Για τον Ιάπωνα συγγραφέα Χαρούκι Μουρακάμι δεν χρειάζονται πολλές συστάσεις. Αποτελεί ένα από τους πιο πολυδιαβασμένους Ιάπωνες συγγραφείς και τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε αρκετές ξένες γλώσσες, προκαλώντας το ενδιαφέρον αρκετών βιβλιόφιλων. Στη χώρα μας έχουν μεταφραστεί μόνο δύο βιβλία του, το "ΚΟΥΡΔΙΣΤΟ ΠΟΥΛΙ" και το "ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ" και αμφότερα σημείωσαν εκδοτική επιτυχία.
Στο "ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ"(Εκδόσεις "ΩΚΕΑΝΙΔΑ") η ιστορία ξεκινάει στα τέλη της δεκαετίας του '80 σε ένα αεροπλάνο, όπου ο επιβάτης Τόρου Βατανάμπε ακούει το τραγούδι των Μπητλς "Norvegian Wood"(από εκεί και ο τίτλος του βιβλίου), το οποίο ξυπνάει μέσα του μια σειρά αναμνήσεων από τα χρόνια, που ήταν φοιτητής στο Τόκιο. Κεντρικά πρόσωπα των αναμνήσεών του αυτών είναι η Ναόκο, της οποίας το τραγούδι αυτό ήταν το αγαπημένο, και η Μιντόρι, μια αυθόρμητη και γεμάτη ζωντάνια κοπέλα, η οποία τον είχε προσεγγίσει, ωθώντας τον να διαλέξει ανάμεσα σε αυτή και το παρελθόν του. Οι αναμνήσεις ξεχύνονται και τον φέρνουν πίσω στο παρελθόν, όταν έπρεπε να κατανοήσει τα πρόσωπα, τα οποία συναναστρεφόταν, να συμφιλιωθεί με το χαμό κάποιων από αυτά και να βρει το σθένος να συνεχίσει τη ζωή του.
Ο Τόρου Βατανάμπε είναι ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Μέτριος μαθητής με μέτριες φιλοδοξίες και μέτριες κοινωνικές επαφές, απέχει από τις εξελίξεις της ιαπωνικής κοινωνίας και, ειδικότερα, από τα κοινά του πανεπιστημίου του, προτιμώντας να εργάζεται και να αφιερώνει τον ελεύθερο χρόνο του στο διάβασμα - ίσως το μόνο σημείο, όπου ξεφεύγει από το μέσο όρο. Μοναχικός και πιστός στις αρχές του, δεν ατενίζει τη ζωή με ιδιαίτερο κουράγιο αλλά δεν επιλέγει και να αποχωρήσει από αυτή, όπως χαρακτηριστικά πράττουν αρκετά πρόσωπα στο βιβλίο, ευθεία αναφορά στο πρόβλημα αυτοκτονιών αλλά και ψυχολογικών προβλημάτων, που αντιμετωπίζει ο σύγχρονος άνθρωπος στην Ιαπωνία. Από τη ζωή του περνούν πρόσωπα, που επιλέγουν είτε τον ένα είτε τον άλλο δρόμο και αυτός προσπαθεί να τους κατανοήσει.
Κυρίως, όμως, ο Τόρου Βατανάμπε μοιάζει μοιρασμένος ανάμεσα σε δύο γυναίκες, που στοιχειώνουν τα φοιτητικά του χρόνια. Η Ναόκο είναι η εύθραυστη οπτικά αλλά και ψυχολογικά κοπέλα, η οποία αδυνατεί να βαδίσει στους ρυθμούς της σύγχρονης ιαπωνικής κοινωνίας, και η Μιντόρι, η οποία έχει αποδεχθεί τους κανόνες του παιχνιδιού και παίζει σε αυτό χωρίς άγχος. Η προσέγγιση είτε της μιας είτε της άλλης κοπέλας θα σηματοδοτήσει το μέλλον του πρωταγωνιστή.
Υπάρχουν στιγμές, που το βιβλίο ξεχειλίζει από τρυφερότητα. Η ανάγκη των ηρώων του για ανθρωπιά και κατανόηση είναι ολοφάνερη, το ίδιο και η μοναξιά, χαρακτηριστικό των ανθρώπων των ανεπτυγμένων κοινωνιών. Σε όλα τα παραπάνω βοηθάει τα μάλα και η γλώσσα του βιβλίου, η οποία ρέει υπέροχα. Υπάρχουν στιγμές, που οι περιγραφές του συγγραφέα απογειώνουν τον αναγνώστη κυριολεκτικά. Οι δε ήρωες είναι χαρακτηριστικά πρόσωπα όχι μόνο της ιαπωνικής κοινωνίας προ 40ετίας αλλά και κάθε άλλης σύγχρονης δυτικής κοινωνίας, όπου οι μοναχικοί και αδύναμοι συνυπάρχουν με τους δυναμικούς και αμοραλιστές και ο καθένας, στο τέλος, χαράσσει το δικό του δρόμο.
Τρυφερό και θαυμάσιο, ίσως λίγο υπερτιμημένο αλλά συναρπαστικό και γεμάτο αγάπη για τους μοναχικούς ήρωες, που δυσκολεύονται στη σύγχρονη κοινωνία, το βιβλίο αυτό βυθίζει τον αναγνώστη στα προβλήματα της καθημερινότητας των ηρώων του, αναδεικνύοντας, όμως, την αγάπη ως την κινητήριο δύναμή τους και το μέσο, για να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου