Όταν η κυβέρνηση ορθώς υπαναχωρεί

Δικαιώθηκαν οι μετανάστες, που είχαν εγκατασταθεί στο Μέγαρο "Υπατία", αφού οι αιτήσεις τους για χορήγηση πολιτικού ασύλου θα επανεξεταστούν από την κυβέρνηση. Και, έτσι, έλαβε τέλος μια ιστορία, για την οποία κυκλοφόρησαν ουκ ολίγες τερατολογίες, που πιστοποιούν, ότι αν μη τι άλλο ακόμα και σε χαλεπούς καιρούς η ελληνική διάνοια γεννάει σενάρια. Κρίμα, που ο κινηματογράφος μας βρίσκεται, ακόμα, σε νηπιακή ηλικία!
Με αφορμή, λοιπόν, τη δικαίωση των μεταναστών, καλό είναι να δούμε, τι συνέβη πραγματικά με την περίπτωσή τους.
.- Οι μετανάστες αυτοί διεκδικούν το αυτονόητο, ήτοι την αναγνώρισή τους ως πολιτικούς πρόσφυγες. Στη χώρα μας, ο σχετικός μηχανισμός ελέγχου των αιτήσεων αυτών υπολειτουργεί και ουσιαστικά αναιρεί το δικαίωμα των προσώπων αυτών να υποβάλουν το όποιο αίτημά τους. Μια επίσκεψη στην Πέτρου Ράλλη θα πείσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο για του λόγου το αληθές. Την ίδια στιγμή, η χώρα μας χρηματοδοτείται, προκειμένου να αντιμετωπίσει το θέμα της εισόδου μεταναστών από σπαρασσόμενες από εμφύλιες διαμάχες χώρες.
.- Η απεργία πείνας είναι το έσχατο μέσο διεκδίκησης ενός δικαιώματος, το οποίο δικαίωμα έχει αναγνωρίσει η χώρα μας εδώ και χρόνια με διεθνείς συνθήκες, που έχουν ενσωματωθεί στο εγχώριο δίκαιο. Αφ' ης στιγμής τα αιτήματα των ανθρώπων αυτών είτε παρέμεναν αναπάντητα είτε απορρίπτονταν με δικαιολογίες προσβλητικές για μια μέση νοημοσύνη, επόμενο ήταν να καταφύγουν σε ένα ακραίο μέσο, με το οποίο, όμως, ευαισθητοποιήθηκε ένα μέρος της κοινής γνώμης και εντέλει πείστηκε και η κυβέρνηση, ότι δεν ήταν συμφέρον γι' αυτή να χαθούν ανθρώπινες ζωές, επειδή αυτή δεν επιθυμούσε να εφαρμόσει το νόμο.
.- Σαφώς και υπήρξαν συμπολίτες μας, οι οποίοι επωφελήθηκαν από την απεργία πείνας, για να κάνουν μικροπολιτικά παιχνίδια ή να αποδείξουν την απουσία πολιτικής σκέψης πέρα από τσιτάτα και εύκολες αρνήσεις σε όλα. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί τον αγώνα των μεταναστών, οι οποίοι πάλεψαν για το αυτονόητο σε μια χώρα, για την οποία απλά δεν υπάρχουν.
.- Είναι τουλάχιστον ανόητο να ισχυρίζεται κανείς, ότι υπήρξαν πρόσωπα, τα οποία προέτρεπαν ή ακόμα απαγόρευαν και ουσιαστικά επέβαλαν στους απεργούς πείνας να ακολουθήσουν αυτό το μέτρο. Με αυτό τον τρόπο αναιρείται ο αγώνας αυτών των ανθρώπων να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Επίσης, η απεργία πείνας είναι ένα τρομερό μέσο, οι συνέπειες του οποίου μπορεί να φτάσουν έως την ανήκεστο βλάβη. Κανένας ενήλικος και σώφρων άνθρωπος δεν θα δεχόταν να του επιβάλουν να καταστρέψει την υγεία του και να διατρέξει τον κίνδυνο να χάσει την ίδια του τη ζωή.
.- Είναι παρήγορο, ότι, έστω και την τελευταία στιγμή, η κυβέρνηση αποφάσισε να ικανοποιήσει τα αιτήματα των απεργών πείνας μεταναστών και να μη χρεωθεί το θάνατό τους. Ακούστηκε, ότι η Αγγλία ή η Γερμανία δεν επάθαν δα και καμμία ζημία, που πέθαναν από απεργία πείνας ο Μπόμπυ Σάντς και ο Χόλγκερ Μάινς. Επομένως, ήθελαν να πουν αλλά δεν τόλμησαν να το πουν ανοικτά, ας τους αφήσουμε του 300 ή όσοι, τέλος πάντων, είναι, να πεθάνουν. Δεν μπορώ να φανταστώ το "κράξιμο" που θα έτρωγε η Ελλάδα σε αυτή την περίπτωση, η οποία, σε τελική ανάλυση, είναι και στο στόχαστρο οργανώσεων, όπως η Διεθνής Αμνηστία και η Ύπατη Αρμοστεία του Ο.Η.Ε. για τους πρόσφυγες, για παραβιάσεις δικαιωμάτων των προσφύγων αλλά και διαφόρων μειονοτήτων.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι με την υπαναχώρηση της κυβέρνησης λύθηκε τουλάχιστον σε πρώτη φάση, ένα δύσκολο θέμα, που ταλάνισε την κυβέρνηση. Στο χέρι της είναι να δώσει οριστικές λύσεις στο προσφυγικό ζήτημα ή, τουλάχιστον, να λάβει τέτοια μέτρα, ώστε να παύσει η χώρα μας να αντιμετωπίζεται ως κατά συρροήν παραβάτης διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα των προσφύγων.