Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011

Η πραγματική έγνοια του ομοφοβικού

Η πρόσφατη δήλωση του Δημάρχου Θεσσαλονίκης, κ. Μπουτάρη, σχετικά με τους γάμους των ομοφυλοφίλων και το ενδεχόμενο να γίνει παρέλαση ομοφυλοφίλων στην πόλη του ξεσήκωσε τις αναμενόμενες εκδηλώσεις μίσους εκ μέρους της πλειονότητας των συμπολιτών μας. Ανώνυμοι και επώνυμοι εξέφρασαν όχι απλά τις αντιρρήσεις τους για τα παραπάνω θέματα αλλά και την απέχθειά τους για όσους συνανθρώπους μας έχουν διαφορετικό ερωτικό προσανατολισμό, αποδεικνύοντας ότι ως κοινωνία μπορεί να κομπορρημονούμε, ότι είμαστε και πολύ μάγκες και τάχα μου "προχώ" αλλά στην ουσία τα ήθη και έθιμά μας έχουν μείνει απαράλλακτα εδώ και δεκαετίες.

Θα ήταν μονόπλευρη η αντιμετώπιση του όλου ζητήματος, αν περιοριζόταν στα στενά όρια της προκατάληψης, που αισθάνεται ο στρέιτ απέναντι στον ομοφυλόφιλο. Βεβαίως και υπάρχουν αρνητικά στερεότυπα για τους ομοφυλόφιλους, όπως και δεκάδες συνώνυμες και ταυτόσημες λέξεις, που τους χαρακτηρίζουν, στοιχείο που αποδεικνύει, πόσο ευφάνταστος μπορεί να γίνει ο νεοέλληνας, όταν πρόκειται να μειώσει ένα συνάνθρωπό του, επειδή ο τελευταίος έλαχε να διαφέρει από τη μάζα.

Στην πραγματικότητα, υπάρχει και ένας σημαντικότερος λόγος, για τον οποίο ο μέσος συνέλληνας ξεσηκώνεται, όποτε γίνεται λόγος για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Η περιθωριοποίηση αυτής της κοινωνικής ομάδας έχει τις ρίζες της στις απαρχές του χριστιανισμού και συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Ο ομοφυλόφιλος ήταν εκείνο το πρόσωπο, στο οποίο όλοι ξεσπούσαν. Η παρουσία του στο περιθώριο της κοινωνίας έδινε πάντοτε την αίσθηση στους ετεροφυλόφιλους, ότι υπάρχουν και χειρότεροι από αυτούς. Και αυτή την αντιμετώπιση της επεφύλασσαν με κάθε τρόπο στους ομοφυλοφίλους, αποκλείοντάς τους από την κανονική ζωή. Ένας ομοφυλόφιλος αδυνατούσε να εξασκήσει επαγγέλματα, στα οποία είχε τάση, και το μόνο, που του απέμενε, ήταν είτε να στραφεί στα καλλιτεχνικά, όπου, τουλάχιστον, υπήρχε μια κάποια μεγαλύτερη ανοχή στις προτιμήσεις τους, με την προϋπόθεση, ότι είχε το ανάλογο ταλέντο, είτε στην πορνεία. Άλλος δρόμος δεν υπήρχε, εκτός αν καταπίεζε τις επιθυμίες του, συχνά για μια ολόκληρη ζωή. Και η υπόλοιπη κοινωνία παινευόταν, ότι είναι καθαρή από "κουσούρια".

Επιπλέον, ο ομοφυλόφιλος άνθρωπος αναγκαζόταν, λόγω της μεταχείρισης, που του επεφύλασσαν, να αναπτύσσει τρόπους σκέψης, που θα τον βοηθούσαν να επιβιώσει και να μην τρελλαθεί σε μια τόσο καταπιεστική κοινωνία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να λειτουργεί εξυπνότερα από τους πολλούς, αφού η ανάγκη τον ωθούσε προς αυτή την κατεύθυνση.

Αίφνης, κάποιοι εκπρόσωποι αυτής της υπερσυντηρητικής ελληνικής κοινωνίας ανοίγουν το στόμα τους και μιλάνε για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Και μαζί με αυτούς αρχίζει και ακούγεται, πλέον, και η φωνή αρκετών ομοφυλοφίλων. Και οι περισσότεροι από αυτούς δεν ζουν, πλέον, στο περιθώριο αλλά κάνουν δουλειές, που κάνει και ο υπόλοιπος κόσμος. Συναναστρέφονται ετεροφυλόφιλους, χωρίς να κρύβονται, δουλεύουν μαζί τους και ζουν μια φυσιολογική ζωή. Διεκδικούν δικαιώματα και επιθυμούν να ζουν χωρίς το φόβο του κατατρεγμού.

Κρύος ιδρώτας λούζει τη φοβική πλειοψηφία της κοινωνίας μας. Λες, τελικά, να είναι τόσοι πολλοί; Μήπως επηρεάσουν τα παιδιά μας και βγουν και αυτά "τοιούτοι"; Ερωτήματα, που υπάρχουν στο νου κάθε ομοφοβικού και αμόρφωτου συμπολίτη μας! Ο ομοφυλόφιλος διεκδικεί τώρα μια θέση στον ήλιο, αυτή που απάνθρωπα του είχαν στερήσει. Μπαίνει στον ίδιο χώρο εργασίας με τους υπόλοιπους, θέλει να κάνει και αυτός οικογένεια με πρόσωπα του ιδίου με αυτόν φύλου, πράγματα που στη Δύση, στην οποία θέλουμε να ανήκουμε, είναι αυτονόητα εδώ και μερικά χρόνια. Συνεπώς, γίνεται ισότιμος με μας ή, τουλάχιστον, το παλεύει. Και έχει με το μέρος του ένα Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο δεν καταλαβαίνει από "κουσούρια", ρατσιστές ιεράρχες και οπισθοδρομικές κοινωνίες. Παύει να θεωρείται χειρότερος από εμάς και συχνά αποδεικνύεται τόσο έξυπνος και ταλαντούχος σε ό,τι καταπιάνεται, που μας τρίβει στη μούρη, ότι τελικά εμείς είμαστε οι κατώτεροι και όχι αυτός.

Αυτός είναι ο πραγματικός φόβος του μέσου συνέλληνα, ότι ο ομοφυλόφιλος είναι, πλέον, ισότιμός του στα πάντα ή, τουλάχιστον, βομβαρδίζει όλα τα κάστρα της προκατάληψης με καταιγιστικούς ρυθμούς. Και δεν έχει μάθει ούτε, δυστυχώς, προτίθεται να συνηθίσει στην ιδέα, ότι δεν υπάρχουν κατώτεροι και ανώτεροι άνθρωποι άλλά όλοι είμαστε συνάνθρωποι, γι' αυτό και καταφεύγει πίσω από τα ρατσιστικά τσιτάτα του κάθε οπισθοδρομικού επιτήδειου. Αλλά, είτε το θέλει είτε όχι, τα πράγματα θα αλλάξουν προς όφελος των ομοφυλοφίλων.

Δεν υπάρχουν σχόλια: