυση των οικονομικών, κοινωνικών κ.λπ. προβλημάτων, που αντιμετωπίζει η χώρα τους. Και αυτό σε μια χώρα, όπου, μέχρι και τις προηγούμενες εκλογές και επί σειρά ετών μόλις το 50% ασκούσε το δικαίωμα του εκλέγειν και οι νέοι άνθρωποι απέφευγαν επιμελώς να εγγραφούν στους οικείους εκλογικούς καταλόγους, είναι πολύ σημαντικό.
Βέβαια, η ωραιοποίηση των πραγμάτων είναι επικίνδυνη. Ο κ. Ομπάμα είναι μεν ο πρώτος αφροαμερικανός, έστω μερικώς, που εξελέγη Πρόεδρος των Η.Π.Α., πλην, όμως, δεν παύει να αποτελεί ένα πρόσωπο, που μεγάλωσε σε μια λευκή οικογένεια, πήγε στα καλύτερα σχολεία και πανεπιστήμια και, γενικά, δεν έζησε τις στερήσεις και τις διακρίσεις, που εξακολουθούν να υφίστανται οι μειονότητες της χώρας του. Και δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας, ότι ο πρώην γερουσιαστής του Ιλλινόις είναι μεν λιγότερο συντηρητικός και πολεμοχαρής από τον προκάτοχό του, Τζωρτζ Μπους το νεότερο, αλλά ούτε δήλωσε ότι θα αποσύρει το σύνολο των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ, συντηρώντας, έτσι, την οικονομική αιμορραγία της χώρας του, έστω μερικώς, ούτε, βέβαια, δείχνει διατεθειμένος να τεθεί αντιμέτωπος με τα οικονομικό κατεστημένο της χώρας του, το οποίο, κακά τα ψέμματα, του παρέσχε τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει την πιο δαπανηρή προεκλογική εκστρατεία στην ιστορία των Η.Π.Α.
Αν κάτι αναδεικνύει τον Μπάρακ Ομπάμα στα μάτια του κόσμου, αυτό είναι, αναντίρρητα, η επιτυχία του στην καλλιέργεια της ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο στη χώρα του. Σε μια χώρα, όπου ένας στους 171 ιδιοκτήτες ακινήτων είτε απώλεσε την οικία του από πλειστηριασμό είτε απειλείται με πλειστηριασμό, 35 εκατομμύρια κάτοικοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και 43 εκατομμύρια δεν έχουν την παραμικρή ασφαλιστική κάλυψη (σε σύνολο πληθυσμού 250 εκατομμυρίων, περίπου, κατοίκων), θεωρείται μεγάλη επιτυχία να σπρώξεις το 65% του πληθυσμού στις κάλπες και, κυρίως, να εξασφαλίσεις το 53%, περίπου, των ψήφων, όταν, όπως προαναφέραμε, δεν διακρίνεσαι για το ριζοσπαστικό σου πρόγραμμα.
Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, αξίζει να παρακολουθήσουμε τη φιλότιμη προσπάθεια του κ. Ομπάμα, ο οποίος θα δείξει, αν θα αλλάξει το πρόσωπο των Η.Π.Α. ή θα αρκεστεί σε ένα βεβιασμένο μέικ-απ.
2 σχόλια:
γεια. εκείνο που προσέχω στα κείμενα για τον Ομπάμα, είναι ότι αυτοσατιριζόμαστε εκ των προτέρων για την ελπίδα μας! Όμως η ελπίδα είναι δύναμη, θέληση, δεν ειναι (μόνο ή πάντα) πεποίθηση. Είναι ο τρόπος να συλλαμβάνει το μυαλό την ορμή και την ικανότητα για δημιουργία, για δουλειά, για έργο γενικότερα. Η ελπίδα ειναι χαρακτηριστικό του ναθρω΄που και ΜΟΝΟ, γιατι αυτός μόνο (;; -απ΄ό,τι ξε΄ρουμε) εχει το μυαλό να συλλαμβάνει, μεσω της γλώσσας και της μνήμης το μέλλον, το σύμπαν, την ιστορία. Η ελπίδα ειναι ο ουσιαστικός εαυτός μας. Η ελπίδα ειναι χαρά.
Και να μια ελπίδα πολύ λιγότερο απλοϊκή από την του Ομπαμα: βάλτε σε πούλμαν τους φίλους σας, Περιούσιε Νομικέ, κι ελάτε στην ...πρωτεύουσα (το λέω με ...ελπίδα!) να δείτε την παράσταση "Ροκ εντ Ρολ" στο θέατρο Πόρτα (που ειδα χτες και ξύπνησα σήμερα με λίφτινγκ). θα αντιληφθείτε γιατί σημερα παραμιλάω για ΕΛΠΙΔΑ.
@ pellegrina
Καλή η ιδέα για την παράσταση, αρκεί να βρω το χρόνο να έλθω. Ευχαριστώ για την πρόσκληση!
Η ελπίδα, πράγματι, είναι ο εαυτός μας ή, τουλάχιστον, ένα μέρος του εαυτού μας. Και με βάση την ελπίδα αυτή πορευόμαστε ή επιλέγουμε εκείνους, που θα λάβουν κάποιες αποφάσεις για μας. Με αυτό το σκεπτικό σέβομαι την άποψη του εκλογικού σώματος των Η.Π.Α., που αποφάσισε να εκλέξει τον κ. Ομπάμα στο ανώτατο πολιτειακό αξίωμα της χώρας αυτής. Διότι αυτός κατάφερε να εκφράσει την ελπίδα των συμπολιτών του για ένα καλύτερο αύριο. Εντάξει, έχει εκφράσει στο παρελθόν κάποιες ιδέες αρκετά συντηρητικές αλλά ας δούμε κάποιο δείγμα γραφής του υπό τη νέα του ιδιότητα και μετά έχουμε χρόνο να τον κρίνουμε.
Δημοσίευση σχολίου