Βόρειος Αφρική, Μέση Ανατολή και ατυχείς παραλληλισμοί

Επειδή οι ταραχές στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή έχουν ξυπνήσει την όρεξη πολλών στην οραματιζόμενη επαναστάσεις και ανατροπές ημεδαπή, καλό θα είναι να κάνουμε μερικές συγκρίσεις, ώστε να γνωρίζουμε, τί μπορεί να ισχύει και τί αποτελεί ευσεβή πλην ανεκπλήρωτο πόθο. Και τούτο διότι σε μια χώρα, που περνάει βαθειά κρίση σε κάθε επίπεδο, θα ήταν χρήσιμο να διαπιστώσουμε, αν, πράγματι, υπάρχουν παραλληλισμοί μεταξύ ημών και των σπαρασσομένων από ταραχές χωρών ή αν απλά επιχειρείται κάποια σύγκριση ανομοίων καταστάσεων.
.- Καμμία από τις χώρες, στις οποίες έχουν ξεσπάσει ταραχές, δεν έχει δημοκρατικό πολίτευμα. Μη σας ξεγελούν οι ιδιότητες των επικεφαλής αυτών των χωρών! Αναφερόμαστε σε χώρες, στις οποίες οι κυβερνώντες κερδίζουν εκλογές με ποσοστά άνω του 60% για περισσότερα από 20 χρόνια και με ουκ ολίγες κραυγές για βία και νοθεία, χωρίς να παραβλέπουμε, ότι κάποιες λέξεις όπως "εκλογές", "ελεθερία του λόγου" και "πολιτικά δικαιώματα" είναι άγνωστες το δε πρόσωπο του κυβερνώντος είναι το ίδιο και απαράλλακτο επί σειρά ετών (Μουμπάρακ και Καντάφι είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα). Στην Ελλάδα η Δημοκρατία νοσεί εξαιτίας της κακής χρήσης του εκλογικού δικαιώματος των πολιτών, οι οποίοι, αν και γνωρίζουν, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν επιεικώς βουλιάξει τη χώρα, εντούτοις εξακολουθούν και τα τιμούν με την ψήφο τους, όταν δεν απέχουν επιδεικτικά. Αλλά δεν παύει να είναι μια δημοκρατική χώρα, όπου η δυνατότητα αλλαγής των προσώπων, που κυβερνούν, υπάρχει. Ούτε στρατιωτικός νόμος έχει επιβληθεί ούτε επιτηρούμενες περιοχές υπάρχουν ούτε βία και νοθεία έχει διαπιστωθεί. Συνεπώς, η σύγκριση σε πολιτειακό επίπεδο είναι, τουλάχιστον, ατυχής.
.- Τα αιτήματα στις εξεγερμένες χώρες είναι ξεκάθαρα. Περισσότερη δημοκρατία, αποχώρηση των καταπιεστών, που κυβερνούν, απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, ελευθερία του λόγου και άλλα συναφή θέματα! Στην Ελλάδα θέμα περισσότερης δημοκρατίας δεν τίθεται ούτε μπορεί να τεθεί υπό τις παρούσες συνθήκες, οι κυβερνώντες έχουν επιλεγεί με νόμιμες εκλογές, ελευθερία του λόγου έχουμε και με το παραπάνω και πολιτικοί κρατούμενοι δεν υπάρχουν, όσο και αν ορισμένοι θέλουν να παρουσιάσουν τους καταδικασθέντες για συμμετοχή στη 17Ν ή άλλες παρεμφερείς οργανώσεις ως τέτοιους. Εν ολίγοις, λείπουν τα βασικά κοινά σημεία, που θα ταύτιζαν τους εξεγερμένους στις χώρες της Βορείου Αφρικής και της Μέσης Ανατολής με τους δικούς μας οραματιζόμενους επαναστατικά γεγονότα.
.- Τα οικονομικά προβλήματα στις παραπάνω χώρες είναι περισσότερο οξυμένα απ' ό,τι στην Ελλάδα. Εκεί το ποσοστό του πληθυσμού, που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, είναι πολύ μεγαλύτερο απ' ό,τι στην Ελλάδα. Συν τοις άλλοις, μιλάμε για ανθρώπους, που πραγματικά στερούνται ακόμα και τα βασικά, και δεν αναφερόμαστε σε απλά διαμαρτυρόμενους για την αύξηση των κομίστρων στα διόδια ή για την αδυναμία τους να πάνε διακοπές το ερχόμενο καλοκαίρι. Στην Ελλάδα, με άλλα λόγια, το πορτοφόλι των πολλών έχει μικρύνει αλλά στην παρούσα φάση δεν αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης ή, τουλάχιστον, έχουν τη δυνατότητα να το αντιμετωπίσουν καταψηφίζοντας την όποια κυβέρνηση, κατάσταση κάθε άλλο παρά αυτονόητη στις παραπάνω χώρες. Και δεν αναφερόμαστε στις απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες, που έχει ο μέσος Έλληνας να μεταναστεύσει σε κάποια ανεπτυγμένη χώρα, εκμεταλλευόμενος την ιδιότητά του ως πολίτης χώρας-μέλους της Ε.Ε.
.- Οι λάτρεις των πάσης φύσεως ξεσηκωμών, που πανηγυρίζουν για τις επαναστάσεις, που έχουν ξεσπάσει στις παραπάνω χώρες, έχουν άγνοια των συνθηκών, υπό τις οποίες έγιναν οι επαναστάσεις αυτές. Δεν γνωρίζουν, λόγου χάρη, αν συμμετείχαν νέοι εμφιλοχωρούμενοι από δημοκρατικά ιδεώδη ή ισλαμιστές, που επιθυμούν την εγκαθίδρυση ισλαμικής δημοκρατίας αλά Ιράν. Προφανώς διαφεύγει στους περισσότερους από αυτούς, ότι στην Αίγυπτο αυτή τη στιγμή κυριαρχεί ο στρατός, ο οποίος ναι μεν έχει υποσχεθεί, ότι θα διαχειρίζεται τις υποθέσεις της χώρας μόνο για χρονικό διάστημα έξη μηνών αλλά όσοι θυμούνται ανάλογες στρατιωτικές παρεμβάσεις ανά τον κόσμο γνωρίζουν, ότι οι υποσχέσεις αυτές ελάχιστα απέχουν από τη θέση μιας ολόκληρης κοινωνίας στο γύψο. Στη χώρα μας, όμως, το στάδιο αυτό πέρασε απαρατήρητο, αφού η έννοια της ανατροπής επεσκίασε κάθε ενδεχόμενο να συμμετείχαν σε αυτή και δυνάμεις κάθε άλλο παρά προοδευτικές.
Δεν αντιλέγω, ότι τα καθεστώτα, που ανατράπηκαν ή απειλούνται με ανατροπή στις παραπάνω χώρες ήταν καταπιεστικά και ουσιαστικά δικτατορικά και ορθώς ανατράπηκαν ή θα ανατραπούν. Ωστόσο, ο παραλληλισμός με τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα είναι όχι μόνο ατυχής αλλά υποκρύπτει και άγνοια της πραγματικότητας πολλώ δε μάλλον αποδεικνύουν, ότι στο μυαλό ορισμένων συμπολιτών μας η ανατροπή υπάρχει ως αυτοσκοπός και μόνο.