Οι μικρές στιγμές της μεγάλης ευτυχίας

Μου έχει τύχει να με ρωτήσουν, τι αποτελεί απόλυτη ευτυχία για μένα. Είναι μια από εκείνες τις ερωτήσεις, που μπορεί να σε πιάσουν αδιάβαστο, αφού η πλειονότητα των συνανθρώπων μας δεν έχει μπει στη διαδικασία να ταξινομήσει εκείνα τα πράγματα, που την καθιστούν ευτυχισμένη πολλώ δε μάλλον να τα διευκρινίσει, ώστε να τα εκφράσει σε τρίτους, όταν τύχει να ερωτηθεί σχετικά. Και δε νομίζω, ότι αποτελεί έκπληξη η εμπλοκή, που παθαίνει αρκετός κόσμος, όταν του θέτουν την ερώτηση αυτή, και τελικά δεν απαντάει ή δίνει αγχώδεις απαντήσεις, ακριβώς επειδή θεωρεί, ότι πρέπει να δώσει κάποια απάντηση.

Έτυχε να αναλογιστώ αυτή την ερώτηση σήμερα, την ώρα, που απολάμβανα το μεσημεριανό μου καφεδάκι μακρυά από επαγγελματικές έγνοιες και παρέα με καλούς φίλους. Δεν ήταν, προφανώς, η πρώτη φορά, που έπινα καφέ μετά από καιρό ούτε η πρώτη φορά έπειτα από χρόνια, που έβλεπα αυτούς τους φίλους μου και τα θέματα, που συζητήσαμε, δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό. Αν επιχειρούσα να χαρακτηρίσω κάπως τη μέρα αυτή, θα έλεγα, ότι επρόκειτο για ένα καθ' όλα συνηθισμένο μεσημέρι Κυριακής, το οποίο ελάχιστα διέφερε από άλλα κυριακάτικα μεσημέρια με φίλους, καφεδάκι και χαλαρή κουβεντούλα.

Και, όμως, συχνά η ευτυχία κρύβεται πίσω από απλά και καθημερινά πράγματα, τα οποία μπορεί να επαναλαμβάνονται με μια συχνότητα αρκετά μεγάλη αλλά δεν παύουν να χαρακτηρίζουν κάποιες όμορφες στιγμές μας. Και η ευτυχία μας δεν κρύβεται απαραίτητα πίσω από ασυνήθιστα πράγματα και σπάνιες κινήσεις αλλά μπορεί να υπάρχει και στα καθημερινά μικρά και συχνά επαναλαμβανόμενα πράγματα, που μπορεί να εκπέμπουν κάποια ρουτίνα αλλά, έστω και έτσι, μας χαρίζουν ευτυχισμένες στιγμές. Φυσικά, η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων ίσως μετριάζει τα θετικά συναισθήματα, που μπορεί να νοιώθουμε εκείνες τις στιγμές αλλά αυτό δεν αποτελεί απαραίτητα τον κανόνα, ιδίως όταν κάποιες στιγμές, που γεμίζουν τις ώρες μας, μας χαρίζουν αγαλλίαση και μας απομακρύνουν από τις σκοτούρες της ζωής.

Διότι ό,τι και αν κάνουμε, αν αυτό μας φέρνει μακρυά από τα βάσανα και τις εκκρεμότητες της καθημερινότητας, αρκεί, ώστε να νοιώσουμε χαρούμενοι, έστω προσωρινά. Και μας απαλλάσσει από το άγχος να αναζητήσουμε την ευτυχία στα ξεχωριστά και ασυνήθιστα και μόνο σε αυτά.