Η ανύπαρκτη πρωτοτυπία της ελληνικής τηλεόρασης

Έχουμε και λέμε :

Η "ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ" είναι μια ξεπατικούρα από τις Η.Π.Α., οι οποίες μιμήθηκαν μια αντίστοιχη εκπομπή της Κολομβίας.

Ο "ΛΑΚΗΣ Ο ΓΛΥΚΟΥΛΗΣ" είναι αντιγραφή μιας αντίστοιχης ισπανικής σειράς.

Η "ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΑ" κύριος οίδε από ποια εκπομπή ποιάς χώρας αντιγράφτηκε.

Α, και το ριάλιτυ "BIG BROTHER"(για να μη λησμονούμε τον πλούτο της γλώσσας μας) αποτελεί μια πατέντα ολλανδική, την οποία, αφού τη χρησιμοποίησαν δεκάδες χώρες του εξωτερικού, από τις λεγόμενες "προηγμένες", είπαμε και εμείς να μην πάμε πίσω και μας πουν οπισθοδρομικούς (ενώ στους υπόλοιπους τομείς προοδεύουμε) και τη φάγαμε στη μάπα για 2-3 χρόνια.

Και υπάρχουν και άλλες εκπομπές, που έχουν μιμηθεί και όχι απλά αντιγράψει τα κανάλια μας αλλά οι σχέσεις μου με την τηλεόραση είναι αρκετά ψυχρές, ώστε να τις θυμάμαι.

Ε, λοιπόν, δυσκολεύομαι να δεχθώ, ότι στην τηλεόρασή μας δεν υπάρχουν μυαλά ικανά να παραγάγουν μια πρωτότυπη ιδέα. Δεν αρνούμαι την αντιγραφή καλών εκπομπών, όπως αυτή του Ηλία Μαμαλάκη, η οποία μου έχει κοστίσει αρκετούς καυγάδες με τη διαιτολόγο μου, αλλά μάλλον αυτή η περίπτωση αποτελεί τη σταγόνα στον ωκεανό της κάκιστης μίμησης, που δείχνει να κυριαρχεί στην ελληνική τηλεόραση.

Τί απομένει; Να κρατάω όσο το δυνατό περισσότερο κλειστή την τηλεόραση. Δεν θα την κλείσω εντελώς, διότι όλο και κάποιες καλές ταινίες και εκπομπές θα παίξουν (κυρίως στην κρατική τηλεόραση, χωρίς το φόβο του βομβαρδισμού από διαφημίσεις). Αλλά είμαστε τόσο ατάλαντοι, τελικά; Ή τις καλές θέσεις στα Μ.Μ.Ε. τια καταλαμβάνουν ,τελικά, ακριβώς όσοι είναι ατάλαντοι;