Ένα μεγάλο ευχαριστώ

Ναι, το ομολογώ. Είμαι ένας εγκάθετος, μαλ......, μίσθαρνο όργανο της άρχουσας τάξης, εφησυχασμένος, βολεμένος μικροαστός, που δεν βλέπει την τύφλα του από τον υπερκαταναλωτισμό ούτε έχει πάρει πρέφα, ότι η εξουσία τον δουλεύει ψιλό γαζί και ζω σε δικτατορικό καθεστώς, παρά αρκούμαι να τη βγάζω με σχολιάκια εκ του ασφαλούς στον υπολογιστή μου καθισμένος στον άνετο καναπέ της σπιταρόνας μου. Για όλους τους παραπάνω λόγους είμαι εχθρός όσων ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο, το οποίο θα έπεται μιας επανάστασης, στη διάρκεια της οποίας θα σφαχτούν όλοι οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους, θα καεί σύμπασα η Ελλάδα και θα στιγματιστούν όσοι αντέδρασαν στον ξεσηκωμό αυτό. Και, φυσικά, νομιμοποιούνται, όσοι πιστεύουν τα παραπάνω για μένα, να με ξεσκίσουν στα βρισίδια και τις ad hominem επιθέσεις, μέχρις ότου είτε πάρω το μέρος τους είτε το βουλώσω και περιμένω τη μοίρα μου να ξεσπάσει στην κασίδα μου από το χέρι τους.
Πραγματικά, ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όσους πιστεύουν αυτά τα πράγματα για μένα. Αποτελεί, για την ακρίβεια, μεγάλη τιμή μου να μη με θεωρούν "δικό" τους παρά να με κατατάσσουν σε όσους προτιμούν να σκέφτονται και να αποφεύγουν να αφήσουν το θυμικό τους να τους οδηγήσει σε νοητικές κατασκευές, που θα έκαναν όλους τους φιλοσόφους από καταβολής του ανθρωπίνου είδους να διαπράξουν σεπούκου με στομωμένο ξίφος. Χαίρομαι, που δεν ανήκω σε όσους ούρλιαξαν από αγαλλίαση στη θέα του αστυνομικού, που φλεγόταν χτες στο Σύνταγμα ζωντανός από τη μολότωφ, που κάποιος ομοϊδεάτης των φωνασκούντων αυτών προσώπων έριξε πάνω του, με σκοπό να το σκοτώσει. Διότι τουλάχιστον έχω συνειδητοποιήσει την αξία της ανθρώπινης ζωής και έχω ως στόχο της ζωής μου, μεταξύ άλλων, να εκδηλώνω τη βδελυγμία μου σε κάθε απόπειρα φόνου, όποιος και αν είναι το υποψήφιο θύμα, όποιες ιδέες και αν πρεσβεύει και όποιον και αν στηρίζει. Και απόρροια της αρχής μου αυτής είναι, ότι θα φωνάξω από οργή τόσο για τον παραπάνω αστυνομικό όσο και για το διαδηλωτή, που χτες πάλι στο Σύνταγμα πήρε αμπάριζα με τη μηχανή του κάποιος ηλίθιος της "ΔΙ.ΑΣ.". Διότι και η ζωή του ενός και η ζωή του άλλου είναι ισάξιες και για το ισάξιο κάθε ανθρώπινης ζωής έδωσαν και τη ζωή τους πάμπολλοι άνθρωποι εδώ και χρόνια και σε εποχές, που η δουλεία θεωρούνταν τόσο φυσιολογική, που ακόμα και σπουδαίες προσωπικότητες, που τόσο θαυμάζουμε σήμερα, δεν αντιδρούσαν σε αυτή.
Δεν τρέφω καμμία κακία προς όσους με δεν με γουστάρουν και δεν με θεωρούν "ένα από αυτούς". Ποτέ μου δεν πίστεψα σε τσιτάτα και αφορισμούς, που προτρέπουν σε βία ή αποπειρώνται να τη νομιμοποιήσουν. Ποτέ μου δεν πίστεψα σε επαναστάσεις γεμάτες αίμα και φωτιά. Η ιστορία απέδειξε, ότι τέτοιες επαναστάσεις ανέκαθεν οδηγούσαν μεν στην ανατροπή αυταρχικών καθεστώτων αλλά, στη συνέχεια, ΠΟΤΕ οι ηγέτες της επανάστασης δεν απέφυγαν να φερθούν εξίσου αυταρχικά προς όσους τους είχαν στηρίξει, αν όχι περισσότερο αυταρχικά. Βέβαια, δεν περιμένω από τους θιασώτες της βίαιης ανατροπής να το γνωρίζουν, αφού, ως γνωστόν στην Ελλάδα τα ξέρουμε όλα και δεν μπαίνουμε στον κόπο να ανοίξουμε ένα ρημαδοβιβλίο, μπας και ξεστραβωθούμε, αφού η επανάσταση δεν μπορεί να περιμένει.
Και πάλι τους ευχαριστώ θερμά.