Δημοφιλείς αναρτήσεις

Δευτέρα 26 Ιουλίου 2010

Βιβλία : "ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟ", του Σταύρου Λυγερού

Στις γεωπολιτικές εξελίξεις στη Μέση Ανατολή μας μεταφέρει το βιβλίο του δημοσιογράφου της "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ" κ. Σταύρου Λυγερού με τίτλο "ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΤΑΥΡΟ" (Εκδόσεις "ΛΙΒΑΝΗ"). Με αφορμή την εισβολή των Η.Π.Α. σε Αφγανιστάν και Ιράκ ο συγγραφέας επιχειρεί να αναλύσει και σχολιάσει τα αίτια, που ώθησαν τις Η.Π.Α. να καταφύγουν σε αυτή την τακτική, και τις αντιδράσεις, που πυροδότησε η τακτική αυτή στις εμπλακείσες χώρες.
Το βιβλίο αποτελεί μια ψύχραιμη ματιά στις εξελίξεις στην περιοχή αυτή. Εστιάζει στην αποτυχία της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής επί Τζωρτζ Μπους του νεότερου, επί των ημερών του οποίου το αυτοκρατορικό σχέδιο των Η.Π.Α. για παγίωση της παγκόσμιας κυριαρχίας τους ναυάγησε πανηγυρικά, δίδοντας την ευκαιρία σε Ρωσσία και Κίνα να κερδίσουν έδαφος στον αγώνα για την παγκόσμια επιρροή. Αποφεύγει τους εύκολους αντιαμερικανισμούς και αναλύει τα αίτια της αδυναμίας των Η.Π.Α. να ελέγξουν την περιοχή αλλά και τις συνέπειες αυτής της αδυναμίας. Παράλληλα, στέκεται περιληπτικά αλλά κατανοητά στην έκρηξη του φαινομένου της ισλαμικής τρομοκρατίας, τα αίτια, που το προκάλεσαν, αλλά και τη διαφοροποίησή του από άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις.
Η εισβολή στο Ιράκ ενεργοποίησε και μια σειρά αντιδράσεων στις όμορες χώρες. Η Τουρκία είδε την εισβολή αυτή ως μια χρυσή ευκαιρία για μερική αναθεώρηση της εξωτερικής πολιτικής της, με δεδομένη και την επιθυμία των μετριοπαθών ισλαμιστών του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να έλθουν σε ευθεία αντιπαράθεση με την κεμαλική πεπατημένη. Το δε Ιράν, διαβλέποντας, ότι οι Η.Π.Α. δεν στέκονται και πολύ γερά στα πόδια τους στο Ιράκ, αποφάσισε να συνεχίσει την ανάπτυξη του πυρηνικού του προγράμματος, συνεχίζοντας, παράλληλα, να ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις των εθνικών και θρησκευτικών ομάδων του Ιράκ προς όφελός του. Τέλος, το Ισραήλ, έχοντας χάσει σημαντικό μέρος από την επιρροή του στις Η.Π.Α., συνεχίζει να συμβάλει στην επιδείνωση των σχέσεών του με τις περισσότερες ισλαμικές χώρες, καταδεικνύοντας την αδυναμία ή την απροθυμία του να ανεύρει λύσεις σε πολιτικό επίπεδο για τα προβλήματα, που το ταλανίζουν.
Η εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στην προεδρία των Η.Π.Α. υπήρξε καθοριστική στην επαναχάραξη της εξωτερικής πολιτικής των Η.Π.Α. Χωρίς να απαρνηθεί το δικαίωμα της χώρας του να χαρακτηρίζει χώρες ως επικίνδυνες αλλά και να εισβάλει σε κάποιες από αυτές, ο κ. Ομπάμα έθεσε ως πρωταρχικό στόχο του την εξομάλυνση των σχέσεων των Η.Π.Α. με τις μουσουλμανικές χώρες αλλά, δυστυχώς, η στάση του απέναντι στο παλαιστινιακό ζήτημα ναι μεν συνοδεύτηκε από κάποιες επικρίσεις προς την πολιτική του Ισραήλ στο θέμα αυτό αλλά επί της ουσίας απέτυχε να συμβάλει στη λύση του, χάνοντας σε σημαντικό βαθμό την όποια εκτίμηση είχε γι' αυτόν ο ισλαμικός κόσμος.
Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί ουσιαστικά μια εισαγωγή στο πρόβλημα της Μέσης Ανατολής, όπως αυτό εμφανίζεται σήμερα. Προσφέρεται για την ανάπτυξη προβληματισμών σχετικά με την αποτυχία των Η.Π.Α. να ελέγξουν την περιοχή αλλά και την ικανότητα των χωρών της περιοχής αυτής να καρπωθούν τα όποια οφέλη από την αποτυχία αυτή. Κυρίως, όμως, αποφεύγει επιμελώς τις αντιαμερικανικές πρακτικές, που εμφανίζονται στη χώρα μας, και υιοθετεί μια άκρως ψύχραιμη και χρήσιμη στάση απέναντι σε ένα πρόβλημα, που χρόνια μετά την εμφάνισή του, συνεχίζει να υφίσταται μεταλλαγμένο αλλά άκρως επίκαιρο.

2 σχόλια:

ange-ta είπε...

πολύ καλο το βιβλίο και πατριωτικό, κάτι που στη χώρα μας, κοντευει να γίνει βρισιά.
Δυστυχώς η σημερινη πολιτικη ηγεσία, αλλα και η κρατικοδίαιτη "διανόηση" είναι έτοιμη να ξεπουλήσει ότι προλάβει ή καλύτερα, ότι την αφήσουμε. Αφου μας πτωχευσει, θα μας μικρύνει.

περιούσιος είπε...

@ ange-ta

Όντως το βιβλίο είναι άκρως κατατοπιστικό.
Η σημερινή πολιτική ηγεσία ούτε εμένα πείθει, ότι μπορεί να χειριστεί την κατάσταση στη χώρα μας. Όσο για τον πατριωτισμό, υπάρχει ο φθηνός πατριωτισμός του ΛΑ.Ο.Σ. και ο πατριωτισμός του Πολυτεχνείου, που επιζητούσε περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία, αποφεύγοντας το αόριστο σκεπτικό της πολυπολιτισμικότητας. Δυστυχώς, αυτό το δεύτερο πατριωτισμό πολλοί - κακώς, κατά τη γνώμη μου - τον ταυτίζουν με τον πρώτο.