Δεν είναι η πρώτη φορά, που το Διαδίκτυο αλλά και τα παραδοσιακά Μ.Μ.Ε. γέμισαν με τίτλους, άρθρα και δηλώσεις άγνοιας και μίσους. Άλλοτε στο στόχαστρο ήταν ο νυν ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πρασίνων, κ. Τρεμόπουλος και η δήλωσή του για μετονομασία της οδού Αποστόλου Παύλου στη Θεσσαλονίκη σε οδό Κεμάλ Ατατούρκ, άλλοτε η κα. Δραγώνα και το βιβλίο της "ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;", αύριο θα είναι κάποιος/κάποια άλλη. Στην ιστορία των τελευταίων ετών έχουν καταγραφεί δεκάδες περιπτώσεις, όπου δηλώσεις, που αφορούσαν θέματα - ταμπού της κοινωνίας μας, παραποιήθηκαν και με αυτή τη μορφή παρουσιάστηκαν ως αληθινές και προερχόμενες από πρόσωπα, των οποίων η άποψη δεν ήταν ούτως ή άλλως αρεστή αλλά έπρεπε να παρουσιαστεί από τους γνωστούς αγνώστους πλαστογράφους ως ακόμα πιο μισητή.
Φυσικά, οι ίδιοι παραχαράκτες χτύπησαν και πάλι, με αφορμή την προβολή της σειράς του "ΣΚΑΪ" "1821", όπου υποτίθεται, ότι ο σχολιαστής της σειράς αυτής, γνωστός συγγραφέας κ. Τατσόπουλος, χαρακτήρισε το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως ομοφυλόφιλο. Η όλη ιστορία ξεκίνησε από μια συζήτηση του συγγραφέα στο φατσοβιβλίο, όπου σε μια επιεικώς αστεία κουβέντα αυτός αναφέρθηκε στο όνομα του Κολοκοτρώνη και τον υποτιθέμενο γκόμενό του. Πουθενά στην κουβέντα αυτή δεν υπήρξε κατηγορηματικός ο κ. Τατσόπουλος, ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν ομοφυλόφιλος.
Και, όμως, αυτή την κουβέντα παραποίησαν οι γνωστοί-άγνωστοι πλαστογράφοι, για να χτυπήσουν μια σειρά, η οποία διαβάζει τα γεγονότα του 1821 με ένα πιο ήπιο και, συνεπώς, λιγότερο αρεστό στους πολλούς τρόπο. Και όταν η γκαιμπελική μέθοδος της λάσπης των επιτηδείων συναντά την απαιδευσία των πολλών, το αποτέλεσμα είναι η απίστευτη κατασυκοφάντηση ενός συγγραφέα, ο οποίος παρουσιάζει την ανωτέρω εκπομπή και καλείται να απολογηθεί σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές για κάτι, το οποίο ουδέποτε είπε.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τόσο η παρουσία λασπολόγων στη χώρα μας. Το είδος είναι τόσο παλιό όσο και η ανθρώπινη σκοπιμότητα. Βρίσκει, όμως, εύφορο έδαφος, ακριβώς επειδή οι απαίδευτοι είναι πολλοί στη χώρα μας και τείνουν ευήκοον ους σε τέτοιου είδους ανοησίες. Παρά το γεγονός, ότι η πρόσβαση στην πληροφορία είναι τέτοια, που επιτρέπει περισσότερο από ποτέ την προσέγγιση της αλήθειας, εντούτοις ο απαίδευτος όχι μόνο δεν καταφεύγει σε αυτή, για να εξακριβώσει, αν, όσα ακούει, αληθεύουν, αλλά πεισματικά στυλώνει τα ποδάρια του, εμμένοντας σε όσα άκουσε από τους κιβδηλοποιούς της πραγματικότητας.
Η σειρά του "ΣΚΑΪ" για το 1821 καταπιάνεται με κάποιους μύθους, που συνοδεύουν την ιστορική αυτή στιγμή. Δεν προσπαθεί να αναιρέσει την πραγματικότητα, που ήθελε κάποιους ανθρώπους να ξεσηκώνονται ενάντια σε ένα κατακτητή. Καταδεικνύει απλά τους μύθους, οι οποίοι συνοδεύουν την ιστορία 400 χρόνων σκλαβιάς. Και επειδή κάποια θέματα αποτελούν γκρίζες ζώνες στην ελληνική ιστορία (π.χ. κρυφό σχολείο), οι επιτήδειοι έσπευσαν να τσακίσουν μια σειρά, την οποία αμφιβάλλω αν πραγματικά είδαν και αν, τέλος πάντων, την είδαν, έσπευσαν να την κρίνουν με όσα έμαθαν είτε από το σχολείο είτε από τα παραϊστορικά ιστολόγια και βιβλία, που αποτελούν και το μοναδικό μορφωτικό τους οπλοστάσιο. Ή, μήπως, πρέπει να πω "παραμορφωτικό";
Σε μια χώρα, όπου η παιδεία θα αποτελούσε προτεραιότητα των πολλών - αναφέρομαι στην παιδεία με την έννοια της μόρφωσης και όχι της συλλογής τίτλων επιστημονικής επάρκειας - οι ανωτέρω παραποιητές θα είχαν καταλήξει στο περιθώριο της κοινωνίας και ο λόγος τους θα αντιμετωπιζόταν με θυμηδία. Σε μια χώρα, όμως, χωρίς ουσιαστική παιδεία οι ανωτέρω επίδοξοι μονοπωλητές της ιστορικής αλήθειας, όπως προβάλλει μέσα από τον παραμορφωτικό τους φακό, ζουν και βασιλεύουν. Και το χειρότερο είναι, ότι μέρα με τη μέρα κερδίζουν περισσότερους υποστηρικτές.
Φυσικά, οι ίδιοι παραχαράκτες χτύπησαν και πάλι, με αφορμή την προβολή της σειράς του "ΣΚΑΪ" "1821", όπου υποτίθεται, ότι ο σχολιαστής της σειράς αυτής, γνωστός συγγραφέας κ. Τατσόπουλος, χαρακτήρισε το Θεόδωρο Κολοκοτρώνη ως ομοφυλόφιλο. Η όλη ιστορία ξεκίνησε από μια συζήτηση του συγγραφέα στο φατσοβιβλίο, όπου σε μια επιεικώς αστεία κουβέντα αυτός αναφέρθηκε στο όνομα του Κολοκοτρώνη και τον υποτιθέμενο γκόμενό του. Πουθενά στην κουβέντα αυτή δεν υπήρξε κατηγορηματικός ο κ. Τατσόπουλος, ότι ο Κολοκοτρώνης ήταν ομοφυλόφιλος.
Και, όμως, αυτή την κουβέντα παραποίησαν οι γνωστοί-άγνωστοι πλαστογράφοι, για να χτυπήσουν μια σειρά, η οποία διαβάζει τα γεγονότα του 1821 με ένα πιο ήπιο και, συνεπώς, λιγότερο αρεστό στους πολλούς τρόπο. Και όταν η γκαιμπελική μέθοδος της λάσπης των επιτηδείων συναντά την απαιδευσία των πολλών, το αποτέλεσμα είναι η απίστευτη κατασυκοφάντηση ενός συγγραφέα, ο οποίος παρουσιάζει την ανωτέρω εκπομπή και καλείται να απολογηθεί σε ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές για κάτι, το οποίο ουδέποτε είπε.
Το πρόβλημα, όμως, δεν είναι τόσο η παρουσία λασπολόγων στη χώρα μας. Το είδος είναι τόσο παλιό όσο και η ανθρώπινη σκοπιμότητα. Βρίσκει, όμως, εύφορο έδαφος, ακριβώς επειδή οι απαίδευτοι είναι πολλοί στη χώρα μας και τείνουν ευήκοον ους σε τέτοιου είδους ανοησίες. Παρά το γεγονός, ότι η πρόσβαση στην πληροφορία είναι τέτοια, που επιτρέπει περισσότερο από ποτέ την προσέγγιση της αλήθειας, εντούτοις ο απαίδευτος όχι μόνο δεν καταφεύγει σε αυτή, για να εξακριβώσει, αν, όσα ακούει, αληθεύουν, αλλά πεισματικά στυλώνει τα ποδάρια του, εμμένοντας σε όσα άκουσε από τους κιβδηλοποιούς της πραγματικότητας.
Η σειρά του "ΣΚΑΪ" για το 1821 καταπιάνεται με κάποιους μύθους, που συνοδεύουν την ιστορική αυτή στιγμή. Δεν προσπαθεί να αναιρέσει την πραγματικότητα, που ήθελε κάποιους ανθρώπους να ξεσηκώνονται ενάντια σε ένα κατακτητή. Καταδεικνύει απλά τους μύθους, οι οποίοι συνοδεύουν την ιστορία 400 χρόνων σκλαβιάς. Και επειδή κάποια θέματα αποτελούν γκρίζες ζώνες στην ελληνική ιστορία (π.χ. κρυφό σχολείο), οι επιτήδειοι έσπευσαν να τσακίσουν μια σειρά, την οποία αμφιβάλλω αν πραγματικά είδαν και αν, τέλος πάντων, την είδαν, έσπευσαν να την κρίνουν με όσα έμαθαν είτε από το σχολείο είτε από τα παραϊστορικά ιστολόγια και βιβλία, που αποτελούν και το μοναδικό μορφωτικό τους οπλοστάσιο. Ή, μήπως, πρέπει να πω "παραμορφωτικό";
Σε μια χώρα, όπου η παιδεία θα αποτελούσε προτεραιότητα των πολλών - αναφέρομαι στην παιδεία με την έννοια της μόρφωσης και όχι της συλλογής τίτλων επιστημονικής επάρκειας - οι ανωτέρω παραποιητές θα είχαν καταλήξει στο περιθώριο της κοινωνίας και ο λόγος τους θα αντιμετωπιζόταν με θυμηδία. Σε μια χώρα, όμως, χωρίς ουσιαστική παιδεία οι ανωτέρω επίδοξοι μονοπωλητές της ιστορικής αλήθειας, όπως προβάλλει μέσα από τον παραμορφωτικό τους φακό, ζουν και βασιλεύουν. Και το χειρότερο είναι, ότι μέρα με τη μέρα κερδίζουν περισσότερους υποστηρικτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου