Ποτέ μου δεν μπόρεσα να κατανοήσω τη νοοτροπία των ανδρών της γενιάς μου αλλά και των νεότερων από μένα στο ζήτημα της απόρριψης από μια γυναίκα. Ο καταιονισμός χαρακτηρισμών, που ελαφρά τη καρδία και με περισσό ζήλο προσάπτουν αρκετοί εκπρόσωποι του φύλου μου στις γυναίκες εκείνες, που τους έριξαν "χυλόπιτα", έχει την ίδια μανία με μια θεομηνία και, το χειρότερο απ' όλα, οι επιδιδόμενοι στο κάθε άλλο παρά ευγενές αυτό σπορ δείχνουν να απολαμβάνουν το ανελέητο "θάψιμο" του θηλυκού, που τόλμησε να αρνηθεί τα αισθήματά τους.
Πολλές ερμηνείες θα μπορούσαν να δοθούν για το φαινόμενο αυτό. Κατ' αρχάς, είμαστε μια γενιά ή, μάλλον, αρκετές γενιές αρσενικών, που ποτέ μας δε στερηθήκαμε τίποτα. Όλα μας τα παρείχαν, συχνά αφειδώς, οι δικοί μας, τίποτα δεν μας αρνούνταν και μεγαλώσαμε με τη λογική, ότι θα μπορούσαμε να τα έχουμε όλα στα πόδια μας. Και επειδή αργούμε να φύγουμε από το πατρικό μας (εδώ χτυπάει και για μένα η κουδούνα αλλά τέλος πάντων), αργούμε να ωριμάσουμε και να αντιληφθούμε, ότι και η απόρριψη από μια κοπέλα είναι μέσα στο παιχνίδι.
Η παραπάνω ανατροφή μας ελάχιστα βοηθάει στην κατανόηση εκ μέρους μας των ελαττωμάτων μας. Μεγαλωμένοι σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, από το οποίο αργούμε να απογαλακτιστούμε, αδυνατούμε να αντιληφθούμε, ότι πίσω από τα χάδια και της πάσης φύσεως παροχές των οικείων μας κρύβονται, συχνά αρκετά, μειονεκτήματα του χαρακτήρα μας, τα οποία αρχικά εσκεμμένα δε βλέπουν οι δικοί μας και αργότερα εμείς αρνούμεθα να δούμε. Και μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι φυσικό η αδυναμία σωστής προσέγγισης του άλλου φύλου να μην κρίνεται από τους γονείς, όπως θα έπρεπε.
Και, βέβαια, ας μην ξεχνάμε τη συναναστροφή μας με ομοιοπαθείς φίλους, ήτοι κακομαθημένους και εισπράκτορες "χυλόπιτας" νέους, που εμμένουν να επιρρίπτουν ευθύνες στο, υπαρκτό πάντως, ψώνιο ορισμένων γυναικών, που αρνούνται να εκτιμήσουν αυτόν, που τις προσέγγισε και απορρίπτουν με συνοπτικές διαδικασίες τον έρωτά του. Μέσα σε ένα τέτοιο κύκλο, αν δεν υπάρχει το κατάλληλο ηθικό υπόβαθρο, είναι σίγουρο ότι ένας νέος άνδρας θα κολλήσει, με την κατάλληλη πλύση εγκεφάλου, την ασθένεια του αδικημένου, που καμμία κοπέλα δεν τον καταλαβαίνει, "γιατί όλες τους είναι ψωνάρες", "καβαλλημένα καλάμια" και λοιπά παρεμφερή από την ανεξάντλητη δεξαμενή της ελληνικής γλώσσας.
Βέβαια, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη σκαιά, συχνά, αντιμετώπιση των εκπροσώπων του υποτιθέμενου ασθενούς φύλου προς εμάς. Αλλά και πάλι σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να δίνουμε προτεραιότητα στην αυτοκριτική μας, ήτοι στη διαπίστωση των δικών μας σφαλμάτων στην προσέγγιση μιας κοπέλας, που μας απέρριψε. Και πέρα από τα υπαρκτά και αυξανόμενα κρούσματα γυναικών, που απορρίπτουν με ιδιαίτερη βιαιότητα πολλούς αρσενικούς, ακόμα και όσους διαθέτουν ικανή συγκρότηση για να τις πλησιάσουν, υπάρχουν και αρκετοί εκπρόσωποι του φύλου μας, που αγνοούν τους βασικούς κανόνες προσέγγισης αλλά και το θεσμό της αυτοκριτικής, με τραγικά αποτελέσματα.
Έκανα τις σκέψεις αυτές με αφορμή την κουβέντα με ένα καλό φίλο, ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των μονίμως απορριπτομένων νέων, επειδή παρουσιάζει τα παραπάνω συμπτώματα. Και σκεφτόμουν πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα για το φύλο μας, αν είχαμε την απαιτούμενη ωριμότητα και προβαίναμε σε τακτική αυτοκριτική. Αλλά..........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου