Ο Σωκράτης Γκόλιας υπήρξε δημιούργημα της εποχής μας. Μαθήτευσε δίπλα σε δημοσιογράφους με συζητήσιμες μεθόδους εκμαίευσης πληροφοριών και ακόμα πιο συζητήσιμο τρόπο προβολής τους, εκμεταλλευόμενος ένα μέσο, που η γενιά του γνώριζε πολύ καλύτερα από τους μέντορές του, το Διαδίκτυο, ώστε να προβάλει τις "ειδήσεις" του μέσα από το γνωστό ιστολόγιο. Ιδιαίτερη ηθική δεν απαιτείται, προκειμένου να λειτουργήσει κανείς κατ' αυτό τον τρόπο και ο κ. Γκόλιας δεν έδειξε να τη θεωρεί απαραίτητη για την εξάσκηση αυτού, που προφανώς δεν θεωρούσε ως λειτούργημά του.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να επαναλάβουμε, πόσο βλαπτικά λειτούργησε για το θεσμό των ιστολογίων το προϊόν του ανωτέρω δημοσιογράφου. Με αμφιβόλου βασιμότητος ειδήσεις, λαϊκιστικό και συχνά εμπρηστικό ύφος και με πρόσβαση στον κάθε συμπλεγματικό ανώνυμο υβριστή, το "τρωκτικό" ακολουθεί μια πεζή αντίληψη περί δημοσιογραφίας, θεωρώντας, ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι δυνάμει δημοσιογράφος και για το λόγο αυτό να αναρτά τις ειδήσεις του, χωρίς να έχει σημασία είτε η βασιμότητά τους είτε το λεξιλόγιο του επίδοξου δημοσιογράφου. Φυσικά, το αποτέλεσμα ειναι προσβάσιμο στον καθένα, όσο για την αισθητική εδώ τα λόγια περιττεύουν.
Οπωσδήποτε ακούγεται υπερβολική η διαπίστωση, ότι ο θάνατος του κ. Γκόλια αποτελεί πλήγμα για τη Δημοκρατία. Τέτοια κατάσταση θα αποτελούσε ο θάνατος κάποιου ανθρώπου, ο οποίος έχει δώσει το δικό του αγώνα για τη Δημοκρατία και έχει, μεταξύ άλλων, υπερασπιστεί το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Και ο κ. Γκόλιας καταχράστηκε τις ελευθερίες, που προσφέρει η Δημοκρατία και μεταχειρίστηκε το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση κατά τρόπο αντιδεοντολογικό και αντίθετο με τα δημοκρατικά ιδεώδη.
Σαφώς και αποτελεί πλήγμα στην πολυφωνία η δολοφονία ενός δημοσιογράφου, ακόμα και αν αυτός μετερχόταν αμφιβόλου δεοντολογίας μεθόδους. Σίγουρα και είναι άσχημη μια δολοφονία, όποιο και αν είναι το ποιον του θύματος. Όσο, όμως, και αν η πολυφωνία γεννιέται και καλλιεργείται σε δημοκρατικά καθεστώτα, εντούτοις η ύπαρξή της συχνά ευνοεί την παρουσία φωνών, που δεν τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό στη Δημοκρατία άλλως την εκμεταλλεύονται, ώστε να περάσουν αντιλήψεις εντελώς αντιδημοκρατικές. Και η απουσία τέτοιων φωνών δεν την πλήττει σε καμμία περίπτωση.
Κανένα τραύμα στη Δημοκρατία μας, λοιπόν, δεν προκάλεσε η δολοφονία του κ. Γκόλια, η οποία είναι καταδικαστέα σε κάθε περίπτωση. Και είναι άλλο πράγμα η καταδίκη μιας αντικειμενικά αποτρόπαιας πράξης και άλλο η μαρτυροποίηση ενός ανθρώπου στο όνομα της Δημοκρατίας, την οποία αυτός ουδόλως σεβόταν και εκτιμούσε, όσο ζούσε.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να επαναλάβουμε, πόσο βλαπτικά λειτούργησε για το θεσμό των ιστολογίων το προϊόν του ανωτέρω δημοσιογράφου. Με αμφιβόλου βασιμότητος ειδήσεις, λαϊκιστικό και συχνά εμπρηστικό ύφος και με πρόσβαση στον κάθε συμπλεγματικό ανώνυμο υβριστή, το "τρωκτικό" ακολουθεί μια πεζή αντίληψη περί δημοσιογραφίας, θεωρώντας, ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι δυνάμει δημοσιογράφος και για το λόγο αυτό να αναρτά τις ειδήσεις του, χωρίς να έχει σημασία είτε η βασιμότητά τους είτε το λεξιλόγιο του επίδοξου δημοσιογράφου. Φυσικά, το αποτέλεσμα ειναι προσβάσιμο στον καθένα, όσο για την αισθητική εδώ τα λόγια περιττεύουν.
Οπωσδήποτε ακούγεται υπερβολική η διαπίστωση, ότι ο θάνατος του κ. Γκόλια αποτελεί πλήγμα για τη Δημοκρατία. Τέτοια κατάσταση θα αποτελούσε ο θάνατος κάποιου ανθρώπου, ο οποίος έχει δώσει το δικό του αγώνα για τη Δημοκρατία και έχει, μεταξύ άλλων, υπερασπιστεί το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Και ο κ. Γκόλιας καταχράστηκε τις ελευθερίες, που προσφέρει η Δημοκρατία και μεταχειρίστηκε το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση κατά τρόπο αντιδεοντολογικό και αντίθετο με τα δημοκρατικά ιδεώδη.
Σαφώς και αποτελεί πλήγμα στην πολυφωνία η δολοφονία ενός δημοσιογράφου, ακόμα και αν αυτός μετερχόταν αμφιβόλου δεοντολογίας μεθόδους. Σίγουρα και είναι άσχημη μια δολοφονία, όποιο και αν είναι το ποιον του θύματος. Όσο, όμως, και αν η πολυφωνία γεννιέται και καλλιεργείται σε δημοκρατικά καθεστώτα, εντούτοις η ύπαρξή της συχνά ευνοεί την παρουσία φωνών, που δεν τρέφουν ιδιαίτερο σεβασμό στη Δημοκρατία άλλως την εκμεταλλεύονται, ώστε να περάσουν αντιλήψεις εντελώς αντιδημοκρατικές. Και η απουσία τέτοιων φωνών δεν την πλήττει σε καμμία περίπτωση.
Κανένα τραύμα στη Δημοκρατία μας, λοιπόν, δεν προκάλεσε η δολοφονία του κ. Γκόλια, η οποία είναι καταδικαστέα σε κάθε περίπτωση. Και είναι άλλο πράγμα η καταδίκη μιας αντικειμενικά αποτρόπαιας πράξης και άλλο η μαρτυροποίηση ενός ανθρώπου στο όνομα της Δημοκρατίας, την οποία αυτός ουδόλως σεβόταν και εκτιμούσε, όσο ζούσε.
4 σχόλια:
μάλον ψύχραιμη άποψη!
Εγω πάντως δεν τον ήξερα, δεν γνωριζα κανενα αγώνα του για την δημοκρατία και ο θάνατος του αν και κατακριτέος, για ότι και αν ήταν ο αποθανών,
δεν σηματοδοτεί άλλο τι παρεξ τροφή για κουβέντα.
@ange-ta
Το έθεσες πολύ σωστά. Ο θανών δεν αφιέρωσε ούτε μισό δευτερόλεπτο για την υπόθεση της Δημοκρατίας και κακώς, κατά την άποψή μου, ο θάνατός του χαρακτηρίστηκε ως πλήγμα για το πολίτευμά μας, χωρίς, φυσικά,να αρνούμαι, ότι πρόκειται για κατακριτέα πράξη.
Έχεις δίκιο δεν πρόκειται για χτύπημα στη δημοκρατία.
Από την άλλη όμως είναι απόδειξη ότι δεν υπάρχει καν δημοκρατία αλλά ένα κοινωνικοπολιτικό καθεστώς που θυμίζει χώρα της κεντρικής ή νότιας Αμερικής.
Παρεπιππτόντως μια μικρή διόρθωση. Η προσφώνηση κύριος για κάποιον αποθανών δεν χρησιμοποιείται.
@ Πάρης
Έχεις δίκιο, κακώς χρησιμοποίησα την προσφώνηση "κύριος" για το θανόντα.
Πάντως θεωρώ, ότι ζούμε σε μια χώρα, όπου η Δημοκρατία περνάει μια σοβαρή κρίση, συνεπεία του χαμηλοτάτου μορφωτικού επιπέδου των κατοίκων της αλλά και της οικονομικής δυσπραγίας.
Δημοσίευση σχολίου